۱۲ ترفند برای آرام کردن کودک مضطرب
تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۵۲۶۱۸
نسبت کودکانی که استرس را تجربه می‌کنند از این نیز بیشتر است. اگر کودکتان دچار استرس و اضطراب است می‌توانید به او کمک کنید تا از فشار نگرانی‌ها رها شود؟
انسان از موقعیت‌‌هایی که از آنها اجتناب می‌کند، ترس دارد، این اجتناب از موقعیت‌‌های اضطراب زا خودش باعث ایجاد اضطراب می‌شود. وقتی کودک با ترس‌هایش روبرو می‌شود، یاد می‌گیرد که اضطراب به طور طبیعی با گذر زمان کاهش پیدا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بدن انسان نمی‌تواند برای طولانی مدت مضطرب باقی بماند بنابراین مکانیزمی وجود دارد که پس از مدتی باعث آرامش می‌شود.معمولا اضطراب بعد از بیست تا چهل دقیقه فروکش می‌کند.
به او بیاموزید انسان کاملی نبودن اهمیتی ندارد
خیلی از والدین گمان می‌کنند موفقیت در ورزش، درس و یا هنر بسیار اهمیت دارد. اما آنها فراموش می‌کنند کودک باید تجربه‌های منحصر به فرد کودکی خودش را داشته باشد.
اگر برای کودکمان نمره شانزده نمره قابل قبول اما کافی نباشد، مدرسه برای او فقط جایی برای نمره گرفتن می‌شود نه جایی برای آموزش و لذت از آموزش. این به این معنا نیست که نمره عالی گرفتن و نفر اول بودن اهمیتی ندارد، بلکه مهمترین موضوع تشویق کودک برای تلاش است و البته در عین حال باید بدانید که پذیرفتن اشتباه و غلط‌های جزیی او امری طبیعی است.
بر نکات مثبت توجه بیشتری داشته باشید
گاهی اوقات کودک مضطرب و نگران در افکار منفی و انتقاد از خود غرق می‌شود. ممکن است او در مورد اتفاقات آینده بیشتر بر نیمه خالی لیوان تمرکز کند. هرچه شما بیشتر بتوانید بر افکار مثبت کودکتان و نکات خوب موقعیت تمرکز کنید، کودک شما نیز می‌تواند نکات مثبت را ببیند و به آنها توجه کند.
برای فعالیتهای آرامش بخش برنامه‌ریزی کنید
کودکان احتیاج به فعالیتهای آرامش بخش دارند و باید کودکی کنند. اما گاهی فعالیتهای جالب مانند ورزش می‌تواند بیشتر جنبه قهرمانی و پیروزی به خود بگیرند.
پس باید مطمئن شوید کودکتان فقط برای لذت و سرگرمی بازی می‌کند. این نوع فعالیت‌ها می‌تواند برنامه ریزی روزانه برای بازی با اسباب بازی یا یک ورزش، یوگا، نقاشی یا معاشرت با دیگر کودکان باشد.
برای کودکتان الگوی رفتار مناسب، اهمیت به خود و مثبت اندیشی باشید
کودک معمولا رفتار والد را تقلید می‌کند. بنابراین اگر شما از موقعیت‌‌های اضطراب زا اجتناب کنید، کودکان نیز از شما تقلید می‌کنند. اگر شما با ترس‌‌هایتان روبرو شوید، او نیز همین کار را می‌کند.
اگر شما به خودتان اهمیت بدهید و برای نیازهایتان وقت بگذارید، او هم از شما تقلید می‌کند. پس اگر می‌خواهید کودکی سالم از نظر روان داشته باشید خود شما نیز باید به روان خود اهمیت بدهید.
رفتارهای شجاعانه کودکتان را تشویق کنید
اگر کودک با ترس‌هایش روبرو شد، این کار او را تشویق کنید. این تشویق می‌تواند یک آغوش، یک استیکر و یا یک جایزه کوچک باشد. اما شما هیچگاه نباید از قبل برای کودک جایزه‌ای تعیین کنید. اگر رفتار مناسب کودکتان در مقابل ترس‌هایش با تشویق همراه باشد، او برای ادامه این رفتار دلگرمتر می‌شود.
خواب مناسب را جدی بگیرید
برای کودکتان زمان خواب منظمی در نظر بگیرید و بر آن پافشاری کنید. این کار به کودک شما کمک می‌کند تا خواب کافی داشته باشد و بدون استرس به خواب برود و یا از خواب بیدار شود.
کودک را تشویق کنید که اضطراب خود را بازگو کند
اگر کودکتان با شمااز ترس‌ها و اضطراب‌هایش حرف زد به او نگویید «مشکلی نیست» یا «نه تو نمی‌ترسی.» این کار به کودک شما کمکی نمی‌کند بلکه باعث می‌شود کودکتان فکر کند که به او گوش نمی‌کنی یا او را نمی‌فهمی. به جای این کار می‌توانید بگویید «بله، به نظر می‌رسد که ترسیده ای. نگران چه چیزی هستی؟» بعد می‌توانید در مورد احساسات و ترس‌هایش با او صحبت کنید.
به او کمک کنید که مشکلش را حل کند
وقتی که به کودکتان اطمینان می‌دهید که او را می‌فهمید و به حرف‌های او گوش می‌دهید، باید این کار را با کمک برای حل مشکل واقعی او تکمیل کنید. باید به او کمک کنید که راه حل‌های مختلفی برای مشکلش پیدا کند. اگر کودکتان خودش می‌تواند راه حل خوبی برای مشکلش پیدا کند که عالی است. در غیر این صورت می‌توانید در این کار او را یاری کنید.
آرام باشید
بازخورد کودک به موقعیت‌ها معمولا بر اساس مشاهده والدین است. حتما بارها کودکی را دیده‌اید که بعد از زمین خوردن به پدر و مادرش نگاه می‌کند و بعد عکس العمل نشان می‌دهد. کودکان در هر سنی به احساسات والدینش توجه می‌کنند و معمولا واکنش او منطبق با رفتار والدین است. اگر شما مضطرب باشید، کودک نیز مستعد اضطراب بیشتری است.اگر می‌خواهید اضطراب و استرس کودکتان را کاهش دهید خودتان نیز باید آرام باشید. شما باید با صدای آرام صحبت کنید، صورت شما آرام باشد و رفتار آرامی داشته باشید.
با کودکتان تمرینات آرامش بخش انجام دهید
گاهی چند تمرین آرامش بخش ساده می‌تواند راهکار کاهش اضطراب کودکتان باشد. این کار می‌تواند چند نفس عمیق باشد و یا می‌توانید از کودکتان بخواهید به چیزی که دوست دارد مثل قدم زدن در ساحل فکر کند. می‌توانید از او بخواهید چشمانش را ببندد و به یک صدا، بو و یا تصویر فکر کند.
مثلا از او بخواهید که چشمانش را ببندد و به ساحل و بوی دریا فکر کند و شن‌ها را در زیر پاهایش تصور کند، به صدای مرغان دریایی و صدای موج‌ها فکر کند. اگر این کار برای او اثر داشت می‌توانید از او بخواهید خودش در زمان اضطراب این تمرین را انجام دهد.
تسلیم نشوید
اضطراب و استرس می‌تواند یک درگیری مزمن شود و موضوع اضطراب زا می‌تواند تغییر کند اما او ممکن است دایم برای چیزهای متفاوتی احساس اضطراب کند.
آنچه از نظر علمی واضح است اضطراب و استرس درمان پذیر است پس آنچه اهمیت دارد این است که تسلیم نشوید پس اگر اضطراب کودکتان حاد شد حتما به روان پزشک کودک مراجعه کنید.
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۵۲۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جویدن ناخن با کدام اختلالات سلامت روان ارتباط دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سلامت نیوز، ناخن جویدن یک عادت بیمارگونه در نظر گرفته می شود که با ناخن جویدن تکراری و به ظاهر کنترل نشده مشخص می شود.
در کنار سایر رفتارهای تکراری متمرکز بر بدن، جویدن ناخن در DSM-IV تحت عنوان «سایر اختلالات وسواسی اجباری» طبقه‌بندی می‌شود و مطالعات نشان می‌دهد که اونیکوفاژی با چندین اختلال روانپزشکی مرتبط است، از جمله:
اختلال کمبود توجه بیش فعالی: با تکانشگری و بیش فعالی و همچنین مشکل در توجه مشخص می شود.
اختلال نافرمانی مخالف: با سرپیچی و نافرمانی نسبت به افرادی که در موقعیت های قدرت هستند مشخص می شود.
اختلال اضطراب جدایی: با اضطراب بیش از حد در هنگام جدا شدن از افراد یا حیوانات خاص مشخص می شود.
سندرم تورت: با حرکات و صداهای غیر ارادی مشخص می شود.
رفتارهای مرتبط شامل کندن مزمن پوست، کشیدن مو، گاز گرفتن گونه و دندان قروچه است.
علائم اختلال جویدن ناخن چیست؟
اونیکوفاژی ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
احساس تنش قبل از گاز گرفتن (که می تواند به صورت اضطراب، ناراحتی، هیجان و غیره ظاهر شود)
احساس هایی مانند خارش، سوزن سوزن شدن یا درد
احساس لذت و آرامش بعد از گاز گرفتن و کندن ناخن
احساس گناه یا شرم از جویدن ناخن
آسیب به بافت های اطراف انگشتان و کوتیکول ها
آسیب به دهان یا مشکلات دندانی
در حالی که جویدن ناخن در کودکان شایع‌تر است، اونیکوفاژی می‌تواند در نوجوانان و حتی بزرگسالان رخ دهد که ممکن است این عادت را به عنوان یک تیک عصبی داشته باشند.
چه چیزی باعث اونیکوفاژی می شود؟
در حالی که علت دقیق ناخن جویدن هنوز موضوع بحث علمی است و شناخته شده نیست، مطالعات نشان داده اند که ناخن جویدن ممکن است توسط عوامل زیر ایجاد شود:
کمال گرایی
کسالت
فشار
تنهایی
بلوغ
اکثر محققان بر این باورند که افرادی که رفتارهای تکراری مانند ناخن جویدن دارند، کمال گرا هستند. آنها ممکن است نتوانند یک کار را با سرعت متوسط به پایان برسانند و زمانی که به اهداف خود نمی رسند مستعد ناامیدی، بی حوصلگی و نارضایتی می شوند.
افرادی که ناخن های خود را می جوند معمولاً این عادت را از روی کسالت یا به عنوان واکنشی به یک موقعیت استرس زا انجام می دهند، اما این رفتار می تواند ناخودآگاه شود و در طول فعالیت های معمول مانند تماشای تلویزیون یا مطالعه روی آنها تأثیر بگذارد.
به طور معمول، ناخن جویدن در دوران نوجوانی و زمانی که نوجوان تجربیات و احساسات جدیدی را تجربه می کند، ایجاد می شود. دانشمندان معتقدند که اکثر مردم در نهایت از آن عبور می کنند.
گزینه های درمانی اونیکوفاژی چیست؟
اونیکوفاژی می تواند باعث اضطراب، استرس عاطفی و مشکلات جسمی شود. درمان آن نیز بستگی به شدت بیماری دارد. به عنوان مثال، اونیکوفاژی خفیف نیازی به درمان ندارد زیرا کودکان اغلب این عادت را ترک می کنند. نکاتی برای جلوگیری از جویدن ناخن عبارتند از:
اجتناب از تحریک بیش از حد که ممکن است محرک جویدن ناخن باشد.
مشغول نگه داشتن دهان و دست ها (مانند جویدن آدامس)
مدیریت استرس و اضطراب (مانند ورزش)
کوتاه نگه داشتن ناخن ها، مانیکور کردن یا پوشاندن آنها برای کاهش وسوسه جویدن
استفاده از ترکیبات تلخ مزه روی ناخن برای جلوگیری از جویدن ناخن (بیشتر پزشکان این روش را توصیه نمی کنند)
در برخی موارد رفتار درمانی ممکن است برای رسیدگی به هر گونه مشکل زمینه ای سلامت روان یا اختلالات روانی مورد نیاز باشد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت