به نقل از «خبرگزاری آریا»

فيلمسازان خاص براي مخاطبان خاص

تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۰۷۴۵۲

خبرگزاري آريا - روزنامه هفت صبح - صوفيا نصراللهي : اين فهرست ده تايي را از کارگردانان معاصر که فيلم هاي شان باب ميل سليقه هاي متفاوت تر است، بخوانيد
اين روزها عشق فيلم ها هم بيشتر سينماي جريان اصلي آمريکا را دنبال مي کنند. فيلمسازان اروپايي هم که بين دوستداران سينما اسم و رسمي پيدا کرده اند. آنهايي هستند که در دل هاليوود نفوذ کرده اند و بعد از ساخت يکي دو فيلم کم کم شيوه روايت يا سبک بصري شان را جور مي کنند که بتوانند براي گروه مخاطبان بيشتري در جهان جذاب باشند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نمونه اش استاد سينماي ايتاليا، پائولو سورنتينو يا از سينماي اسپانيا پدرو آلمادووار يا ژاک اوديار از سينماي فرانسه که به رغم داشتن سبک بصري ويژه شان خودشان را به سليقه خوره فيلم ها نزديک کرده اند و حالا ديگر فيلم هاي شان چندان عجيب و غريب و متفاوت به نظر نمي رسد.
اين وسط هنوز فيلمسازاني هستند، بيشتر از اروپا که روي سبک خودشان پافشاري دارند. آنها که در اصطلاح نمايندگان سينماي روشنفکري به حساب مي آيند و ديدن فيلم هاي شان يک جور پيش آگاهي ذهني نسبت به جهان شان و دنياي سينماي نيازمند است، براي مخاطب حتي پيگيري فيلم هاي جريان روز آثارشان گاهي آزارنده هم مي شود. فيلم هاي شان را دوست داشته باشيد يا نه اين چند نفر سردمدار سينماي متفاوتي هستند که طرفداران خاص خودشان را هم دارد.
بلاتار
متولد: 1955 در مجارستان
فيلم هاي شاخص: اسب تورين، هارموني هاي ورکمايستر، تانگوي شيطان
جايزه هاي مهم: برنده جايزه بزرگ هيات داوران برلين براي «اسب تورين»

«سرد، اگزيستانسيال و محزون. کارهاي بلاتار را مي شود با بقيه اساتيد قاب هاي ساکن زندگي مثل آندري تارکوفسکي، جيم جارموش و آکي کوريسماکي مقايسه کرد. اين دانشجوي سابق آکادمي فيلم و تئاتر مجارستان که البته هيچ گاه مجال پيدا نکرد دانشگاه را به اتمام برساند، فيلمسازي را با ساخت فيلم هاي رئاليستي اجتماعي آغاز کرد، فيلم هايي بي حرکت که انگار با ريتم کندشان مي خواهند تماشاگر را مجازات کنند. اما جلوتر که آمد به عنوان يک فيلمساز ميني مال انتزاعي سرسخت اعتبار خودش را پيدا کرد.»
اينها را لويد هيوز در کتاب راهنماي فيلمش درباره بلاتار، فيلمساز مجارستاني گفته که از اواخر دهه 70 فيلمسازي را شروع کرد و اواخر دهه 80 با فيلم «نفرين» مورد توجه فستيوال ها و منتقدان قرار گرفت. از آن فيلمسازان کم کاري که در دهه 90 فقط دو فيلم ساخت و بازگشتش به سينما در هزاره سوم با فيلم «هارموني هاي ورکمايستر»، «مردي از لندن» و «اسب تورين» با استقبال زيادي همراه شد.
الکساندر سوخوروف
متولد: 1951 در اتحاديه جماهير شوروي
فيلم هاي شاخص: مولوخ، کشتي روسي، فاوست
جايزه هاي مهم: برنده جايزه فيپرشي (منتقدان) جشنواره کن براي فيلم «پدر و پسر»

کارگردان فيلم هاي آوانگارد و تجربي، درام هاي روانشناختي و فيلم هايي درباره فرهنگ و جامعه خودش. سبک بصري فيلم هايش ماجراجويانه است. از دهه 80 موفق شد خودش را در ميان فيلمسازان مولف قرار دهد. هر چند فيلمسازي را يک دهه پيش تر از آن با ساخت مستندهاي تلويزيوني آغاز کرده بود. در دهه نود چهارگانه اي درباره قدرت ساخت و نشان داد که چطور ديکتاتورهايي که به قدرت رسيدند به فساد کشيده شدند.
هيتلر، لنين و امپراتور هيروهيتو سوژه هايي بودند که دنبال کرد و قسمت آخرش هم داستاني از «فاوست» گوته بود.
منتقدان درباره اش مي گويند: «ترجيح او به برداشت هاي طولاني و دوربيني که دائم در حال حرکت است شبيه دوستش آندري تارکوفسکي است. او يک نابغه طرفدار سوژه هاي معنوي است و سينماگري که بيش از اندازه جدي و موقر است. او در سينماي معاصر منحصر به فرد است.» فيلم هاي سوخوروف با تصاوير شاعرانه تشخص پيدا مي کنند و تاثير اين تصاوير روي مخاطبان فيلم هايش غيرقابل انکار است.
لارس فون تريه
متولد: 1956 در دانمارک
فيلم هاي شاخص: داگ ويل، رقصنده در تاريکي، ملانکوليا
جايزه هاي مهم: برنده نخل طلاي کن براي «رقصنده در تاريکي»

اواخر دهه 60 فيلم هاي کوتاه مي ساخت. سال 1988 اولين فيلم بلندش را ساخت و چهار سال بعد با فيلم «اروپا» توانست نام خودش را به عنوان يک فيلمساز صاحب سبک مطرح کند. در روايت هايش گزندگي وجود دارد که مخاطبانش را به چالش مي کشد. علاوه بر اين ها فون تريه يکي از پايه گذاران جنبش دگما 95 است. يک شيوه فيلمسازي آوانگارد که سعي مي شود تمام عوامل مصنوعي حتي الامکان حذف شوند تا فيلم به واقعيت زندگي نزديک تر شود.
فون تريه يک شمايل پيشرو در سينماي آوانگارد اروپا شد. در کتاب 501 کارگردان سينما درباره اش نوشته شده: «فون تريه وقتي که فحش مي شنود، همان قدر خوشحال مي شود که وقتي تحسين اش مي کنند. نماد يک فيلمساز پر زرق و برق جنجالي که فيلم هايش هم به اندازه خالق شان تهييج کننده هستند و البته چندان با تجربيات جسورانه شان منطبق نمي شوند.» قصه هايش زياد پيچيده نيستند ولي در روايت شان پيچيدگي عجيب و غريبي به خرج مي دهد.
هو هوشيائو هشين
متولد: 1947 در چين
فيلم هاي شاخص: گل هاي شانگهاي، شعر اندوه، استاد عروسک ساز
جايزه هاي مهم: برنده جايزه فيپرشي براي فيلم «زماني براي زندگي، زماني براي مردن»

او کنار وونگ کارواي از آسياي شرقي توانسته سبک فيلمسازي ويژه خودش را که متفاوت از جريان روز سينماست، به مخاطبان بقبولاند. استاد ساختن درام در زيرشاخه هاي مختلف است. از درام شهري تا روستايي، درام خانوادگي و حتي درام هاي رومانتيک. او را يکي از مولفان پيشگام جريان موج نوي سينماي تايوان مي دانند. فيلم هايش به فرهنگ کشورش و حتي سياست ارجاع مي دهد.
منتقدان سبک کارهايش را با سوجيرو آزو، فيلمساز بزرگ ژاپن مقايسه مي کنند و مي گويند که هر دو نفر کارگرداناني ميني مال و به غايت وسواسي و دقيق هستند و البته هوشيائو هشين، در فيلم هايش بسيار پر تحرک تر ظاهر مي شود. ميزانس هاي فيلم هوشيائو شين پر از جزييات است و از نظر بصري کارهايي چشم نواز. ديويد تامسون درباره او مي گويد: «هو يک کارگردان خارق العاده است. فيلم هايش لطيفّ بازتاب دهنده با ساختاري زيبا هستند. او نمونه خوبي از کارگرداناني است که سبک روان و طبيعي شان از پيوستگي و انسجام برخوردار است.»
پل توماس اندرسون
متولد: 1970 در آمريکا
فيلم هاي شاخص: ماگنوليا، خون به پا خواهد شد، مرشد
جايزه هاي مهم: برنده جايزه بهترين کارگرداني جشنواره برلين براي «خون به پا خواهد شد»

جوان ترين کارگردان اين فهرست که توانسته از دل صنعت سينماي سرگرمي ساز جهان خودش را در ميان فيلمسازان مولف خارج از جريان اصلي جاي دهد. او جايي در مرز ايستاده است. هم منتقدان سختگير که به فيلم هاي متفاوت علاقه دارند ستايش اش مي کنند و هم نامزد شش جايزه اسکار است! تام چريتي در راهنماي فيلمش درباره اندرسون مي نويسد: «پل توماس اندرسون اشتياق بزرگ شدن و جاه طلبي اش را دارد. البته که اين اشتياق ضمانتي براي رسيدن به هدف نيست به جز اين که در روزگاري که بيشتر فيلم هاي آمريکايي با ويژگي هاي مشترک ساخته مي شود او اين غرور و گستاخي متفاوت بودن را دارد. پل توماس اندرسون نيروي خلاقانه غيرقابل پيش بيني دارد، روحيه احيا کننده اي که چشم انداز کهنه سينمايي را که تکراري شده، مي تواند از نو بسازد.» مثل خيلي از هم نسلانش، پل توماس اندرسون هم علاقه اش به سينماي دهه 70 را انکار نمي کند و معتقد است فيلم هايش در آن نسل سينمايي ريشه دارند.
ميشاييل هانکه
متولد: 1942 در آلمان (اتريشي الاصل است)
فيلم هاي شاخص: معلم پيانو، روبان سفيد، پنهان، بازي هاي بامزه
جايزه هاي مهم: برنده نخل طلاي کن براي فيلم «عشق» و «روبان سفيد»

سازنده تريلرهاي روانشناسي درجه يک که ميخکوبتان مي کند. از اواسط دهه 70 با ساخت فيلم هاي تلويزيوني کارش را شروع کرد. اولين فيلم بلندش، «هفت قاره» را سال 1989 ساخت و از همان فيلم به عنوان يک کارگردان صاحب سبک و جدي سينما شناخته شد اما با فيلم «ويدبوي بني» بود که چهار سال بعدتر صاحب اسم و رسم شد و بعد از آن تقريبا همه فيلفم هايش يک اتفاق محسوب مي شوند.
دوربين هانکه بدون زرق و برق زياد به کاراکترهايش نزديک مي شود و اميال دروني، غريزه ها، ترس ها و احساسات شخصيت هايش را به تصوير مي کشد. خشونت فيلم هايش نيست که شوکه تان مي کند بلکه آن سادگي و سردي که در به تصوير کشيدن خشونت دارد که خيلي واقعي به نظر مي رسد، ترسناک است. در راهنماي فيلم تام چريتي در مدخل هانکه نوشته شده: «شمايل يک کارگردان عبوس و سختگير را دارد. ميشاييل هانکه فيلمسازي است که در دهه 90 وارد سينماي پيشروي اروپا شد و توانست حاکم مطلق آن شود.»
کلر دني
متولد: 1946 در فرانسه
فيلم هاي شاخص: کار زيبا، شکلات، 35 پيمانه رم
جايزه هاي مهم: برنده جايزه دو هفته کارگردانان کن براي «بگذار آفتاب به داخل بتابد»

تنها فيلمساز زن حاضر در اين فهرست است. کلر دني که از اولين فيلمش، «شکلات» که سال 1988 ساخت به عنوان يک فيلمساز مهم مطرح شد و در فرهنگنامه فيلمسازان سينتيا فلاندو نوشته است: «کلر دني ساختار تاثيرگذاري را خلق کرد که گستره اش را از سينماي داستانگو و مستندهاي موسيقي تا فيلم هايي براي تلويزيون کشيده است. در سرتاسر جهان او را به عنوان فيلمساز الهام بخشي مي شناسند که نماي نقطه نظرش هميشه نافذ و با نشاط و روحبخش است. او يکي از بزرگ ترين کارگردانان زمانه ماست و به عنوان يک فيلمساز مستقل تاثيرگذار و يک مبدع خارق العاده از اعتبارش لذت مي برد و هر بار تجربيات جديدي جلوي دوربين مي برد.»
دني براي ساخت درام هاي روانشناسانه شهرت دارد و فيلم هايي که برشي از زندگي را به تصوير مي کشند. نکته جالب اين که بيشتر سال هاي زندگي اش را در مستعمرات آفريقايي گذرانده. او يکي از اريجينال ترين و شجاع ترين فيلمسازاني است که از فرانسه ظهور کرد و به سينما نگاهي اگزيستانسياليستي دارد.
آرنو دپلشن
متولد: 1960 در فرانسه
فيلم هاي شاخص: داستان کريسمس، شاه ها و ملکه، روزهاي طلايي من
جايزه هاي مهم: برنده جايزه دو هفته کارگردانان از کن براي «روزهاي طلايي من»

آرن دپلشن کارگردان، هنرپيشه و فيلمنامه نويس است. در سينما تقريبا هر کاري انجام داده است. سال 1984 به عنوان فيلمبردار فيلم هاي کوتاه فعاليتش را آغاز کرد. بعد سراغ فيلمنامه نويسي رفت و از ابتداي دهه نود هم با فيلم «زندگي مردگان» کارگرداني سينما را آغاز کرد. فيلمش درامي بود که نامزد چند جايزه از جشنواره هاي مختلف هم شد. او فيلمساز هزاره سوم است و در قرن بيست و يکم فيلم هاي مهمش را ساخت.
«پادشاهان و ملکه» کمدي رومانتيکي بود که دو داستان عاشقانه را به صورت موازي روايت مي کرد. منتقدان جاه طلبي کارگردانش را ستايش کردند و معتقد بودند سبک او تازه و منحصر به فرد است. «داستان کريسمس» يک کمدي بود درباره خانواده اي که دائم مصائب مختلف بر سرشان مي آيد اما براي کريسمس دور هم جمع مي شوند. فيلمي که کاترين دونوو و مناتيو آمالريک بازيگرانش بودند و اثر سرحال و نشاط آوري است. فيلم امسالش «اشباح اسماعيل» که در کن به نمايش در آمد البته نتوانست موفقيت اين فيلم ها را تکرار کند.
وونگ کار واي
متولد: 1956 در چين (هنگ کنگ)
فيلم هاي شاخص: در حال و هواي عشق، چانکينگ اکسپرس، 2046
جايزه هاي مهم: برنده جايزه بهترين کارگرداني از کن براي «شادي در کنار هم»

وونگ کار واي در سال 1980 وارد دوره هاي آموزشي شد که از سوي شبکه تلويزيوني TVB هنگ کنگ برگزار مي شد. سپس او تبديل به يک نويسنده تلويزيوني شد و در تلويزيون کارش را ادامه داد و چندين فيلمنامه تلويزيوني نوشت. در سال 1988 اولين فيلم بلند خود را با نام همين طور که قطرات اشک جاري مي شوند را ساخت. به طور معمول فيلم هاي وونگ کار واي داستان عاشقانه قهرمان داستان است که به صورتي عجيب، ناتمام و پيچيده بيان مي شود.
حجتي در بعضي از فيلم هايش مانند 2046 او خط زماني داستان را هم در هم مي شکند. قهرمان ها و شخصيت هاي فيلم هاي او معمولا تنها با شخصيت هاي پيچيده هستند. او درباره درد گذر زمان و لحظاتي که از ما دزديده شده در فيلم هايش حرف مي زند. اندرو بيلي مي گويد او خاطرات را به گونه اي در فيلم هايش احضار مي کند که مخاطب را ياد مارسل بروست و «در جستجوي زمان از دست رفته» مي انداز. کار واي کنار کيارستمي مهمترين چهره هاي موج نوي سينماي آسيا هستند.
نوري بيلگه جيلان
متولد: 1959 در ترکيه
فيلم هاي شاخص: روزي روزگاري آناتولي، خواب زمستاني
جايزه هاي مهم: برنده نخل طلاي کن و جايزه فيپرشي براي «خوبا زمستاني»

«در درام هاي اگزيستانسياليستي فيلمساز مستقل ترک، نوري بيلگه جيلان که عامدانه با تأمل زياد و آهسته پيش مي رود، لحظات کاملي وجود دارند که موفق مي شوند شما را تسخير کنند. فقط الکساندر سوخوروف است که در اين مورد با صحنه هاي مجلل اش با او رقابت مي کند.» اين جملات اندرو بيلي در راهنماي سينماست. منتقدان ترک معتقدند الهام بخش جيلان آنتوان چخوف است، چون او هم مانند چخوف اندوه را چنان طعنه آميز به تصوير مي کشد که هيچ کس ديگري چنين توانايي ندارد.
جيلان اصرار دارد که فيلم هايش داستان هايي معمولي درباره آدم هاي معمولي هستند اما منتقدان معتقدند هيچ چيز معمولي در فيلم هاي جيلان وجود ندارد. زندگي هنري اش را با عکاسي آغاز کرد. مکان هاي عکاسي اش بعدها لوکيشن هاي زيادي از فيلم هايش را شکل داد. جيلان فيلمسازي را از سال 1995 با ساخت فيلم کوتاه «پيله» آغاز کرد. در سال 1998، نخست فيلم بلند خود را با نام «روستا» کارگرداني کرد.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۰۷۴۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سپاهان به ستاره‌هایش استراحت می‌دهد!

به گزارش ورزش سه، دیدار تیم های استقلال ملاثانی و سپاهان در ورزشگاه شهید بهنام محمدی برگزار خواهد شد و این موضوع به چالشی جدی برای تیم سپاهان تبدیل خواهد شد.

با توجه به هفته های حساس پایانی لیگ برتر، فشردگی مسابقات و مصدومیت های پرشماری که در هفته های پایانی گریبان بازیکنان را می‌گیرد بازی جام حذفی مقابل تیم لیگ یکی که با انگیزه های زیادی وارد می‌شوند و جنگنده ظاهر خواهند شد ریسک بزرگی برای سپاهانی خواهد بود که ستاره‌های مصدوم زیادی روی دست این تیم باقی مانده است!

سپاهان در حال حاضر با توجه به مصدومیت دانشگر دو مدافع میانی دارد که اگر آنها دچار آسیب دیدگی شوند کار سختی برای بازی با پرسپولیس خواهد داشت، پیام نیازمند برای حضور درون دروازه مقابل پرسپولیس نیاز دارد تا در شرایط مسابقه قرار بگیرد و بازگشت او به میادین با حضور در این مسابقه همراه با ریسک خواهد بود!

شهریار مغانلو و رضا اسدی دو بازیکن بدون جانشین سپاهان هستند که حضور آنها در این مسابقه می‌تواند آینده این تیم را به خطر بیندازد و بازی مهم با پرسپولیس را تبدیل به یک چالش بزرگ کند.

باید دید ژوزه مورایس سرمربی سپاهان در این مسابقه از ترکیب اصلی استفاده خواهد کرد یا از بازیکنان آکادمی و نفراتی که کمتر به میدان رفته‌اند در ترکیب اصلی استفاده خواهد کرد.

سپاهان 4 روز بعد از برگزاری بازی با ملاثانی که به میزبانی مسجدسلیمان برگزار می‌شود باید در دیداری حساس در ورزشگاه آزادی مقابل پرسپولیس به میدان برود.