چرا در فقدان مریم میرزاخانی سوگواریم؟
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۱۲۷۸۲۸
سیّدمحمّد بهشتی- رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی در جهان اقتصاد نوشت: برای اینکه خود را از «نسلی سوخته» بدانیم کافی است در آستانۀ انقلاب متولد شده باشیم، دوران کودکی را در جنگی تحمیلی سپری کرده باشیم، دوران نوجوانی‌‌مان را در کشوری که هنوز کمرش از مصائب راست نشده گذرانده باشیم و جوانی‌‌مان پر از بیم تهدید و تحریم باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
احساس نارضایتیِ ما بدان سبب است که خود را محکوم به زندگی در زمینی پرآشوب و ناعادلانه می‌دانیم که دیگران برایمان ساخته‌اند. اما کمی که از این زمین «ارتفاع» بگیریم، مسائلمان نیز «مرتفع» می‌شود. عوالم دیگری نیز به جز این عالم خاکی وجود دارد؛ عالم شعر، عالم موسیقی، عالم ریاضیات و … . معدودی مقیمِ عالمِ شعرند و قلیلی مقیمِ عالمِ موسیقی و مریم میرزاخانی نیز در زمرۀ انگشت‌شمار ساکنانِ سیارۀ ریاضیات بود. او توانسته بود طعم زندگی در عالم ایده‌آلی که خود در به‌سامان کردنش سهم داشت، بچشد. ما حتی قادر به درکِ آن معنایی از ریاضیات که او با آن سروکار داشت، نیستیم؛ ما در بهترین حالت پایبندِ زمینِ ریاضیاتیم یعنی مجموعه‌ای از کمیات تقلیل‌یافته و فرمولها. در زمین ما کسانیکه بیشترین سروکار را با ریاضیات دارند، تاجران و سوداگران‌اند. به سان تاجرِ قصۀ شازده‌کوچولو، در زمین ما ریاضیات و اعداد آن علمی است که فقط در شمردنِ دارایی‌هایمان به کار می‌آید. اما گزارش‌های مریم میرزاخانی از آسمانِ ریاضیات، آن را عالمِ کیفیاتِ مجرد توصیف می‌کند؛ «عالمی هیجان‌انگیز». در این معنی ریاضیات جان و جوهرۀ کل هستی است؛ همچون شعر که جوهرۀ کلام است. هیچ چیز در زمین ما تجسد نیافته، مگر آنکه نخستْ مغزِ لطیفش در عالم ریاضیات خلق شده باشد.
مسلما زندگی در جایی که در آن سروکار آدمی بیش از اینکه با پوستۀ کدرِ موضوعات باشد با مغزِ شفاف و پرتلألوئش است، شیرین‌تر است. در آنجا انسانها حتی مغزِ «زندگی» را می‌زیند و نه پوستۀ آن را که «زنده بودن» است. آنچه ما عمر می‌نامیم، بیشترش کاه است و کمترش گندم. ولیکن در آن عالم از عمر نیز فقط مغز مانده و نه کاه. عمرِ مقیمان آن عالم با ترازوی عمر ما قابل سنجش نیست. چهل سال هم اگر سراسر مغز باشد و نه حشو و زوائد، شاید از هزار سال عمر تجاوز کند. اگر اقتضای زندگی در آسمانِ ریاضیات، به پیمانۀ ما زمینی‌ها، عمرِ کوتاه باشد چه باک!، وقتیکه او مسلما خودش هم یک روزِ زندگی در آن سیاره را به سالها زندگی در زمینِ ما ترجیح می‌داد. اصلا در عالم کیفیات مجرد، زوال و نیستی بی‌معنی است؛ مگر نه این است که خوارزمی در لگاریتم زنده است و امروز پس از غریب به هزار و سیصد سال در پیشرفته‌ترین فناوری‌هایمان نیز حضور دارد و لذا اگر کسی دربارۀ طولِ عمرِ کوتاه یا طولانیِ خوارزمی بگوید، بیشتر خنده‌مان می‌گیرد!
این حجم از واکنشها در شبکه‌های اجتماعی به درگذشت مریم میرزاخانی ستودنی است. لیکن دلسوزی ما بیشتر به اعتبارِ معادلاتِ و ملاحظاتِ زمینیِ خودمان است؛ از آنجا که درخششِ او در آسمان ریاضیات سبب دلخوشی‌مان بود. ریاضیات آن دورترین آسمانِ قابل تصور برای ماست که فتحش از هر کسی بر نمی‌آید. ریاضیات از هر علم و هنری بالاتر می‌نشیند چراکه انتزاعی‌ترین امور نیز باز حاصل تقلیل‌یافتن ریاضیات است و در عالم کون، شاید سپهری رفیع‌تر از ریاضیات خلق نشده باشد. پس از مدتها دلمان به حضور او در این رفیع‌ترین آسمان خوش بود، از آنجا که به قول سید حسین نصر از پس از شیخ بهائی، یعنی نزدیک به حدود چهار سده، دیگر سفیری از خاکِ ایران به آسمان ریاضیات نفرستاده بودیم. درخشیدن او باز به یادمان آورده بود که خوارزمی‌ها، خیام‌ها، غیاث‌الدین جمشید کاشانی‌ها و … هم از این خاک به افلاک رفته بودند. این دلسوزی ما برای خودمان است و نه او.
زندگی و حتی مرگ او باید سیلی‌ای باشد بر صورتهای ما، اگر هنوز سیاره‌ای را اهلی نکرده‌ایم؛ اگر در به سامان‌کردن عالمی مصفا ناتوان بوده‌ایم؛ اگر مرزهای این عالم را وسعت نبخشیده‌ایم و مدام متولد شدن و زندگی کردن در مرزهای سیاسی و طبیعیِ زمین را عامل ناکامی‌های خود شمرده‌ایم؛ اگر از قدم گذاشتن به حیطه‌های ناشناخته حذر کرده‌ایم و دیگران را برای زمین‌گیر بودنمان شماتت کرده‌ایم؛ اگر به قول سنت اگزوپری «در ذهنمان به جای پرواز، مدام سودای حقیر برکه و مرغدانی و غذای سهل‌الوصول بوده است.»
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۱۲۷۸۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اولین داروی رشد دندان آزمایش می‌شود
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مین چی، در صورت تایید ایمنی، این دارو در اختیار بیمارانی قرار خواهد گرفت که به طور مادرزاد دندان ندارند تا تاثیرگذاری آن نیز تایید شود. محققان امیدوارند در ۲۰۳۰ میلادی فروش این دارو را آغاز کنند.
افراد معدودی دچار فقدان دندان مادرزادی هستند. عدم وجود ۶ دندان یا بیشتر شرایطی است که موروثی تلقی می شود. طبق بیانیه بیمارستان کیتانو که در این پژوهش همکاری می کند، نخستین مرحله آزمایش بالینی از سپتامبر امسال تا آگوست ۲۰۲۵ میلادی ادامه می یابد. برای مشخص شدن تاثیرگذاری دارو، آن را به داخل رگ افراد سالم ( ۳۰ مرد ۳۰تا ۶۴ ساله) تزریق می کنند. شرکت کنندگان باید حداقل یکی از دندان های عقبی شان را از دست داده باشند تا اگر دارو تاثیرگذار بود و دندان رشد کرد، مشکلی ایجاد نشود. هیچ عارضه جانبی مهمی در آزمایش روی حیوانات مشاهده نشده است.
در مرحله بعدی این دارو در بیمارستان کیتانو به بیماران با فقدان دندان مادرزادی داده می شود. محققان تصمیم دارند در این مرحله تعداد شرکت کنندگان را به ۲تا ۷ نفر محدود کنند که حداقل از زمان تولد ۴ دندان نداشته باشند.
داروی رشد دوباره دندان پروتئینی به نام USAG-۱ را غیر فعال می کند که مانع رشد دندان است. محققان معتقدند در آینده این دارو نه تنها برای افرادی با چالش فقدان دندان مادرزادی بلکه بیمارانی که به دلیل جراحت یا پوسیدگی دندانشان را از دست داده اند، کارآمد خواهد بود.
کد خبر 6098343
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت