به نقل از «شریان»

کریستین ساینس مانیتور: آیا ترامپ می‌تواند بدون منزوی کردن آمریکا، ایران را منزوی کند؟

تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۲۲۶۳۵۹

به گزارش شریان نیوز، پایگاه اینترنتی نشریه کریستین ساینس مانیتور در گزارشی نوشت: کاخ سفید در حال فراهم کردن فرصتی است تا «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا، به وعده انتخاباتی خود مبنی برلغو توافق هسته‌ای ایرانعمل کند. برای این منظور یک فرصت 90 روزه دیگر تا پیش از ارائه گزارش سه ماهه سوم دولت آمریکا به کنگره در اختیار اوست تا وعده انتخاباتی خود را محقق کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کریستین ساینس مانیتور در ادامه نوشت: همه نشانه‌ها حاکی از آن است که در نوبت بعد، رویکرد رئیس جمهور نسبت به برجام تغییر خواهد کرد. چنین اقدامی از سوی واشنگتن، به طور گسترده ای دیدگاه خصمانه و ملی‌گرایانه ترامپ را توسعه می‌دهد، موضوعی که دقیقا با سیاست خارجی چندجانبه و بین المللی آمریکا در تضاد است.

خروج از توافق هسته‌ای ایرانمی‌تواند پیرو سریال خروج از توافقاتی باشد که ترامپ از اوباما به ارث برده است. توافق هسته‌ای که با ایران امضا شد، نمادی از تاکید اوباما بر رویکرد چندگانه در قبال مسائل بین المللی و دیپلماسی با دشمنان واشنگتن بود.

ترامپپیمان تجاری ترنس - پسیفیک(بین کشورهای دو سوی اقیانوس آرام) را اندکی پس از ورود به کاخ سفید لغو کرد و در ماه ژوئن نیز ازتوافقنامه آب و هوایی پاریسخارج شد.

اما برخی از مقامات آمریکایی، اعضای کنگره و تحلیلگران منطقه‌ای هشدار می‌دهندخروج آمریکا از توافق هسته‌ایمنجر به انزوای آمریکا خواهد شد؛ درحالیکه هدف ترامپ منزوی کردن ایران است.

برخی معتقدندبرجامباید به قوت خود باقی بماند؛ اما می‌توان آن را سخت‌تر اجرا کرد. عده‌ای دیگر نیز توصیه می‌کنند دولت آمریکا به جای پرداختن به توافقی کهبرنامه هسته‌ای ایرانرا محدود کرده است، اجازه دهد این توافق کار خودش را انجام دهد و در عوض برروی آن چیزی تمرکز کند که "فعالیت‌های مخرب ایران در منطقه" می‌نامد.

«رابرت لیتواک» معاون رئیس مرکز ویلسون در واشنگتن، معتقد است اگر آمریکا ازبرجامخارج شود، توافق هسته‌ای به کار خود ادامه خواهد داد؛ اما رویکرد سیاسی آن تغییر می‌کند.

وی در ادامه اظهار داشت: در توافق هسته‌ای، آمریکا و دیگر کشورهای جهان مقابل ایران قرار گرفتند. اما اگر آمریکا به تنهایی از این توافق خارج شود، ممکن است به نفع ایران تمام شده و همه جهان در مقابل آمریکا قرار بگیرد.

شاید به همین دلیل است که «باب کورکر»، رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، هفته گذشته گفت: خروج از برجام باید از سوی ایران باشد نه آمریکا. زیراآمریکا نیاز دارد که متحدانش در کنارش باشند.

اما به نظر می‌رسد رئیس جمهور آمریکا صرف نظر از اینکه آمریکا تنها شود یا نه به دنبال برهم زدن این توافق است.

ترامپ هفته گذشته پیشنهاد «رکس تیلرسون» وزیر امور خارجه آمریکا، را برایتایید پایبندی ایران به توافق هسته‌ایپذیرفت؛ اما به تیمی از کارشناسان امنیت ملی این کشور دستور داد تا مدارک و اسناد لازم برای خروج از این توافق را برای سه ماه آینده و زمان تایید مجدد برجام گردآوری کنند.

ترامپ همچنین هفته پیش در مصاحبه با وال استریت ژورنال تلویحا اعلام کرد که در گزارش سه ماهه بعدی، پایبندی ایران را به توافق هسته‌ای تایید نخواهد کرد. وی با صراحت گفت: اگر دست من بود همان 180 روز پیش (اشاره به زمان ورود به کاخ سفید) پایبندی آنها (ایران) به توافق هسته‌ای را تایید نمی کردم.

در هر حال،‌ تا آن زمان باید منتظر ماند و دید او درصورت تصمیم بهخروج از برجامچگونه می‌خواهد متحدان اروپایی آمریکا را با خود همراه کند.

منبع: شریان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۲۲۶۳۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزئیات جدید از مذاکرات ایران و آمریکا به روایت ظریف

آفتاب‌‌نیوز :

محمدجواد ظریف، وزیر پیشین وزارت امور خارجه برای بررسی شرایط سیاست خارجی ایران در سال ۱۴۰۲ به گفتگو پرداخته است.

بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

دنیا دیگر دنیای دوقطبی نیست، حتی موضوع قطبی بودن در جهان با چالش جدی رو به رو است؛ لذا باید این واقعیات را درک کرد. مهمترین عامل در نظام قطبی عامل وفاداریست و ما هنوز بر اساس این تصور به نظرم توهمی از روابط جهانی داریم و عمل می‌کنیم. بعد خیلی زود دلسرد می‌شویم که چرا روس‌ها یا چینی‌ها با ما اینگونه رفتار کردند؟ در صورتی که اگر درست تشخیص دهیم که امروز مبانی رفتار در روابط جهانی چگونه است حتماً نه چنین توقعاتی را خواهیم داشت، نه اقداماتی می‌کنیم که ایجاد چنین توقعاتی برای ما بکند. نه خودمان را فدا برای کسی می‌کنیم و نه توقع داریم که آن‌ها برای ما این کار را بکنند.

باید روابط سازنده با همه کشور‌ها داشته باشیم. معتقدم که بدون روابط سازنده نه با شرق می‌توانیم رابطه خوبی داشته باشیم نه با غرب. یعنی بدون اینکه با غرب رابطه داشته باشیم نمی‌توانیم با شرق رابطه داشته باشیم و برعکس هم همینطور است.

تا زمانی که ما با روسیه و چین رابطه نداریم، حتما غرب هم با ما رابطه فراگیر و همه جانبه نخواهد داشت. تا زمانی که در‌ها به روی غرب از سوی ایران بسته باشد، حتما روسیه و چین هم احساس می‌کنند که کنشگر این حوزه هستند و منافعشان را بر ما تحمیل می‌کنند بدون اینکه منافع ما را در نظر داشته باشند.

اگر قرار است جهان جنگ اقتصادی داشته باشد این جنگ باید بین چین و آمریکا باشد.

فرصت مذاکره با آقای ترامپ را ما از دست ندادیم. با همه احترامی که برای دوست و همکار عزیزم آقای احمدی قائل هستم، اعتقاد دارم که نیمی از قضیه را دیده‌اند. چرا که آقای ترامپ یک بخشی از معادله است و کل معادله نیست.

آقای ترامپ حداکثر می‌تواند یک توافق دو صفحه‌ای مثل آن که با کره شمالی امضا کرد را امضا کند. آقای ترامپ نه توانش را داشت و نه ساختار آمریکا اجازه می‌دهد، همانطور که در کره شمالی اجازه ندادند که ایشان وارد یک توافق محتوایی جدید شود.

با توافق دو صفحه‌ای هم هیچ مشکلی از کسی حل نمی‌شود، فقط یک فرصت عکس انداختن فراهم می‌شود که ممکن است برای کره شمالی فرصت خوبی بود؛ چون همیشه رهبران کره شمالی دوست داشتند که با روسای جمهور آمریکا دیده شوند. چون این فرصت را پیدا نمی‌کردند بعد از اینکه روسای جمهور از کاخ سفید خارج می‌شدند معمولاً آن‌ها را دعوت می‌کردند و با آن‌ها عکس یادگاری می‌انداختند؛ لذا این پیروزی برای آن‌ها بود و یک پیروزی هم برای آقای ترامپ بود که خاصیت نارسیستی‌اش را آبیاری کند؛ لذا این قسمت از فرمایش آقای احمدی کاملاً درست است که ترامپ علاقه داشت که این کار را انجام دهد؛ اما قسمت بعدی‌اش که همانطور که در اجلاس ویتنام آمریکا و کره شمالی دیدیم این افراد دیگر هستند که تصمیم می‌گیریم.

آقای ترامپ از بنده چند بار دعوت به مذاکره کرد، ولی ما که اجازه برای مذاکره نداشتیم. اما آقای بولتون در کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد» کاملاً تشریح می‌کند که هربار ایشان تا مرز استعفا پیش رفت برای اینکه مانع از مذاکره شود. خیلی هم با آب و تاب توضیح می‌دهد که در هر دو مورد استعفا نامه‌اش را نوشت و وقتی مذاکره صورت نگرفت خیالش راحت شد. اما همین نشان می‌دهد، اگر بنده با آقای ترامپ مذاکره کرده بودم یا آقای دکتر روحانی مذاکره بودند، نهایتاً همین بولتون بودند که باید این مذاکرات را به نتیجه می‌رساندند.

بعضی‌ها ایراد می‌گیرند که آقای بولتون و پومپئو از ابتدای سال ۹۷ وارد کاخ سفید شدند، یعنی از آوریل سال ۲۰۱۸، لذا می‌گویند چرا از دوران آقای تیلرسون استفاده نکردید. من با آقای تیلرسون در جلسه ۵+۱ دیدار داشتم، به هیچ وجه آقای تیلرسون در ظرفیت مذاکره نبود و اعتماد لازم را از سوی آقای ترامپ برای این که مذاکره کند، نداشت. کاملاً مشخص بود و دیدیم که ظرف تقریبا یک سال از دولت آقای ترامپ خارج شد.

من معتقدم که ما اگر تشخیص دهیم که تهدیدی که برای جمهوری اسلامی وجود دارد تهدید امنیتی‌سازی است، در زمین این تهدید بازی نمی‌کنیم؛ لذا می‌توانیم سیاست فعال‌تری را داشته باشیم. البته این به معنا نیست که دست از مخالفت با آمریکا بکشیم، مخالفت با سلطه و مخالفت با استکبار می‌تواند برای کشور یک زمینه قدرتی فراهم کند، با توجه به اینکه الان قدرت دیگر صرفاً قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی نیست. البته قدرت‌های دیگری هم هستند مثل قدرت الهام بخشی.

آن‌هایی که میگویند برجام ایراد داشت خب چرا آمریکا به برجام استناد نکرد، اگر برجام یک طرفه بود آمریکا به یک جمله برجام استناد می‌کرد و از آن خارج می‌شد. آن وقتی که استناد کردند ۱۳ کشور در شورای امنیت علیه‌شان بودند، لذا دوستان ما مقداری به واقعیت‌ها توجه کنند بهتر است.

منبع: اقتصادآنلاین