کدخدایی: کسی در شورای نگهبان به فکر رقابت سیاسی نیست
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۳۹۷۴۲۳
سخنگوی شورای نگهبان گفت: گاهی گفته می‌شود که وظیفه هدایت مردم به عهده ما نیست در صورتی که این اصل قانون اساسی و مقدمه قانون اساسی است که احکام اسلامی را استخراج و بر اساس آن جامعه را هدایت کنید.
به گزارش فارس، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان نهمین دوره تربیتی آموزشی الصافات گفت: از اینکه در جمع دانشجویان هستم بسیار خوشحالم و حضور در جمع دانشجویان را غنیمت می‌شمارم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کدخدایی تصریح کرد: مردمی که معتقد به دین اسلام بودند و از ظلم و ستم رژیم طاغوتی به خشم آمده بودند با انواری که حضرت امام(ره) در آنها دمید حرکت کردند و با ایثارگری و فداکاری و تقدیم شهدا توانستند رژیم طاغوتی را سرنگون کنند و به جای آن یک نهال جدید بکارند. این نهال امروزه حدود 40 سال از آن گذشته است و طوفان‌های زیادی دیده اما مقاوم به راه خود با پشتیبانی، ایثارگری و فداکاری مردم و جوانان ادامه می‌دهد.
سخنگوی شورای نگهبان اضافه کرد: آنهایی که اعتقاد به دین مبین و یک راه صحیح دارند و آنهایی که استقامت می‌کنند در این راه، هر دو در کنار هم راهی را باز می‌کنند برای اینکه این شجره طیبه بتواند در مسیر صحیح خود حرکت کند. وی گفت: دوران جنگ تحمیلی جوانان ما برای تحکیم پایه‌های دینی به جبهه و جنگ می‌رفتند. آنها بدون هیچ چشم‌داشتی برای کیان نظام جمهوری اسلامی گام برداشتند و با اعتقاد دینی و ایمان به خدا و راه مستقیمی که خدا برای آنها ترسیم کرده بود، حرکت می‌کردند.
کدخدایی خاطرنشان کرد: قانون اساسی ما هم به همین شکل تدوین شد. وقتی مقدمه قانون اساسی را می‌بینم که می‌گوید «حکومت فارغ از مباحث طبقاتی است، حکومت یک نظام مدیریتی است برای اینکه انسان را به تکامل برساند.
وی گفت: حرکت در این مسیر، حرکتی نیست بگوئیم یک فرد یا گروه برتری ناروا بر دیگران داشته باشد، یعنی آن چیزی که در نظام‌های سیاسی دیگر می‌بینیم. سخنگوی شورای نگهبان افزود: حضرت علی یا سایر ائمه هیچ‌گاه برای نفس حکومت، حکومت نکردند برای هدایت انسان آمدند. اگر حکومتی تشکیل می‌شود ابزاری است برای هدایت انسان‌ها.
کدخدایی تاکید کرد: اگر حکومت را به عنوان یک ابزار نیل به آرمان‌های صحیح بدانیم دفاع از آن نیز لازم می‌شود و این حفاظت در ابعاد مختلف است. اگر جمعی برای تحقق آرمان‌های الهی حکومتی را شکل دادند باید از آن حکومت پاسداری و حفاظت کنند.
وی گفت: این حفاظت ابعاد مختلف دارد در یک جا حفاظت نظامی است که باید از مرزهای اسلامی دفاع کرد. جمهوری اسلامی ایران وقتی شکل گرفت دفاع از آن برای همه واجب شد، و در هر جا افراد می‌توانند دفاع کنند لازم است که حضور داشته باشند و این یک حکم شرعی است.
کدخدایی ادامه داد: وقتی امام می‌فرمایند حفظ حکومت واجب است، یعنی حکومت یک ابزار است و این ابزار نقش تعیین کننده دارد و بنابراین باید از آن حفاظت شود و این حفاظت فرقی نمی‌کند در کجا باشد، مثلا اگر امروز حزب‌الله حضور نداشت وضعیت فلسطین و سوریه و جمهوری اسلامی ایران چگونه می‌شد؟
سخنگوی شورای نگهبان اظهار داشت: یک رژیم مسلح و ناقض قطعنامه‌های بین‌المللی در همه مسائل دخالت می‌کند و توسعه طلبی خود را کنار نمی‌گذارد. اگر مقاومت حزب الله در جنگ 33 روزه نبود قطعاً رژیم صهیونیستی تا الان اقدامات دیگری را انجام داده بود و از این جلوتر می‌آمد.
کدخدایی خاطرنشان کرد: در بحث غزه دیدیم چه جنایت‌هایی صورت گرفت ولی مقاومت ثمره داد درست مثل سوریه. در دولت اوباما کار سوریه را تمام شده می‌دانستند ولی مقاومتی که صورت گرفت آنها را باز داشت و الان وضعیت سوریه وضعیت دیگری است.
وی گفت: دفاع از مرزهای اسلام به عنوان یک امر جدی از هر طریقی لازم است. گاهی اوقات این مقاومت و ایثارگری و جهاد در حوزه‌های مختلف نشان داده می‌شود، یعنی اگر امروزه تهاجم فرهنگی داریم همه ما موظف هستیم به هر طریق ممکن مقاومت کنیم، طرح‌های جدیدی بدهیم، حتی اگر از طریق فیزیکی هم شده فرهنگ خود را حفظ کنیم.
سخنگوی شورای نگهبان افزود: گاهی اوقات می‌گویند چون مرز فرهنگی نداریم پس نمی‌توانیم مقاومت کنیم اما این اشتباه است. در حوزه اقتصادی هم همینطور است. چرا رهبر معظم انقلاب بحث اقتصاد مقاومتی را مطرح می‌کنند؟ مفهوم اقتصاد چیست؟ اقتصاد مقاومتی یعنی تکیه بر منابع و سرمایه های داخلی و تاکید بر امکانات داخل کشور، اقتصاد مقاومتی در مقابل هجمه اقتصادی بیگانه است، در جایی که شما را تحریم می‌کنند بر خلاف شعارهایی که گوش فلک را کر کرده است.
کدخدایی اظهار داشت: در حوزه سیاسی نیز چنین است. در حوزه سیاسی گاهی اوقات این صحبت‌ها می‌شود چرا ایران نسبت به افراد حساس است و بررسی صلاحیت‌ها را دارد.
وی گفت: تمام نظام‌های سیاسی برای حریم سیاسی خود شان و منزلت قائل هستند و هرکاری را که لازم باشد انجام می‌دهند. چرا امروزه می‌شنویم که ترامپ اجازه ورود برخی اتباع کشورها را نمی‌دهد. پس این حقوق بشر کجاست؟ پس هر جامعه‌ای می‌تواند حریم‌های خود را در حوزه‌های مختلف مشخص کند.
سخنگوی شورای نگهبان ادامه داد: جمهوری اسلامی وقتی شکل گرفت و این همه شهید و جانباز دادیم، پس این نظام باید حفظ شود. قانون اساسی به عنوان معیار اصل نظام جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت.
کدخدایی گفت: اگر این معیار و محک مورد قبول است که هست پس باید بر اساس آن عمل کنیم. مراجعی قرار داده شده برای پاسداری از قانون اساسی، نهادی را تشکیل شده به عنوان شورای نگهبان که باید پاسداری کند از قانون اساسی و مقاومت هم باید بکند و از ورود ناخالصی‌ها جلوگیری کند.
وی افزود: وقتی تمام مصوبات مجلس باید تحت نظارت شورای نگهبان باشد این یعنی پاسداری شورای نگهبان از قانون اساسی. حکومت جمهوری اسلامی ایران آمده که فقط مردم را هدایت کند و طمع و درخواست دیگری ندارد.صاحبان حکومت و مقامات سیاسی و اجتماعی هم باید در این مسیر حرکت کنند.
کدخدایی گفت: گاهی اوقات صحبت‌هایی می‌شود که ما به زور نمی‌توانیم افراد را به بهشت ببریم یا این که وظیفه هدایت مردم به عهده ما نیست، این اصل قانون اساسی و مقدمه قانون اساسی است که از طریق اجتهاد مستمر فقهای دارای شرایط احکام اسلامی را استخراج کنید و بر اساس آن جامعه را هدایت کنید.
وی افزود: یکی از ابزارها و نهاد برای هدایت و محافظت جامعه شورای نگهبان است. یکی از نهادهای اگر در اصل 99 آمده و می‌گوید نظارت بر مجلس به عهده شورای نگهبان است می‌خواهد جلوگیری کند از نفوذ ناخالصی‌ها.
کدخدایی گفت: مناقشه می‌شود که می‌گویند بگذارید مردم خودشان انتخاب کنند اما آیا همه مردم اسناد و اطلاعات و ابزارهای لازم را در اختیار دارند؟ مانند اینکه وقتی جرمی رخ می‌دهد بگوئیم بگذارید مردم خودشان آن را حل کنند. سخنگوی شورای نگهبان تصریح کرد: شورای نگهبان آمده از عملکرد مقامات سیاسی و هم از انتخاب آنها پاسداری کند و با کارشناسی ببیند این افراد و مقامات شرایطی را که قانون‌گذار تعیین کرده را دارند. در همه جای دنیا هم نهادهایی برای این کار در نظر گرفته شده است.
وی گفت: در موضوع برگزاری انتخابات اختیار تام به شورای نگهبان داده شده است و مرجع دیگری را غیر از شورای نگهبان معرفی نکرده‌اند. پس نهاد دیگری نمی‌تواند به جای شورای نگهبان تصمیم بگیرد. پس وظیفه شورای نگهبان پاسداری از قانون اساسی است. همه مصوبات مجلس هم باید برای تائید به شورای نگهبان بیاید.
اگر شورای نگهبان تشخیص نداد یک فردی رجل سیاسی یا مذهبی است یا مدیر و مدبر، به معنای این نیست که اتهامی به فرد وارد است. البته ممکن است کسی هم در این زمینه مرتکب تخلفی شده باشد ولی اگر بنده به عنوان عضو شورای نگهبان تشخیص ندادم که فلان فرد صلاحیت لازم را دارد اینجا دیگر دلیل نمی‌خواهد، چون من وظیفه دارم احراز کنم و اگر من وظیفه‌ام را انجام ندادم شما باید از من سوال کنید که چرا وظیفه‌ام را انجام نداده‌ام.
کدخدایی ادامه داد: در شورای نگهبان کسی در فکر رقابت سیاسی نیست. شان شورای نگهبان بالاتر از این است که بخواهد با یک فرد یا نهاد درگیری‌های اینچنینی داشته باشد. اینکه با یک شعار سیاسی بخواهیم عملکرد شورای نگهبان را زیر سوال ببریم بی‌انصافی است.
وی گفت: ما با تهدید‌ها و فشارها نباید از میدان خارج شویم. شورای نگهبان در ادوار مختلف تلاش کرده در این راستا حرکت کند. ممکن است ابهاماتی وجود داشته باشد که اینها را می‌توان تحقیق و سوال کرد تا ببنید کدام درست است.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۳۹۷۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تحمیل فراقانونی کردن سلطنت در قانون اساسی
اصلاحاتی که محمدرضا شاه پهلوی برای اعمال آنها در قانون اساسی مشروطه دنبال میکرد، بالاخره در دومین ماه از اولین فصل سال ۱۳۳۶ به این قانون دیکته شد. مهمترین تغییر اعمال شده در قانون اساسی مشروطه به این شرح بود «فرامین و احکام برای اجرای قوانین از حقوق پادشاه است، بدون اینکه هرگز اجرای آن قوانین را تعویق یا توقیف نماید. در قوانین راجع به امور مالیه مملکت که از مختصات مجلس شورای ملی است، چنانچه اعلیحضرت پادشاه تجدیدنظر لازم بدانند برای رسیدگی مجدد به مجلس شورای ملی ارجاع می‌نمایند.»
به گزارش ایسنا، امروز ۹ اردیبهشت شصت و هفتمین سالروز صدور دستور محمدرضا پهلوی برای تشکیل مجلس واحد ملقب به مجلس کنگره در سال ۱۳۳۶ است.
این تغییر در ادامه تغییراتی بود که رضاشاه از طریق محمدعلی فروغی در متمم قانون اساسی مشروطه به وجود آورد تا موقعیت خاندان پهلوی در نظام سیاسی ایران را هم از نظر قانونی و هم از نظر حقوقی محکم کند.
این اقدام چهارمین تغییر در قانون اساسی مشروطه بود که هشتم دی ۱۲۸۵ تصویب شد.
محمدرضا پهلوی در دیدارها و صحبت‌های نوروزی‌اش با رجال سیاسی، نمایندگان مجلس شورای ملی و سنا در سال ۱۳۳۶ از آنان خواست تا زمینه اجرای مصوبات دومین مجلس مؤسسان با ۲۷۵ عضو را که در تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳۲۸ تصویب شد به وجود آورند.
بستر فرمان نوروزِ ۱۳۳۶ شاه در مصوبه دوم مهرِ ۱۳۳۴ ایجاد شد. در آن تاریخ کمیته ۱۸ نفره‌ای توسط دو مجلس شورای ملی و سنا تشکیل شد. مهمترین مصوبات این کمیته موافقت با افزایش دوره نمایندگی مجلس از ۲ به ۴ سال و افزایش تعداد نمایندگان از ۱۳۶ به ۲۰۰ نفر بود.
به دنبال این درخواست، شاه در تاریخ نهم اردیبهشت ۱۳۳۶ فرمان تشکیل مجلس واحد را خطاب به نمایندگان نوزدهمین دوره مجلس شورای ملی و دومین دوره مجلس سنا صادر کرد.
وکلای سرسپرده پهلوی نیز این مجلس را از ۱۷ تا ۲۶ اردیبهشت تشکیل دادند. مصوبات این مجلس شامل دادن حق وتو به شاه برای رد مصوبات مالی مجلس شورای ملی، افزایش تعداد نمایندگان مجلس شورای ملی از ۱۳۶ به ۲۰۰ نماینده و افزایش عمر مجلس شورای ملی از ۲ به ۴ سال بود.
سابقه
پنج سال بعد از پیروزی کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ توسط رضا میرپنج و سید ضیاءالدین طباطبایی و انقراض سلسله قاجار اولین مجلس موسسان از تاریخ ۱۵ آذر تا ۲۲ آذر ۱۳۰۴ تشکیل شد و با اصلاح اصول ۳۶، ۳۷ و ۳۸ قانون اساسی و اصل ۴۰ متمم قانون سلطنت قاجار را منحل و رضا پهلوی را پادشاه ایران انتخاب کرد و او نیز دو روز بعد بر تخت پادشاهی نشست.
۲۴ سال بعد از اقدام اولین مجلس موسسان و در چهارمین سال سلطنت محمدرضا پهلوی دومین مجلس موسسان در تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳۲۸ تشکیل شد. بر اساس تصمیم این مجلس مجلسی واحد متشکل از نمایندگان مجلس سنا و مجلس شورای ملی یک‌بار برای همیشه تشکیل می‌شد تا اصول چهارم، پنجم، ششم و هفتم قانون اساسی مشروطه، تفسیر اصول هفتم و هشتم قانون مشروطه و اصل ۴۹ متمم قانون اساسی مشروطه را مورد تجدید نظر قرار دهد.
اما آنچه موجب شد این اتفاق در آن سال نیفتد، تحولات سیاسی متعددی بود که نه تنها زمینه اقدام برای تغییر در قانون اساسی مشروطه را که شائبه افزایش قدرت شاه را داشت، منتفی کرد بلکه حتی اقدامات مجلس موسسان دوم را نیز زیر سوال می‌برد.
یکی از دلایل تأخیر در تشکیل مجلس واحد، تولد جهبه ملی بود. جبهه ملی پس از ائتلاف با گروه‌ها و احزاب متعدد نظیر حزب ایران، حزب زحمتکشان، حزب ملت ایران و جامعه مجاهدین اسلام به رهبری دکتر محمد مصدق در سال ۱۳۲۸ تشکیل شد. این تشکل سیاسی موفق شد در انتخابات مجلس شانزدهم شورای ملی با قدرت بسیار شرکت و ۸ نفر از اعضایش را راهی این مجلس کند.
مصدق، حائری‌زاده، مکی، نریمان و شایگان از تهران، بقایی از کرمان، اللهیار صالح و عبدالقدیر آزاد نیز از کاشان و سبزوار به مجلس شانزدهم راه یافتند.
در اقلیت بودن نمایندگان این تشکل سیاسی در بین بیش از ۱۳۰ نماینده این مجلس در ظاهر اهمیتی نداشت اما به دلیل دفاع آنان از حق آزادی نفت و گاز مردم از استثمار پادشاهی انگلستان، با پشتیبانی مردم ناراضی ایران روبرو شدند. آنان علاوه بر مجلس شانزدهم، شاه و کل نظام تصمیم‌گیری کشور را تحت تأثیر اقدامات و مصوبات مجلس قرار دهند.
مصدق آشکارا با انتقاد از مجلس مؤسسان فرمایشیِ سال ۱۳۲۸ و اعتراض به تغییر قانون اساسی، اجرا کردن آنچه مجلس موسسان دوم به مجلس شورای ملی محول کرده بود را مورد انتقاد قرار داد.
او به کمک سایر دوستانش در مجلس شورای ملی، محمدرضا شاه را مورد انتقاد قرار داد و از هر اقدامی که در مغایرت با قانون اساسی مشروطه بود برحذر داشت. دکتر مصدق سرانجام در ۲۳ خرداد ۱۳۲۸ در قالب طرحی به مجلس شانزدهم خواستار ملغی شدن تصمیمات مجلس مؤسسان اول شد. این طرح مورد موافقت مجلس قرار نگرفت اما پیگیری‌های بی‌وقفه او مانع شکل‌گیری هر نوع بحثی در مجلس برای تجدیدنظر در قانون اساسی مشروطه با هدف اختیارات محمدرضاشاه شد.
دلیل دوم به تعویق افتادن تجدیدنظر در قانون اساسی مشروطه، مربوط به نهضت ملی شدن صنعت نفت بود که سبب اقتدار ملیون در ساختار قدرت سیاسی آن دوره شد.
در پی تصویب طرح ملی شدن صنعت نفت در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹، انگلیسی‌ها برای جبران ضرر و زیان اقتصادی و سیاسی خود با سید ضیاءالدین طباطبایی دست‌نشانده صاحب‌نفوذ خود در دربار و رسانه‌های ایران توافق کردند تا به عنوان نخست‌وزیر به مجلس شانزدهم معرفی شود، اما محمدرضاشاه در برابر کار انجام شده قرار گرفت.
جمعی از نمایندگان مجلس شانزدهم در پیشنهادی خواستار معرفی دکتر محمد مصدق از سوی شاه به مجلس شورای ملی به عنوان نخست‌وزیر شدند. دلیل این کار، اجرای قانون ملی شدن صنعت و قانون خلع ید انگلستان از چاههای نفت و گاز ایران بود که به تصویب این مجلس رسیده بود.
شاه فرمان نخست‌وزیری دکتر مصدق را امضا کرد و او نیز به پشتوانه مردم در محاکم بین‌المللی دفاعیات مستدل و منطقی در برابر دعاوی انگلستان راجع به خلع ید از شرکت نفت انجام داد. با این حال سیاستمداران مکار انگلیسی با همکاری آمریکایی‌ها ابتدا نقشه ترور دکتر مصدق را کشیدند و بعد از شکست در پیاده کردن آن طرح کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به اجرا گذاشتند و با چراغ سبز محمدرضا شاه و همراهی جمعی از فرماندهان بازنشسته ارتش پهلوی و شعبان بی‌مخ و اوباش تهران موفق به ساقط کردن دولت او شدند.
بعد از پیروزی تیمسار فضل‌الله زاهدی رهبر کودتاگران و عوامل دست‌نشانده انگلیس در ایران، قدرت شاه به تدریج تثبیت شد. اولین نشانه‌های اقتدار شاه جوان، برکناری تیمسار فضل‌الله زاهدی از نخست‌وزیری بود. محمدرضا شاه به هیچ وجه تحمل نخست‌وزیران مقتدر را نداشت و تمام تلاشش را کرد تا بر ترکیب مجالس شورای ملی و دولت‌های برآمده از آنها سلطه داشته باشد. در پی این تفکر شاه سنت اخذ رأی اعتماد دولت از مجلس قبل از معرفی رسمی نخست‌وزیر به مجالس شورای ملی به تدریج منسوخ شد و شاه نخست‌وزیرانش را بدون مشورت با مجلس شورای ملی، عزل و نصب کرد. او همچنین با اعمال نظر از طریق وزارت کشور مانع از ورود نمایندگان قدرتمند و غیر مستقل به مجلس شورای ملی شد.
از این زمان به بعد محمدرضا شاه با انتصاب نخست‌وزیران وابسته و مطیع دربار، نفوذ خود در دولت و مجلس را بیش از پیش تقویت کرد. او با انتصاب منوچهر اقبال به عنوان نخست‌وزیر استارت سلطنت مطلقه‌اش را کلید زد. اقبال نیز در تحکیم جایگاه سیاسی شاه در ساختار قدرت ایران سهم قابل توجهی ایفا کرد. اقبال با فراهم کردن بستر تشکیل مجلس واحد (کنگره) اصلاحات مورد نظر شاه را در قانون اساسی به وجود آورد.
زایش مجلس واحد
محافل سیاسی از نوروز ۱۳۳۶ بحث روز خود را به سخنان نوروزی شاه و دیدارهایش با نمایندگان مجلس شورای ملی و مجلس سنا اختصاص دادند.
شاه در پیام نوروزی‌اش گفت: «ان‌شاءالله در سال جدید کنگره مجلسین تشکیل می‌شود.» سرانجام محمدرضا شاه که اشتیاق زیادی برای تشکیل مجلس واحد داشت، در نهم اردیبهشت ۱۳۳۶ فرمان تشکیل مجلس واحد را به این شرح صادر کرد «با تأییدات خداوند متعال، ما محمدرضا پهلوی شاهنشاه ایران، نظر به مدلول اصل الحاقی به متمم قانون اساسی مصوب مجلس مؤسسان ۱۳۲۸ که تشکیل مجلس واحد را برای یک بار لازم دانسته، بنا به پیشنهاد جناب آقای دکتر منوچهر اقبال، نخست‌وزیر، امر و مقرر می‌داریم که وزارت کشور در تهیه مقدمات تشکیل مجلس واحد (کنگره) اقدام نماید.»
تشکیل مجلس واحد بنا به پیشنهاد منوچهر اقبال علاوه بر دربرگیری دستور شاه به انتخابات نوزدهمین دوره مجلس شورای ملی نیز تعمیم یافت. طبق اعلام دولت اقبال تصمیمات اتخاذ شده توسط مجلس واحد در بخش‌هایی که مربوط به نظام قانون‌گذاری کشور بود، می‌توانست شامل نوزدهمین دوره مجلس هم بشود.
مجلس واحد سرانجام در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ افتتاح شد و در همان روز، اولین جلسه مجلس واحد به ریاست محسن صدر رییس وقت دومین دوره مجلس سنا در محل ساختمان مجلس شورای ملی تشکیل شد.
به پیشنهاد رئیس و تصویب مجلس واحد، دو نفر از منشی‌های مجلس سنا و دو نفر از منشی‌های مجلس شورای ملی که دارای رأی بیشتری بودند به سمت منشی مجلس واحد انتخاب شدند بدین ترتیب ابراهیم نبیل سمیعی، محمد حجازی، عبدالله سعیدی، علی‌اکبر جلیلوند رضایی به هیات رییسه مجلس واحد وارد شدند.
در همان جلسه پس از انتخاب هیئت رئیسه، منوچهر اقبال با تبیین سابقه تشکیل مجلس واحد گفت: «اینک که با تأییدات خداوند لایزال و به فرمان مطاع مبارک اعلیحضرت همایون شاهنشاه مجلس واحد نسبت به تجدیدنظر در اصول مذکور در ماده الحاقی اقدام فرماید.»
پس از قرائت شش اصل فوق‌الذکر بنا به پیشنهاد رئیس مجلس، کمیسیونی ۲۴ نفره مرکب از ۱۲ نماینده مجلس شورای ملی و ۱۲ نماینده مجلس سنا ماموریت یافت تا در اصول مد نظر تجدید نظر کرده و پیشنهادتش را به صحن مجلس واحد تقدیم کند.
۱۲ نماینده مجلس سنا عبارت بودند از دکتر سجادی، دکتر امیر اعلم، عباس مسعودی، شمس ملک‌آرا، ناصری، گلشائیان، حبیب‌الله آموزگار، جواد بوشهری، نظام مافی، ایلخان ظفر و محمد حجازی و ۱۲ نماینده مجلس شورای ملی عبارت بودند از اردلان، اسکندری، عماد تربتی، دولت‌آبادی، دکتر شاهکار، محمدعلی مسعودی، افخمی، دکتر عمید، رستم امیر بختیار، دکتر بینا، مشایخی و سراج حجازی.
این کمیسیون در پنج جلسه مواد مدنظر شاه را مورد بررسی قرار داد و پیشنهاداتش را برای هیات رییسه مجلس واحد فرستاد.
گزارش کمیسیون منتخب مجلس در پنج‌شنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۳۳۶ در دومین جلسه مجلس واحد با حضور اقبال نخست‌وزیر دکتر فتح‌الله جلالی وزیر کشور و ناصر ذوالفقاری معاون پارلمانی نخست‌وزیر مطرح شد و پس از چهار ساعت بحث و بررسی، اصول چهار، پنج، شش و هفت قانون اساسی و همچنین اصل ۴۹ متمم قانون اساسی اصلاح شد. اصل هشتم قانون اساسی مشروطه نیز بدون تغییر ماند.
نظر نهایی دولتمردان نیز به پیوست لایحه به هیات رییسه مجلس واحد فرستاد شد. لایحه نهایی در همین جلسه در دستور کار صحن علنی مجلس قرار گرفت و نمایندگان مجلس واحد بدون هر گونه بحث جدی پیرامون تغییرات اعمال شده، رای‌شان در ورقه نوشته و به صورت آرا انداختند. براساس رای‌گیری انجام شده از ۱۲۷ نماینده حاضر در جلسه ۱۲۴ نفر رای موافق، دو نفر رای ممتنع و یک نفر رأی مخالف دادند.
رییس مجلسِ واحد پس از رای‌گیری در جملات کوتاهی گفت: «از مذاکرات و از آرای این مجلس واحد استنباط می‌شود که هیچ‌گونه اختلافی و نظر مخالفی نیست و هم مجلسین که الان مجلس واحد است، با نظر دولت و اراده اعلیحضرت همایونی موافق است بسیار جای تشکر است و امیدواریم همیشه به فضل خدای تعالی این اتحاد و اتفاق و یگانگی و وحدت‌نظر برقرار باشد.»
سیدمحسن صدر رییس مجلس واحد در سومین نشست این جلسه که در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۳۶ برگزاری شد، ختم جلسات کنگره را اعلام کرد.
به این ترتیب قانون اساسی مشروطه برای دومین بار دست‌خوش تغییرات مدنظر پهلوی‌ها قرار گرفت و موجب تحکیم و توسعه اقتدار و اختیارات شاه شد.
رییس مجلس واحد در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۳۶ قانون جدید را به دولت ابلاغ کرد و محمدرضا شاه نیز در تاریخ ۳۰ اردیبهشت طی فرمانی آن را تائید و دستور اجرای آن را صادر کرد.
متن دستور شاه به این شرح بود: «با تأییدات خداوند متعال ما پهلوی شاهنشاه ایران، نظر به علاقه که به تحکیم و تکمیل اصول مشروطیت و حسن اجرای قوانین داریم در این موقع که مجلس واحد کنگره مطابق نظریات مجلس مؤسسان تشکیل گردید، و در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۳۶، تصمیمات اصلاحی نسبت به اصول چهار، پنج، شش، هفت، هشت و چهل و نه متمم قانون اساسی اتخاذ نموده‌اند، به موجب این فرمان تصمیمات مجلس واحد کنگره را نسبت به اصول مزبور فوق، تأیید و تنفیذ نموده و مقرر می‌داریم به طوری که در اصول نام برده شرح داده شده است هیئت دولت مأمور اجرای آن می‌باشد.»
جزییات تغییرات
اصل چهارم سابق: عده انتخاب شوندگان به موجب انتخاب‌نامه علی‌حده از برای تهران و ایالات فعلا ۱۶۲ نفر معین شده است و بر حسب ضرورت عده‌ی مزبور تزاید تواند یافت الی ۲۰۰ نفر.
اصل چهارم اصلاح شده: عده نمایندگان مجلس شورای ملی برای پایتخت و شهرستان‌ها ۲۰۰ نفر خواهد بود و پس از هر ۱۰ سال در صورت ازدیاد جمعیت کشور در هر حوزه انتخابیه طبق آمار رسمی به نسبت هر ۱۰۰ هزار نفر، یک نفر اضافه خواهد شد. حوزه‌بندی به موجب قانون علی‌حده به عمل خواهد آمد.
اصل پنجم سابق: منتخبین از برای دو سال تمام انتخاب می‌شوند و ابتدای این مدت از روزی است که منتخبین ولایات تماما در تهران حاضر خواهند شد. پس از انقضای مدت دو سال باید نمایندگان مجددا انتخاب شوند و مردم مختارند هر یک از منتخبین سابق را که بخواهند و از آنها راضی باشند، دوباره انتخاب کنند.
اصل پنجم اصلاح شده: دوره نمایندگی مجلس شورای ملی چهار سال تمام است و شامل دوره نوزدهم نیز می‌باشد. قبل از انقضای مدت باید انتخابات طبق قانون، تجدید شود. ابتدای هر دوره از تاریخ تصویب اعتبارنامه بیش از نصف نمایندگان خواهد بود. تجدید انتخابات نمایندگان سابق بلامانع است.
اصل ششم سابق: منتخبین تهران لدی‌الحضور حق انعقاد مجلس را داشته، مشغول مباحثه و مذاکره می‌شوند. رأی ایشان در مدت غیبت منتخبین ولایات به اکثریت، مناط اعتبار و اجرا است.
اصل ششم اصلاح شده: پس از آن‌که دو ثلث نمایندگان مجلس شورای ملی در پایتخت حاضر شدند، مجلس منعقد می‌شود.
اصل هفتم سابق: در موقع شروع به مذاکرات باید اقلا دو ثلث از اعضای مجلس حاضر باشند و هنگام تحصیل رأی سه ربع از اعضا، باید حاضر بوده و اکثریت آرا وقتی حاصل می‌شود که بیش از نصف حضار مجلس رأی بدهند.
اصل هفتم اصلاح شده: مجلس می‌تواند با هر عده‌ای که در جلسه حاضر باشد، مذاکرات را شروع نماید. لکن برای اخذ رأی، حضور بیش از نصف نمایندگان حاضر در مرکز لازم است و اکثریت آرا وقتی حاصل می‌شود که بیش از نصف حاضر در جلسه به رد یا قبول موضوع رأی بدهند.
اصل هشتم که بدون تغییر باقی ماند: مدت تعطیل و زمان اشتغال مجلس شورای ملی بر طبق نظام‌نامه داخلی مجلس به تشخیص خود مجلس است و پس از تعطیل تابستان باید مجلس از چهاردهم میزان که مطابق جشن افتتاح اول مجلس است مفتوح و مشغول کار شود.
اصل چهل و نه سابق متمم قانون اساسی: صدور فرامین و احکام برای اجرای قوانین از حقوق پادشاه است، بدون اینکه هرگز اجرای آن قوانین را تعویق یا توقیف نماید.
اصل چهل و نه اصلاح شده متمم قانون اساسی: صدور فرامین و احکام برای اجرای قوانین از حقوق پادشاه است، بدون اینکه هرگز اجرای آن قوانین را تعویق یا توقیف نماید. در قوانین راجع به امور مالیه مملکت که از مختصات مجلس شورای ملی است، چنانچه اعلیحضرت پادشاه تجدیدنظر لازم بدانند برای رسیدگی مجدد به مجلس شورای ملی ارجاع می‌نمایند.
در صورتی که مجلس شورای ملی به اکثریت سه ربع از حاضرین در مرکز، نظر سابق مجلس را تأیید نمود اعلیحضرت شاهنشاه قانون را توشیح خواهد فرمود.
منابع:
فرهنگ قهرمانی، عطاءالله؛ قانون اساسی اصلاحات و سیر تکامل آن، بی‌جا، بینا، ۱۳۵۶، چاپ اول، ص ۷۱
آبراهامیان، یرواند؛ ایران بین دو انقلاب، ترجمه‌ی احمد گل محمدی و محمدابراهیم فتاحی، تهران، نی، ۱۳۷۷، چاپ دوم، ص ۳۲۲
جعفری ندوشن، علی‌اکبر؛ و زارعی محمودآبادی، حسن؛ تجدیدنظرهای چندگانه در قانون اساسی مشروطه، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۲، چاپ اول، ص ۱۶۱
رک. مروارید، یونس؛ از مشروطه تا جمهوری نگاهی به ادوار مجالس قانون‌گذار در دوران مشروطیت، تهران، اوحدی، ۱۳۷۷، چاپ اول، جلد سوم، صص ۲۴۵-۳۴۵ و مروار، محمد؛ مجلس شورای ملی دوره بیست‌ویکم تا بیست‌وچهارم، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۶، چاپ اول، صص ۱۴۰- ۱۳۵
انتهای پیام
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد