الیگوهیدرآمنیوس یا کاهش حجم مایع آمنیون
تاریخ انتشار: ۶ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۴۷۶۲۹
مایع آمنیون، مایعی است که در اطراف جنین وجود دارد، اگر این مایع از حد استاندارد خود کمتر شود در اصطلاح پزشکی به الیگوهیدرآمنیوس دچار خواهید شد. البته درصد احتمال ابتلا به الیگوهیدرآمنیوس در حدود 2 درصد حاملگی ها است. مواردی دیده شده است که حجم مایع آمنیون در حدود چند میلی متر هم رسیده است.
به طور کلی کاهش حجم مایع آمنیوتیک در اوایل حاملگی شیوع کمتری دارد ولی در اغلب حاملگی های طول کشیده تا بعد از ترم دیده می شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در اواخر حاملگی کاهش مایع آمنیوتیک با افزایش احتمال پیامدهای نامطلوب حاملگی مثل مرده زایی، زایمان زودرس و عواقب ناشی از آن همراه است.
بسته به علت ایجاد الیگوهیدرآمنیوس درمانهای اختصاصی که البته بسیار محدود هستند انجام می شود. اداره بیمار عمدتا شامل در نظر گرفتن دقیق وضعیت جنین به خصوص در اواخر حاملگی است. در صورت بروز علائم خطر در جنین ختم حاملگی صورت می گیرد.
اندازه گیری مایع آمنیوتیکبه دو روش انجام می شود.
1- maximum vertical pocket) MVP):
بیشترین قطر قدامی – خلفی بزرگترین کیسه عادی از اندام جنین یا بند ناف اندازه گیری می شود که مقدار طبیعی آن 2الی 8 سانتی متر است .
2- amuiotic fluide index) AFI):
در این روش رحم به چهار قسمت مساوی تقسیم می شود که در هر یک از آنها قطر قدامی – خلفی بزرگترین کیسه اندازه گیری می شود. اعداد حاصل با هم جمع شده ومقدار طبیعی آن 5الی 24 سانتی متر است.
علل کم شدن مایع آمنیوتیک– نشت مایع از کیسه آب: شایع ترین علت آن سوراخ شدن یا پارگی کیسه آب قبل از موعد زایمان است.
– حاملگی طولانی مدت: با پیشرفت حاملگی، آرام آرام مایع اطراف جنین کم شده و جای بیشتری برای رشد جنین می دهد. در صورتی که موعد زایمان برسد و زایمان اتفاق نیفتد (زایمان دیررس)، آب بیشتری جذب شده و اطراف جنین تقریبا خشک می شود.
– عفونت داخل رحمی : ابتلا به برخی عفونت ها می تواند سبب کم شدن میزان مایع گردد.
– ناهنجاری های جنینی : بعضی مشکلات ژنتیکی و برخی از ناهنجاری های جنینی مانند نقص در تشکیل کلیه، انسداد مجرای خروجی ادرار و … می توانند باعث کاهش مایع شوند.
– داروها : مصرف بعضی داروها در دوران بارداری از قبیل برخی مسکن ها نیز باعث کاهش حجم مایع درون کیسه آب می شود.
– ناشناخته : گاهی بدون وجود هیچ مشکلی، حجم مایع به طور خود به خود کاهش می یابد.
بلع مایع آمنیوتیک از سوی جنین هم در رشد ریه و دستگاه گوارش جنین نقش دارد و کاهش آن مانع رشد کامل و مناسب ریه میشود.
اليگوهيدرآمنيوس در اواخر حاملگیحجم مايع آمنيوني به طور طبيعي بعد از هفته 35 کاهش مي يابد .اداره کردن اليگو هيدروآمنيوس در اواخر حاملگی بستگي به وضيعت کلينيکي دارد .در يک حاملگي عارضه دار شده با اليگوهيدرآمنيوس ومحدوديت رشد جنينی به دليل عوارض همراه مراقبت دقيق جنيني مهم است و زايمان به دلايل مادري وجنيني توصيه می شود.
عــــوارض اليگوهيدرآمنيوس– فشرده شدن بند ناف حين ليبر
– افزايش 50 % افت متغير صدای قلب در طي ليبر
– خطر دفع مکونيوم غليظ
– هیپوپلازی ریه (به ویژه در موارد پرزانتاسیون اولیه)
– دفرمیته های اندامی (به ویژه دفرمیته فلکسیون، جابه‌جایی مفصل هیپ، کلاب فوت)
– چسبندگی‌های آمنیون به پوست جنین
– پرولاپس بند ناف
– افزایش احتمال دستکاری های زایمانی
اندکس 5 سانتي متر يا کمتر همواره با افزايش 5 برابر ميزان زايمان سزارين همراه است.
علائم اليگوهيدرآمنيوساگر كمبود مايع شديد باشد، رحم كوچك تر از حد طبيعی برای آن مرحله از حاملگی به نظر می رسد و گرنه در اكثر موارد، كم شدن حجم آب به طور اتفاقی و در سونوگرافی تشخيص داده می شود.
اقدامات پزشکی حین اليگوهيدرآمنيوسدر صورت وجود پارگی پرده ها، باید درمان را به صورت صحیح انجام داد.
در کمتر از 34 هفته: هرگونه اختلال زمینه‌ای مادر را درمان کنید. در صورت مشاهده موارد غیر طبیعی، باید مادر را بستری کرد. انجام CTG روزانه، داپلر و پروفایل بیوفیزیکی هفتگی، ضروری است. در صورت وجود شواهد نقص جنینی، زایمان را باید به روش سزارین ختم کرد. درمان سرپایی: شمارش روزانه حرکات جنین،داپلر و پروفایل بیوفیزیکال هفتگی. به مادر توصیه کنید که در صورت کاهش حرکات جنین نسبت به حد معمول، مراجعه کند.
پس از 34 هفتگی: هر گونه اختلال زمینه‌ای مادر را درمان کنید. در صورتی که نتایج بررسی‌های انجام شده غیرطبیعی باشد، بستری، ختم بارداری و زایمان سزارین را باید در نظر داشت. درمان سرپایی، به همان صورت ذکر شده در بالاست.
پس از هفته 41: القاء زایمان.
در طی زایمان: مونیتورینگ مداوم از طریق CTG، آمنیوترانسفیوژن به وسیله‌ء کلوئید، مراقبت در جهت کاهش ریسک پرولاپس بند ناف.
درمان های رایج در این موارد شامل:1) تزریق محلول سدیم کلراید به داخل کیسه آمنیوتیک در مقطعی از بارداری باعث افزایش موقتی مقدار مایع آمنیوتیک می شود و از عوارض بعدی الیگوهیدرآمنیوس می کاهد.
2) تزریق محلول سدیم کلراید به داخل کیسه آمنیوتیک در طول زایمان از طریق لوله ای که وارد رحم می شود. اضافه کردن مایع برای کاهش فشار بر روی بند ناف در طول زایمان و کاهش احتمال جراحی سزارین انجام می شود.
3) تزریق مایع قبل از زایمان از طریق تکنیک آمنیوسنتز به منظور افزایش وضوح تصاویر سونوگرافی. در این مورد، محلول سدیم کلراید به کیسه آمنیوتیک از طریق یک سوزن بلند به دیواره شکم تزریق می شود. معمولا پس از انجام این کار در طول یک هفته مجددا مایع آمنیوتیک کاهش می یابد اما اینکار در هنگام سونوگرافی به پزشکان در مشاهده استخوان بندی جنین و تشخیص برخی مشکلات کمک می کند.
4) مادر باردار در صورت تشخیص الیگوهیدرآمنیوس باید استراحت کند یا در بیمارستان بستری شده و مایعات بدن او با مایعات خوراکی یا مایعات تزریقی تامین شود تا سطح مایع به مقدار طبیعی بازگردد.
در مواردی که زن باردار به اليگوهيدرآمنيوس دچار شود و در سه ماهه ی اول بارداری قرار داشته باشد، پزشک به احتمال زیاد سقط جنین را تجویز می کند.
هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز است
--------------------------------------------------------------------------
تذکر: کاربر محترم! انتشار مطالب دیگر رسانه‌ها از سوی پایگاه خبری تحلیلی بی‌باک لزوما به معنای صحت و تایید محتوای آنها نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر میشود. در ضمن شما می توانید اخبار و مطالب وزین خود را که تا کنون در هیچ رسانه‌ای منتشر نشده است از طریق بخش "تماس با ما" یا پل ارتباطی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید برای ما ارسال نمایید تا در صورت دارا بودن مولفه‌های لازم، منتشر گردد.
------------- با کلیک بر روی لینکهای ذیل تمامی روزنامه‌های کشور را رایگان مطالعه کنید -------------
روزنامه‌های عمومی | روزنامه‌های اقتصادی | روزنامه‌های ورزشی | سایر روزنامه‌ها| هفته‌نامه و ماهنامه | نشریات استانی
منبع: بی باک نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bibaknews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بی باک نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۴۷۶۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با ۲٫۵ ساعت انتظار، الماس خودتان را بسازید
الماس‌های طبیعی میلیاردها سال زمان لازم دارند تا تحت فشار و دمای شدید در اعماق زمین شکل بگیرند، اما شکل‌های مصنوعی آن را می‌توان خیلی سریع‌تر تولید کرد، هرچند که طی دهه‌های گذشته این فرآیند طی چند هفته با اعمال فشار بسیار شدید انجام می‌شد.
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، اکنون یک روش جدید مبتنی بر ترکیبی از فلزات مایع می‌تواند بلور الماس مصنوعی را در عرض چندین دقیقه تشکیل دهد، آن هم بدون نیاز به فشار بسیار زیاد. جزئیات این یافته در نشریه نیچر منتشر شده است.
فرآیند جدید در دمای بالای حدود ۱۰۲۵ درجه سلسیوس (سانتیگراد) لایه‌ای از الماس پیوسته ظرف ۱۵۰ دقیقه و در فشار یک اتمسفر (همان فشار هوا در سطح دریا) تشکیل میشود. فشار موردنیاز، ده‌ها هزار بار کمتر از فشاری است که تاکنون برای تولید الماس مصنوعی موردنیاز بود.
محققان موسسه علوم پایه در کره جنوبی با دستیابی به این فرآیند، ابراز اطمینان کرده‌اند که این فرآیند می‌تواند برای ایجاد تفاوت قابل‌توجهی در تولید الماس مصنوعی بهینه شود.
حل کردن کربن در فلز مایع برای ساخت الماس، روش کاملاً جدیدی نیست. شرکت جنرال‌الکتریک نیم‌قرن پیش فرآیند مشابهی را با استفاده از سولفید آهن مذاب توسعه داد، اما آن فرآیند همچنان به فشار ۵ تا ۶ گیگاپاسکال و یک‌دانه الماس نیاز داشت تا کربن‌ها به آن بچسبد.
محققان در مقاله خود گفته‌اند: «ما روشی برای رشد الماس در فشار یک اتمسفر و در دمای متوسط با استفاده از آلیاژ فلز مایع کشف کردیم. کاهش فشار با استفاده از مخلوطی دقیق از فلزات مایع شامل گالیوم، آهن، نیکل و سیلیکون به دست آمد. یک سیستم خلأ سفارشی داخل محفظه‌ای گرافیتی ساخته شد تا فلز را درحالی‌که در معرض ترکیبی از متان و هیدروژن قرار می‌گیرد، به‌سرعت گرم و سپس خنک کند.
این شرایط باعث میشود اتم‌های کربنِ متان درون فلز ذوب‌شده پخش شوند و به‌عنوان دانه الماس عمل کنند. تنها پس از ۱۵ دقیقه، قطعات کوچکی از بلورهای الماس از فلز مایع درست زیر سطح بیرون زدند و درنهایت پس از گذشت دو ساعت و نیم از آغاز این فرآیند، نوار پیوسته‌ای از الماس شکل گرفت.
البته ضخامت این لایه بلور الماس تنها چند صد نانومتر است، اما محققان انتظار دارند که این فرآیند با چند ترفند بهبود یابد. آنها می‌گویند: «ما فکر می‌کنیم که در اصلاحاتی ساده، می‌توان با استفاده از سطح یا رابط بزرگ‌تر با پیکربندی عناصر گرمایشی برای دستیابی به منطقه رشد بالقوه بزرگ‌تر و با توزیع کربن در منطقه رشد الماس با روش‌های جدید، رشد الماس را در مقیاسی بزرگ امکان‌پذیر کرد».
این تغییرات زمان می‌برد و تحقیقات در مورد این فرآیند هنوز در مراحل اولیه است، اما نویسندگان این مطالعه فکر می‌کنند که این روش پتانسیل زیادی دارد و می‌توان فلزات مایع دیگر را برای کسب نتایج مشابه یا حتی بهتر ترکیب کرد.
فرآیندی که در حال حاضر برای ایجاد اکثر الماس‌های مصنوعی در طیف گسترده‌ای از فرآیندهای صنعتی، الکترونیک و حتی رایانه‌های کوانتومی استفاده میشود، چندین روز زمان نیاز دارد و به فشار بسیار بیشتری نیاز دارد. حالا اگر این روش جدید پتانسیل خود را اثبات کند، ساخت الماس بسیار سریع‌تر و بسیار آسان‌تر خواهد شد.
محققان می‌گویند: رویکرد کلی استفاده از فلزات مایع می‌تواند رشد الماس را در سطوح مختلف تسریع کند و پیش ببرد و شاید رشد الماس را بر روی ذرات کوچک الماس تسهیل کند.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899676
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد