به نقل از «جماران»

نگاهی به همکاری‌های ایران و ونزوئلا/ تعبیر وارونه ی یک رویا

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۲۰۸۵۸۵

به گزارش جماران، آن‌ سوی اقیانوس‌های بی‌کران، در سرزمین رنگ و شادی و پایکوبی، معترضان در حال ورق‌زدن سرنوشت ونزوئلا هستند؛ یا سر‌راست‌تر بگویم، در حال تعیین سرنوشت نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور فعلی این کشور که ادامه‌دهنده همان خط هوگو چاوز است. آنها به برگزاری همه‌پرسی - به تشکیل مجلس مؤسسان و افزایش اختیارات رئیس‌جمهوری - اعتراض دارند؛ درحالی‌که دولت همچنان قصد دارد رفراندومی را که از پیش اعلام شده بود، برگزار کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این رفراندوم برای بازنگری در قانون اساسی در حالی قرار است امروز برگزار شود که اپوزیسیون آن‌ را پیشاپیش تحریم کرده و انتظار می‌رود که ٢٠ درصد مردم این کشور نفت‌خیز در آن شرکت کنند؛ اما این پرده آخر از تنش‌ها در این کشور نیست. اپوزیسیون پر‌قدرت در این کشور، راه سرنگونی دولت مادورو را بلد است و این کشمکش پرالتهاب ادامه دارد. برای کشوری که تجربه اعتصاب‌های دو‌ماهه را نیز دارد، اکنون این التهاب چیز عجیبی نیست؛ اما ونزوئلا از آنجا برای ما اهمیت پیدا می‌کند که سالیانی نه‌چندان دور، یکی از میهمانان پر‌تردد تهران، رئیس‌جمهوری درگذشته‌اش یعنی هوگو چاوز بود. اکنون میزبان او یعنی محمود احمدی‌نژاد هم با گعده دوستانی که در نارمک و دانشگاه ایرانیان دور خود جمع کرده است و به صورت زیرپوستی این اعتراض را دارد که چندی پیش (٤ سال بعد از پایان کارش) صلاحیت او برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری تأیید نشد. یکی از مهم‌ترین اقدامات محمود احمدی‌نژاد در عرصه سیاست خارجی، تلاش او برای تحکیم رابطه ایران و آمریکای لاتین بود. در بین کشورهای پرشمار آن منطقه، دیدگاه‌های چپ‌گرایانه هوگو چاوز موجب شد که عجیب به دل احمدی‌نژاد بنشیند. آن‌چنان که حتی مراسم بدرقه با پیکرش نیز از قلم سفرهایش به کاراکاس نیفتاد و حتی برای تسلی دل مادر چاوز، دقایقی سرش را بر شانه‌ گرفت؛ اما چاوز و احمدی‌نژاد هر دو از عرصه سیاست دو کشور رفته‌اند. محمود به نارمک، محله سکونت پیشینش، بازگشته و هوگو، درگذشته‌ است. معترضان در خیابان‌ راه را بر نفس‌های مادورو تنگ کرده‌اند و ایران فعلا نقش ناظر بی‌طرف را پیش گرفته‌ است؛ اما این هم پرده آخر نیست.
در سال‌های تلاش برای تحکیم رابطه با ونزوئلا که از اواخر دولت اصلاحات آغاز شد، سرمایه‌های زیادی از ایران راهی ونزوئلا شد و زمینه‌هایی برای کار در این کشور فراهم آمد، تکلیف آنها چیست؟ بهتر است کمی به عقب بازگردیم.
امضای جهانگیری، انتفاع احمدی‌نژاد
بین ایران و ونزوئلا قرارداد جامع همکاری‌ای به امضا رسیده است که اتفاقا در دولت هشتم (دولت دوم سیدمحمد خاتمی) مورد رایزنی قرار گرفت. این قرارداد در تاریخ دهم شهریور ١٣٨٣ (٣١ آگوست ٢٠٠٤ میلادی) در تهران به‌عنوان «قرارداد جامع همکاری بین دولت جمهوری اسلامی ایران و جمهوری بولیواری ونزوئلا» به امضای اسحاق جهانگیری، وزیر وقت صنایع و معادن و خسوس آرنالدوپرز، وزیر امور خارجه جمهوری بولیواری ونزوئلا، رسید. اسفند همان سال هم، موافقت‌نامه‌ای بین نمایندگان دو کشور امضا شد. لایحه همکاری بین دو دولت در مجلس شورای اسلامی نیز به تصویب رسید و همه مراتب و مراحل قانونی اندیشیده شد تا دو کشور به هم نزدیک شوند. اگرچه دو کشور از دهه ٥٠ میلادی با هم ارتباط داشتند؛ اما گروه خونی هوگو چاوز برای مقامات ایرانی جذاب‌تر از پیشینیان بود. اندکی زمان لازم بود تا چاوز بر مشکلات داخلی کشور فایق‌ آید. کودتای نظامی سال ٢٠٠١، خرابکاری‌های نفتی و اعتصاب‌های عمومی موضوعاتی بود که چاوز توانست آنها را از سر بگذراند و حالا نوبت تحکیم دوستی‌ها در جهان بود.
