به نقل از «بولتن نیوز»

بزرگداشت های جشن بزرگ سینمای ایران برگزار شد/ سینما با طعم موسیقی

تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۶۹۴۲۴۷

به گزارش بولتن نیوز، مراسم بزرگداشت سیروس ابراهیم زاده، کیانوش عیاری و حسین علیزاده در نوزدهمین جشن بزرگ سینمای ایران عصر امروز ۱۹ شهریور در تالار ایوان شمس برگزار شد.

هارون یشایایی در ابتدای این مراسم گفت: ما صد سال است که سینمای ملی داریم و حالا روز ملی سینما داریم و من در آستانه روز ملی سینما این روز را به همه دست اندرکاران سینما تبریک می گویم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هنرمندان هستند که هنر را بالنده و ما را از ارزش های هنری آگاه می کنند. اگر ادبیات فارسی شکل گرفت و الان به حیات خود ادامه می دهد به خاطر حافظ و سعدی است. اگر سینمای ما این افتخار را دارد که از ونیز و کن و اسکار جایزه می گیرد به خاطر افرادی است که در این زمینه زحمت کشیده اند.

وی افزود: خانه سینما از این افراد همواره قدردانی کرده است زیرا اگر بقیه سعی می کنند ایران هراسی را ترویج کنند سینماگران سعی می کنند از فرهنگ ملی حفاظت کند.

رییس جشن بزرگ سینمای ایران درباره چهره هایی که امشب تجلیل می شوند، گفت: کیانوش عیاری روزهای سخت سینمای ایران را گذرانده است و حسین علیزاده هم بسیار برای سینمای ایران زحمت کشیده است.

در ادامه کلیپی از سیروس ابراهیم زاده پخش شد.

سیروس الوند با حضور روی سن و برای تجلیل از سیروس ابراهیم زاده گفت: سیروس ابراهیم زاده برای نسلی است که باسواد بودند؛ نه اینکه نسل الان باسواد نباشند اما آن نسل حس می کردند سواد احتیاج است. این موضوع در همه زمینه ها وجود داشت و ابراهیم زاده در همه زمینه ها فعال بود، او خیلی در کار رفیق است و انرژی زیادی در طول کار می دهد.

سپس ایرج پارسی نژاد از دوستان سیروس ابراهیم زاده بیان کرد: از زمان دانشگاه با هم بودیم و از همان زمان علاقه او به آموختن زیاد بود. ما نسلی بودیم که کتاب می خواندیم و کارهای هنری زیادی می کردیم. ما در آن دوران درباره سینما، نقاشی و ... بحث می کردیم. من بازی او را در نمایش های مختلف به یاد دارم و یکی از ویژگی های ابراهیم زاده این بود که از کار نوشتن هم غافل نبود. من خوشحالم که امشب البته با تاخیر از این دوست با دانش و با شعور قدردانی می شود.

تورج منصوری نیز در سخنانی اظهار کرد: سینمای ما مثل تیر دانشی است که از متن جامعه شلیک شده و این تیر نوکی دارد و به جاهای مختلف می رود، نوک این پیکان کارگردانان خوب است که در دنیا می درخشند. سیروس ابراهیم زاده فردی است که هم به سواد مجهز است هم متین است. افرادی مثل سیروس ابراهیم زاده توشه این کار را فراهم می کنند. ما مخلص سیروس ابراهیم زاده هستیم.

سیروس ابراهیم زاده نیز بیان کرد: از همه شما تشکر می کنم البته تواضع نمی کنم که بگویم شایسته الطاف شما نیستم چون می گویند پشت تواضع زیاد، تفرعن زیادی وجود دارد، بنابراین واژه های لازم را پیدا نمی کنم که بگویم چقدر خوشحالم. این شادی ها ارزشمند است چون نسل جوانی که خواهد آمد و در حال حاضر حضور دارند مطمئن می شوند این راه سخت بی اجر و مواجب نمی ماند. همچنین این تجلیل ها برای کسی که تجلیل می شود فرصتی می دهد به گذشته خود و افت و خیزهای زندگی اش نگاه کند و درس های واپسین زندگی را فرا بگیرد.

وی افزود: من مفتخرم که در عصری توانستم هنوز زنده بمانم که سینما پرچمدار بازشناسی فرهنگ غنی و تاریخ زندگی اجتماعی است. در حال حاضر کمتر جشنواره ای وجود دارد که یک ایرانی در آن نباشد و تاریخ معاصر از این جهت وامدار سینما است.

سپس علی دهکردی از سوی انجمن بازیگران لوح یادبودی به سیروس ابراهیم زاده تقدیم کرد. گروه موسیقی پالت نیز قطعه ای را برای او اجرا کردند.

در ادامه مراسم برای تجلیل از محمدحسن خوشنویس مدیر پیشین فیلمخانه ملی، فخرالدین انوار، سیدمحمد بهشتی، فاطمه معتمدآریا و بهرام دهقانی روی صحنه آمدند و درباره محمدحسین خوشنویس جملاتی را بیان کردند. سپس خوشنویس روی صحنه آمد و تندیس سیف الله داد به او اهدا شد.

سپس خوشنویس ضمن تشکر از برگزاری این مراسم اظهار کرد: غیرممکن است کسی در یک امر فرهنگی فعالیت کند و مدعی باشد که خودش به تنهایی همه کارها را کرده است بنابراین من هم کار فرهنگی را به همراه خانواده ام انجام داده ام، البته در فیلمخانه ملی همه همکارانم همدلانه درباره این میراث فرهنگی فکر می کردیم. به طور کلی فرهنگ در جهان بر اساس تصویر است نمی توان از فرهنگ صحبت کرد و بحث تصویر وجود نداشته باشد، کسانی که در عرصه تصویرگری فعالیت می کنند مساله بزرگی بر دوششان است، ضمن اینکه کار فرهنگی یک امر مستمر و برای همه عمر است، نمی شود آن را رها کرد.

وی عنوان کرد: یک فرد فرهنگی باید تاریخ اجتماعی، اقتصادی، تاریخی و ... سرزمین خود را در هر حرفه ای که است بشناسد. یک فرد فرهنگی نباید هیچ امیدی به دولت ها داشته باشد. کدام مدیر دولتی در این شان قرار گرفته که از یک فرد فرهنگی تجلیل کند؟ تعداد این مدیران بسیار اندک بوده است، توصیه من این است که این چند ویژگی را در نظر داشته باشیم و فرصت سازی کنیم، باید یاد بگیریم فرصت ها را بشناسیم و بسازیم.

گروه پالت برای محمدحسن خوشنویس نیز قطعه ای را اجرا کردند.

سپس علیرضا داوودنژاد، حسن فتحی، مرتضی رزاق کریمی و فرشته طائرپور برای تجلیل از کیانوش عیاری روی صحنه آمدند و هرکدام جملاتی را در رسای عیاری اظهار کردند.

داوودنژاد خطاب به عیاری بیان کرد که تو سوی چشم سینمای ایران هستی کیانوش عزیز! حسن فتحی ابراز امیدواری کرد که هرچه زودتر فیلم های عیاری به نمایش دربیاید. رزاق کریمی هم عیاری را فرزند زمانه خویش دانست.

در ادامه فیلمی که توسط دانش اقباشاوی برای بزرگداشت کیانوش عیاری ساخته شده بود، پخش شد. سپس عیاری روی صحنه آمد و گفت: وارد دوران تواضع نمی شوم چون از صحبت های دوستان درباره خودم کیف کردم. نمی خواستم درباره توقیف فیلم ها و دشواری فیلم هایی که ساخته می شود صحبت کنم اما تناقض های زیادی در این باره وجود دارد، مثل هزاران تناقض دیگری که در ایران وجود دارد.

وی در پایان گفت: روز ملی سینما را به دوستداران سینما تبریک می گویم.

گروه پالت قطعه ای از ویگن را به درخواست کیانوش عیاری برای او اجرا کردند.

در بخش تجلیل از حسین علیزاده، همایون اسعدیان، محمد سریر، امین تارخ و ابراهیم حقیقی روی صحنه آمدند.

محمد سریر آثار موسیقایی حسین علیزاده را دارای جان مایه های موسیقی ایرانی دانست و موفقیت های او در خارج از کشور را ستود و آثار او را خلاقانه دانست. ابراهیم حقیقی نیز از حضور سازنده او در عرصه های گوناگون و نوآوری هایش در آثار مختلف یاد کرد. تارخ نیز یادی از علی حاتمی کرد که موسیقی دلشدگان را حسین علیزاده ساخته بود.

همایون اسعدیان ضمن بیان خاطره ای از زمان آشنا شدن با موسیقی حسین علیزاده اظهار کرد: علیزاده با قطعه های خود در دهه ۵۰ به هم نسلان ما شور و شعف زیادی داد و من از این بابت از او تشکر می کنم.

سپس حسین علیزاده پشت تریبون قرار گرفت و اظهار کرد: خوب است وقتی دوستان این همه لطف دارند از آنها تشکر کنم. انجام فعالیت موسیقایی در ایران سخت است اما من سختی نکشیدم زیرا من عاشقی بودم که دنبال گمشده خود بودم و هیچکس از هیچ مقامی نمی توانست جلوی من را بگیرد. البته من در هیچ شرایطی امید خود را از دست ندادم و در پیچ و خم های زیاد سینمای ایران یاد گرفتم از مسایل مختلف مانند عشق، کمک به همنوع و انسانیت غافل نباشم.

وی افزود: من هروقت احساس می کردم مقدار جوانمردی ام کم شده فیلمی در این باره از راه می رسید.

این آهنگساز و نوازنده بیان کرد: از مسئولان توقعی نداشته باشید، این را باید بگویم همیشه مدیرانی مسئول موسیقی شدند که از کودکی از این هنر منع می شدند پس چگونه می شود کسی که این موسیقی را حرام می دانسته از موسیقی دفاع کند.

علیزاده در پایان بیان کرد: من افتخار می کنم با سینمای ایران همکاری داشته ام.

منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما نیز از حضور افراد در این مراسم تشکر کرد.

در پایان گروه پالت قطعه ای را به حسین علیزاده و قطعه دیگری را به تمامی اهالی سینما تقدیم کردند.

منبع: بولتن نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bultannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بولتن نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۶۹۴۲۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آب‌های نیلگون، روی پرده نقره‌ای

گرچه گذشته از معدود آثاری نظیر «جنگ نفتکش‌ها» دست سینمای ایران از ساخت فیلم‌هایی با محوریت خلیج فارس خالی‌ست، اما این دریای ناپیدا از کران، همواره بستر ساخت آثاری با مضامین گوناگون از جنگی تا تاریخی بوده است؛ یک موقعیت خاص جغرافیایی با جاذبه‌های چشم‌نواز دیداری که هر کارگردانی را برای بهره از بحر گرم و نیلگونش وسوسه می‌کند.

«ناخدا خورشید» از آثار دوست‌داشتنی سینمای ایران به کارگردانی ناصر تقوایی یکی از آن فیلم‌هاست که لنج ناخدایش در آب‌های نیلگون خلیج همیشه فارس در گذر است. رسول ملاقلی‌پور نیز برای ثبت سکانس‌های جنگی چهارمین فیلم بلند سینمایی خود با نام افق به آب‌های گرم دریای جنوب متوسل شده است تا هجوم رزمنده‌های ایرانی به اسکله راداری عراق در جریان هشت سال دفاع مقدس را در چنین فضایی تصویر کرده باشد.

امیرو در «دونده» امیر نادری از دیگر شخصیت‌هایی‌ست که یاد خلیج فارس را در اذهان سینمادوستان زنده می‌کند. گرچه نظیر سایر فیلم‌ها پهنای بی‌کران آب‌های آبی جنوب منظور مخاطب نمی‌شود، اما خلیج فارس، از مضامین اصلی داستان و عبور از آن دغدغه مهم «امیرو» است. «موج مرده» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا نیز راوی روزهای پایانی خدمت یکی از فرماندهان نیروی دریایی است که اتفاقات عجیبی را در دل دریای خلیج فارس پشت سر می‌گذارد.

اما سهم قاب‌های محمد بزرگ‌نیا از آب‌های نیلگون خلیج همیشه فارس، بیش از هر کارگردان دیگری بوده است. «کشتی آنجلیکا» دومین تجربه فیلم‌سازی این کارگردان، به بهانه غرق شدن کشتی محمول طلا و نقره در آب‌های جنوب می‌گذرد. همچنین محمد بزرگ‌نیا به سال 1372، «جنگ نفتکش‌ها» را کلید می‌زند، فیلمی که سهم خلیج فارس به‌واسطه جنگ ایران و عراق که دامنه‌اش تا آب‌های گرم جنوب کشیده شده، بیش از قاب و تصویر است.

«راه آبی ابریشم»، اثری پر بازیگر که به سفر طولانی یک ناخدا برای رساندن مال‌التجاره‌ای به چین می‌پردازد، سومین فیلم محمد بزرگ‌نیا با نقش‌آفرینی پهنه بی‌کران دریای جنوب است. در این فیلم، سفر پرماجرای ناخدا از آب‌های نیلگون خلیج فارس آغاز می‌شود.

خلیج فارس هنوز از سینمای ایران طلب دارد و باید خیلی بیشتر سهمش را از سینمای ایران بگیرد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر