به نقل از «نامه نیوز»

پشت پرده ارائه تصویر خلخالی‌گونه از ابراهیم یزدی

تاریخ انتشار: ۱۳ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۶۲۰۷۲۹

تلویزیون صدای آمریکا کاری به کارنامه ابراهیم یزدی و نقش انتقادی او پس از دولت موقت ندارد و سراغ منیژه سطوتی همسر سپهبد رحیمی رفته و کوشیده تصویری خلخالی گونه از ابراهیم یزدی ارایه کند... خانم منیژه سطوتی همسر سپهبد مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران در اوج انقلاب 1357 در برنامه ای در تلویزیون صدای آمریکا از درگذشت دکتر ابراهیم یزدی اظهار خرسندی کرد و نسبت هایی به وزیر خارجه دولت موقت داد که از زبان دیگر سلطنت طلبان شنیده نشده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش نامه نیوز، خانم سطوتی البته کهن سال شده و طبعا به اقتضای همسری نتوانسته در طول نزدیک به 38 سال اعدام همسر خود به عنوان یکی از چهار نفر از اولین گروه از سران نظامی رژیم شاه را که در نخستین روزهای پس از انقلاب محکوم شدند هضم کند و هر چند از منظر وفاداری در خور توجه است اما چند نکته شگفت آور در سخنان این خانم سال خورده وجود دارد:
اول این که در برنامه تلویزیونی با اجرای گوینده ای که ظاهرا مدتی است همکاری ندارد مدام می گفت «یزدی کسی بود که فلان کار را کرد و چنین گفت» و بیننده اگر نداند گمان می کند بین رحیمی و یزدی خصومت شخصی بوده و انگار نه انگار که سخن از سپهبد مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران است که جانشین ارتشبد غلامعلی اویسی شد و در همان اولین مصاحبه هم باور نمی کرد انقلاب پیروز شده و مدام هشدار می داد ما را آزاد کنید و بدانید به گروگان گرفتن فرماندهان نظامی جرم سنگینی است!
ضمن این که مشخص نشد این اطلاعات را خانم سطوتی (رحیمی) از کجا آورده چون شوهر او در همان روزهای اول اعدام شده بود و در آن فضا که هیچ سانسور و کنترل رسانه ای در کار نبوده هیچ جا چنین ادعاهایی ثبت نشده است.
دوم این که به دروغ ادعا می کند دست سپهبد مهدی رحیمی را قبل از اعدام قطع کردند «چون می گفتند این همان دستی است که به اعلیحضرت سلام نظامی داده بود». جدای این که عکاسان و خبرنگاران گزارش تهیه کردند و تصاویر جنازه ها هم در روزنامه های کیهان و اطلاعات چاپ شد و این ادعا با همان عکس ها رد می شود تا کنون هیچ شخص دیگری چنین ادعایی را درباره اعدام مهدی رحیمی مطرح نکرده است.
سوم این که اولین گروه از فرماندهان نظامی تهران در دادگاهی به ریاست شیخ صادق خلخالی و با حکم او به عنوان حاکم شرع دادگاه انقلابی محاکمه و محکوم شدند و دکتر ابراهیم یزدی هیچ دخالتی در دادگاه نداشته است و این شایعات به خاطر پخش مصاحبه شتاب زده و هیجانی گروهی از انقلابیون با سران دستگیر شده از تلویزیون که به دست انقلابیون افتاد ایجاد شده است.
نکته دیگر این است که در همان جمع برخی از ژنرال ها قبل از پیروزی انقلاب ، زندانی خود حکومت شاه بودند.
ارتشبد نعمت الله نصیری رییس ساواک را شاه به عنوان سفیر به پاکستان فرستاد و بعد خود فراخواند و به زندان انداخت تا مصداقی برای این باشد که صدای انقلاب ضد فساد و ضد سرکوب را شنیده است و از این رو امیر عباس هویدا نخست وزیر 13 ساله و نعمت الله نصیری با سال ها سابقه ریاست سازمان امنیت یا ساواک را به زندان انداخت و بختیار هم قول محاکمه آنها را داد.
به عبارت دیگر سپهبد رحیمی در مقام فرماندار نظامی تهران چند ماه آخر خود زندان بان نصیری – بازداشتی در جمشیدیه- بوده و تعجب می کرد از این که او و نصیری با هم بازداشت شده اند و زندان بان و زندانی در کنار هم قرار گرفته اند.
تلویزیون صدای آمریکا با تکیه بر احساسات بیوه یک ژنرال اعدام شده در صبح دم پیروزی انقلاب می کوشد از ابراهیم یزدی یک صادق خلخالی بسازد در حالی که همه می دانند یزدی همفکر و جانشین بازرگان بود و داستان رو در رویی های بازرگان- خلخالی به قدری زبان زد خاص و عام بود که پس از سال ها و در پی مرگ بازرگان حضور خلخالی بر مزار او در مقبره بیات و شایعه حلالیت طلبیدن پس از مرگ برای مردم جالب شده بود.
دخالت ابراهیم یزدی در مورد بازداشتی های مدرسه رفاه نیز حسب اقوال مختلف محدود به امیر عباس هویدا و از بیم آزار دیدن نخست وزیر 13 ساله از جانب هم بندی هایی بوده که می دانستند اطلاعات زیادی دارد و از امام می خواهد دستور دهند اتاق او جدا شود.
در این که بازرگان و یزدی با اعدام هویدا مخالف بوده اند تردیدی نیست و بر این پایه دخالت او در اعدام گروه اول شامل نعمت الله نصیری رییس ساواک، مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران، منوچهر خسروداد فرمانده هوانیروز و رضا ناجی فرماندار نظامی اصفهان قطعا دروغ و ناشی از عداوت سلطنت طلبان با دکتر یزدی است.
البته این تکذیب به معنی انکار همه اخبار مربوط به اعدام این چهار نفر نیست. کما این که به گواه کسانی که هم چنان بعضا در قید حیات هستند واکنش آن چهار نفر با حکم اعدام صادق خلخالی یک سان نبوده است.
کما این که تیمسارخسروداد رفتاری نظامی وار پیشه می کند و به توصیه هایی در واپسین دقایق امید وار بوده و چون مهم ترین اتهام خود را در ماجرای ورود به منزل آیت الله سید کاظم شریعتمداری می دانسته امید داشته آیت الله پیغام بخشش بفرستد.
ارتشبد نصیری اما می دانسته کار تمام است و در واقع از همان زندان رژیم پهلوی خود را آماده کرده بود و آدم باهوش و سیّاسی هم نبود که دل به لابی و مذاکره ببندد.
در این میان رقت آور ترین وضع را رضا ناجی فرماندار نظامی اصفهان داشت که به شدت خود را باخته و عجز و لابه می کرده و این روایت هم گزاف نیست که از شدت ترس خود را خیس کرده بود و این رفتار از کسی سر می زد که در اصفهان با خشونت به حاکم مطلق بدل شده بود و البته بخش قابل توجه این هراس تابع محیط و غیر ارادی بود.
در این بین نوع رفتار سپهبد مهدی رحیمی همسر همین خانم منیژه سطوتی متفاوت بوده و ناظران و شاهدان در این باره متفق القول اند. بله او لابه نکرد و مانند یک نظامی وفادار به سوی جوخه آتش رفت اما این واقعیت نه تطهیر کننده کارنامه او در آن چند ماه است و نه ربطی به دکتر یزدی دارد.
هر چند این که خانم سطوتی شیخ صادق خلخالی را با دکتر یزدی اشتباه گرفته یا تصور می کرده انقلابیون پیروز به فرماندار نظامی تهران در رژیم ساقط شده مدال شجاعت می دهند یا به نقش همسرش در اوج انقلاب اشاره نمی کند جای شگفتی دارد اما یک وجه دیگر هم دارد:
این که او در عین حال خواهر همسر دکتر سید حسین فاطمی وزیر خارجه دولت ملی دکتر فاطمی هم هست که بعد از کودتای 28 مرداد 1332 اعدام شد و اساسا پیوند عاشقانه منیژه سطوتی و مهدی رحیمی در روزگار جوانی و به هنگامی شکل گرفت که همراه خواهرش ( پریوش سطوتی) به دیدار حسین فاطمی در دژبان مرکز می رفته و رحیمی هم در آن موقع سروان یا ستوان بوده است و از شگفتی های زندگی این دو خواهر این است که همسر یکی به اتهام مخالفت با شاه و دربار و با عنوان وزیر خارجه مصدق در سال 1333 اعدام می شود و 24 سال بعد همسر دیگری به خاطر وفاداری و فرمانداری نظامی همان حکومت شاه و بعد از برافتادن سلطنت.
تلاش رسانه های سلطنت طلب برای خشن جلوه دادن انقلاب اسلامی 1357 در حالی است که هم تلفات دوران انقلاب از تصورات و ادعاهای اولیه که در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هم آمده بسیار کمتر است و عدد 60 هزار نیست و زیر 3 هزار نفر است و هم اعدام های مربوط به سران رژیم پهلوی در قیاس با آنچه مثلا پس از انقلاب فرانسه رخ داد بسیار محدود تر بوده است.
شهیدانی که نام آنان بر کوی و خیابان است غالبا مربوط به جنگ هشت ساله اند و بحث اعدام ها هم از 60 به بعد محل مناقشه شد و تا قبل از آن محدود به سران رژیم پهلوی بود و اتفاقا در آن زمان که از چپ مارکسیستی تا مذهبی ها و مجاهدین و روشنفکران همه تایید می کردند یگانه صدای مخالفت از اردوگاه نهضت آزادی بر می خاست. گروهی که مرد شماره یک آن مهندس بازرگان بود و مرد شماره دو دکتر یزدی.
این که تلویزیون صدای آمریکا و بی بی سی فارسی به جای اشاره به سی و چند سال نقش انتقادی ابراهیم یزدی در عصر جمهوری اسلامی تنها بر نخستین ماه های انقلاب تاکید دارند اتفاقا تحلیل برخی از اصول گرایان رادیکال را تایید می کند که گویی مشکل آمریکایی ها نه با یک نحله فکری و نه حتی خود جمهوری اسلامی که با اصل انقلاب اسلامی است و گرنه این همه توقف بر یک گفت و گوی عادی در فضای هیجانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و نسبت دادن اعدام ها به او اخلاقی نیست. آن هم کسی که مرد شماره دو گروهی بوده که همواره به سازش کاری متهم شده و شخص خلخالی نیز بارها بازرگان را به تلاش برای توقف اعدام ها متهم کرده بود.
از بخش های دیگر مصاحبه اظهار خوش حالی خانم منیژه سطوتی به خاطر درگذشت دکتر یزدی در ازمیر ترکیه است در حالی که موضوع عجیب نیست. ابراهیم یزدی در تمام سال های گذشته در ایران بوده مگر اوقاتی که برای دیدار فرزندان یا درمان به آمریکا می رفته است.
اقامت در ازمیر هم دو دلیل داشت. یکی دریافت ویزا برای سفر در حالی که پیش از انقلاب سیتی زن بوده و خود پس از وزارت خارجه لغو کرد و دلیل دوم دیدار با همه فرزندان و نوادگان چون احتمال داشته یکی دو فرزند در صورت سفر برای خروج با مشکل رو به رو شوند یا چنین تصور می کرده است.
این که تلویزیون صدای امریکا در بررسی کارنامه یک شخصیت با 60 سال فعالیت سیاسی حتی سراغ اولین رییس جمهوری ایران که برای او پیام تسلیت فرستاد یا عباس امیر انتظام که سوگوار اوست یا همفکران و حتی منتقدان سیاسی نرود و یک راست برود سراغ بیوه ژنرال اعدام شده در سال 57 نشان می دهد که چرا این رسانه نتوانسته به اعتبار درخوری دست یابد و کینه از هر که در انقلاب نقش داشته ولو بعد تر هیچ دخالت و مسؤولیتی نداشته باشد کار را به اینجا می کشاند.

منبع: نامه نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت namehnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «نامه نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۶۲۰۷۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مجازات اعدام چقدر بازدارندگی دارد؟

در سال ۱۹۸۹ کلاد جونز به جرم قتل آلن هیلزنداگر بازداشت شد، در حین ارتکاب جرم هیچ شاهد عینی وجود نداشت و تنها دو نفر که خودرویی را در آن‌سوی خیابان تعمیر می‌کردند به‌عنوان شاهد شناخته شدند. این دو نفر نیز از آنجایی که فاصله زیادی با محل جرم داشتند نمی‌توانستند چهره قاتل را تشخیص دهند. اما به‌رغم تمامی این موارد کلاد جونز توسط پلیس دستگیر شد و مهم‌ترین مدرک پلیس از حضور وی در صحنه جرم، تار مویی بود که از او در محل پیدا شد. مهم‌ترین مدرک پلیس، همان تار موی جونز بود که در صحنه جرم پیدا شده بود. در نهایت همان تار موی ساده کار دست جونز داد و در سال ۲۰۰۰ کلاد جونز اعدام شد. با چالش‌های فراوان و در نهایت در سال ۲۰۱۰ آزمایش دی. ان.‌ای روی تار مویی که به کلاد جونز نسبت داده شده بود انجام شد و مشخص گردید این تار مو مربوط به کلاد جونز نیست و او بی‌گناه اعدام شده بود.

تاریخ علم حقوق پر است از مثال‌های آدم‌هایی که بی‌گناه اعدام شده‌اند و چندین سال بعد بی‌گناهی آنها مشخص شده است. اما چه سود که پس از اعدام آب رفته به جوی باز نمی‌گردد و اعدام شاید تنها مجازاتی است که دیگر هیچ راه برگشتی باقی نمی‌گذارد، زیرا که حق حیات را از فرد می‌گیرد.

در دهه‌های گذشته و به دلایل گوناگون استفاده از مجازات یا کیفر اعدام در بسیاری از کشور‌ها یا ممنوع شده یا تا حد بسیار زیادی کاهش یافته است. اما در برخی کشور‌ها نیز اینگونه نیست. به طور کلی هدف از مجازات‌ها کاهش میزان جرم و جنایت است، اما حداقل در ایران پژوهش‌ها حاکی از این هستند که اعدام نقش بازدارندگی در ابتلا به جرم و جنایت نداشته است. خبرگزاری فارس در گزارشی اعلام کرده بود؛ پژوهش‌های انجام شده در این حوزه نشان می‌دهد که کیفر اعدام و ترس از آن برای ایجاد ارعاب و واهمه در نهاد اشخاصی که مصمم به ارتکاب این جرائم هستند، موثر واقع نشده است. در این پژوهش‌ها تاثیر کیفر اعدام در بازداری از جرائم جنسی مستوجب اعدام، قتل عمد و مواد مخدر مورد بررسی قرار گرفته بود. مواجهه با جرم از طریق دستگیری و مجازات از طریق سلب حیات (اعدام) مبارزه با معلول است و چاره قطعی کنترل رفتار‌های مجرمانه نیست. اما اینکه چرا همچنان بر حکم اعدام تاکید ورزیده می‌شود محل بحث و پیگیری است.

کاهش میزان مجازات اعدام در برخی کشور‌ها که این اتفاق برای آنها افتاده است پس از سال‌ها فعالیت و به دلایل متعددی اتفاق افتاده است که برخی از این دلایل بر شرح زیر هستند:

اعدام بالاترین حد نفی حقوق بشر است

قوانین بین‌المللی که توسط سازمان جهانی حقوق بشر (UDHR) در سال ۱۹۴۸ تبیین شده است مشخصا اجازه گرفتن حیات دیگری را می‌گیرد و اعلام می‌کند اعدام در هر موردی حقوق اولیه بشر را نقض می‌کند. مساله این است که کسانی که به دیگران صدمه وارد می‌کنند، اغلب خود قربانی خشونت دیگران بوده‌اند. ضربه ناخوشایند حاصل از خشونت، پیامد زیادی بر کسانی دارد که از آن رنج برده‌اند و ممکن است موجب متجاوز شدن خود آنها شود. این وضعیت ممکن است با مشکلات اجتماعی رایج مثل نابرابری و تبعیض، فقر، ناکارآمدی نهادی، اعتیاد و سوء مصرف، غفلت، بیماری روانی، یا ناتوانی ذهنی تشدید شود و چرخه‌ای از جرائم خشونت‌آمیز ایجاد کند که احتمالاً می‌شد از آن پیش‌گیری کرد تا هرگز رخ ندهد.

اعدام، بازدارنده جرم است؟

افراد طرفدار مجازات اعدام اغلب می‌گویند که این کار یک عامل بازدارنده مفید برای شنیع‌ترین جنایات در جامعه است. اما همانطور که شواهد بین‌المللی نیز نشان می‌دهند، مجازات اعدام نقش بازدارندگی ندارد. گزارشی در سال ۲۰۱۲ توسط محققان در شورای ملی تحقیقات آکادمی‌های آمریکا نشان داد که ایالت‌هایی از ایالات متحده آمریکا که از مجازات اعدام استفاده می‌کنند نرخ قتل مشابهی با ایالت‌هایی دارند که از این مجازات استفاده نمی‌کنند.

احتمال تبدیل اعدام به ابزاری سیاسی؟

تجربه تاریخی در کشور‌های مختلف نشان می‌دهد اگر مقامات قضایی فرد مجرم را به شکل یک تهدید برای نظام سیاسی آن کشور ببینند، احتمال خیلی بیشتری وجود دارد که به اعدام محکوم شود. درواقع، در برخی کشور‌های دنیا، از صدور احکام اعدام برای فعالان مخالف نظام سیاسی آن کشور بسیار استفاده می‌شود.

در صدور احکام اعدام تبعیض نژادی بسیار تاثیر‎گذار است

بر اساس پژوهشی در ایالات متحده، شواهد گسترده‌ای از تعصب نژادی در مورد مجازات اعدام وجود دارد. اگر فردی عضو یک گروه اقلیتی باشد احتمال خیلی بیشتری برای محکوم شدن او به اعدام وجود دارد. به عنوان مثال یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ در کانِکیکات (Connecticut) نشان داد که متهمان آمریکایی-آفریقایی تبار سه برابر بیشتر از متهمان سفیدپوست مجازات اعدام شامل حال‌شان می‌شود.

ماجرای مجازات اعدام در چین و عربستان

معمولا کشور‌هایی که بیشترین افراد را اعدام می‌کنند اغلب همان کشور‌هایی هستند که نگرانی جدی در مورد عادلانه بودن سیستم قضایی آنها وجود دارد. مثلا چین که جز اعدام‌کننده‌ترین کشور‌ها به حساب می‌آید صدور احکام اعدام در آن به دور از شفافیت است و استفاده از مجازات اعدام در این کشور به عنوان یک راز دولتی تلقی می‌شود. حتی نمی‌توان با اطمینان در مورد تعداد افرادی که سالیانه در این کشور اعدام می‌شوند نظر داد. یا در عربستان احکام اعدام گاهی بر اساس اعترافات زندانیان که تحت شکنجه به دست می‌آید صادر می‌شوند.

پس از سالیان طولانی و با بررسی آسیب‌ها و پیامدها، مجازات اعدام در دنیا رو به کاهش است هر چند برخی کشور‌ها همچنان از آن بسیار استفاده می‌شود و هر جامعه‌ای نیاز دارد در این باره به پژوهش و بررسی اثرات، پیامد‌های این پدیده و حقوق انسانی افراد بپردازد.

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی