بحران جدید در روابط آنکارا- برلین/ اردوغان برای دولت آینده آلمان چه خواب‌هایی دیده؟
تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۶۱۹۹۱
رئیس جمهور ترکیه در حالی تنش جدید با آلمان را کلید زده که گمان می‌رود برای انتخابات پارلمانی این کشور برنامه‌هایی دارد.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، ماجرای دعوای سیاسی رجب طیب اردوغان با مقامات سیاسی حاکم در آلمان از اظهارات وی بعد از نماز جمعه استانبول آغاز شد.
اردوغان در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوالی در خصوص انتخابات آلمان گفت: 25 الی 30 روز دیگر در آلمان انتخابات برگزار خواهد شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی درباره خواست ترکیه از آلمان برای استرداد برخی اتباع ترکیه که در آلمان به سر می‌برند و با جریان گولن و پ ک ک ارتباط دارند نیز گفت: ما مسئولیت دیپلماتیک خود را انجام داده‌ایم؛ یادداشت خود را به مقامات آلمانی داده و از آنها خواستیم اقدامات لازم را انجام دهند. همانطور که آلمان درخواست استرداد شهروندان خود را بصورت متفاوت مطرح می‌کند، ما نیز می‌خواهیم تروریست‌هایی که در آنجا حضور دارند را بازگرداند، آن هم در شرایطی که آنها مجرمان را از ما می‌خواهند و ما تروریست‌ها را.
من شخصاً پرونده 4500 تروریست را به خانم مرکل دادم، ولی هیچ بازخورد مثبتی از آنها دریافت نکردیم و هنوز منتظریم. فرض کنیم 3 تا 5 بازداشتی آلمانی در کشور ما باشند. همواره آنها را از ما می‌خواهند، ولی ببخشید اگر آنها سیستم قضایی دارند ما هم داریم. دادگاه ما درخصوص آنها تصمیم می‌گیرد و سپس اقدام لازم را انجام می‌دهیم.
زیگمار گابریل اما به سرعت و تنها ساعتی پس از این اظهارات اردوغان واکنش نشان داده و این اظهارات را رد کرد. وی همچنین اظهارات اردوغان علیه مقامات و احزاب آلمان را دخالت در امور داخلی این کشور خواند.
اردوغان روز بعد(شنبه) نیز این اظهارات را با شدت بیشتری تداوم داد.
وی در جمع مردم شهر دنیزلی گفت: معلوم بود که از دعوت ما از ترک تباران آلمان ناراحت خواهند شد. به تلاش‌های خود ادامه خواهیم داد. اکنون خطاب به برادران خود در اروپا اعلام می‌کنم که حق دموکراتیک خود را پای صندوق‌های رای و به بهترین شکل ممکن استفاده کرده و درس خوبی به آنها بدهید.
رئیس جمهور ترکیه یادآور شد: وزیر امور خارجه فعلی آلمان نیز حد خود را نمی‌داند. شما در چه جایگاهی هستی که با رئیس جمهور ترکیه این گونه صحبت می‌کنی؟ شما باید با همتراز سیاسی خود و وزیر امور خارجه ترکیه گفت‌وگو کنی. حد و حدودت را بدان. شما چقدر سابقه در امور سیاسی داری؟ چه تجربیاتی داری؟ زندگی ما در سیاست و مبارزات سیاسی گذشته است. از این رو برای ما مهم نیست که درهای گمرکی آلمان را باز می‌کنید یا نه. این موضوع اصلاً اهمیتی ندارد. کشورهایی که درهای خود را به روی ما گشوده‌اند، با استقبال قبول کرده و ما نیز درهای کشورمان را به رویشان باز می‌کنیم. این کشورها برای ما کافی هستند.
درباره این اختلاف جدید چند نکته حائز اهمیت است.
- در حال حاضر احزاب و جریانات میانه بر سر کار هستند. اتحادیه دموکراتهای مسیحی کهائتلاف راست میانه را تشکیل می‌دهند و حزب سوسیال دموکرات که به چپ میانه معروف است و می‌توان گفت که تشویق رای به دشمنان و مخالفان این گروه‌ها یعنی تلاش برای روی کار آوردن جریانات تندرو در آلمان.
- امروز بیش از 5 میلیون ترک تبال در آلمان زندگی می‌کنند که 3 میلیون نفر آنها شهروند آلمانی محسوب شده و می‌توانند رای دهند. در همه پرسی تغییر قانون اساسی ترکیه 63 درصد اتباع ترک مقیم آلمان رای آری دادند که در این شرایط می‌توان گفت حدود 2 میلیون رای دهنده آلمانی ترک تبار احتمالاً به خواسته اردوغان واکنش مثبت نشان خواهند داد.
- در انتخابات دور گذشته پارلمانی آلمان بیش از 44 میلیون نفر شرکت کردند که تاثیر آرای ترک تباران آلمانی رقمی در حدود 8 درصد خواهد بود. این رقم اگرچه تاثیر چندانی در قدرت گیری احزاب نخواهد داشت اما می‌تواند در تعداد کرسی‌های مجلس، تاثیر غیر مستقیمی بر سیاست‌های دولت روی کار آمده داشته باشد.
- این بحران اولین بحران در روابط دو کشور نیست و می‌توان بحران آوارگان سوری و نیز بحران بوجود آمده در جریان همه پرسی قانون اساسی ترکیه را نیز به این کارنامه اضافه کرد که اولی با یک تفاهم تا حدودی شد اما دومی مانند آتش زیر خاکستر باقی ماند و امروز دوباره خودنمایی می‌کند.
- کارشناسان ترک بر این باورند که بحران کنونی با آلمان به 2 دلیل به این زودی پایان نخواهد یافت. اول اینکه در آلمان مانند روسیه یک نفر تصمیم گیرنده نیست که با یک نامه عذرخواهی همه چیز فیصله یابد. دوم اینکه جریانی که اردوغان به مخالفت با آن پرداخته(جریان راست و چپ میانه) بنا بر نظر سنجی‌ها در دور آینده نیز قدرت را در دست خواهد داشت و این یعنی جنگ لفظی ادامه خواهد یافت.
اردوغان مدتی بعد از رفراندوم تهدید کرده بود جواب اروپایی‌ها را خواهد داد و پس از آن از ترک‌های مقیم این کشورها خواسته بود با فرزندان زیاد، نسل ترک‌ها را در اروپا افزایش دهند تا بتواند سیاست‌های بلند پروازانه و بلند مدت خود را پیش ببرد.
در مجموع به نظر می‌رسد که بحران کنونی ترکیه با آلمان و برخی کشورهای اروپایی روندی تصاعدی را خواهد پیمود و با سیاستی که اردوغان در پیش گرفته و ابزاری که علیه اروپا از آنها استفاده می‌کند، مانند پناهجویان سوری یا اتباع ترکیه در این کشورها، طی یکی دو سال آینده حداقل این بحران فروکش نخواهد کرد.
گزارش از علی حیدری
انتهای پیام/
R1396/P36446/S8,90,95/CT7منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۶۱۹۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کریدور عراق-اردوغان- اروپا / چالش‌های فنی و زیرساختی
علی آهنگر- روزنامه اعتماد-وقتی در ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ بایدن در دهلی‌نو توافق بر سر کریدور عرب-مد را اعلام کرد، تنها صدای مخالف رجب طیب اردوغان بود. بیست کشور ثروتمند جهان که عنوان جی۲۰ را با خود یدک می‌کشند، دو روز شهریور گذشته را در دهلی‌نو به سر بردند. جهان و آنچه در او هست در این دو روز چشم به خیابان‌های نه چندان پر زرق و برق دهلی‌نو دوخته بود. همه می‌دانستند که چکش‌های نارندرا مودی بر میز ریاست اجلاس نمادی بیش نیست و توافق‌های اساسی همه از پیش صورت پذیرفته است. اما جهان بی‌تاب از اعلام توافقی بود که هندوستان را از یک کریدور به امارات و عربستان و از آنجا به دریای مدیترانه و اروپا متصل می‌کرد. کریدوری که از آن پس در ادبیات ژئوپلیتیک به کریدور عرب- مد شهرت یافت. معلوم بوده و هست که این کریدور به این سادگی‌ها به سرانجامی نخواهد رسید. اما نکته این بود که رجب طیب اردوغان با صدای بلند مخالفتش را با این کریدور اعلام کرد و بیان داشت ترکیه باید از این معامله سهمی داشته باشد. امارات متحده عربی از سوی رهبران گروه ۲۰ ماموریت یافت تا رضایت خاطر این صدای بلند و پرغوغای آناتولی را کسب کند. نتیجه این سر و صدا و آن لابی‌های پشت پرده با امارات و قطر در سفر روز دوشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۳ اردوغان به عراق نمایان شد. وقتی اردوغان در فرودگاه بغداد با استقبال محمد شیاع السودانی بر فرش قرمز گام نهاد تا از یگان استقبال سان ببیند، وزیران راه و حمل و نقل امارات و قطر هم در هتل‌های بغداد جا خوش کرده بودند. همه چیز مهیا بود تا رجب طیب اردوغان و شیاع السودانی در پشت میز‌های سالن بزرگ تشریفات کاخ نخست‌وزیری بایستند و وزیران راه ترکیه، عراق، امارات و قطر امضاهای‌شان را پای یادداشت تفاهمی برای ایجاد کریدوری جدید بگذارند که چهره ژئوپلیتیک منطقه را تغییر می‌دهد.
کریدوری که از این پس کریدور عراق-ترکیه-اروپا نام دارد که ما بحق آن را در این نوشتار کریدور عراق- اردوغان-اروپا نام نهادیم، چراکه برپایی این کریدور بیش و پیش از هر چیز قاچ بزرگی از کیک تجارت و اقتصاد آینده اقیانوس هند-اروپا را نصیب ترکیه می‌کند و نقش رجب طیب اردوغان را در به دست آوردن این قاچ بزرگ ژئوپلیتیکی برای ترکیه روشن می‌دارد. با برپایی این کریدور که ظاهرا علاوه بر ارتباط با هند، تجارت و البته رضایت چین را نیز به همراه دارد، عراق و بندر فاو در جهان برجسته می‌شوند. فاو شهر بندری کوچکی در دهانه اروندرود است که برای رزمجویان آن سال‌ها خاطرات عمیقی را به همراه دارد. مگر می‌شود فاو را بگویی و از آن همه درگذری؟!
آن فاو بی‌قرار با آن مسجد با نمازگزار‌های مخلص بی‌شمار حالا تبدیل به یک بندر بزرگ می‌شود. بندری فخر جبل علی در امارات. اگر بندر جبل علی امارات با ۶۷ اسکله کانتینری لقب بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه را به خود داده، حالا قرار است تا سال ۲۰۲۵ در برابر بندر ۹۰ اسکله‌ای کانتینری فاو کلاه از سر بردارد. می‌گویند با راه‌اندازی فاز نخست این کریدور در ۲۰۲۸ که ترکیبی از بزرگراه‌ها، راه‌آهن، انتقال خطوط نفت و گاز و خطوط ارتباطات است، زمان رسیدن بار‌ها به اروپا از ۴۵ روز دماغه امیدنیک و ۳۵ روز دریای سرخ، به ۲۵ روز کاهش می‌یابد. یعنی کالا‌های ساخت چین و هند ده روز زودتر به دست مشتریان سیری‌ناپذیر اروپایی می‌رسد. اما این تمام مطلب نیست. آن‌گونه که میدل ایست‌ای می‌گوید؛ عراق چشم دارد در قالب این قرارداد، ۱۷ میلیارد دلار سرمایه جذب کند، ۱۲۰۰ کیلومتر راه‌آهن خود را از فاو به ترکیه و از آن طریق به اروپا برساند، قطار‌هایی با ۳۰۰ کیلومتر سرعت در ساعت در ریل بگذارد، سالانه ۴ میلیارد دلار درآمد کسب کند و برای ۱۰۰ هزار نفر از جوانان عراقی کار و شغل بسازد. اینها همه خوب است، اما یک نقص عمده و یک عیب بزرگ دارد. نقص عمده داستان پیش گفته این است که از دو مبدا اصلی تجارت امروز و آینده کریدور‌هایی که قرار است از خلیج فارس بگذرد، یعنی چین و هند کسی در بغداد نبود تا در کنار وزیران راه چهار کشور عراق، ترکیه، امارات و قطر، به عنوان تضمین‌کننده اصلی دادن کالا و کانتینر پای قرارداد را امضا کند. و، اما عیب بزرگ و بسیار بزرگش این است که هیج سهمی برای نقش ژئوپلیتیک ایران در منطقه قائل نشده است. مگر می‌شود ابرکشتی‌های کانتینری با میلیون‌ها تن کالا از جلوی چشمان بندر چابهار و آن پهنه بیکران دشت مکران بگذرند، برای لنج‌های ماهیگیری کنارک دست تکان دهند و در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس، در بندر فاو پهلو بگیرند؟! آقای رجب طیب اردوغان لابد فکری کرده‌اند که چنین چیزی تحقق یافتنی نیست. پس تا دیر نشده، چهار کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر خوب است به تهران بیایند؛ وزیرانی از چین و هند هم در پایتخت ایران حضور یابند و بر نقش تاریخی ایران و بندر مکران و چابهار انگشت تایید بگذارند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»