در همین راستا سیدمحمد خاتمی سه بار به ونزوئلا سفر کرد. یک سفر برای حضور در اجلاس اوپک، ‌یک سفر برای حضور در اجلاس سارن ١٥ و یک سفر هم برای راه‌اندازی خط تولید تراکتور‌سازی ایران در این کشور که یکی از اولین همکاری‌های اقتصادی دو کشور بود.
حضور در کاراکاس میان آشوب و گاز اشک‌آور
همکاری اقتصادی بدون راهبرد سیاسی محقق نمی‌شد. اجلاس سران ١٥ در اسفند ٨٢ بعد از دو سال تأخیر سنگ محکی برای چاوز بود؛ درحالی‌که معترضان در مقابل سفارتخانه‌ کشورهایی که سرانشان قصد داشتند در این اجلاس شرکت کنند، تجمع کرده‌ بودند و در خیابان‌ها از سوی پلیس، گاز اشک‌آور زده می‌شد، سیدمحمد خاتمی راهی کاراکاس شد؛ درحالی‌که رؤسای برخی کشورها در آخرین دقایق، حضورشان در این کنفرانس را لغو کرده‌ بودند. یک تحلیلگر که سال‌هاست روابط دو کشور را بررسی می‌کند، می‌گوید آن اجلاس موجب شد که چاوز به این نتیجه برسد که روی ایران می‌تواند حساب کند و همکاری‌های اقتصادی دو کشور بعد از آن اوج گرفت. پروژه‌های اقتصادی بسیاری با همکاری دو کشور کلید خورد؛ سال ٨٣ شرکت تراکتور‌سازی ایران با مشارکت شرکت CVG ونزوئلا، فاز اول خط مونتاژ و تولید تراکتور را با ظرفیت پنج ‌هزار دستگاه در این کشور به بهره‌برداری رساند که سیدمحمد خاتمی رئیس‌جمهور وقت برای افتتاح آن به کاراکاس رفت.
گفتمان رفاقت
محمود احمدی‌نژاد که راهی پاستور شد، میوه‌چین این درخت بود. او با چند موضوع مواجه بود که می‌توانست نتیجه معادله را به رفاقت با چاوز رقم بزند. سخن‌گفتن از عدالت و توزیع ثروت. احمدی‌نژاد مدعی این مفاهیم بود و چاوز هم درصدد تغییر وضعیت زندگی حاشیه‌نشین‌ها و زاغه‌نشین‌های کشورش. احمدی‌نژاد مدعی آمریکاستیزی و تغییر نظم جهانی بود و این را رسالت هرساله‌اش در نیویورک می‌دانست و اندیشه‌های چپ‌گرایانه چاوز نیز بر این باور بود. احمدی‌نژاد با تحریم‌های سخت و نفس‌گیر مواجه بود که دوستان کمی برای ایران باقی گذاشته ‌بود و چاوز آن‌قدر ریسک‌پذیر بود که در زمان تحریم بنزین ایران، به ما بنزین بفروشد. ایران درگیر مسئله هسته‌ای و اجماع جهانی در شورای حکام بود و دیپلمات‌هایش در حال رایزنی برای جلب یکی، دو نظر مخالف اجماع بودند که ونزوئلا با رفاقت‌هایش، نقش مخالف اجماع را ایفا کرد تا بالاخره تابوی «اجماع شورای حکام» شکسته شود و دولت ایران در داخل خود را موفق اعلام کند. فروش بنزین به ایران همراه با مخالفت با قطع‌نامه‌های شورای حکام درباره حقوق ‌بشر، تروریسم و مسائل هسته‌ای موجب می‌شد که اگرچه قطع‌نامه تصویب شود اما تنها عنوان اجماع از آن برداشته می‌شد که به نظر تیم احمدی‌نژاد کار شایانی می‌آمد. این را باید کنار سفرهای پرتعداد دو رئیس دولت گذاشت. احمدی‌نژاد شش بار به ونزوئلا سفر کرد که بار آخرش برای حضور در مراسم تشییع جنازه چاوز بود. هوگو چاوز رئیس‌جمهوری ونزوئلا در ١٤سالی که بر مسند ریاست‌جمهوری نشسته بود، ٩ بار به تهران، عسلویه و حتی مشهد سفر کرد. اولین سفر او به تهران در دوره دولت اصلاحات انجام شد.
طلب‌ها و بدهی‌های ما
این سفرها و دیدوبازدیدها اهداف اقتصادی و تجاری بلندمدتی را دنبال می‌کرد که اکنون با ونزوئلای آشوب‌زده بعید است بتوان افق روشنی برای آن دید. برنده بازی شرکت‌هایی هستند که در دوره زمانی کوتاهی آنچه را در قرارداد برعهده‌شان گذاشته ‌شده بود، انجام و پروژه را تحویل داده و طلبشان را ستانده و از ونزوئلا خارج شده‌اند. اگرچه برخی شرکت‌های ایرانی این‌گونه بوده‌اند اما تعدادی از آنها هم تجربه خوشایندی از این همکاری اقتصادی در خاطر ندارند. اما از رهاورد آن همکاری، خطوط تولیدی در ونزوئلا راه‌اندازی شده که به دلیل بحران‌های سیاسی و اقتصادی این کشور رها شده و بلاتکلیف مانده است. اگرچه نباید تأثیر تحریم‌های فلج‌کننده بر پیشبرد اهداف اقتصادی در ونزوئلا را نیز نادیده گرفت. برخی از پروژه‌‌ها به دلیل تلاقی‌شان با تحریم‌ها قابل ادامه‌دادن نبود.
پتروپارس دست از پا درازتر به خانه بازگشت
یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌هایی که قرار بود ایران به‌عنوان یک کشور نفتی در سرزمین برادر نفتی‌اش اجرا کند، مشارکت در بلوک نفت سنگین دوبوکوبی در ونزوئلا بود. پروژه‌ای که در دولت احمدی‌نژاد منشأ تبلیغات فراوانی از همکاری خارجی بر سر پروژه‌های نفتی بود درحالی‌که شرکت پتروپارس در فازهای ١، ٦ و ١٢ پارس جنوبی درگیر تحریم‌ها و کشمکش بر سر خرید تک‌تک قطعات بود، گروهی را برای مطالعه گسیل کمربند نفتی اورینوکو در ونزوئلا کرد. این شرکت توسعه ۲۶ میدان نفتی دوبوکوبی در ونزوئلا و ساخت سکوهای نفتی در این کشور را برعهده گرفت. قراردادها توسعه پیدا می‌کرد و پتروپارس دنبال توسعه فعالیت خود در این کشور، پروژه‌های بیشتری را برعهده می‌گرفت. اما شرایط آن‌چنان که باید مثبت پیش نمی‌رفت. قیمت تمام‌شده پروژه، نوسان پیدا می‌کرد و توجیه اقتصادی آن کم شد. افت میدان نفتی و کاهش میزان تولید، نفوذ آمریکایی‌ها و تغییر شرایط از سوی ونزوئلا موجب شد تجربه همکاری نفتی دو کشور بی‌نتیجه بماند. پروژه مدتی در تعلیق ماند و بعد تعطیل شد. همه اینها در کنار مشکل اقتصادی ونزوئلا چهره‌ای پیچیده پیدا کرد. سال ٢٠١٦ میزان بدهی شرکت ملی نفت ونزوئلا به رقمی بیش از ۱۳‌ میلیارد دلار رسید و در آستانه ورشکستگی قرار گرفت. عباس تقی‌پورنیا، مدیر توسعه کسب و کار شرکت پتروپارس ماه گذشته در گفت‌وگو با «ایران‌پترولیوم» علت شکست پتروپارس در ونزوئلا را این‌گونه توضیح داده است: «به دلیل محدودیت منابع مالی ناشی از تحریم‌ها نتوانستیم منابع مالی اجرای این پروژه را تأمین کنیم».
خط مونتاژ رهاشده
سال ٨٩ قرار شد «ایران‌خودرو» و سایپا در ونزوئلا شرکتی مشترک راه‌اندازی و برای ونزوئلایی‌ها سمند و پراید مونتاژ کنند. اگرچه استقبال از این دو ماشین به‌ویژه سمند خوب بود اما با بدقولی ونزوئلایی‌ها بر سر پرداخت‌ها کشتی مونتاژ به گل نشست. چه آنکه کاراکاس از ابتدا با پیش‌پرداخت‌های هنگفت، سرمایه‌گذار ایرانی را جلب کرده‌ بود و حالا عدم پرداخت برای آنها قابل هضم نبود. یک مقام آگاه می‌گوید نزدیک به ١٥ تا ١٦‌ هزار دستگاه سمند و پراید تولید و فروخته شد و در مقطعی سود هنگفتی نصیب ایران شد. اما کاهش قیمت نفت موجب شد ونزوئلا هم با شکست اقتصادی مواجه شود و این پروژه‌ها نیز با مشکل مواجه شدند.
کیسون برنده شد
دو شرکت خانه‌سازی در کاراکاس و شهرهای دیگر آن دست به خانه‌سازی زدند. این خانه‌سازی‌ها همراه بود با اجرای مسکن مهر در ایران که استقبال چندانی از آن نمی‌شد. اما زاغه‌نشین‌های ونزوئلا، از آپارتمان‌های ایرانی‌ساز راضی بودند. دولت ونزوئلا با کمک شرکت‌های خانه‌سازی ایران در حال اجرای اهدافش در تغییر سبک زندگی حاشیه‌نشینی مردم کشورش بود. شرکت «کیسون» در دو مرحله ٢٠‌ هزار واحد مسکونی در ونزوئلا ساخت و به‌موقع تحویل داد و از مشکلات اقتصادی ونزوئلا جست. حتی این پروژه جایزه بهترین شرکت بین‌المللی را در سال ٢٠١٢ گرفت و گفته می‌شود کیفیت ساخت‌وسازهایش راضی‌کننده بود. اما شرکت «خانه‌سازی ایرانیان» از هفت ‌هزار واحدی که برعهده گرفته، تنها توانسته سه‌هزارو ٥٠٠ واحد را تحویل بدهد و اکنون ادامه همکاری‌اش با این کشور با مشکلاتی مواجه شده است. یک مقام مطلع در این مورد گفت موضوع این پروژه در حال مذاکره است و هنوز مشخص نیست چگونه به پایان می‌رسد. چون دو طرف ادعاهای متفاوتی نسبت به موضوع دارند.
صدرا کشتی نساخت
شرکت کشتی‌سازی صدرا قرار بود چهار کشتی با مقیاس ١١٣‌ هزار تن برای ونزوئلا بسازد که با اینکه مبلغ هنگفتی از رقم قرارداد را به‌عنوان پیش‌پرداخت، دریافت کرده اما هنوز یک کشتی هم به طرف ونزوئلایی تحویل نداده است. این شرکت تحریم‌ها را علت این تأخیر اعلام می‌کند. درحالی‌که ونزوئلا در دوران اعتصاب ٦٣روزه سال ٢٠٠٣، تجربه اعتصاب گاوداران و ریختن شیرها بر زمین و تعطیل لبنیاتی‌ها را دارد، دست به جلب همکاری خارجی در این زمینه زد. کارخانجات سوت ماشین و آٰرد ماشین در ونزوئلا ١٨ کارخانه تولید لبنیات و کارخانه تولید آرد راه‌اندازی کردند. عده این همکاری‌ها هم تا قبل از سال ٢٠١٠ به پایان رسیده است. بانک ایران و ونزوئلا که سال ٨٧ با حضور احمدی‌نژاد و چاوز در خیابان احمد قصیر تهران افتتاح شد، هنوز یک مراوده بانکی با کاراکاس نداشته است. «به دلیل مشکلاتی از جمله عدم ارتباط کارگزاری و عدم درخواست از جانب آن کشور به علت پایین‌بودن حجم تجاری دو کشور» این بانک قصد دارد از فرصت برجام استفاده کرده و از بانکی دوملیتی به بانکی چندملیتی تبدیل شود. کشورهای آمریکای لاتین هنوز هدف این بانک هستند. یک مقام آگاه که نخواست نامش فاش شود، می‌گوید اغلب این پروژه‌ها در حالی از سوی شرکت‌های ایرانی گرفته شد که شرکت‌های بزرگ چینی و آلمانی و روس نیز دنبال آنها بودند اما عمده آنها با ترک مناقصه و به دنبال رفاقت سیاسی به شرکت‌های ایرانی واگذار شده است. اما اکنون می‌توان گفت همکاری اقتصادی ایران در ونزوئلا نیمه‌کاره و در حال کم‌‌شدن است.
دولت یازدهم نیز از همکاری با آمریکای لاتین سخن گفت اما دیپلماسی این دولت آن‌چنان درگیر مذاکرات هسته‌ای و مسائل منطقه بوده که کمتر به این حوزه توجه شد. اگرچه معاون وزیر خارجه، وزیر خارجه و رئیس‌جمهور به آمریکای لاتین و ونزوئلا سفر کردند و در ملاقات‌هایشان از لزوم همکاری بیشتر سخن گفتند. سفر حسن روحانی به ونزوئلا با هدف تحویل سمت ریاست جنبش عدم تعهد به کاراکاس انجام شد و اگرچه از تعمیق روابط دوجانبه سخن رفت اما درگیری‌های داخلی ونزوئلا موجب شده فعلا نیکلاس مادورو میراث‌دار مسائلی باشد که او را در کاراکاس آشوب‌زده محبوس کرده است.

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۲۰۸۵۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صنعت حمل و نقل بین المللی: مروری جامع با نگاهی عمیق به نقش هوش مصنوعی

تین نیوز دکتر حسین ستوده :

صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.

 

مقدمه

صنعت حمل و نقل بین المللی نقشی حیاتی در اقتصاد جهانی دارد و به عنوان شریان حیاتی تجارت بین کشورها عمل می ­کند. این صنعت شامل جابجایی کالا، خدمات و افراد در سراسر مرزها با استفاده از انواع مختلف حمل و نقل مانند حمل و نقل دریایی، هوایی، زمینی و ریلی، می ­شود. صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.

تاریخچه مختصری از صنعت حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل بین المللی از زمان های قدیم وجود داشته است. تمدن های اولیه از طریق مسیرهای آبی و زمینی برای تجارت با یکدیگر استفاده می کردند. انقلاب صنعتی منجر به پیشرفت های عمده ای در حمل و نقل شد، از جمله توسعه موتور بخار و راه آهن. این پیشرفت ها حمل و نقل کالا و افراد را سریعتر و آسان تر کرد.

در قرن بیستم، حمل و نقل هوایی به یک روش حمل و نقل مهم تبدیل شد. هواپیماها می­ توانند مسافران و محموله­ ها را سریعتر از هر وسیله ی حمل و نقل دیگری به سراسر جهان جابجا کنند. در دهه ­های اخیر، حمل و نقل کانتینری نیز به یک روش حمل و نقل محبوب تبدیل شده است. کانتینرها واحدهای حمل و نقل استاندارد هستند که می­ توانند به راحتی بین انواع مختلف حمل و نقل از جمله کشتی ­ها، کامیون ­ها و قطارها جابجا شوند.

انواع مختلف حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل دریایی

رایج ترین روش حمل و نقل بین المللی است که حدود ۹۰ درصد از تجارت جهانی را به خود اختصاص می ­دهد. کشتی­ های باری بزرگ، مقادیر زیادی از کالاهای فله، ازجمله زغال سنگ، نفت، غلات و مواد معدنی را حمل می­ کنند. همچنین کشتی ­های کانتینری، محموله های کانتینری را که حاوی طیف وسیعی از کالاهای مصرفی و صنعتی هستند، حمل می کنند.

مزایای حمل و نقل دریایی

ظرفیت حمل بار بالا: کشتی های باری می ­توانند حجم عظیمی از کالا را مقرون به صرفه حمل کند. هزینه ی نسبتاً پایین: به ازای هر تن کالا، حمل و نقل دریایی اغلب ارزان ترین روش حمل و نقل است. دسترسی جهانی: بنادر در سراسر جهان وجود دارند و حمل و نقل دریایی می­ تواند کالاها را به نقاط دوردست برساند.

معایب حمل و نقل دریایی

سرعت پایین: حمل و نقل دریایی کندترین روش حمل و نقل بین المللی است. قابلیت ردیابی محدود: ردیابی محموله ­ها در حین حمل و نقل دریایی نسبت به سایر روش ­ها دشوارتر است. وابستگی به آب و هوا: شرایط بد آب و هوایی می ­تواند بر زمان تحویل کالا تأثیر بگذارد. حمل و نقل هوایی

سریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است که برای جابجایی محموله های با ارزش بالا، کالاهای فاسدشدنی و کالاهایی که نیاز به حمل و نقل سریع دارند، استفاده می شود. هواپیماهای باری می­ توانند کالاها را در عرض چند ساعت یا چند روز، به سراسر جهان حمل کنند.

مزایای حمل و نقل هوایی

سرعت بالا: حمل و نقل هوایی سریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است.

قابلیت ردیابی دقیق: محموله ­ها در حین حمل و نقل هوایی به راحتی قابل ردیابی هستند.

امنیت بالا: حمل و نقل هوایی به طور کلی امن ترین روش حمل و نقل محسوب می ­شود.

معایب حمل و نقل هوایی

ظرفیت حمل بار پایین: هواپیماهای باری ظرفیت حمل بار کمتری نسبت به کشتی های باری دارند.

هزینه­ های بالا: حمل و نقل هوایی گران­ترین روش حمل و نقل بین المللی است.

محدودیت­ های اندازه و وزن: برخی از کالاها به علت اندازه یا وزن زیاد نمی ­توانند با هواپیما حمل شوند.

زنجیرۀ تأمین پیچیده در حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل بین المللی تنها بخشی از یک زنجیره ی تأمین پیچیده است. زنجیره ی تأمین شامل تمام فعالیت­ هایی می­ شود که یک محصول را از مواد اولیه تا مصرف کننده ی نهایی هدایت می­ کند. این فعالیت ­ها می تواند شامل تهیه ی مواد اولیه، تولید محصول، بسته بندی، حمل و نقل، انبارداری و توزیع باشد.

در حمل و نقل بین المللی زنجیره ی تأمین می ­تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. لذا هماهنگی مؤثر بین همه ی بازیگران در زنجیره ی تأمین برای اطمینان از حمل و نقل روان و کارآمد کالاها ضروری است.

چالش­ های متعدد پیش روی صنعت حمل و نقل بین المللی

صنعت حمل و نقل بین المللی با چالش ­های متعددی روبرو است که بر کارایی، هزینه­ و قابلیت اطمینان آن تأثیر می­ گذارد. برخی از مهم­ترین چالش ­ها عبارتند از:

پیچیدگی ­های زنجیره ی تأمین

زنجیره ی تأمین در حمل و نقل بین المللی می­ تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. هماهنگی مؤثر بین همه ی این بازیگران، برای اطمینان از حمل و نقل روان کالاها ضروری است. با این حال، ارتباطات ضعیف، عدم شفافیت و فرآیندهای غیرمجاز می ­تواند منجر به تأخیر، خطا و افزایش هزینه­ ها شود.

مقررات و الزامات متعدد

حمل و نقل بین المللی تحت تأثیر قوانین و مقررات متعددی از جمله مقررات گمرکی، ایمنی و امنیتی قرار دارد. این مقررات می­ تواند برای شرکت های حمل و نقل پیچیده و پرهزینه باشد و می تواند باعث تأخیر در حمل و نقل شود.

زیرساخت ­های فرسوده

بسیاری از زیرساخت­ های حمل و نقل بین المللی، از جمله بنادر، فرودگاه ها و جاده ­ها، فرسوده و نیاز به ارتقاء دارند. زیرساخت ­های فرسوده باعث ایجاد تنگنا، تأخیر و افزایش هزینه های حمل و نقل شود.

کمبود نیروی کار ماهر

صنعت حمل و نقل بین المللی با کمبود نیروی کار ماهر از جمله رانندگان کامیون، خلبانان و کارگران بندر روبرو است. این کمبود نیروی کار می ­تواند منجر به افزایش هزینه ها و تأخیر در حمل و نقل شود.

نگرانی­ های امنیتی

حمل و نقل بین المللی در معرض انواع تهدیدات امنیتی مانند سرقت، تروریسم و قاچاق قرار دارد. شرکت­ های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی لازم را برای ایمن سازی محموله­ ها و زیرساخت ­ها انجام دهند.

این چالش ­ها بر کارائی، هزینه ­ها و قابلیت اطمینان صنعت حمل و نقل بین المللی تأثیر می گذارد. برای غلبه بر این چالش ­ها، شرکت های حمل و نقل باید به دنبال راه حل های نوآورانه باشند، از جمله استفاده از فناوری ­های جدید مانند هوش مصنوعی.

نقش هوش مصنوعی در متحول کردن صنعت حمل و نقل بین المللی

همانطور که پیشتر اشاره شد، صنعت حمل و نقل بین المللی با چالش­ های متعددی روبرو است. هوش مصنوعی (AI) پتانسیل قابل توجهی برای کمک به غلبه بر این چالش ­ها و متحول کردن این صنعت را دارد.

در اینجا چند روش کلیدی که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند، آورده شده است:

بهینه سازی مسیرها و برنامه ریزی

الگوریتم­ های یادگیری ماشین می توانند داده ­های تاریخی ترافیک، آب و هوا و سایر عوامل را برای بهینه­ سازی مسیرهای حمل و نقل و برنامه ریزی زمانبندی کارآمدتر تجزیه و تحلیل کنند. این امر می­ تواند منجر به کاهش مسافت طی شده، زمان تحویل و هزینه­ های سوخت شود.

پیش بینی تقاضا و مدیریت ظرفیت

هوش مصنوعی می ­تواند با تجزیه و تحلیل داده های فروش، داده ­های اقتصادی و سایر منابع، تقاضای حمل و نقل را با دقت بیشتری پیش­ بینی کند. این امر به شرکت های حمل و نقل کمک می ­کند تا ظرفیت خود را به طور مؤثر مدیریت و اطمینان حاصل کنند که منابع کافی برای برآورده کردن تقاضا وجود دارد.

اتوماسیون وظایف و فرآیندها

هوش مصنوعی می ­تواند بسیاری از وظایف و فرآیندهای خسته کننده و زمان بر را در حمل و نقل بین­ المللی خودکار کند. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می­ تواند برای مدیریت اسناد حمل و نقل، ردیابی محموله ­ها و انجام بازرسی های گمرکی خودکار استفاده شود. این امر می تواند باعث کاهش هزینه ­های نیروی کار و بهبود بهره وری شود.

افزایش ایمنی و امنیت

هوش مصنوعی می ­تواند با تجزیه و تحلیل داده های مربوط به تصادفات، شرایط جاده ای و سایر عوامل، خطرات ایمنی را پیش ­بینی کند. این امر به شرکت ­های حمل و نقل کمک می­ کند تا اقدامات پیشگیرانه ­ای را برای جلوگیری از حوادث انجام دهند. همچنین هوش مصنوعی می تواند برای نظارت بر محموله­ ها و زیرساخت ها در برابر سرقت و سایر تهدیدات امنیتی مورد استفاده قرار گیرد.

تجزیه و تحلیل داده ها و تصمیم گیری هوشمندانه

حجم عظیمی از داده ­ها در صنعت حمل و نقل بین المللی تولید می ­شود. هوش مصنوعی می تواند این داده ­ها را تجزیه و تحلیل کند و بینش ­های ارزشمندی را برای تصمیم گیری بهتر ارائه دهد. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می ­تواند برای شناسایی الگوهای تقلب، بهینه سازی قیمت­ گذاری حمل و نقل و بهبود خدمات مشتری مورد استفاده قرار گیرد.

این موارد تنها چند نمونه از روش ­هایی است که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند. شرکت های حمل و نقل می­ توانند با ادغام هوش مصنوعی در تمام جنبه ­های عملیات، کارایی، ایمنی، قابلیت اطمینان و سودآوری خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.

نمونه هایی از کاربرد هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی

همان طور که ذکر شد، هوش مصنوعی کاربردهای متنوعی در صنعت حمل و نقل بین المللی دارد. در اینجا چند نمونه از این کاربردها آورده شده است:

مدیریت ناوگان در شرکت های حمل و نقل

شرکت­ های حمل و نقل از هوش مصنوعی برای مدیریت ناوگان خود و بهینه­ سازی عملیات استفاده می­ کنند. الگوریتم های یادگیری ماشین می­ توانند داده های موقعیت کامیون ­ها، مصرف سوخت، ترافیک و سایر عوامل را برای برنامه ریزی و مسیرهای کارآمدتر را به ویژه جهت کاهش هزینه های سوخت تجزیه و تحلیل کنند.

ردیابی محموله ­ها در زمان واقعی

راه حل­ های مبتنی بر هوش مصنوعی به شرکت­ ها امکان می ­دهند تا محموله های خود را در زمان واقعی ردیابی کنند. این امر به شرکت ­ها و مشتریان آنها دید بهتر و شفافیت بیشتری در خصوص وضعیت محموله ها می دهد.

بازرسی خودکار گمرکی

هوش مصنوعی می تواند برای خودکار کردن فرآیند بازرسی گمرکی مورد استفاده قرار گیرد. الگوریتم ­های یادگیری ماشین می توانند اسناد حمل و نقل را اسکن و تصاویر اشعه ایکس را تجزیه و تحلیل کنند تا خطر قاچاق یا سایر تخلفات را شناسایی کنند.

چت ربات ­ها برای خدمات مشتری

شرکت ­های حمل و نقل از چت ربات­ های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ارائه ی خدمات بهتر به مشتریان استفاده می کنند. چت ربات­ ها می توانند به سئوالات مشتریان در خصوص وضعیت محموله­ ها، تعرفه­ ها و سایر موضوعات پاسخ دهند.

موارد بالا تنها نمونه های کوچک از کاربردهای فراوان هوش مصنوعی در حمل و نقل بین ­المللی هستند. همانطور که فناوری هوش مصنوعی به تکامل خود ادامه می ­دهد، انتظار می رود که کاربردهای جدید و نوآورانه ­ای در این صنعت ظهور کند.

چالش های بالقوه اجرای هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی

اگرچه هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای بهبود صنعت حمل و نقل بین المللی دارد، اما اجرای آن با چالش ­هایی نیز روبرو است. برخی از مهم ترین چالش­ ها عبارتند از:

هزینه های پیاده سازی

پیاده سازی و نگهداری سیستم ­های هوش مصنوعی می ­تواند پرهزینه باشد. شرکت­ های حمل و نقل برای استفاده از مزایای هوش مصنوعی باید در زیرساخت ­های فناوری اطلاعات، داده های با کیفیت بالا و نیروی کار متخصص سرمایه گذاری کنند.

ملاحظات اخلاقی و قانونی

استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین ­المللی مسایل اخلاقی و قانونی خاصی را مطرح می­کند. به عنوان مثال، سوالاتی در مورد مسئولیت در حوادث ناشی از وسایل نقلیه خودران وجود دارد. همچنین، قوانین مربوط به جمع آوری و استفاده از داده­ های شخصی باید در نظر گرفته شوند.

مقبولیت و پذیرش

ممکن است برخی از افراد در مورد استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی تردید داشته باشند. برای مثال، ممکن است نگرانی هایی در مورد امنیت شغلی رانندگان کامیون و سایر کارگران حمل و نقل وجود داشته باشد. همچنین اطمینان از این­که سیستم های هوش مصنوعی عادلانه و بدون سوگیری عمل می­ کنند، مهم است.

امنیت سایبری

سیستم ­های هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی در برابر حملات سایبری آسیب پذیر هستند. هکرها می توانند بالقوه، کنترل سیستم های حمل و نقل خودکار را به دست بگیرند یا به داده ­های حساس دسترسی پیدا کنند. شرکت های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی سایبری قوی را برای ایمن­ سازی سیستم های خود پیاده کنند.

محدودیت­ های داده

سیستم های هوش مصنوعی برای عملکرد موثر به داده ­های با کیفیت بالا نیاز دارند. با این حال، جمع ­آوری و مدیریت حجم عظیمی از داده ­ها که برای آموزش و اجرای سیستم های هوش مصنوعی مورد نیاز است، می ­تواند یک چالش باشد.

غلبه بر این چالش ­ها، برای تحقق کامل پتانسیل هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی ضروری است. با رویکردی محتاطانه و برنامه ریزی شده، هوش مصنوعی می­ تواند به ایمن تر، کارآمدتر و پایدارتر کردن صنعت حمل و نقل بین المللی کمک کند.

آینده ی حمل و نقل بین المللی با هوش مصنوعی

نگاهی به آینده، هوش مصنوعی (AI) پتانسیل این را دارد که به طور چشمگیری حمل و نقل بین المللی را متحول کند. در اینجا چند پیش بینی از نقش بالقوه ی هوش مصنوعی در سال های آینده، آورده شده است:

حمل و نقل خودران

هوش مصنوعی، محرک اصلی توسعه ی وسایل نقلیه ی خودران است که انقلابی در صنعت حمل و نقل ایجاد خواهد کرد. کامیون­ های خودران، کشتی ­های بدون سرنشین و هواپیماهای خودکار همگی می ­توانند در آینده­ ای نه چندان دور، به امری عادی تبدیل شوند. این فناوری­ ها می­ توانند باعث افزایش ایمنی، کاهش هزینه ­ها و بهبود بهره وری حمل و نقل شوند.

زنجیره ی تأمین هوشمند

هوش مصنوعی می­ تواند به ایجاد یک زنجیره ی تأمین هوشمندتر و یکپارچه تر در حمل و نقل بین المللی کمک کند. با استفاده از الگوریتم ­های یادگیری ماشین، داده های مربوط به موجودی، حمل و نقل و سایر جنبه­ های زنجیره ی تأمین را می ­توان در زمان واقعی تجزیه، تحلیل و در نتیجه کارایی را بهینه کرد و خطاها را کاهش داد.

شخصی سازی حمل و نقل

هوش مصنوعی می­ تواند برای شخصی سازی حمل و نقل برای نیازهای مشتریان خاص مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، شرکت­ های حمل و نقل می توانند از هوش مصنوعی برای ارائه ی نرخ­ های سفارشی، مسیرهای بهینه سازی شده و خدمات اضافی با ارزش به مشتریان استفاده کنند.

حمل و نقل پایدار

هوش مصنوعی می تواند نقش مهمی در ایجاد یک سیستم حمل و نقل بین المللی پایدارتر ایفا کند. الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند برای بهینه سازی مصرف سوخت، کاهش انتشار آلاینده­ ها و توسعه ی راه حل های حمل و نقل پاک تر مانند وسایل نقلیه ی الکتریکی مورد استفاده قرار گیرند.

با پیشرفت هوش مصنوعی، انتظار می رود که نوآوری­ های بیشتری در صنعت حمل و نقل بین المللی پدیدار شود. این تحولات می تواند منجر به حمل و نقل ایمن تر، کارآمدتر، پایدارتر و مقرون به صرفه­ تر برای همه شود.

نتیجه گیری

هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به نیروی محرکه ای قدرتمند برای تغییر در صنعت حمل و نقل بین المللی است. با غلبه بر چالش های موجود و استفاده از فناوری به طور مسئولانه، هوش مصنوعی پتانسیل این را دارد که حمل و نقل را برای نسل­ های آینده متحول کند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید