کیوان ساکت از نقش مهم مشکاتیان در موسیقی ایران گفت
تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۴۳۳۰۵
ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛ کیوان ساکت ضمن بیان این مطلب گفت: در بحث آهنگسازی و تصنیف‌سازی موسیقیدانان جوان‌تر ما نتوانسته‌اند آهنگ‌هایی را بسازند که بتواند با اقبال جامعه روبرو شود. این کاری بود که اتفاقا از عهده موسیقیدان بزرگی چون پرویز مشکاتیان برمی‌آمد؛ مشکاتیان تصانیفی را می‌ساخت که ضمن داشتن جذابیت‌های لازم برای مردم، بسیار آثار مهمی در زمینه موسیقی نیز محسوب می‌شدند و از سطح کیفی بالایی برخوردار بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این آهنگساز در ادامه افزود: تلویزیون در شکل‌گیری ذائقه مردم نقش بسیار پررنگ و مهمی داشته است. می‌بایست برای شکل‌دادن به ذائقه مردم در زمینه موسیقی برنامه‌ریزی صحیحی صورت می‌گرفت منتهی این برنامه‌ریزی هیچ وقت اتفاق نیافتاد و صداوسیما در ذائقه‌سازی برای مردم کوتاهی کرده است.
او همچنین عنوان کرد: در برنامه‌های صداوسیما مردم با حجمی از برنامه‌ها و موسیقی‌های طراحی نشده از نظر آموزشی روبرو می‌شوند و شما هیچ خط‌کشی و زمان‌بندی در این زمینه نمی‌توانید پیدا کنید. این عامل یکی از اصلی‌ترین عواملی است که باعث شد ذائقه مردم به سمت موسیقی‌های ساده‌تر با کیفیت نازل‌تر‌سوق داده شود.
کیوان ساکت درباره نقش پرویز مشکاتیان در گسترش موسیقی باکیفیت بالا در جامعه گفت: پرویز مشکاتیان از چهره‌های تکرار نشدنی موسیقی ایران بود. دریغا که ما بسیار زود این چهره ماندگار و تاثیرگذار موسیقی ایران را از دست دادیم. مشکاتیان درست در اوج پختگی و در زمانی که همچنان می‌توانست آثار بسیار درخشانی را با تکیه بر خلاقیت کم‌نظیرش برای جامعه خلق کند متاسفانه از میان ما رفت. آثار او نمونه‌هایی مهم از موسیقی‌های باکیفیتی محسوب می‌شوند باعث ارتقای سلیقه و ذائقه شنیداری مردم نیز می‌شد.
این موسیقیدان افزود: مشکاتیان در ساختن آهنگ‌های باکلام و بی‌کلام بسیار استاد بود و آثاری که از مشکاتیان به یادگار مانده نشان می‌دهد که آثارش در تاریخ موسیقی معاصر ما کم‌نظیر هستند.
او همچنین عنوان کرد: اگر پرویز مشکاتیان عمر طولانی‌تری می‌داشت و یا ما چند هنرمند مانند او در موسیقی ایران داشتیم؛ قطعا امروز شرایط موسیقی ایران بسیار متفاوت می‌بود. باور کنید اگر مشکاتیان زنده بود آهنگسازان ما با احتیاط و وسواس بیشتری آهنگ‌هایشان را می‌ساختند. مشکاتیان بسیار نابهنگام و درست در شرایطی که جامعه به او بسیار نیاز داشت همه را تنها گذاشت و این دریغ و افسوس هنوز بعد از سال‌ها از درگذشت او برای همه ما وجود دارد.
منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۴۳۳۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
آفتاب‌‌نیوز :
محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.
شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.
شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.
اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.
شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.
شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.
سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.
شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آن‌ها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند