به نقل از «جهان نيوز»

لاریجانی بودن بسیار بهتر از عارف بودن است!

تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۲۴۷۳۲

در پارلمان «علی لاریجانی» بودن بسیار مهم تر و بهتر از آن است که «محمدرضا عارف» باشی. دولت حامی زیرک می خواهد. تنظیم کننده روابط می خواهد. ناطق می خواهد نه کسی که سکوت پیشه کند. بازیگر سیاسی می خواهد نه مرد اخلاق. عارف بسیار انسان شریفی است اما پارلمان مدرسه اخلاق نیست، خانه سیاست است. دولت مجلسی بی طرف نمی خواهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش جهان نيوز؛ اکبر منتجبی سردبیر نشریه صدا که زیر مجموعه رسانه های غلامحسین کرباسچی است در سرمقاله ای تند عارف را به بی لیاقتی در رهبری اصلاح طلبان مجلس متهم کرده و نوشته است مدیریت ضعیف این فرد باعث شده است که اصلاح طلبان مجلس نتوانند کار خاصی در مجلس انجام دهند.متن کامل این سرمقاله در ادامه خواهد آمد. کابينه دوم حسن روحانی رئيس جمهور دولت دوازدهم با رأی اعتماد مجلس به ۱۶ وزیر پیشنهادی کار خود را آغاز کرد. از میان ۱۷ وزیر معرفی شده به مجلسی، آنطور که تاکنون همه از آن باخبرند، فقط حبیب الله بیطرف از وزارت نیرو بازماند و نتوانست اعتماد مجلس را کسب کند. او البته قربانی سه مسأله شد که قرار است ضمن بررسی این سه مسأله، به این سوال نیز پاسخ دهیم که اساسا فراکسیون امید چه هدف و برنامه ای در مجلس دارد؟ واضح است که این یادداشت در حمایت از آقای بیطرف نیست ولی باید به نسبت بیطرف با محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید که هر دو از ولایت یزد هستند، پرداخت و سپس بی عملی فراکسیون امید را در مجلس مورد بررسی قرار داد. حبیب الله بیطرف، قربانی سه جریان شد؛ جریان اول، مسأله مهم و حیاتی آب بود. سیاست های او در دوره ای که وزیر نیروی دولت اصلاحات بود، گلایه های مردم زاگرس نشین و جنوبی ایران را افزون کرد. انتقال آب کارون و دز به کویر مرکزی، اگرچه باعث آبادانی ولایت آقای بیطرف شد، اما عوارضی بسیاری در استان های جنوبی به وجود آورد. نابودی کشاورزی در زاگرس و خوزستان از یک سو تهدید شد و از دیگر سو بیکاری مردم این مناطق، نگرانی هایی را به وجود آورد. بیطرف پیش از اینکه وزیر نیرو شود، مدتی استاندار یزد بود. پس به نیازهای اصلی این استان واقف بود. می دانست که آب، اردکان یزد را به بهشتی در دل کویر تبدیل می کند. به همین دلیل نیز آن طور که خود سال ۹۱ به روزنامه «آفتاب یزد» گفته است: «به محض آنکه سکان وزارت نیرو را در دولت اصلاحات به دست گرفتم موضوع انتقال آب سرشاخه کارون به یزد را به عنوان یک دغدغه شخصی دنبال کردم.» او البته در اجرای این سیاست تنها نبود. محمدرضا عارف معاون اول رئيس جمهور نيز که یزدی است از این طرح حمایت می کرد. علی اکبر اولیا که متولد یزد است و در آن دوره استاندار کهگیلویه و بویراحمد بود نیز از این طرح حمایت می کرد. آقایان زرگر و حاج رسولی که معاونین وقت وزارت نیرو بودند نیز این طرح را اجرایی کردند. بدتر آنکه نمایندگان وقت اهواز در مجلس ششم مانند آقایان محمد کیانوش راد، کهرام و شدید زاده که از جمله اعضای فراکسیون حزب مشارکت بودند نیز با چنین طرحی در مجلس مخالفتی نکردند. «لابی آب» در مجلس ششم و دولت اصلاحات، جواب خود را در مجلسی دهم و دولت اعتدال داد. چه کسی باور میکرد حبیب الله بیطرف در مجلس دهم که اکثریت آن را اصلاح طلبان و اعتدال گرایان تشکیل داده اند، بیفتد و رأی اعتماد اکثریت را نگیرد؟ آن طور که مخالفان بیطرف اعلام کردند، در جریان آب گیری سد کارون ۳ که توسط علی زحمتکش مدیر یزدی شرکت آب و نیرو انجام شد، ۱۵ هزار نفر از عشایر و کشاورزان مناطق زاگرس مرکزی آواره شدند، بیکار شدند و شغل های خود را در سه استان چهارمحال، خوزستان و لرستان از دست دادند. حتی با جانمایی اشتباه سد گتوند، آب رودخانه کارون شور و آلوده شد و کسی در این خصوصی دم برنیاورد. حتی هنگامی که سال ۹۱ مردم اصفهان از شدت خشکی زاینده رود به انتقال آب به یزد شکایت کردند، چه کسی صدای آنها را شنید؟ و زمانی که آنها خط لوله انتقال آب به یزد را از بین بردند متوجه ماجرا نشد؟ پس در ابتدای امر باید گفت که، بیطرف قربانی آب شد. زیرا آنچنان که از نامش پیداست، در انتقال آب بیطرف نبود. «آب» از این پس فاکتور بسیار مهمی در سیاست ایران خواهد بود. روزی که آب در رودخانه ها فرونشست و ریز گردها برخاستند، بسیاری هشدار دادند که اتفاقات مهمی در راه است اما کسی توجهی به این موضوعات نکرد. اکنون و از این پس باید منتظر ماند که این موضوع بسیاری را برمی کشد و دیگران را به زیر می آورد و چهره دست نخورده و منزه آنها را یک شبه از بین می برد. دوم آنکه بیطرف قربانی اصلاح طلبان و دوستان خود شد. آنها بیطرف را «اصلاح طلب ترین» عضو کابینه پیشنهادی معرفی کرده و از او به عنوان موفق ترین و بهترین وزیر نیروی تاریخ جمهوری اسلامی نام بردند. تعاریفی غلوآمیز که باعث شد از او شخصیت غیرقابل انعطافی بسازد، مگر می توان او را اصلاحطلب ترین عضو کابینه روحانی نامید وقتی جهانگیری، ظریف، حجتی و ابتکار در کابینه روحانی حضور دارند؟ مگر بیطرف در دوره اصلاحات چه عملی سیاسی انجام داده بود که از او به عنوان اصلاح طلب ترین عضو کابینه نام بردند؟ چنین تعاریفی، خصوصا تاکید بر موفق ترین وزیر نیرو، هر کسی دیگری را به این باور می رساند که هر راهی تاکنون رفته، صحیح و منطقی بوده است. پس اگر دوباره وزیر شد باید همان راه و روشی را ادامه دهد. نطق بیطرف در مجلس نشان داد که او هنوز در دهه ۷۰ مانده است. هنوز از سدسازی دفاع می کند و به مقتضیات دهه ۹۰ و تلاشی برای محیط زیست علاقه ای ندارد. شاید همین تعاریف اصلاح طلبان بود که باعث شد وقتی او با نمایندگان مناطق زاگرس نشین و جنوبی بر سر یک میز نشستند، او نتواند دغدغه و نگرانی آن نمایندگان را جدی بگیرد و سیاست های ۱۲ سال پیش خود را اشتباه بداند. آن نمایندگان میخواستند آب به سرچشمه اصلی خود بازگردد. این تقریبا برای بیطرف غیرممکن بود که آب را در یزد قطع کند و به کارون بازگرداند. طبق آنچه دوستانش و اطرافیانش گفته اند او بهترین وزیر نیرو بوده و چنین کسی، در چنین مقامی، قطعا اشتباه نمی کند. پس وقتی مجلس بالایی نمایندگان زخم خورده جنوب، به او رای اعتماد نداد، دوستان و هوادارانش فریاد وااسفا سر دادند که نه این مجلس درک کرد که بیطرف کیست و نه بیطرف آدمی بود که به خواسته های «غیرقانونی»، تن بدهد. عدم رأی آوری بیطرف، در مجلس بیش از همه برای دکتر عارف تعجب برانگیز بود. خبرنگاران مجلس روایت کرده اند که وقتی اعلام شد بیطرف رأی نیاورده است، رئیس فراکسیون امید شوکه شده بود. بیطرف قربانی هواداران و دوستان خود در بیرون و داخل مجلس شد. زیرا وزن تعاریف با لابی ها یکسان نبود. تعاریف که به غلو نزدیک میشد بسیار بود و تلاش ها و لابی ها برای رای آوری بیطرف اندک. تقریبا همه مطمئن بودند که او رای می آورد، پس هیچ کس تلاشی نکرد. هیچ تلاشی. اما بیطرف قربانی یک جریان دیگر نیز شد. او قربانی بی عملی فراکسیون امید شد. فراکسیون امید اساسا معلوم نیست در مجلس چه می کند و قرار است چه انجام دهد. در رأس این مجموعه دکتر محمدرضا عارف قرار دارد. اگرچه او انسان شریف و پاک اندیشی است اما سیاستمدار کار کشته و مجربی نیست. پارلمان، خانه سیاست ورزی است، نه مدرسه اخلاق. استاد دانشگاه بودن امر پسندیده ای است، اما در خانه ملت، کسی برنده است که سیاست ورز باشد و اصول لابی را بداند. نمایندگان مجلس، دانشجوی جزوه نویسی نیستند که استاد هر آنچه گفت آنها بنویسند و آخر ترم آن را پس بدهند. همه در پارلمان با هم برابرند. همه نمایندگانی از شهر و دیار مختلف هستند. سیاست مداری به تجارت و خرید رأی نیست اگرچه متاسفانه دیده و شنیده شده است که برخی از نمایندگان در ادوار گذشته، تاجران رأی اعتماد شده اند و برای وزارت و وکالت رأی می خرند و می فروشند اما این سیاست ورزی نیست هیچ، بلکه شارلاتانیسم پارلمانی است که خود را نشان داده و باید فکری عاجل برای آن کرد. با این حال، پارلمان، محل تجمع تشکیلات مختلف سیاسی است. موافق و مخالف، چپ و راست، محافظه کار و اصلاح طلب، لیبرال و کارگر، خودی و غیر خودی در خانه ای به نام ملت مستقر شده اند تا ضمن آنکه قوانینی را تقنین می کنند، منافع مشروع شهر و تشکیلات خود را نیز پیگیری کنند. اما آیا فراکسیون امید، خصوصا رئیس آن، به چنین چیزهایی می اندیشد و آنها را عملیاتی میکند؟ حبیبالله بیطرف، قربانی بی عملی فراکسیون امید شد. امیدی های مجلس، اگرچه دو سال پیش با شور و شعور مردم به پارلمان راه یافتند اما در طول دو سال گذشته یک رفتار حسابی از آنها سر نزند. هرچه در این ایام از رفتار پخته نمایندگان تهران در شورای شهر پنجم لذت می بریم، از ناعملی سیاسی فراکسیون امید در دو سال گذشته رنج بردیم. فراکسیون امید به مانند هرمی است که رأس ندارد. فراکسیونی که سر ندارد، ممکن است اعضای آن هرز روند. هر کسی آنچه می اندیشد به آن عمل کند. به هر روشی که بخواهد عمل کند. همه به یک اجتهاد شخصی می رسند. چنین است که ناگاه خبر میرسد آقایانی در اینجا و آنجا جلسه گذاشته و منافع خود را به جای منافع تشکیلات و دولت و کشور، پی گرفته اند. فراکسیون وقتی رأسی ندارد، ممکن است منافع غیرمشروع جایگزین منافع مشروع شود. ممکن است نماینده همه جور به نفع خود عمل کند. هم با دولت ببندد، هم با مخالف دولت ببندد، هم از منافع تشکیلاتی بهره مند شود و هم منافع شخصی خود را پیگیری کند. فراکسیونی که راس ندارد و راس ان بی عمل می شود دور زدن در اولویت قرار میگیرد. هر کس خود مستقیما با وزرا جلسه میگذارد و مطالباتش را در جلسات مخفی و غیرعلنی دنبال می کند. اینچنین است که حبیب الله بیطرف، وزیر پیشنهادی رئیس جمهور برای وزارت نیرو، نمی تواند در مجلسی که اکثریت آن همراه دولت است، رأی اعتماد کسب کند. زیرا فراکسیون امید، اگرچه در کلام حافظ منافع اوست، در عمل رفتار تشکیلاتی از خود بروز نمی دهد. رفتار تشکیلاتی فقط در این نیست که به نمایندگان عضو فراکسیون گفته شود به این رأی بدهید به آن یکی رأی ندهید. وظیفه رئیس فراکسیون امید این بود و هست که برای گرفتن امتیاز، از رقیب خود در مجلس یار گیری کند نه آنکه یاران خود را به دامن رقیب بیندازد. از دو سال پیش به این سو، چشم مردم به رفتار و عمل آنها بود. فراکسیون امید، با یک پیروزی خیره کننده پا به مجلس گذاشت اما در قبال آن چه چیزی به دولت و مردم داد؟ در روزی که مراسم تحلیف به یادماندنی رئیس جمهور برگزار میشد، عده ای از نمایندگان و اعضای این فراکسیون گرد خانم موگرینی جمع شدند تا به یادگار عکس سلفی بگیرند. تمام آن شکوه با این عکس و حواشی آن فروریخت. حاشیه بر متن غلبه کرد و رئیس فراکسیون ناپدیدتر از همیشه شد. نه دفاعی و نه تذکری، حواشی همیشه فراکسیون را تحت تاثیر خود قرار داده است. از استخدام پسر نماینده اصلاح طلب در یک شرکت تا دفاع دختر از پدری که ماهیانه ۵۶ میلیون تومان حقوق می گرفت. به نظر میرسد هیچ گاه اعضای فراکسیون امید تصور درستی از موقعیت خود نداشتند. گویی که نه کار تشکیلاتی کرده و نه می دانند که در چه وضعیتی هستند. در ماجرای رأی اعتماد به وزرا نیز نه درایتی از فراکسیون امید دیدیم و نه رفتار سیاسی و پخته از آنها. گویی همه مكلف بودند که به وزرا رأی بدهند. بدون آنکه بدانند چرا. تابع دولت بودن با حامی دولت بودن فرق دارد. نماینده می تواند حامی دولت باشد اما نباید تابع بی چون و چرای آن شود. نماینده ناظر است بر رفتار دولت. ناظر نمی تواند تابع و مطیع باشد. در طول روزهایی که نمایندگان مشغول بررسی وضعیت وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم بودند، ما یک نطق محکم و اساسی از نمایندگان فراکسیون امید نشنیدیم. یک مخالفت یا موافقت اساسی ندیدیم. پدیده امسال، تاکنون مجلس دهم بود. موافقین و مخالفین وزرا یکی بودند و از یک موضع صحبت می کردند. مخالف حرف موافق را می زد و موافقی صندلی خود را به مخالف می داد. وضعیتی حاکم بود که مثال زدنی نیست. این نه تنها خسن نیست که قبح است. مگر نماینده می تواند وقت مخالف بگیرد و موافق صحبت کند؟ نکته مهم تر از آن، بی اعتنایی فراکسیون امید به بدنه اجتماعی خودشان بود. آنها فراموش کرده اند که با رأی چه کسانی به مجلسی راه یافتند، بدنه اجتماعی آنها، مطالباتی داشت و پرسش هایی درباره برخی از وزرا به درست یا نادرست مطرح کرد. درباره علی ربیعی، آذری جهرمی، عبدالرضا رحمانی فضلی، حبیب الله بیطرف و حتی سیدمحمد بطحایی مسائلی مطرح شد. فراکسیون امید یا چشم خود را به روی ان مسائل بست یا در پشت درهای بسته آن مسایل را دنبال کرد. در هر صورت مردم نفهمیدند که چرا باید به برخی رای داد. نمایندگان امید فقط میدانستند که باید از کلیت دولت و عصر بدهند. چرااگر وزیری همچون علی ربیعی که در دوره وزارتش مشکلاتی داشته و حتی نتوانسته یکی از وعده های رئیس جمهور را محقق کند باید همچنان وزیر بماند؟ این پرسش و خواسته پیش می آید که آیا فراکسیون امید نباید به بدنه اجتماعی خود پاسخ درست و اساسی بدهد که چرا باید به او رأی داد؟ ما به عنوان کسانی که با تک تک رأی خودمان آنها را به مجلس فرستادیم نباید بپرسیم آقایان اصلاح طلب و اعتدال گرای فراکسیون امید بر چه اساسی شما باید سمعا و طاعتا به امثال ربیعی رای بدهید؟ کدامیک از نمایندگان فراکسیون امید تلاش کرد دغدغه های مردم پرسشگر را نسبت به وزرایی که درباره آنها شبهه‌ای مطرح شد، برطرف کند؟ کدامیک از نمایندکان نگرانی ها را مطرح کردند؟ در کدام نطق محکم و استوار به مردم اطمینان داده شد و در کدامیک از تذکرات به دولت یادآور شدند که معرفی برخی از وزرا ممکن است چنین پیامدهایی در آینده داشته باشد. برخی اعضای فراکسیون امید در طول «مراسم» بررسی وزرا به دنبال رتق وفتق امور خود بودند. این چنین بود که حبیب الله بیطرف، فکر می کرد با بودن فراکسیون امید و همشهری خود در رآس آن،جایگاهش تثبیت شده است و نیازی نیست که در مقابل نمایندگان دیگر، خصوصا زاگرس نشینان و جنوبی ها وعده هایی بدهد که بیطرف، اقتضای روز را نمی دانست و نمی شناخت. چنانکه گفتیم او در دهه ۷۰ فریز شده بود. تصورش از مجلس دهم، مجلس ششم بود و به گمانش فراکسیون امید همان فراکسیون مشارکت در مجلس ششم است. نمی دانست که در این دوره باید به جای آنکه «بیطرف» باشد، طرف نمایندگانی را بگیرد که آب مهم ترین مسئله آنها بود. او قربانی فراکسیون امید شد؛ فراکسیونی که نه برنامه داشت و دارد و نه می داند چرا رای اعتماد داد و نه می داند چرا نباید رأی اعتماد می داد. شاید بی دلیل نیست که افراد موثر دولت، دلشان را به دل علی لاریجانی گره زده اند تا دل محمدرضا عارف. شاید برای همین است که میدانند علی لاریجانی رئیس مجلس هم سیاست ورزی حرفه ای است و هم می داند چه موقع باید موافقت کند و چه موقع مخالفت. در پارلمان «علی لاریجانی» بودن بسیار مهم تر و بهتر از آن است که «محمدرضا عارف» باشی. دولت حامی زیرک می خواهد. تنظیم کننده روابط می خواهد. ناطق می خواهد نه کسی که سکوت پیشه کند. بازیگر سیاسی می خواهد نه مرد اخلاق. عارف بسیار انسان شریفی است اما پارلمان مدرسه اخلاق نیست، خانه سیاست است. دولت مجلسی بی طرف نمی خواهد.

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۲۴۷۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوری قزلجه: ریاست قالیباف از بیرون مجلس حمایت می‌شود /طرح‌های «صیانت» و «شفافیت» سفارش شده بودند /نگران رادیکال‌های مجلس آینده نیستم

فرشته صائمی؛ «برخی طرح‌های مجلس یازده سفارشی بودند»، «اصلاح قانون انتخابات مجلس نیاز به اصلاح دارد»، «طرح‌ها و لوایح مجلس یازدهم برای جامعه مشکل به وجود آورد» و... اینها نکاتی است که غلامرضا نوری قزلجه در «کافه خبر» خبرگزاری خبرآنلاین در واکاوی عملکرد مجلس یازدهم بیان می کند و آنها را شاخصی می داند که مجلس دوازدهم نباید بر آن سبک و سیاق فعالیت کند.

رئیس فراکسیون مستقلین مجلس دوازدهم در قسمتی از این گفتگو به ویژگی‌های رئیس آینده مجلس اشاره می‌کند و فرماندهی و ریاستی نبودن را از جمله ویژگی‌های رئیس مجلس آینده قلمداد می‌کند. نوری قزلجه موضع‌گیری داوطلبین ریاست مجلس برابر تحریم‌ها را از جمله فاکتورهای مهم برای انتخاب رئیس مجلس در نظر می‌گیرد.

حضور پررنگ رادیکال‌ها از جمله نکاتی است که نوری قزلجه در مورد مجلس دوازدهم مطرح می‌کند. او که از جمله نمایندگان مجلس یازدهم است که در مجلس دوازدهم نیز حضور دارد، ضمن استقبال از حضور طیف‌های مختلف در مجلس می‌گوید بابت حضور رادیکال‌ها در مجلس ترس و نگرانی ندارد.

از دیگر نکات مهم در گپ و گفت با نوری قزلجه اشاره او به برخی طرح های سفارشی در مجلس یازدهم بود. او می گوید طرح هایی چون شفافیت، صیانت یا اصلاح قانون انتخابات از بیرون به مجلس سفارش شده بود.

«بخش اول» از گفتگو با غلامرضا نوری قزلجه، رئیس فراکسیون مستقلین مجلس یازدهم چند روز پیش با تیتر «دولت یا قوه قضاییه می‌توانند لایحه عفاف و حجاب را پس بگیرند /۳۰۰ تحقیق و تفحص؟! شورش را در آوردند» منتشر شد.

در ادامه «بخش دوم» گفتگوی خبرگزاری خبرآنلاین با غلامرضا نوری قزلجه، رئیس فراکسیون مستقلین مجلس یازدهم را می‌خوانید؛

******

*آقای نوری قزلجه! پیش‌بینی شما از وضعیت فراکسیون‌ها در مجلس دوازدهم به چه صورت است؟ برخی‌ها بر این عقیده‌اند که مجلس دوازدهم فراکسیون اکثریت ندارد، به نظر شما در این شرایط فراکسیون مستقل تا چه اندازه قدرت مانور دارد؟

حدود یک ماه دیگر مجلس دوازدهم شکل می‌گیرد و فراکسیون‌های سیاسی، یکی از آن ارکان اصلی هستند، هنگام شروع مجلس و حتی یک مقدار قبل از شروع رسمی مجلس، فعالیت خود را شروع می‌کنند. نکته مورد توجه این است که با وجود اینکه هنوز انتخابات دور دوم مجلس انجام نشده اما فعالیت‌هایی برای شکل‌گیری فراکسیون‌های سیاسی مجلس صورت گرفته است.

در مجلس دوازدهم، فراکسیون اکثریت مطلق نداریم

به طور کلی در مجلس دوازدهم فراکسیون اکثریت مطلقی وجود نخواهد داشت چراکه انتخابات این مجلس متفاوت از مجالس گذشته شد و نتیجه‌ای رقم خورد که شاید برای طراحان، فعالان یا دست‌اندرکاران قابل پیش‌بینی نبود، به این معنی که نتیجه متفاوتی داشت، به همین دلیل فراکسیون‌های متفاوتی شکل می‌گیرند و احتمالاً پنج فراکسیون سیاسی در این مجلس شکل بگیرد.

بنابراین لاجرم باید یک مجلس تعاملی باشد و برعکس مجلس یازدهم که یک فراکسیون اکثریت مطلق وجود داشت و در شکل‌گیری ارکان مجلس یا موقعیت‌ها و حتی فعالیت‌های روزمره توجه زیادی به فراکسیون اقلیت اما برعکس در مجلس دوازدهم باید ائتلافی بین فراکسیون‌ها صورت بگیرد که اکثریتی برای انتخاب رئیس و هیات رئیسه شکل بگیرد. بنابراین لاجرم باید یک مجلس تعاملی باشد. در مجموع تعامل بین فراکسیون‌های مجلس دوازدهم از مجلس یازدهم که فراکسیون اکثریت مطلق داشت و توجهی به صدای اقلیت نداشت، بهتر خواهد بود.

حدود ۹۰ نفر از نمایندگان مجلس دوازدهم مستقل هستند

*چه تعدادی از نمایندگان مستقل به مجلس دوازدهم راه پیدا کردند؟

تعداد نمایندگان مستقل، گرایش‌های اعتدالی و بعضاً هم اصلاح‌طلبی در مجلس دوازدهم حدود دو برابر مجلس یازدهم هستند، یعنی حدود ۸۰ تا ۹۰ نفر هستند، البته انتخابات دور دوم مجلس دوازدهم را پیش‌رو داریم و نمی‌شود به عدد دقیق اشاره کرد.

فراکسیون مستقلین در انتخابات ریاست مجلس تاثیرگذار خواهد بود

* مشخصاً گفته می‌شود که قالیباف و متکی برای ریاست مجلس بر روی مستقلین سرمایه‌گذاری می‌کنند، آیا تاکنون با شما تماس گرفته‌اند؟

خیر، هنوز با بنده تماسی که مبنای آن برای انتخاب رئیس مجلس باشد، انجام نشده است. طبیعتاً تماس‌ها وجود دارد چراکه ما همکارانی هستیم که در صحنه سیاسی کشور فعالیت می‌کنیم، ارتباطاتی داریم اما از طرف افراد مذکور هنوز موضوع درخواست برای کمک به ریاست باز نشده اما با توجه به ترکیب تعداد اعضای فراکسیون‌های سیاسی مجلس، فراکسیون مستقلین از تاثیرگذارترین آنها خواهد بود، مخصوصاً که این فراکسیون از انسجام درونی برخوردار است، طبیعتاً اثرگذاری بیشتر خواهد داشت و در مقایسه با فراکسیون‌های مقابل بیشتر مورد اعتماد خواهد بود.

البته با عنوان مستقلین جلسه‌ای تکمیلی که بتوانیم نام فراکسیون را انتخاب کنیم، برگزار نکردیم. اگر لفظ مستقلین را استفاده می‌کنیم به این دلیل است که اغلب منتخبین تحت عنوان مستقل در انتخابات مجلس دوازدهم شرکت کردند.

اسم آقاتهرانی از بیرون مجلس، برای ریاست مجلس مطرح بود

*علاوه بر قالیباف و متکی که نام آنها آورده شد، به نظر شما داوطلبین احتمالی رئیس مجلس چه کسانی هستند؟

گاهی بعضی از اسامی را می‌شنویم. برای مثال نام آقایان رسایی، متکی، قالیباف و ذوالنوری را به عنوان داوطلبین ریاست مجلس شنیدم، البته اوایل بحث آقاتهرانی هم در محافل، هم در مجلس و چه در بیرون از مجلس برای ریاست مطرح بود، نکته قابل توجه این است که نام این افراد برای ریاست مجلس را نه صرفاً از طرف خودشان بلکه بعضی افراد این اسامی را مطرح می‌کردند.

*فراکسیون مستقلین هم داوطلبی برای ریاست مجلس دارد؟

در فراکسیون مستقلین هنوز بر روی این قضیه بحث نکردیم اما معرفی کاندیدا برای ریاست کاندیدا توسط فراکسیون منتفی نیست.

شاید مستقلین از ریاست فردی به جز قالیباف حمایت کنند

*احتمال ریاست کدام یک از این افراد برای تصدی ریاست مجلس بیشتر است؟

به نظرم هنوز بسیار زود است که در مورد ریاست مجلس اظهارنظر کنیم چراکه ابتدا باید آرایش دقیق فراکسیون‌های سیاسی مشخص شود و بعد از آن تصمیم گرفت. البته ما هم در فراکسیون مستقلین جلساتی داشتیم اما هنوز به صورت مصداقی وارد موضوع ریاست مجلس نشده‌ایم. لذا داوطلبین باید بیشتر خودشان را مطرح کنند و مواضع‌شان را مشخص کنند، بعد فراکسیون برای حمایت از دواطلبین تصمیم‌گیری کند.

*احتمال دارد فراکسیون مستقلین برای ریاست مجلس از فردی غیر از قالیباف حمایت کند؟

بله، نظر افراد است و این احتمال وجود دارد. باید با داوطلبین صحبت کنیم و آنها برنامه‌ها و دیدگاه‌های خود را مطرح کنند. لذا احتمال همه اتفاقات وجود دارد.

*فراکسیون مستقلین در چه صورت حاضر است از قالیباف برای ریاست مجلس حمایت کند؟

کارهای مجلس یک کار سیاسی است و همه در مجلس یک هدف را دنبال می‌کنیم و برای تعقیب این اهداف، اسباب، وسایل و ملزوماتی هم در مجلس وجود دارد که ارکان مجلس یکی از مباحث مهم و مطرح در مدیریت مجلس و تعقیب آن اهدافی است که همه منتخبین و فراکسیون‌های سیاسی به دنبال اجرایی شدن آنها هستند این برنامه‌ها در مجلس و محفل شکل خواهد گرفت، بحث و بررسی خواهد شد و ارکانی از قبیل کمیسیون‌ها و هیات رئیسه لازم دارد.

طبیعتاً هر فرد یا فراکسیونی بخواهد تاثیرگذار شود باید در این ارکان و اسباب مجلس ایفای نقش کند که بتواند برنامه‌های خودش را پیاده کند و اگر بنابر تعامل است باید این موضوع هم در نظر گرفته شود. طبیعتاً اگر فراکسیون مستقلین بخواهد با هر فراکسیونی تعامل و همکاری کند حتماً این اعلام آمادگی را خواهد کرد که در شکل‌گیری ارکان و نهادهای مجلس شورای اسلامی نقش‌آفرینی کند.

فراکسیون مستقلین برای حمایت از داوطلبین ریاست مجلس شرط نمی‌گذارد اما...

*بنابراین مستقلین به شرط حضور در هیات رئیسه یا حضور در ریاست کمیسیون‌ها از آقای قالیباف یا هر فرد دیگری، حمایت خواهد کرد...

اینکه بگوییم این شرط را می‌گذاریم شاید ادبیات خوبی نباشد اما طبیعتاً هر کسی به مجلس آمده، اول به مردم حوزه انتخابیه خودش و بعد به مردم کشور متعهد شده است، لذا طبق قانون اساسی همگی متعهد هستند خدمت و کمک کنند، مسائل و مشکلات را حل کنند، که برای حل مشکلات اسباب و عواملی لازم است که ارکان و نهادهای مجلس شورای اسلامی هم جزء آنها است، قطعاً کسی نمی‌گوید آقا! ما هم می‌خواهیم این کار را انجام دهیم، دنبال اهداف و برنامه‌هایی هستیم اما در شکل‌گیری آنها نمی‌خواهیم مشارکت داشته باشیم. اینکه شدنی نیست. بنابراین ما برای حمایت شرط نمی‌گذاریم، اما از الزامات کار پارلمانی و سیاسی در تعاملات بین فراکسیون‌ها، مشارکت همین مباحث است.

*در حال حاضر هنوز تکلیف ۴۵ کرسی مجلس مشخص نشده است، از بین این ۴۵ کرسی که داوطلبین آنها هم مشخص هستند، مستقلین چند کاندیدا دارند و می‌توانند از اینها یارگیری کنند؟

در صورتی که دوستان رأی بیاورند، ما در بین افرادی که دور دوم وارد مجلس دوازدهم می‌شوند حدود ۱۰ کرسی را می‌توانیم کسب کنیم و امیدواریم که این اتفاق هم بیفتد.

اعضای فراکسیون مستقلین به دنبال لیدری نیستند

*به نظر شما در بین چهره‌های حاضر در مجلس دوازدهم، چه کسی قدرت منسجم کردن مستقلین در مجلس را دارد و می‌تواند لیدری این جریان را بر عهده بگیرد و اثرگذاری داشته باشد؟

چهره‌های شاخص فراوانی در بین مستقلین هستند و من با آنها صحبت داشتم، در حقیقت افراد توانمند و مدیری وجود دارند که می‌توانند از عهده این مسئولیت برآیند. منتهی افرادی که در این فراکسیون حضور دارند به دنبال مسائل لیدری از قبیل اینکه چه کسی باشد، چه کسی نباشد و رئیس چه کسی باشد و نایب رئیس چه کسی باشد، نیستند و شاید یکی از شاخصه‌های مهم تفکر مستقل این است که خیلی دنبال این مباحث نیستیم و در حقیقت دنبال نتایج هستیم.

اما در مورد اینکه چه افرادی هیات رئیسه فراکسیون را عهده‌دار خواهند بود و قبول زحمت خواهند کرد، می‌توان گفت افراد زیادی این توان را دارند، امیدواریم اعلام آمادگی کنند و در آن اولین مجمعی که فراکسیون در آستانه تشکیل مجلس دوازدهم خواهد داشت، با نظر اکثریت اعضا مشخص خواهد شد.

در مجلس دوازدهم از نظرات مطهری استفاده خواهیم کرد

* مستقلین حاضر در مجلس دوازدهم ذیل لیست صدای ملت که متشکل از برخی احزاب اصلاح‌طلب و حزب اعتدال و توسعه است، وارد مجلس شدند. تا چه اندازه تصمیمات فراکسیون مستقلین قرار است با بیرون و به ویژه افرادی نظیر علی مطهری هماهنگ شود؟

الزاماً همه آن حدود ۹۰ نفر که اشاره کردم داخل آن لیست نیستند و بسیاری از آنها هم واقعاً مستقل هستند. از طرفی با این هماهنگی بیرونی حساسیتی داریم و آنچه که خصوصاً در مجلس یازدهم اتفاق افتاد، کارهای سفارشی که از بیرون برای مجلس داده شد و تصمیمات عجیب و غریبی که در این حوزه گرفته شد، خوشبختانه بسیاری از آنها نتوانست قانونی شود ولی بعضی از آنها هم توانستند قانونی شوند، این یک تجربه تلخی است.

از این‌رو خیلی نمی‌خواهیم نگاه به بیرون داشته باشیم. البته مشورت و کمک گرفتن از بیرون، از دانشگاه‌ها،‌ اساتید، حوزه‌ها، نخبگان و ذینفعان از الزامات کار مجلس است. حتی جایی در آیین‌نامه مجلس هم آمده که نظرات این قبیل افراد باید گرفته شود، از طرفی ما هم خودمان را بی‌نیاز از نقطه نظرات نمی‌بینیم اما در مورد اینکه دستورات از بیرون از مجلس صادر شود، یک مقدار نگرانی وجود دارد و در تصمیم‌گیری‌های اساسی حتماً از این موضوع فاصله خواهیم گرفت، به این ترتیب که محور همین نمایندگان و اعضای فراکسیون خواهند بود ولی قطعاً از نقطه‌نظرات نخبگان و سیاسیون جامعه و کسانی که بسیار دوست داشتیم در جمع ما حضور داشته باشند، در حوزه‌های مختلف استفاده خواهیم کرد، به دلیل اینکه اسم بردید حتماً از نقطه نظرات مطهری، استفاده خواهیم کرد و کمک خواهیم گرفت.

طرح‌های صیانت و شفافیت که برای جامعه مشکل درست کردند، سفارشی از بیرون بودند

*نگرانی صدور دستور از بیرون به مجلس فقط مختص به فراکسیون مستقلین است یا اینکه در سایر فراکسیون‌ها هم این نگرانی وجود دارد؟

در مجلس یازدهم این اتفاقات افتاد اما نه برای فراکسیون مستقلین. در مجلس یازدهم از دیدگاه اکثریت فراکسیون مستقلین خیلی محلی از اعراب نبود. اما در کل مجلس آن سفارشاتی که می‌گیرند، معمولاً برای مجلس و جامعه آسیب‌زا است.

در حال حاضر فرصت نیست وگرنه می‌توانستم به آن طرح‌ها و لوایحی که مجلس یازدهم از بیرون سفارش گرفته، بپردازم. یکی از این موارد که از بیرون سفارش شد طرح شفافیت بود که زمان مجلس را گرفت و در پایان هم به آن شفافیت مد نظر نرسید، بلکه در حد رفع تکلیفی پیش رفت که بسیار حاشیه داشت و بسیار وقت مجلس را گرفت و یا در بحث لایحه حجاب که ۹ ماده را قوه قضاییه به عنوان لایحه فرستاده بود، بعد ۷۰ و چند ماده شد، که مشخص شد آن موارد هم سفارشات بیرونی بود که می‌آمد.

علاوه بر این طرح صیانت هم کاملاً سفارشی بود و از بیرون آمد. مشاهده کردید این طرح‌ها و لوایح چقدر حاشیه داشتند و وقت مجلس را گرفتند و حتی برای جامعه مشکلاتی درست کرد.

اصلاح قانون انتخابات سفارشی از بیرون بود

همچنین در مورد اصلاح بعضی از قوانین نیز وضعیت به همین ترتیب بود کما اینکه در مورد قانون انتخابات ریاست جمهوری بود که خوشبختانه کنار گذاشته شد و یا بحث انتخابات شوراها که آن هم خوشبختانه کنار گذاشته شد و با اصلاح آنها مخالفت کردیم، همگی سفارشی بودند.

بحث دیگر انتخابات مجلس بود که بخشی از آنها تصویب شد و در عمل هم یکسری مشکلات را ایجاد کرد و لازم است اصلاح شود. اینها نمونه‌ای از اقدامات مجلس یازدهم بود که متأسفانه سفارشی بودند و مشکل ایجاد کردند. به همین دلیل گفتم که نگرانی و ترس این را داریم که بگوییم با بیرون کار خواهیم کرد. البته حتماً مشورت خواهیم گرفت و نظرات و پیشنهادات را می‌شنویم ولی آن اختیاری که اصل ۸۵ قانون اساسی به نمایندگان داده را به کسی نمی‌دهیم.

موافقان طرح صیانت حاضر نشدند در صداوسیما با من مناظره کنند

*مواردی نظیر عفاف و حجاب، لایحه بودند اما طرح صیانت و طرح شفافیت طرح‌هایی بودند که از دل خود مجلس بیرون آمدند، به دستوری بودن این طرح‌ها اشاره کردید، فکر می‌کنید دستورات از طرف کدام جریانات یا جبهه‌ها برای مجلس صادر شده است؟

ابتدا باید به این نکته اشاره کنم که در آن مباحث مذکور وقتی می‌گویم موضوع بیرون از مجلس بود، شاهد دارم. چنانچه به خاطر دارم صدا و سیما از بنده به عنوان مخالف طرح صیانت دعوت کرد اما هیچ موافقی حاضر نبود بیاید صحبت کند، چراکه در جریان نبودند که صحبت کنند.

در همین شرایط گفتم که طرح صیانت از بیرون سفارشی است که کم کم به این طرف و آن طرف درز کرد، به صدا و سیما آمدند، نشستند و گفتند این را ما نوشته بودیم، منظورمان این بود، مشخص شد که آن را افراد غیر نماینده و خارج از مجلس، طرح صیانت را طراحی کرده بودند.

کمک گرفتن با اینکه طرحی را طراحی کنند و بگویند این را بگیر تصویب بکن، فرق می‌کند. بنابراین برای ارائه طرح باید نماینده اراده اولیه و تصمیم‌گیر باشد اما در جهت پخته‌تر شدن و دقیق‌تر شدن آن تصمیم می‌تواند از همه کمک بگیرد و هیچ اشکالی هم ندارد.

فقط لایحه عفاف و حجاب دستکاری نشد، موارد دیگر هم بود

*برخورد دستوری در لایحه عفاف و حجاب هم مشهود بود؟

بله، کما اینکه در آخرین نشستی که در خبرگزاری خبرآنلاین داشتیم همین موضوع مطرح شد که همکارم اشاره کرد لایحه حجاب دستکاری شده است. البته به نظرم دستکاری صرفاً در همین لایحه نبود. اتفاقات زیادی در این مجلس افتاد که امیدواریم دیگر ان‌شاءالله دیگر تکرار نشود ولی متأسفانه از این دستکاری‌ها در موارد دیگری هم بود.

*در چه مواردی؟

مجلس گذشت، نمی‌خواهم وارد این موضوعات شوم چراکه می‌خواهیم از آن درس بگیریم و نگذاریم این اتفاقات تکرار شود ولی در بسیاری از موارد دستکاری صورت گرفت.

اگر اخلاق حرفه‌ای در مجلس دوازدهم حفظ شود، می‌توان تصمیمات خوبی گرفت

*در مورد ترکیب اصولگرایان و تندروها، فکر می‌کنید مجلس یازدهم خوش خیم‌تر بود یا مجلس دوازدهم؟

به نظر بنده از نظر تعداد، مجلس دوازدهم بهتر و خوش‌خیم‌تر است اما از نظر اینکه افراد رادیکالی داخل مجلس هستند، این نکته در مجلس دوازدهم پررنگ‌تر است. بابت اینکه افراد با دیدگاه‌های متفاوت و حتی رادیکال به مجلس دوازدهم آمده‌اند، احساس خطر نمی‌کنم به شرط اینکه آن اخلاق حرفه‌ای در مجلس رعایت شود. نکته حائز اهمیت این است که همین اختلاف نظرهای عمیق می‌تواند در بسیاری از کارهای مجلس کمک کند.

به این معنی که وقتی جایی اختلاف نظر باشد، گفت‌وگو صورت بگیرد، تضارب آرا باشد، معمولاً از آنجا تصمیمات پخته‌تری بیرون می‌آید تا جایی که همه بگویند بله و کسی هم اعتراض و بحثی نکند. یعنی سنخ کار مجلس به این ترتیب است که حتماً باید با هر موضوعی، مخالفی و موافقی صحبت کند که ابعاد قضیه باز شود. لذا با وجود چهره‌های شاخص چه در فراکسیون مستقلین که افراد شاخص و صاحب‌نظر زیادی در آن حضور دارند، چه در فراکسیون‌های دیگر که افراد شاخص و صاحب‌نظری وجود دارند و نسبت به آن دیدگاه‌های خودشان هم مُصِر هستند، همگی به تصمیمات مجلس کمک می‌کند منتهی به شرط آنکه اخلاق رعایت شود و این فضا حفظ شود که بحث‌های عقلایی و منطقی صورت بگیرد و از حاشیه‌پردازی خودداری شود.

حمایت بیرونی از ریاست قالیباف بر مجلس را رد نمی کنم

*شانس ریاست کدام کاندیدا را برای ریاست مجلس بیشتر می‌دانید؟ آیا ریاست قالیباف از بیرون مجلس حمایت و شارژ می‌شود؟

این احتمال وجود دارد که ریاست قالیباف از بیرون مجلس شارژ شود و من این را رد نمی‌کنم اما در مورد اینکه بگوییم شانس کدام کاندیدا برای کسب کرسی ریاست مجلس بیشتر است، نکته این است که هنوز در جمع منتخبین این موضوع را باز نکردیم و صحبت نکردیم.

اما در مجموع به نظر بنده اول باید برنامه‌های گذشته افراد را مشاهده کنیم به این ترتیب که در جاهای مختلف مدیریتی چه در مجلس چه در غیرمجلس چگونه عمل کردند، همچنین تعهدات و برنامه‌هایی می‌دهند را باید بررسی کنیم چراکه به هر حال رئیس مجلس در کشور ما یک مقدار متفاوت از سایر کشورها است.

مجلس باید به صورت نماینده محور اداره شود نه فرمانده محور

به عبارت دیگر در سایر کشورها رئیس مجلس در حد سخنگو است اما در کشور ما، رئیس مجلس به عنوان رئیس قوه تلقی می‌شود و یکسری اختیارات ویژه دارد، در جلسات ویژه‌ای شرکت می‌کند، گاهاً در مواردی نظیر جلسه سران سه قوه به جای مجلس اظهار نظر می‌کند و تصمیم می‌گیرد، به همین خاطر رئیس مجلس مهم است و علاقه داریم کسی در رأس این مجموعه باشد که اولاً به نظرات نمایندگان حتماً اعتنا کند چراکه مجلس نماینده‌محور است، نماینده در مجلس حرف می‌زند لذا حتماً جایگاه نماینده باید جدی گرفته شود، ضمن اینکه هر کسی که می‌خواهد رئیس شود باید تعهد بدهد که به نظرات نماینده و نمایندگان توجه کند، به بیان دیگر به نماینده‌محوری توجه کند و رئیس‌محوری نباشد و فرماندهی و ریاست تلقی نشود.

اینها مواردی است که ما باید از آن کسانی که نامزد و داوطلب هستند بشنویم و این تعهدات اخلاقی را از دریافت کنیم. بعضاً مجلس کوتاهی کرده بعضی از اختیارات مجلس به شوراهای عالی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی یا شورای عالی فضای مجازی واگذار شده، به این صورت که به زور این اختیارات را از مجلس گرفته‌اند که این خودش جای بحث دارد. در موقعیت‌های مذکور رئیس مجلس است که دسترسی دارد و می‌تواند از حقوق مجلس، نمایندگان و ملت دفاع کند. از این‌رو باید دیدگاه‌های داوطلبین ریاست مجلس را مشاهده کنیم و بدانیم که صاحب چه دیدگاه‌هایی هستند چراکه نمی‌خواهیم یک تصمیم رفاقتی بگیریم.

* این مختصاتی که در مورد ریاست مجلس مطرح کردید به ذهن من آمد که قالیباف کلاً از گزینه‌ها حذف می‌شود، چراکه از نظر ریاست دستوری و پادگانی اعتراضاتی به او شده است. بنابراین به نظر می‌رسد قالیباف نمی‌تواند در این گزینه‌ها مطرح شود، این برداشت از صحبت‌های شما درست است؟

باید مشاهده کنیم طرف‌هایی که نامزد هستند و اعلام آمادگی می‌کنند، چه نمره‌ای در آیتم‌های مذکور می‌گیرد، این نمره تعیین کننده است.

داوطلبین ریاست مجلس باید موضع خود را در مورد تحریم‌ها اعلام کنند

*چه آیتم‌هایی؟

در حقیقت داوطلبین باید دیدگاه‌های خود را نسبت به مسائل معیشتی کشور، داخلی و رفع تحریم‌ها روشن کنند چراکه با شعار نمی‌شود یکی بگوید تحریم نعمت است. بعد بگوییم بخش اصلی مشکلات مربوط به تحریم و مسائل نقل و انتقال مالی است افراد باید روشن مواضع خود را اعلام کنند و بگویند آیا دنبال طرحی مثل طرح موسوم به لغو تحریم‌ها هستند که باز کار را بدتر کنند یا در این حوزه دنبال یک گشایشی هستند.

* علاوه بر مختصاتی که به مسائل سیاسی برمی‌گردد آیا مختصات شخصی، فردی، خانوادگی، مواردی که مربوط به حاشیه افراد است، هم می‌تواند در انتخاب افراد موثر باشد یا خیر؟

طبیعتاً ما کسی را که به عنوان رئیس مجلس انتخاب می‌کنیم که علی‌القاعده ویژگی‌های بارز نسبت به آن متوسط مجلس داشته باشد. از نظر سلامت خودش، از نظر مدیریت، توانمندی، سواد، فرهیختگی، باید قاعدتاً از معدل مجلس بالاتر باشد.

*قالیباف این معدل را دارد؟

باید با رقبا بسنجیم. یک امر نسبی است. نمی‌شود در مورد مطلق فرد اظهارنظر کرد.

رقابت جدی بر سر کرسی ریاست، به نفع مجلس است

*آیا شما در فراکسیون مستقلین چک‌لیست برای انتخاب رئیس مجلس دارید یا خیر؟ به عبارت دیگر برآورد کلی برای جایگاه رئیس مجلس دارید؟ یعنی چک لیست دارید که بگویید هر کسی از این ۲۵ یا ۱۰۰ تا ویژگی حداکثر امتیاز را آورد...

چک لیست نوشته شده نیست ولی نانوشته در ذهن همه وجود دارد. بالاخره می‌خواهیم فردی را برای ریاست مجلس انتخاب کنیم. البته امتیازات نوشته هم می‌تواند باشد، به این ترتیب که اگر تعداد کاندیداها زیاد بود باید روی کاغذ بیاوریم که بشود جمع‌بندی کرد اما اگر تعداد کاندیداها کم باشد، شاید بشود به صورت ذهنی آنها را برآورد کرد.

*آقای ذوالنوری اخیرا اعلام کرد چند نفر به او پیشنهاد کردند برای ریاست مجلس اعلام کاندیداتوری کنند، شما به ذوالنوری چنین پیشنهاد می دهید؟

خیر،البته ما علاقمندیم که تعداد کاندیداها بیشتر باشد. یعنی هر کسی که احتمال می‌دهد می‌تواند این مسئولیت را عهده‌دار شود، اعلام کاندیداتوری کند چراکه در این شرایط بهتر می‌توان انتخاب کرد. در حقیقت اینکه به همه بگوییم خیر، شما توانش را ندارید، آن وقت تعداد کاندیداها بسیار محدود می‌شود.

بر همین اساس اگر فردی از ما بپرسد داوطلب ریاست مجلس شود یا خیر، نهی نمی‌کنیم. اتفاقاً هر اندازه تعداد داوطلبین بیشتر باشد، قدرت انتخاب و چالش بیشتر است. اگر هیچ کسی کاندید نشود و یک نفر کاندید شود، او بی‌خیال می‌نشیند اما زمانی که چهار، پنج نفری نامزد شوند، یک انتخابات جدی صورت بگیرد، به رأی‌گیری مرحله دوم بکشد، بعد آن رئیس حواسش را جمع می‌کند و می‌گوید من یک یا چند رقیب جدی در این مجلس دارم، از این‌رو مجبور می‌شود آیین‌نامه را رعایت کند، شأن نمایندگان را رعایت کند و مدیریت درست و صحیحی را در مجلس اعمال کند.

به همین دلیل می‌گویم اگر تعداد بیشتری داوطلب ریاست مجلس باشند و رقابت جدی باشد، به نفع مجلس است، از این‌رو از اعلام آمادگی همه دوستان استقبال می‌کنیم.

۲۷۲۱۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1897947