به نقل از «خبرگزاری آریا»

اختلال کم توجهي کودکان و بيش فعالي چيست؟

تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۸۶۳۷۷

خبرگزاري آريا - اختلال کم توجهي کودکان , اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است. اين ترس در بسياري از پدر و مادرها نهادينه شده است که
اختلال کم توجهي کودکاناختلال کم توجهي کودکان , اختلال کم توجهي – بيش فعالي يعني کشيدن خط قرمز دور کارايي تحصيلي و دورنماي حرفه اي فرزندشان.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه هنوز درماني براي اين اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده است اما مي توان برخورد و کنترلي موفقيت آميز بر آن داشت؛ کنترل هايي که به کمک والدين مي آيند.
تعريف اختلالدر قسمت جلويي مغز، قشري به نام اوربيتوفرانتال کورتکس وجود دارد که کنترل نفس در اين قسمت از مغز ساکن است. رشد و پيشرفت اين ناحيه در کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي به سرعت کودکان ديگر نيست يا در موارد حادتر اين ناحيه اصلا پيشرفتي ندارد. اين موضوع فرضيه نيست. اگر اسکن هاي PET (نوعي از اسکن مغز) کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي را با کودکي که به اين اختلال دچار نيست مقايسه کنيد، متابوليسم کاهش يافته در اوربيتوفرانتال کورتس حتي براي فردي عامي و معمولي نيز مشهود است.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي براي تمرکز کردن با مشکل روبرو هستند. آنها دامنه توجه به شدت کوتاهي دارند؛ اگر موضوعي مستقيما سرگرم کننده يا جذاب نباشد، آنها علاقه خود را به آن از دست مي دهند و همين باعث مي شود در بازي Xbox خوب عمل کنند اما در انجام تکاليف شان بسيار بد باشند و در مسافرت هاي جاده اي بدخلق شوند و عدم کنترل تکانه در آنها به اين معني است که مثل بچه هاي بازيگوش رفتار کنند.
درمان بيش فعالي کودکانمواقعي که کودک معمولي موضوعي را مورد توجه قرار مي دهد و بعد تصميم به عدم انجام آن مي گيرند، کودک مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي بدون تعلل عمل مي کند.
همچنين شرايط آنها باعث مي شود از اشتباهات شان درس نگيرند؛ اصلا مهم نيست چند بار به آنها بگوييد کاري را انجام ندهند، اگر انگيزه انجام کاري را داشته باشند ديگر قادر به مقاومت کردن نيستند. اين موضوع به صورت قابل توجهي آنها را مستعد به روي دادن سانحه مي کند. صحبت ما درباره کودکاني نيست که خودشان به راحتي رفتار مناسبي دارند؛ کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي حتي اگر بخواهند هم نمي توانند رفتار مناسبي داشته باشند.
دلايل ريشه اينمي توانيم با قطعيت کامل دليل بروز اختلال کم توجهي – بيش فعالي را اعلام کنيم اما مي دانيم مادراني که حين دوره بارداري سيگار مي کشند يا ماهي مي خورند، از لحاظ آماري احتمال اين که فرزند آنها مبتلا به اين اختلال شود بيشتر است. اين شرايط در کودکاني که در زايمان زودرس به دنيا آمده اند، نيز بيشتر است.
شواهد بسياري به توضيحات ژنتيکي اشاره دارند. ژن واحدي از اختلال کم توجهي – بيش فعالي وجود ندارد بلکه ترکيب ژن هايي که اگر در محيط مناسب قرار بگيرند اختلال کم توجهي – بيش فعالي را توليد مي کنند. به عبارت ساده، شبيه به شرايط ارثي است.
تخمين زده مي شود حدود شش درصد جمعيت حال حاضر بزرگسال دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي هستند.
اگر يکي از والدين دچار اين اختلال باشد، يا با آن بزرگ شده باشند،
احتمال بروز اين اختلال در کودک آنها به 30 درصد مي رسد.
اگر هر دوي والدين مبتلا به اين بيماري باشند،
احتمال بروز آن در کودک به 80 درصد مي رسد، اين آمار و ارقام، آماري قابل توجه هستند.
اگر اين بيماري در يکي از دوقلوها تشخيص داده شود،
75 درصد امکان دارد که جفت ديگر از اين بيماري رنج ببرد.
درمان اختلالهنوز درماني براي اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده
اما راه هايي براي کنترل آن وجود دارد. رويکردي جامع بهترين آن است؛
استراتژي هاي درست پرورش فرزند و رژيم غذايي مناسب نقش هاي مهمي ايفا مي کنند. اختلال کم توجهي کودکان
شواهدي وجود دارد مبني بر اين که کودکاني که غذاي سالم مي خورند (و نه غذاهاي فرآوري شده و داراي مواد افزودني کمتر مي خورند) در مدرسه راحت تر تمرکز مي کنند. اين موضوع در مورد کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيز درست است. رويکرد ما کنترل علائم با دارو است که در بسياري از موارد زندگي کودکان مبتلا به اين اختلال – و به طور گسترده تر زندگي خانواده هاي اين کودکان – را به آنها باز مي گرداند.

اختلال کم توجهي کودکانبرخي از والدين درباره مداواي کودک شان حرفي به زبان نمي آورند و اين رفتار درک شدني است مخصوصا با توجه به اين که کلمه «ريتالين» به يک ناسزا بدل شده است، اما تنها گزينه موجود ريتالين نيست و متخصص سلامتي مي تواند مشاور شما در بهترين دوران درمان کودک تان باشد. دکتر ميشل کينگ، روانپزشک و متخصص درماني کودکان در پولوکوين مي گويد: «ديگر ريتالين واحد درماني طلايي اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيست. اين دارو مي تواند موثر باشد اما امروزه مجموعه داروهاي بهتري از نخستين باري که ريتالين معرفي شد، در دسترس است، هرگز دو کودک يکسان نيستند، بنابراين تعيين اين که کدام داروي درماني براي کودکي خاص مناسب است بايد بر پايه مورد خاص صورت بگيرد.»
اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است
اختلال کم توجهي – بيش فعالي اين قدر شايع است؟جواب کوتاه به اين پرسش احتمالا خير است؛ تخمين زده مي شود
هشت درصد کودکان دچار اين اختلال هستند.
دليل اين که چرا تشخيص اين بيماري بيش از حد شده
به تشخيص هاي پزشکاني مربوط مي شود
که تجربه بخصوصي در اين بيماري نداشته اند.
اما توضيح ديگر زير سايه اخلاقيات بحث برانگيز قرار مي گيرد. اختلال کم توجهي کودکان
اکتبر 2012 روزنامه نيويورک تايمز مقاله اي منتشر کرد که توجه ها را به پديده رو به رشد پزشکاني که اختلال کم توجهي – بيش فعالي را به منظور تجويز مصرف داروي خودسرانه – به خصوص براي کارايي بهتر در مدرسه – تشخيص مي دادند، جلب کرد.
علائم بيش فعاليهمان داروهايي که امکان عملکرد را به کودک دچار اين اختلال مي داد، به کودکاني که دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيستند، کارايي فوق العاده اي در تحصيل داد. اين داروها براي اين کودکان تمرکزي کامل تر و توانايي تمرکز طولاني مدت مي داد. اين داروها موقتا ضريب هوشي را بالا مي برد. به عبارت ديگر، اين داروها کودک شما را باهوش تر مي کند.
طبيعتا تجويز دارو براي تقويت سطح تحصيلي، غير اخلاقي و غير قانوني است (جدا از خطري که براي سلامت کودک دارد) و معادل تحصيلي آن دوپينگ در ورزش است، اما برخي پدر و مادرها صرف نظر از بهايي که براي اين کارايي خواهند پرداخت خود را ملزم مي دانند کارايي بهتر را به کودک خود بدهند و اگر دکتري پيدا کنند که به راحتي تن به تجويز دارو دهد، به آساني مي توان ديد چطور رفتار اين پزشک شيوع آشکار اين اختلال را افزايش مي دهد.
شناخت اختلالاگر معلم اين کودکان از آنها شکايت داشته باشند، توصيه مي شود پدر و مادرها ابتدا گوش ها و چشم هاي کودک خود را امتحان کنند. اگر کودک به حرف شما گوش نمي داد، به اين معني است که شنوايي اين کودک مشکل دارد. اگر کودکي در مدرسه دچار کشمکش شده است، شايد در واقع شکل بينايي دارد.
به عنوان يک توصيه به پدر و مادرهاي نگران بايد بگوييم که تشخيص اين بيماري بيش از چهار سالگي کودک ممکن نيست. سروکار داشتن با کودکان نوپا سخت است. بيش از چهارسالگي، مغز هنوز در حال شکل گيري است و آنچه به نظر کودک بيش فعال مي آيد به راحتي با انرژي معمول در کودکي توضيح داده مي شود. در واقع پيش از چهارسالگي نبايد در مورد کودک تان قضاوت داشته باشيد و کمي صبور باشيد. اختلال کم توجهي کودکان
سوءتعبيرها
شما پدر و مادر بدي هستيد:حرف هاي نامناسبي از دهان کودک تان خارج مي شود، واضح است که مرز و محدوده ها را براي او مشخص نکرده ايد. اين کودکان حقيقتا کنترلي بر رفتارشان ندارند. آنها احتياج به تمرکز دارند مگر اين که نتوانند، حتي اگر آنها بفهمند چرا بايد تمرکز کنند مغز آنها اجازه نمي دهد.
وقتي بزرگ مي شوند، معتاد مي شوند:از آنجايي که بيشتر درمان هاي اختلال شامل نوعي محرک ها مي شود،
سرنوشت کودک شما با اعتياد گره خورده است؛
اين حرف اشتباه است اما شواهد نشان مي دهد
مبتلايان به اين اختلال که دارو مصرف مي کنند،
خيلي احتمال سوء مصرف مواد مخدر در آنها وجود ندارد. اختلال کم توجهي کودکان
در بزرگسالي بيماري خوب مي شود:با درمان اين بيماري، نشانه هاي اختلال در بزرگسالي کاهش مي يابد
اما حدود 60 درصد مبتلايان با اين اختلال در بزرگسالي دست و پنجه نرم خواهند کرد؛
با علايم رانندگي پرخطر، بدهي هاي سنگين و دشواري در حفظ يک حرفه، اثبات کرد.
ماهنامه همشهري تندرستي

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۸۶۳۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

موزه‌ای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباب‌بازی، دروازه شور خلاقانه

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباب‌بازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیارد‌ها اعتبار دستگاه‌های عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبوده‌اند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.

در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارت‌خانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانه‌های تاریخی با در و پنجره‌های چوبی دنیایی از اسباب‌بازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباب‌بازی‌ها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباب‌بازی‌هایی از دهه‌ها و سده‌ها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را می‌کشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.

موزه اسباب‌بازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینه‌ای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینی‌های کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچه‌های توپل تا باربی، از عینک‌های سه بعدی تا هواپیما‌ها و ماشین‌ها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگو‌های چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباب‌بازی‌ها می‌گوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدم‌ها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.

در پس سرگذشت برخی تلخی‌هایی نهفته و برخی نیز خلاقیت‌های بزرگتر‌ها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفت‌زده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت می‌کند و در ادامه راهرویی از عروسک‌های سیرک، دلقک‌ها، آکروبات باز‌ها و ژیمناست‌های کوچک و رنگارنگ مشاهده می‌شود.

انتهای راهرو عروسک‌های بومی محلی در انتظاراند. سوتک‌ها، نخودی‌ها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صد‌ها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت می‌کنند.

این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختی‌ها است

مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشار‌های اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانواده‌ها که چند ساعت لبخند بزنند.

آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچه‌ها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازی‌های مختلف فردی و جمعی هستیم.

وی افزود: در گذشته کودکان اسباب‌بازی خود را خود می‌ساختند و تولید صنعتی اسباب‌بازی نداشتیم و اسباب‌بازی با دست کودک یا والدین وی ساخته می‌شد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.

مدیر موزه اسباب‌بازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضا‌های بازی و معرفی اسباب‌بازی با کمبود مواجه‌ایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازی‌ها طراحی و اجرا کردم.

بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسک‌ها

به گفته بیات در این موزه برنامه‌های پژوهشی نیز دنبال می‌شود و اینکه بتوان از طریق اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهش‌های متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد می‌گیریم.

فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباب‌بازی‌ها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباب‌بازی‌های بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان می‌توانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.

وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها می‌تواند منجر به تولید و معرفی عروسک‌های بومی به بازار شده و خانواده‌ها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.

بیات به تجربه‌های قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شده‌اند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بار‌ها شده است که والدین اذعان کرده‌اند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباب‌بازی‌های خود دست نمی‌زند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباب‌بازی‌های مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمی‌توان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.

وی در خصوص برنامه‌های این موزه جهت تعامل با مدارس و مهد‌های کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدید‌های گروهی مهد‌ها و مدارس ما تور‌های مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه می‌شوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه می‌سازند.

بیات خواستار ارتباط گیری با کتاب‌های درسی شد و گفت: ما می‌توانیم اشیا مختلفی که در کتاب‌های درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچه‌ها می‌توانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بی‌نظیری را تجربه کنند.

مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری می‌شود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعه‌ای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.

اسباب‌بازی‌ها خود یکی از گنجینه‌های شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشه‌ای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازی‌ها بسیار آموختیم. این روز‌ها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربوده‌است، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.

انتهای پیام/