شهر تاریخی میبد زیر سایه آلودگی و ریزگردها
تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۶۹۲۵۱
آلودگی ناشی از گرد و غبار و ریزگردهایی که به دلیل توسعه نامناسب صنعت در میبد ایجاد شده، سایه سنگینی بر سر شهروندان میبدی انداخته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از میبد، شهرستان تاریخی میبد از تاریخی بیش از هفت هزار ساله برخوردار است و به عنوان یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران شناخته می‌شود.
این شهرستان دارای آثار باستانی بسیار ارزشمندی است که هر یک از این آثار می‌تواند پذیرای هزاران هزار گردشگر داخلی و خارجی باشد و همه ساله بیش از پیش به رونق اقتصادی ایران اسلامی بیافزاید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیش از آثار باستانی و تاریخی، میبد از میراث فرهنگی بسیار ارزشمندی برخوردار است که شاید در هر نقطه از کشور که نامی از میبد به میان آید، این میراث فرهنگی بیش از میراث تاریخی آن زبانزد خاص و عام باشد.
میبد شهر آیت الله حائری یزدی موسس حوزه علمیه قم و استاد امام خمینی(ره) است و قطعا اسلام و مسلمین به این شخصیت والا مقام و میبد که زادگاه و محل تربیت این عالم ربانی است دین بزرگی دارد.
با این وجود، میبد روی دیگری هم از شهرت به خود دیده و آن توسعه صنعتی این شهرستان است که در بسیاری موارد نامناسب و بدور از رعایت استانداردهای زیست محیطی صورت گرفته است.
بی شکل یکی دیگر از نام‌هایی که میبد در کشور به آن شناخته می‌شود، نامی عجین شده با کاشی و سرامیک باشد، محصولی که امروز بیشتر از هر نقطه ایران، در شهرستان میبد تولید و به نقاط مختلف کشور و جهان صادر می‌شود.
هیچ کسی در نقش کارخانه‌های کاشی و سرامیک در توسعه صنعتی شهرستان میبد و ایجاد اشتغال برای هزاران میبدی و افراد غیر بومی تردیدی ندارد ولی موضوع مهم در ارتباط با این کارخانه‌ها، رویکردی است که آنها در برابر محیط زیست و هوایی دارند که مردم از آن تنفس می‌کنند.
آلودگی میهمان ناخوانده یا خوانده میبد
متاسفانه در سال‌های اخیر اکثر مواقع آسمان شهرستان میبد میهمان ناخوانده و شاید به دلیل تمایل مسئولان این شهرستان به ویژه در دوره‌های قبل به توسعه صنعتی میبد، میهمان خوانده‌ای دارد که بر تمام شهر سایه انداخته است.
این روزها گرد و غبار کارخانه‌های کاشی و سرامیک شهرستان میبد بسیار بیشتر از آنچه که انتظار می‌رفت برای مردم این شهر ناخوش آیند شده و همه از این موضوع گلایه‌مند هستند.
در بین نقاط مختلف میبد، بیشترین تعداد کارخانه کاشی و سرامیک در بخش مرکزی این شهر قرار گرفته که می‌توان این بخش را دارای بیشترین کارخانه کاشی و سرامیک کشور هم معرفی کرد.
از این رو، طبیعی است که بیشترین آلودگی ناشی از گرد و غبار کارخانه‌های کاشی و سرامیک میبد به این بخش و مردم آن تحمیل شود و سایه سنگین آلودگی همیشه بر سر مردم این بخش باشد.
توقف توسعه کارخانه‌های کاشی و سرامیک در بخش مرکزی میبد
محمد شیبانی بخشدار مرکزی میبد در این رابطه به خبرنگار تسنیم در میبد اظهار داشت: در دولت یازدهم هیچ گونه مجوزی برای ایجاد کارخانه جدید کاشی و سرامیک در میبد صادر نشده است.
وی ادامه داد: البته تعدادی از کارخانه‌هایی که در دولت‌های قبل مجوز گرفته بودند مراحل عمرانی را پشت سر می‌گذاشتند، در این سال‌ها به بهره‌برداری رسیدند و شروع به کار کردند.
بخشدار مرکزی میبد با اشاره به اینکه بیشترین تعداد کارخانه‌های کاشی و سرامیک استان یزد در بخش مرکزی مستقر شده، خاطرنشان کرد: در زمینه کاهش آلایندگی کارخانه‌های کاشی و سرامیک در این بخش اقدامات گسترده‌ای انجام شد که از جمله این اقدامات می‌توان به توقف موقت برخی کارخانه‌ها برای رفع آلایندگی‌ها و نصب فیلتر اشاره کرد.
شیبانی تصریح کرد: متاسفانه جانمایی کارخانه‌ها و صنایع در این منطقه و دیگر منطقه‌های مهریز تا عقدا درست نبوده و هر روز صبح از ساعت 5 لایه‌ای از گرد و غبار در این منطقه به چشم می‌خورد که موجب آزرده خاطری مردم را فراهم کرده است.
تعامل و همکاری ریزگردها و گرد و غبار کاشی و سرامیک
یکی دیگر از مشکلاتی که این منطقه از آن به شدت رنج می‌برد، بحث گرد و غبار و ریزگردهایی است که ناشی از خشکسالی‌های پی درپی در این شهرستان است.
این گرد و غبارها عامل دیگری به حساب می‌آیند که در کنار گرد و غبار کارخانه‌های کاشی و سرامیک، مشکلات بسیار مهمی برای مردم شهرستان میبد و به ویژه بخش مرکزی این شهر ایجاد کنند.
خاک میبد در حال خشک و بیابانی شدن است
شیبانی در این زمینه هم به خبرنگار تسنیم گفت: متاسفانه در سال‌های اخیر خشکسالی‌ها سبب گسترش بیابان‌ها شده و علاوه بر خشک شدن زمین، چسبندگی خاک را هم کم کرده و با هر باد، خاک و ریزگردها به هوا بلند شده و برای مردم مشکلات بسیاری ایجاد می‌کنند.
وی تصریح کرد: برخی از گرد و غبارها و ریزگردهایی که در این منطقه مشاهده می‌شود عامل داخلی ندارد و ریزگردهایی هستند که از خارج استان به این منطقه وارد می‌شوند.
قطعا آلایندگی که در مدت چندین و چند سال و به واسطه استقرار نامناسب صنایع و خشکسالی های پی در پی به وجود آمده و هر سال به شدت آن افزوده می‌شود را نمی‌توان در برنامه‌ای کوتاه مدت به صورت کامل از بین برد اما قطعا لازم است که طرح‌های بیابان زدایی در این مناطق با گستردگی و سرعت بیشتری دنبال شود و جلوی فعالیت کارخانه‌های آلاینده در استان به ویژه در این منطقه گرفته شود.
گزارش از فرشاد براتی کهریزسنگی
انتهای پیام/
R41376/P1336/S6,76/CT7منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۶۹۲۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تکیه خاتون‌آبادی، نقش جهانی کوچک در دل تخت فولاد
تکیه خاتون‌آبادی از تکایای تخت‌فولاد است که کاشی‌کاری گنبد آن که روش معرق یا نقوش اسلیمی آراسته شده است؛ در قسمت بالا کتیبه‌ای به خط ثلث با مضمون آیاتی از قرآن به شیوه کاشی هفت رنگ خشتی وجود دارد و در زیر آن نیز از خط کوفی ساقه‌بندی استفاده شده که به تسبیحات اربعه و اسامی امامان اشاره می‌کند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، تکیه خاتون‌آبادی یکی از تکایای اواخر دوران صفوی منسوب به علامه میر محمداسماعیل خاتون‌آبادی است که در دوران حیات او به‌عنوان مدرسه علمیه از آن استفاده می‌شده و با مرگ او و دفنش داخل مدرسه این محل به تکیه تبدیل می‌شود.
این تکیه در شمال تخت‌فولاد، در کنار کوچه واله، مقابل غسال‌خانه سابق که امروزه ساختمان مخابرات است، قرار دارد و ساختار آن عبارت است از یک صحن با ورودی اصلی مستقیم به صحن از طرف شمال صحن، سر درب و سکوهای خسته نشین است.
جبهه غربی صحن دارای یک ایوان در گوشه شمال‌غربی است که مَدرَس و مدفن میر سید محمداسماعیل خاتون‌آبادی در پشت این ایوان قرار دارد که این مدرس به شکل چهار صفه است؛ قبر خاتون‌آبادی در صفه جنوبی آن قرار گرفته و در زیر مدرس نیز سردابی است که محل عبادت و ریاضت خاتون‌آبادی بوده و بالای مدرس اتاقی کوچک مانند است که روی آن اتاق گنبدی نار با کاشی‌کاری معرق و با طرح اسلیمی زیبا و با رنگ غالب لاجوردی و سفید بر زمینه فیروزه‌ای است.
در کل، معماری بنا، به شیوه اصفهان بسیار خوش تناسب و زیبا است؛ در اطراف صحن اتاق‌هایی است که محل سکونت طلاب بوده و بعداً محل دفن بزرگانی از خاندان خاتون‌آبادی شده است؛ جنوبی صحن فضای یک مسجد کوچک تابستانی است و محراب گچی ساده و مقرنس‌های ظریف و زیبا در این مکان نظرها را به خود جلب می‌کند، همچنین در جبهه شرقی یک دالان ارتباطی به صحن تکیه آغاباشی قرار دارد.
این بنا در تاریخ ۱۰/۰۳/۱۳۸۲ شمسی با شماره ۹۰۶۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
آخوند گزی در تذکره القبور می‌نویسد: «گویند نانوایی از دست فراش‌های حاکم گریخته در این تکیه آمده و این تکیه مخروبه بوده با خود نیت می‌کند که اگر این مرد بزرگوار و صاحب مقامات است فراش‌های حاکم مرا نمی‌بینند تعمیر این گنبد و اینجا را می‌کنم بعد فراش‌های حاکم آمده توی همانجا را گشته نانوا و را ندیدند بعد آن مرد نانوا تعمیر آنجا را نموده و رفع خرابی آنجا را کرده.»
مفصل‌ترین تزئین، کاشی کاری گنبد تکیه است که به روش معرق یا نقوش اسلیمی آراسته شده است؛ در قسمت بالا کتیبه‌ای به خط ثلث با مضمون آیاتی از قرآن به شیوه کاشی هفت رنگ خشتی وجود دارد و در زیر آن نیز از خط کوفی ساقه‌بندی استفاده شده که به تسبیحات اربعه و اسامی امامان اشاره می‌کند و به روش معقلی در زمینه کاشی فیروزه‌ای کار شده است.
از موارد دیگر کاشی‌کاری می‌توان نمای شمالی تکیه اشاره کرد که نقوش آن در قسمت بزرگ‌تر است و سرمه‌دان با کاشی معقلی فیروزه‌ای و خطوط بنایی اسماً ا… و محمد و علی با کاشی سیاه است و در لچکی‌های کوچک‌تر از کاشی مشکی استفاده شده و مربع‌های بالای دارای نقوش صابونکی ساده است.
میر سید محمداسماعیل خاتون‌آبادی:
فرزند سید محمدباقر، عالم فاضل، عابد زاهد فقیه و مفسر قرآن کریم. از شاگردان ملأ محمدتقی مجلسی، میرزا رفیعا نایینی و ملارجبعلی تبریزی است که سال‌ها امام جماعت و مدرس جامع جدید عباسی (مسجد امام) بوده است.
در اواخر عمر، در تخت‌فولاد مدرسه‌ای بنا کرد و به تدریس، تألیف و عبادت در آن مدرسه مشغول بود و بالغ بر ۳۵ تألیف داشته که از آن جمله «شرح اصول کافی»، «اعتقادیه» و «تفسیر قرآن» در چهارده مجلد است؛ وی ریاضی‌دان، مهندس و ستاره شناس برجسته‌ای بود که شهرت ویژه‌ای به تدریس و تعلیم علوم ریاضی داشت. او همچنین عارفی زاهد و پرهیزکار بود که به نقد تصوف عملی و متمایز نمودن عرفان صحیح شرعی از عرفان غیر شرعی همت گمارد.
در مورد وی گفته می‌شود که برای خود قبری در حجره‌ای در همین تکیه آماده کرده بود، شب‌ها بعد از فریضه مغرب و عشا در میان آن قبر رفته و تهجد در قبر گذاشته و بعد از آن از قبر بیرون می‌آمده، مشغول تألیف کتب از جمله تفسیر قرآن می‌شده است.
میر سید محمدباقر خاتون‌آبادی:
فرزند میر محمداسماعیل، عالم فاضل، فقیه محقق و ادیب، معروف به ملاباشی، نزد جمعی از علما از جمله محمدباقر محقق سبزواری، آقا حسین خوانساری به تحصیل پرداخت؛ میر محمدباقر، دانشمندی مورد توجه شاه سلطان حسین بود و عنوان معلمی او را داشت که پس از اتمام بنای مدرسه چهارباغ در سال ۱۱۱۸ قمری تدریس در این مدرسه به وی واگذار شد و پس از پدرش نیز مقام امامت و مدرسی مسجد جامع عباسی را برعهده داشت. از آثارش «آثار علوی»، «آداب دعا» و «ترجمه مکارم الاخلاق» است.
سید محمدحسین خاتون‌آبادی:
فرزند میرزا محمود، شاعر و ادیب و خوشنویس دانشمند، متخلص به «آزاد»، تحصیلاتش را در اصفهان و نجف به اتمام رسانیده، به تدریس در مدارس اداره فرهنگ مشغول شد؛ وی متبحر در علم الانساب، علوم غریبه، تاریخ، ادبیات نقاشی و طراحی بوده، خطوط ثلث، نسخ و کوفی را خوش می‌نوشت و در اصفهان در مدارس حقایق، جده کوچک و در تهران مدرسه شیخ عبدالحسین، آصفیه، سیروس و در نجف اشرف در مدرسه علمیه نجف تحصیل کرد.
مسلط به زبان عربی و آشنای با زبان‌های روسی، فرانسه و انگلیسی بود و خدمت فرهنگی او در مدارس شهرهای ساوجبلاغ تهران، ابرقو یزد، شهرضا، اردکان، اصفهان و مدرسه چهارباغ بوده و دارای مدال علمی درجه اول از وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه است.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است