استيصال يعني اميد کره به بازيکن 38 ساله!

خبرگزاري آريا - 9 سال پيش وقتي تيم ملي فوتبال ايران مهياي اولين حضورش در جام جهاني مي‌شد،کره جنوبي به بوندس ليگاي آلمان بازيکن صادر کرد و شايد همين سند محکمي براي غناي فوتبال‌شان باشد.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ايران ورزشي، براي اثبات غناي فوتبال ايران مي‌توان به نام‌هايي چون حسين صدقياني و مصطفي خراجي اشاره کرد که سال‌ها قبل از چا بوم کئون براي فوتبال از کشور خارج شدند اما اسطوره کره‌اي‌ها به بوندس ليگا رفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او 8 سال قبل از حميد عليدوستي و رضا احدي که در بوندس ليگاي دو مشغول شدند و نهايتا يک فصل طاقت آوردند به بوندس ليگا رفت و طي يازده سال حضور در آلمان بيش از 200 بازي باشگاهي براي بايرلورکوزن و اينتراخت فرانکفورت انجام داد.
بعد از «چا» فوتبال کره جنوبي ستاره‌هاي زيادي داشت که همواره در خاطرمان مي‌ماند. مسابقه نيمه‌نهايي بازي‌هاي آسيايي 90 پکن را به خاطر بياوريد تا يادتان بيايد چقدر سخت کيم جون سونگ جنگجو را با آن پشت موهاي مخصوص اواخر دهه 80 شکست داديم و آن گل مرحوم قايقران چقدر بيشتر از مدال طلاي مسابقات مي‌ارزيد و طلايي بود. دو سال بعد از آن مسابقات بود که کيم به بوندس ليگا رفت تا براي بوخوم بازي کند. درست قبل از آنکه فوتبال آلمان علي دايي، مهدي مهدوي‌کيا، کريم باقري و خداداد عزيزي را بشناسد.
کيم جو سونگ در آن بازي تاريخي 6 بر2کاپيتان تيم ملي کره جنوبي بود. آن تيم هم ستاره‌هاي زيادي داشت. هونگ ميونگ بو را به خاطر بياوريد. مدافع مياني که نفهميد علي دايي چطور توپ را بين پاهايش به تور کنار دروازه‌شان چسباند. در آن تيم يو سانگ چئول هم بازي مي‌کرد. بازيکني که از آسيا خارج نشد اما براي خودش ستاره‌اي بود.

شکست 6 بر 2 البته انتقامي بود از آن باخت 3 بر صفر در مقدماتي جام جهاني 94. روزي که کيم جو سونگ و هونگ ميونگ بو، ستاره‌هاي ديگري مثل هوانگ سون هون و هاسئوک جو را هم کنارشان داشتند.
تيم ملي کره هيچ وقت قهرمان جام ملت‌هاي آسيا نشد و از اين حيث سال‌ها با ما و ژاپني‌ها فاصله دارد اما در عرصه بين‌المللي‌تر آنها هنوز«يک آسيا»هستند. کره‌اي‌ها 20 سال قبل از ما به جام جهاني رسيدند و از 1986 به بعد در تمام ادوار جام جهاني حاضر بوده‌اند تا تعداد حضورشان در اين رقابت‌ها (9 بار) از برخي تيم‌هاي اروپايي هم بيشتر باشد.
حتي اگر حضور در نيمه‌نهايي جام جهاني 2002 و آن عنوان تاريخي چهارم را به پاي اشتباهات مضحک داوري بگذاريم، کره‌اي‌ها بين تيم‌هاي آسيايي بهترين رکوردها و آمارها را در مهم‌ترين آوردگاه فوتبال دنيا دارند. آنها در جام جهاني 2010 هم از مرحله گروهي صعود کردند ؛ اتفاقي که ما همچنان دنبالش هستيم و بعد از صعود بي‌دردسر به اين مسابقات از کي‌روش و يارانش طلب مي‌کنيم.
اين کره پر افتخار و پرستاره اما حالا به روزگار بدي افتاده است. به رقابت عجيب با سوريه و ازبکستان براي صعود به جام جهاني. حالا دغدغه اصلي مردم فوتبالدوست کره جنوبي با آنچه طي 20 سال گذشته وجود داشت، تفاوت اساسي کرده و آنها فعلا پشت سد آسيايي‌ها مانده‌اند. فوتبال کره با وجود درخشش در المپيک‌هاي اخير (عنوان سومي المپيک 2012 لندن و حضور در هشت تيم نهايي المپيک 2016) ظاهرا به لحاظ بازيکن و نيروي انساني در وضعيت خوبي قرار دارد اما حتي ستاره‌هاي اروپا رفته اين کشور هم مثل يک تيم شکست خورده بازي مي‌کنند. نمايش روز پنج‌شنبه آنها هيچ نشاني از يک قدرت سنتي فوتبال آسيا نداشت و بيشتر شبيه تيم‌هايي بود که فقط يک نام بزرگ را با خود يدک مي‌کشند و هيچ نقطه اتکاي فني ندارند.
استيصال فوتبال ملي کره جنوبي را مي‌شد در خطوط چهره سرمربي جوان و احتمالا موقت آنها ديد. تصويري که حتي تلخ‌تر از آن چهره مغموم پارک جونگ هوان بعد از دريافت گل ششم از علي دايي در حافظه تاريخي دو ملت ايران و کره ثبت شده است. بدتر از او کارگردان تلويزيون کره بود که از ابتداي بازي و آشکار شدن نشانه‌هاي استيصال اين تيم در رسيدن به دروازه بيرانوند مدام واکنش‌هاي لي دونگ گوک را از روي نيمکت شکار مي‌کرد و با زبان دوربين مي‌خواست بگويد اگر گوک بيايد چنين مي‌شود و چنان. لي دونگ گوک هماني بود که 17 سال پيش وقتي در بيروت علي دايي مي‌خواست ضربه آکروباتيک بزند با گل طلايي حذف‌مان کرد و پرحاشيه‌ترين تيم ملي تاريخ از جام ملت‌ها اوت شد. گوک در آن بازي معروف 4 بر3 سال 2004 هم گل زد و در بسياري از نبردهاي دو تيم حاضر بود اما از روزي که ايران را با گل طلايي‌اش حذف کرده بود، 17 سال مي‌گذشت. او در آن روز طلايي دقيقه 75 به بازي رفت و ورق را برگرداند اما اين بار در دقيقه 89 فقط به اين خاطر به کار گرفته شد تا استيصال فوتبال ملي کره را عينيت بخشد. تشويق‌هاي يکپارچه قرمزهاي سئول وقتي گوک وارد زمين مي‌شد، نشان از اميد واهي به يک 38 ساله از کارافتاده داشت اما اولين و آخرين شوت او در آن چند دقيقه، نگون بختي تيم ملي کره در اين روزها را پيش چشم 65 هزار کره‌اي نااميد تثبيت کرد.

کره جنوبي همان تيمي بود که روزگاري سئول کي هيون را داشت. آن يونگ هوان، لي يونگ پيو، لي چون سو، کيم نام ايل، پارک چو يونگ، پارک جي سونگ و کلي ستاره ديگر از فوتبال اين جزيره برخاسته و به اروپا رفته بودند اما آخرين نسخه ستاره‌هاي آنها يعني سون هيونگ مين هم درست مثل بازي رفت هيچ کاري از پيش نبرد تا مشخص شود بعد از پايان کار مربيان هلندي و دوران رکود با اشتليکه نسخه‌هاي داخلي هم نمي‌توانند کره جنوبي را به همان مسير خوشبختي گذشته برگردانند تا جايي که حالا نرسيدن به جام جهاني بعد از 9 حضور متوالي مثل خطر سقوط بمب هسته‌اي از سوي همسايه شمالي تهديدشان کند.
در استيصال فوتبال ملي کره همين بس که آنها با وجود ستاره‌هاي بين‌المللي در تمام بازي‌هايي که مقابل سد بلند کي‌روش و جنگجويانش مانده‌اند، دل به بازي مستقيم و ضربات سر کيم شين ووک 197 سانتيمتري مي‌بندند تا نازل‌ترين راه رسيدن به گل را بيازمايند؛اتفاقي که نه نشاني از سرعت ذاتي آنها دارد نه به خلاقيت و تکنيک اکتسابي شان از اروپايي‌ها طي دو دهه اخير نيازمند است.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۶۰۰۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برزگر: بعضی هواداران با سلاح سرد بازی‌ها را تماشا می‌کنند!

سرمربی تیم فوتبال امید مقاومت بسیج گفت که در مسابقات رده‌های پایه گاهی اوقات تماشاگران با سلاح سرد در ورزشگاه حاضر می‌شوند. - اخبار ورزشی -

محمد برزگر در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره تعلیق تمامی مسابقات لیگ 2 تهران بعد از ضرب و شتم داور اظهار داشت: هر چقدر از لیگ برتر فاصله می‌گیرید، مسائل عجیب و غریب در فوتبال ما بیشتر می‌شود. 10 سال است که بدون وقفه در سطح پایه کار می‌کنم و 20 مورد از چنین مواردی جلوی چشمم اتفاق افتاده است. واقعاً لازم است که هیئت فوتبال تهران، کمیته داوران و مراجع ذیصلاح به مسئله ورود و با آموزش، توجه و تنبیهات مناسب از چنین موضوعاتی پیشگیری کنند.

تعلیق مسابقات لیگ دو تهران به دلیل ضرب و شتم داور

وی افزود: داوران جزو اقشار زحمتکش جامعه هستند و اکثریت آنها بسیار خوب کار می‌کنند اما باید به بحث داوری رسیدگی شود. بعضی داوران خیلی مغرضانه سوت می‌زنند. ما در تیم امید مقاومت بسیج بارها از بحث داوری لطمه دیدیم با اینکه بیشتر داوران انسان‌های شریف و زحمتکشی هستند. برخی اشتباهات غیرقابل اجتناب است؛ اما داوری نباید مغرضانه صورت بگیرد. حضور ناظران ویژه داوری، افزایش آموزش‌ها و حقوق داوران به ما کمک خواهد کرد. ضربان قلب بازیکنان جوان بالا است و اگر داور 4 صحنه اشتباه سوت بزند، امکان بروز رفتاری خارج از شأن وجود دارد. تیم‌ها و مربیان باید از نظر روحی- روانی روی تیم خودشان کار کنند تا دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.

سرمربی تیم امید مقاومت بسیج عنوان کرد: گاهی اوقات خانواده‌ها و طرفداران تیم‌ها روی سکوها مستقر می‌شوند و بعد از بروز احساسات و عواطف‌شان نسبت به بازیکنان تیم‌ رقیب، شاهد درگیری‌های بسیار شدید هستیم. این موارد کم نیست. با این تدبیر که محل استقرار تماشاگران میزبان و میهمان جدا باشد، خیلی از حواشی کاهش پیدا می‌کند. قبل از ورود به فضای زمین مسابقه حتماً وسایل همراه افراد چک شود.

برزگر یادآور شد: بعضی اوقات افرادی که شرایط مناسبی ندارند و به همراه خود وسایل غیرمجاز  و سلاح سرد مانند قمه و... همراه دارند روی سکوها مستقر می‌شوند و داوران را تهدید می‌کنند. مثلاً می‌گویند بعد از مسابقه همدیگر را می‌بینیم. خواه یا ناخواه داور از این جهت تحت فشار روحی- روانی قرار می‌گیرد و روی قضاوتش تأثیرگذار خواهد بود. داوری که قرار است مبلغ معینی حقوق دریافت کند با خود فکر می‌کند مگر می‌خواهم چقدر حقوق بگیرم که عضوی از بدنم ناقص شود. این موارد است که باید مراجع ذیصلاح به آنها رسیدگی کنند.

وی در پاسخ به این سؤال که زیرساخت‌ها و محل برگزاری مسابقات سطوح پایین‌تر فوتبال چه میزان در شرایط روحی- روانی و بروز خشونت تأثیرگذار است، تصریح کرد: به این موضوع هم باید توجه‌ای ویژه‌ شود. یکی از ورزشگاه‌های میزبان مسابقات در میان کوره‌های آجرپزی و زمین واقع در پارک قرار دارد. هر تماشاگری با هر نوع برخوردی می‌تواند از پشت فنس‌ها شاهد بازی باشد. چنین مسائلی قطعاً تأثیر منفی دارد و زمینه بروز خشونت را فراهم می‌آورد. در بعضی ورزشگاه‌ها فاصله رختکن تا زمین زیاد است و اگر بخواهند به راحتی می‌توانند به داوران و اعضای تیم‌ها صدمه بزنند. بنابراین باید در کنار افسران امنیتی کنار زمین، از نیروهای انتظامی روی سکوها و اطراف ورزشگاه هم به خوبی بهره‌ برد.

سرمربی تیم امید مقاومت بسیج گفت: این مسائل زیرساختی را به مسئولان منتقل کردیم؛ اما می‌گویند چون تعداد تیم‌ها زیاد و زمین برگزاری مسابقات کم است. لزومی ندارد که این حجم بازی با این تعداد سهمیه برگزار شود. باید امتیازات باشگاه کمتری به افراد فروخته شود.

انتهای پیام/