سفري به سيارات منظومه شمسي با تصاوير رسمي ناسا
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۶۷۶۹۴
خبرگزاري آريا - وبسايت گجت نيوز - آرش صابري: با پذيرش عمومي نظريه خورشيد مرکزي، تلاش دانشمندان براي شناخت جهان‌هاي مختلف آغاز شد. ما را در سفر به سيارات منظومه شمسي به کمک تصاوير ناسا همراهي کنيد.
منظومه شمسي در دوران رنسانس کشف شد و از همان زمان، فلاسفه پذيرش يافته‌هاي علمي را به مشاهدات عيني و نظريه‌هاي منطقي مشروط کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با کشف اين يافته‌هاي بي‌سابقه در زمينه نجوم، تلاش‌ها براي شناخت جهان‌هاي اطراف منظومه شمسي قوت گرفت و امروزه به لطف تلاش‌هاي دانشمندان مختلف، ما شناخت نسبتا معقولي از سيارات همسايه خود داريم. سفر به سيارات منظومه شمسي يک روياي ديرينه براي بشريت به شمار مي‌رود و در ميان 7 سياره موجود در همسايگي ما، احتمالا سياره مريخ اولين سياره‌اي خواهد بود که نسل انسان بر روي آن قدم خواهد گذشت. در اين مطلب سعي داريم به کمک تصاوير رسمي آژانس فضايي ناسا و ضمن سفر به سيارات منظومه شمسي ، شما را با سياره‌هاي مختلف آن آشنا کنيم. پس وسايل خود را جمع کنيد؛ چرا که سفر به سيارات منظومه شمسي از داخلي‌ترين قسمت آن آغاز و تا بيروني‌ترين سياره آن ادامه پيدا مي‌کند.
دنياي عطارد
عطارد (Mercury) اولين و نزديک‌ترين سياره موجود در منظومه شمسي است که در مقايسه با ساير سيارات همسايه، اندازه کوچک‌تري را دارد. پيش‌تر لقب کوچک‌ترين سياره موجود در منظومه شمسي متعلق به سياره پلوتو بود که بعدها دانشمندان اين سياره را در سال 2006 از ليست سيارات منظومه شمسي خارج کرده و آن را به عنوان يک سياره کوتوله معرفي کردند.
دهانه دبوسي (Debussy) يکي از معروف‌ترين دهانه‌هاي برخورد اين سياره بوده که لقب آن برگرفته از نام آهنگ‌ساز مطرح فرانسوي يعني کلود دبوسي (Claude-Achille Debussy) اقتباس شده است.
مسير گردش عطارد
در سال 2006 فضاپيماي رصدخانه خورشيدي و هليوسفري (Solar and Heliospheric Observatory) توانست يک تصوير بسيار زيبا از مسير حرکت عطارد در مدار خورشيد را به ثبت برساند؛ تصويري که بعدها «مسير حرکت نقطه نقطه سياره عطارد» لقب گرفت.
عطارد از ديدگاه فضاپيماي مسنجر
اين نمايش رنگي جذاب از دشت کالوريس توسط ناسا و به کمک فضاپيماي رباتيک مسنجر (Messenger) به ثبت رسيد. جريان‌هاي مذاب در اين تصوير را مي‌توان در نقاط نارنجي رنگ مشاهده کرد.
فضاپيماي مسنجر در سال 2004 به فضا پرتاب شد و در اوايل سال 2008 توانست اولين پرواز خود را در نزديکي مدار عطارد به اجرا درآورد. ماموريت فضاپيماي مسنجر در سال 2015 و با برخورد اين فضاپيما به سطح سياره مذکور به پايان رسيد. برخورد مسنجر با سطح عطارد، دهانه‌اي جديدي را به سطح آن هديه کرد.
نماي زيباي سياره زهره از ديدگاه فضاپيماي مارينر 10
تصوير رنگي و در حال چرخش سياره زهره براي اولين بار در تاريخ 5 فوريه 1974 به ثبت رسيد. فضاپيماي مارينر 10 (Mariner 10) با ثبت اين تصوير، چشم‌اندازي نزديک و بسيار زيبا از اين سياره را به زمين مخابره کرد.
زهره دومين سياره منظومه شمسي است؛ اما شرايط جوي مناسبي براي استقبال انسان ندارد. ناسا مي‌گويد که سياره زهره دائما توسط حجم عظيمي از ابرها با مقدار کربن دي‌اکسيد بالا پوشانده شده و دماي آن نزديک به 483 درجه سانتي‌گراد است!
در زير ابرهاي زهره
کاوشگر ماژلان (Magellan) در اوايل دهه 90 ميلادي از سياره زهره بازديد کرد و توانست تصويري بي‌نظير را از قطب شمال اين سياره به ثبت برساند.
بلندترين کوه در سياره ونوس که «کوه مکسول» (Maxwell Montes) شناخته مي‌شود را مي‌توان در قالب يک شکاف درخشان در مرکز تصوير زير مشاهده کرد. ارتفاع اين کوه در حدود 11 کيلومتر و حتي از کوه اورست در زمين نيز بلندتر است!
نماي چند ميليون کيلومتري از زمين
در سال 2015، ماهواره رصدخانه آب‌وهواي فضاي ژرف (Deep Space Climate Observatory) با ثبت نماي چند ميليون کيلومتري از کره زمين، انسان را از عظمت جهان خود متحير ساخت.
اين تصوير شگفت‌انگيز که طي ماموريت آپولو 17 (Apollo 17) در سال 1972 به ثبت رسيد، لقب «تيله آبي رنگ» را به خود گرفت. اين تصوير، نماي بسيار زيبايي از ابرهاي گردان، خشکي‌ها و اقيانوس‌ها در زمين را به خوبي به نمايش گذاشته است.
طلوع زمين
درصد بسيار زيادي از انسان‌ها اين شانس را ندارند که در طول دوران زندگي خود، به کره ماه سفر کنند. اما مدارگرد شناسايي ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter) به نمايندگي از انسان‌ها توانست نماي خيره‌کننده‌اي از کره خاکي ما را از سطح کره ماه به ثبت برساند. اين تصوير که در سال 2015 به ثبت رسيد، ظاهر شدن کره زمين از ميان سطوح موج‌دار کره ماه را نشان مي‌دهد.
دنياي مريخ
مدارگردهاي وايکينگ 1 (Viking 1) و وايکينگ 2 (Viking 2) در دهه 70 ميلادي از مريخ بازديد کردند. اين تصوير دراماتيک از سياره سرخ ، ترکيبي از 100 تصوير تهيه شده به کمک ماموريت‌هاي وايکينگ را نشان مي‌دهد که در سال 1980 به ثبت رسيده‌اند.
مريخ سياره‌اي شناخته شده در منظومه شمسي است و دانشمندان همواره توجه ويژه‌اي را به آن داشته‌اند. مريخ نسبت به زمين اندازه بسيار کوچک تري داشته و هر سال در مريخ برابر با 687 روز در زمين است.
چهره عجيب بر روي مريخ
مدارگرد وايکينگ 1 ناسا در سال 1976 اين تصوير عجيب و غريب را از سطح مريخ به ثبت رساند و در پي آن، سر و صداي بسياري را در ميان عموم به راه انداخت. در اولين نگاه در اين تصوير يک صورتک عجيب به چشم مي‌خورد که همانند انسان دو چشم، بيني و دهان دارد. ناسا بعدها در توضيح اين تصوير گفت که ظاهرا اختلالات رخ داده در هنگام عکس‌برداري و مخابره اين تصاوير، منجر به خلق چنين تصوير عجيبي شده است.
مشتري از ديدگاه هابل
تلسکوپ فضايي هابل (Hubble Space Telescope) لنز‌هاي خود را به سمت سياره مشتري تنظيم کرد و يک نماي خيره‌کننده از پنجمين سياره منظومه شمسي را به ثبت رساند. اين تصوير در سال 2017 به ثبت رسيد و غول گازي منظومه شمسي را با وضوحي بي‌نظير به نمايش مي‌گذارد.
اين تصوير ويژه با حرکات متناوب بادها و تفاوت در ضخامت و اندازه ابرهاي يخ آمونياک تزيين شده است.
سمت خورشيدي مشتري
اين تصوير نماي جالبي از قطب جنوب سياره مشتري را در معرض نور خورشيد به نمايش مي‌گذارد. اصل اين تصوير توسط فضاپيماي جونو (Juno) در سال 2016 به ثبت رسيد و يک شهروند دانشمند با نام الکس ماي (Alex Mai) اين نماي درخشان را به غول گازي بخشيد.
سياره مشتري اقمار بسياري را در مدار خود دارد و تا سال 2017 تعداد 69 قمر براي اين سياره شناخته شده است.
زيبايي در دنياي زحل
سياره زحل به عنوان يکي از زيباترين سيارات منظومه شمسي شناخته مي‌شود. فضاپيماي کاسيني (Cassini) در طول ماموريت پرافتخار خود توانست مجموعه شگفت‌انگيزي از تصاوير نزديک به سياره زحل را به ثبت برساند. اين تصاوير در سال 2016 و از فاصله 3 ميليون کيلومتري اين سياره تهيه شده‌اند. در اين نماي خيره‌کننده شما مي‌توانيد جزئيات مختلفي از قبيل حلقه‌‌ها و قطب شمالي اين سياره را به وضوح مشاهده کنيد.
زحل داراي اندازه بسيار بزرگ‌تري نسبت به زمين است و 29 سال طول مي‌کشد تا يک دور کامل را در مدار خورشيد گردش کند. همانند سياره مشتري، زحل نيز داراي اقمار بسياري است که تاکنون 62 عدد از آنان شناسايي شده‌اند.
کاسيني در سال 2004 به زحل رسيد و قرار است که در سپتامبر 2017 خود را در اتمسفر اين سياره غرق کند.
ژست زيباي زحل در کنار تيتان
قمر تيتان ، بزرگ‌ترين قمر سياره زحل در مقايسه با سايرين است. تصوير بالا که در سال 2015 به ثبت رسيد، چشم‌انداز زيبايي از حلقه‌هاي زحل را در مقابل قمر تيتان نشان مي‌دهد.
سياره زحل يکي ديگر از غول‌هاي گازي منظومه شمسي است و از شرايط مناسبي براي حيات برخودار نيست. اما قمر تيتان يکي از نامزدهاي بالقوه براي زندگي بيگانه به شمار مي‌رود.
نماي زيباي اورانوس
فضاپيماي وويجر 2 توانست در سال 986 ميلادي، يک نماي شگفت‌انگيز از هفتمين سياره منظومه شمسي را به ثبت برساند. منظره درخشان و آبي رنگ اين سياره، جلوه منحصر به فردي از آن را به نمايش مي‌گذارد. ناسا مي‌گويد که اورانوس جهاني سرد با بادهاي عظيم است که حلقه‌هاي کمرنگي دارد. در مدار سياره اورانوس در مجموع 27 قمر مختلف در گردش هستند.
يوهان الرت بوده (يوهان الرت بوده) به عنوان يک ستاره‌شناس مطرح آلماني توانست در سال 1781 ميلادي، اين غول يخي را به کمک تلسکوپ خود کشف کند.
شفق‌هاي بيگانه در اورانوس
در اين تصوير، حلقه‌هاي کم‌رنگ اورانوس به همراه لکه مربوط به شفق‌هاي بيگانه در اين سياره قابل مشاهده هستند. اين عکس در واقع ترکيبي از تصاوير تهيه شده به کمک فضايماي وويجر 2 و تلسکوپ فضايي هابل است.
«اورانوس» (Uranus) از نام خداي آسمان يونان اقتباس شده و هر گردش کامل به دور خورشيد توسط آن 84 سال به طور مي‌انجامد!
سياره نپتون
نپتون نيز همانند اورانوس يک غول يخي است. نپتون دورترين سياره نسبت به خورشيد در منظومه شمسي به شمار مي‌رود. اين تصاوير توسط فضاپيماي وويجر 2 ناسا در سال 1989 به ثبت رسيد. ناحيه تاريک موجود در اين تصوير، نشان‌دهنده چرخش بزرگي از طوفان‌هاي عظيم بود که بعدها با عنوان «نقطه سياه بزرگ» (Great Dark Spot) نام‌گذاري شد.
هر سال در نپتون برابر با 165 سال در زمين بوده و علت آبي رنگ بودن اتمسفر اين سياره به وجود متان در آن نسبت داده شده است.
حلقه‌هاي نپتون
فضاپيماي وويجر 2 در جريان ماموريت شجاعانه خود توانست اولين منظره بسيار زيباي اين سياره را براي انسان به نمايش بگذارد. اين تصوير که در سال 1989 تهيه شد، دو تا از حلقه‌هاي اصلي نپتون را نشان مي‌دهد. ناسا مي‌گويد که سياره نپتون داراي محيطي منحصر به فرد و طوفاني است. قمر تريتون (Triton) که به عنوان بزرگ‌ترين قمر اين سياره شناخته مي‌شود، تنها ماه موجود در سامانه خورشيدي است که مدار پس‌رونده دارد؛ يعني جهت گردش آن برخلاف تمامي اقمار موجود در منظومه شمسي است.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۶۷۶۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نهنگ تک‌شاخ، تازه‌ترین عروسک ریزگرانشی ناسا / عکس
به گزارش خبرآنلاین، بردن نشانگرهای ریزگرانشی (جاذبه صفر)، حرکتی سنتی است که به اولین پرواز فضایی انسان در سال ۱۹۶۱ (۱۳۴۰) برمی‌گردد، زمانی‌که «یوری گاگارین» کیهان‌نورد شوروی، عروسک کوچکی را با خود برد تا شناور شدن آن را درمدار زمین تماشا کند. زمانی‌که موتورهای موشک خاموش شوند و فضاپیما فقط تحت تأثیر جاذبه گرانشی زمین به حرکت خود ادامه دهد، شرایط ریزگرانشی (جاذبه صفر، بی‌وزنی) پدیدار می‌شود و عروسک و دیگر اجسامی که مهار نشده‌اند، شناور می‌شوند.
تا سال ۲۰۱۹ (۱۳۹۸) فقط روس‌ها به سنت نخستین فضانورد تاریخ پایبند بودند، تا اینکه اسپیس‌ایکس تصمیم گرفت خدمه کپسول سرنشین‌دار دراگون (دراگون کرو) هم عروسک‌های خود را در مدار زمین شناور کنند. به دنبال آن بود که ناسا هم از این سنت استقبال کرد و اولین نشانگر ریزگرانشی خود را در مأموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱، در اطراف ماه به پرواز درآورد.
به نقل از ایسنا، سونیتا ویلیامز (Sunita Williams)، فضانورد کهنه‌کار ناسا که در دوران ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به دستور شخص او از پروازهای فضایی کنار گذاشته شده بود، برای نخستین پرواز تاریخ‌ساز کپسول استارلاینر، عروسک پولک‌دار مخملی به شکل نهنگ تک‌شاخ را به‌عنوان نشانگر ریزگرانشی به همراه می‌برد.
این عروسک که کالیپسو نام دارد، به نهنگ تک‌شاخ یا «ناروال»، پستاندار آبزی مقیم آب‌های قطبی شمال اشاره دارد. این نهنگ‌ها جثه متوسطی دارند و در جنس نر، یکی از دندان‌های نیش به شکل عاج رشد میکند و از آرواره‌شان بیرون می‌زند. طول این عاج می‌تواند تا ۳ متر هم افزایش یابد.
ویلیامز از خواهرزاده و برادرزاده‌اش خواست تا عروسک ریزگرانشی را از میان چیزهایی که به دریا مربوط باشند، پیشنهاد دهند. او علاقه خاصی به اقیانوس و اقیانوس‌شناس معروف «ژاک کوستو» دارد و نام «کالیپسو» را برای ادای احترام به ژاک کوستو و کشتی تحقیقاتی‌اش انتخاب کرد.
ویلیامز می‌گوید: «کوستو با کشتی شگفت‌انگیز «کالیپسو» کاوش‌های شگفت‌انگیزی را در سراسر جهان انجام داد و چشمان بسیاری از مردم را باز کرد تا در مورد اقیانوس بیاموزند. من فکر می‌کنم فضاپیمای استارلاینر نیز کار مشابهی انجام خواهد داد».
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904258
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد