به نقل از «مشرق»

مردم درباره فیشهای نجومی قانع نشدند/ در دولت روحانی بدترین سطح روابط را با کشورهای منطقه و همسایه داشتیم/ روحانی وزیر زن نیاورد درحالی که به صراحت قول داده بود/ انتظار اصلاح طلبان از کابینه بیش از این بود

تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۲۸۹۹۴

فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: ما تعارف نداریم در دولت روحانی بدترین سطح روابط را با کشورهای منطقه و همسایه داشتیم که در دولت احمدی نژاد نداشتیم. این یک واقعیت است.

به گزارش مشرق، عبدالله ناصری در تابستان سال ۵۸ به پیشنهاد دوستانش به سپاه رفت و برای جذب نیرو، مسئول مصاحبه ها شد. پس از آن در سال ۶۰ همزمان با ریاست محمد هاشمی بر ساختمان شیشه ای جام جم، به تلویزیون کوچ کرد و معاونت امور شهرستان های برون مرزی را به دست گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی همچنین در فاصله سال های ۶۲ تا ۶۳ مدیر واحد مرکزی خبر شد.

ناصری در سال ۷۱ و پس از استعفای محمد خاتمی از سمت وزارت ارشاد، همراه وی به کتابخانه ملی رفت، در سال ۷۶ عضو ستاد انتخاباتی خاتمی شد.

پس از پیروزی دور از انتظار چپ های خط امامی در انتخابات ۷۶، ناصری بار و بنه اش را در کتابخانه ملی نگه داشت و با حکم خاتمی، معاون اجرایی و پشتیبانی «محمدکاظم موسوی بجنوردی» سکاندار جدید کتابخانه، شد.

سال ۷۸ در حالیکه روزنامه های سلام و خرداد بسته شدند، روزنامه «بیان» به مدیر مسئولی «علی اکبر محتشمی پور» و سردبیری عبدالله ناصری روی دکه ها ماند. خود ناصری درباره این روزنامه می گوید: «بیان چارچوب ها را رعایت می کرد.» هر چند بیان هم در اوایل سال ۷۹ به عاقبت بقیه روزنامه های زنجیره ای دچار شد.

سال ۷۹ آغاز فصل جدیدی در دوران مدیریتی ناصری بود. «فریدون وَردی نژاد» مدیرعامل وقت خبرگزاری جمهوری اسلامی که خود را نیروی نزدیک به کارگزاران و اکبر هاشمی رفسنجانی می دید، به ادامه فعالیت با نیروهای مشارکتی چندان میلی نداشت؛ به همین دلیل، ناصری از سوی مسجد جامعی وزیر وقت ارشاد برای تصدی مدیرعاملی خبرگزاری ایرنا به خاتمی پیشنهاد شد. خاتمی هم در نهایت از میان ناصری، «محسن امین زاده» و «محمدعلی ابطحی»، دست روی ناصری گذاشت.

گذشت و گذشت تا ۴ تیر ۸۴ رسید. محمود احمدی نژاد بر اکبر سیاست ایران چیره شد و ناصری اصلا دلش نمی خواست فردای آن روز، تیتر پیروزی احمدی نژاد را نگارش کند. همین هم شد که روز ۵ تیرماه، از سمت مدیرعاملی ایرنا استعفا داد.

ناصری از مسئولیت های مدیریتی خلاص شد و حالا فصل فعالیت های تشکیلاتی رسیده بود. ناصری که تا سال ۸۴ عضو رسمی سازمان مجاهدین انقلاب نبود، در این سال به عضویت رسمی این تشکیلات درآمد. این عضویت تا سال ۸۹ و با انحلال مجاهدینی ها ادامه داشت. ناصری امروز عضو شورای مشورتی خاتمی است.

در یکی از آخرین روزهای تابستان ۹۶، به دفتر عبدالله ناصری در خیابان شریعتی تهران رفتیم. از دولت گفتیم؛ از آینده سیاسی روحانی و از احتمال کاندیداتوری علی لاریجانی در انتخابات ۱۴۰۰. ناصری معتقد است که حسن روحانی با انتخاب محمدجواد آذری جهرمی به عنوان وزیر ارتباطات، مسئولیت رفع حصر را از روی دوشش برداشته است. ناصری لاریجانی ۹۶ را متفاوت از لاریجانی ۷۶ می داند. وی باور دارد که اگر روحانی نجُنبَد، شبکه های اجتماعی عکس العمل سختی در برابر رئیس جمهور اتخاذ خواهند کرد.

در ادامه گفتگوی تفصیلی با عبدالله ناصری را می خوانید:

در زمان انتخابات با توجه به اظهارات آقای روحانی، فکر می کردید ترکیب هیات دولت چگونه رقم بخورد؟

من روحانی را سال های زیادی است که می شناسم و با روحیات وی آشنایی دارم؛ روحانی هر شعار انتخاباتی که می دهد الزاما پای آن می ایستد. من چنین جمع بندی نداشتم اما به هر صورت روحانی نامزد اصلاح طلبان بود و انتظارم این بود که کابینه دوم وی، دو بخش جوانان و زنان را جدی بگیرد و کوتاه نیاید.

اصلاح طلبان با توجه به مایه ای که برایروحانی گذاشتند که برای خود وی هم دور از انتظار بود، انتظارشان از ترکیب کابینه بیش از این حرف ها بودمن از نزدیک شاهد بودم که این دو قشر اجتماعی یعنی جوانان و زنان بسیار زیاد برایروحانی مایه گذاشتند. ما گاهی از فعالیت شبانه روزی این ها خجالت می کشیدیم و فعالیت این دو قشر نسبت به فعالیت ما پیرمردها قابل مقایسه نبود.

درضمن محدودیت هایروحانی را نمی توان منکر شد اما با این وجود، نتوانستم خودم را راضی کنم، وزیر زنی که تابویش توسط دولت احمدی نژاد شکسته شده بود، چرا روحانی در برابرش به این راحتی تسلیم شد.

بعد از معرفی کابینه از سوی آقای روحانی، وقتی رسانه های اصلاح طلب را بررسی می کردیم برآیند تحلیل ها و اظهارنظرها نشان می داد که جریان اصلاحات به طور کلی از ترکیب کابینه راضی نیست. اساسا اصلاح طلبان چه می خواستند که از سوی آقای روحانی در ترکیب کابینه برآورده نشد؟

اصلاح طلبان بارها اعلام کرده اند که سهم خواهی جناحی و حزبی از روحانی ندارند و تا الان هم بر این وعده خود پایدار مانده اند اما اصلاح طلبان با توجه به مایه ای که در مرحله دوم (۹۶) برایروحانی گذاشتند که برای خود وی هم دور از انتظار بود، انتظارشان از ترکیب کابینه بیش از این حرف ها بود.

من در اینجا خاطره ای بگویم از دیداری که اسفند ماه سال گذشته یکی از چهره های شناخته شده اصلاح طلب با روحانی داشت. روحانی در آن دیدار گفت که «تمام امید من شما اصلاح طلبان هستید» و حتی تعبیری درباره حزب اعتدال و توسعه به کار برد با این مضمون که «حزب اعتدال و توسعه تشکیلاتی نیست که من بتوانم به آن دل ببندم.»

روحانی با انتخاب وزیر ارتباطات می خواهد به جامعه بگوید که درباره ۸۸ از من مطالبه نکنیدروحانی در کابینه اش زن نیاورده بود در حالی که به صراحت در ایام انتخاباتی این قول را داد که در کابینه آینده اش، وزیر زن حضور داشته باشد. من امروز بسیار خوشحال هستم که جوانی متولد جمهوری اسلامی فارغ از کارکرد گذشته اش، دور میز هیات دولت و در کنار وزیران نسل اول انقلاب نشسته؛ البته این کار می توانست عمومیت بیشتری داشته باشد اما حتما افراد دیگری بودند با یکی دو سال اختلاف سن که جامعه یا بخشی از آن تعریف خاصی از او و هویتش نداشته باشد.

وزیر ارتباطات شخصا انسان شریفی است و برادر دو شهید است و دوستان وزارت ارتباطات هم می گویند که در کار خود بسیار وارد است اما تحلیل من این است که روحانی با انتخاب چنین فردی – کسی که در ماجرای ۸۸ بوده و آقای رئیس جمهور هم به صراحت گفت که وزیر ارتباطات در چهار سال نخست دولتش دو سال در وزارت اطلاعات حضور داشته - می خواهد به جامعه بگوید که درباره ۸۸ و حصر از من مطالبه نکنید. این البته تحلیل شخصی من است.

امروز معتقدم که اصولگرایان معتدل و منصف و بسیاری از مسئولان ارشد مملکتی، خواهان حل روندی هستند که پیدا شده است. مسئله حصر فارغ از جناح بندی های سیاسی، جز هزینه عائدی دیگری برای کشور ندارد؛ از طرفی با کنشگران هر دو جناح هم شدیدا مخالف هستم که بخواهند دیگری را به نان خوردن از قِبَل حصر متهم کنند. این پدیده فارغ از مسائل سیاسی، پدیده ای اخلاقی و انسانی است و حتما حکومت به این جمع بندی رسیده و من هم خوشبین هستم که این موضوع هم مانند مسئله تحریم ها، روزی حل بشود.

در حقیقت معتقدید آقای روحانی با انتخاب وزیر ارتباطات باری را از دوش خود پیرامون مطالباتی که اصلاح طلبان از وی داشتند، برداشته است؟

بله، این بار را برداشته و البته این برداشتی نیست که صرفا من داشته باشم و این احتمالا برای آینده سیاسیروحانی هزینه ساز خواهد بود.

اینکه آقای روحانی نمی خواهد در برابر جریان اصلاح طلب پاسخگو باشد؟

در برابر جریان اصلاح طلب و به طور کلی ملت؛ چراکه مسائل ۸۸ امروز فراتر از جریان اصلاحات تعریف می شود. شما از موضع مرحوم «عسگراولادی» نسبت به ۸۸ بگیرید تا همین الان که برخی آقایان که عده ای شان از اصولگرایان ناب اند، واقعا دنبال این هستند که نظام این مسئله را حل کند.

شما از هزینه دادن آقای روحانی در صورت پشت کردن به برخی مطالبات جریان اصلاحات صحبت کردید. این هزینه دادن را برای ما معنی کنید.

این هزینه ملی است. روحانی آن طور که در سال ۹۲ به طور واضح نسبت به مسئله حصر صحبت کرد، در سال ۹۶ اینگونه نبود.

شاید دلیلش این باشد که به هر حال ۴ سال از دولتش گذشته و پی بردن به مشکلات کلان مملکتی، وی را از پرداختن به مطالبات اصلاح طلبان از جمله حصر رویگردان کرده است.

مسئله روحانی، برجام بود و در دوران پسابرجام هم مسائل اقتصادی در کانون ثقل قرار داشت. معتقد هستم با ترکیب فعلی کابینه، بزرگ ترین دغدغه رئیس جمهور حتما توسعه سیاست خارجی، مسائل اقتصادی و جذب سرمایه های خارجی – که البته این ها هم مهم است- خواهد بود اما رئیس جمهور است و یک جامعه و ساختار دیوان سالارانه که برای خود حوزه فرهنگ و آموزش عالی دارد. شما نمی توانید به این ها بی توجه باشید؛ این حوزه ها برای روحانی همواره دغدغه های ثانویه بوده است.

حوزه فرهنگ و آموزش عالی همواره برای روحانی دغدغه ثانویه بوده استسال ۸۸ در تاریخ جمهوری اسلامی یک نقطه عطف و البته نقطه ای پرهزینه برای کُل نظام بود. به خاطر همین هم اصلاح طلبان پیش دستی می کردند و می گفتند که ما از آن سال گذشتیم و دلمان می خواهد که حکومت نیز بگذرد و از این مسائل عبور و به آینده فکر کنیم. الان هم حرف جریان اصلاحات و رهبران آن همین است اما در نظر بگیرید که رئیس جمهور، رئیس شورای عالی امنیت ملی است. مسئله متقاعد کردن هر نهاد و فرد بالادستیِ رئیس جمهور یا موازیِ رئیس جمهور برای مسئله حصر، سخت تر از برجام نیست اما روحانی این کار را کرد. برجام، برگ برنده بزرگی برای مردم بود که در رأس آن هم رهبری نظام قرار داشت. برنده اول در این قضیه رهبری بود و بقیه در ضلع ایشان تعریف می شوند.

با آمدن دولت، ایده رهبری عوض نشد. رهبری در مرداد ۹۱ به این نتیجه رسیدند که باید برای تحریم ها فکری بشود. ولایتی در همین زمینه سفرهایی انجام داد اما رهبری معتقد بودند که این تیم مذاکره کننده، مرد این میدان نیست. بنابراین وقتی انتخابات ۹۲ صورت گرفت، قبل از اینکه دولت شکل بگیرد، پرونده از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه منتقل و توسط علی اکبر صالحی به محمدجوادظریف سپرده شد.

به موضوع ترکیب کابینه بازگردیم. شما فرمودید که در اسفند ۹۵ روحانی در دیدار با یکی از چهره های شناخت شده اصلاحات گفته که همه امید من اصلاح طلبان هستند. با این اوصاف و با توجه به ترکیب کابینه که چندان باب طبع اصلاح طلبان نبوده، می توانیم نتیجه بگیریم که دست روحانی در انتخاب نفراتش بسته است؛ آیا این تحلیل را قبول دارید یا اینکه معتقدید اساسا روحانی اعتقادی به استفاده از نیروهای اصلاح طلب ندارد؟

من محدودیت هایی را برایروحانی می بینم اما این همه موضوع نیست. روحانی شاکله ای است که به گونه دیگری می پسندد و فقط بحث سیاسی مطرح نیست. مردم برای بخش هایی از دولت مانند حوزه فعالیت زنگنه، قاضی زاده هاشمی یا ظریف «به به» می گفتند اما برای برخی دیگر از وزرا هم هر دو جناح، عکس این را ابراز می کردند.

تعامل روحانی با لاریجانی اقتضا می کند که رحمانی فضلی همچنان ماندگار باشدحوزه شاخص، صنعت و معدن بود که به هر صورتروحانی وزیر آن را عوض کرد که به نظر من یکی از بهترین انتخاب هایش در کابینه دوم بود اما در کنار این حوزه، تامین اجتماعی هم بود که حوزه کاملا اقتصادی است. پُر پول ترین وزارتخانه کشور در سال ۹۶ مانند سال ۹۲ دست کسی افتاد که انتظارش را نداشتم. رحمانی فضلی هم با توجه به عملکردش در ۴ سال اول قطعا کسی بود که اصلاح طلبان وی را نمی خواستند و در پی دیگرانی بودند که در نهایت به نفع خود روحانی بود. اصلاح طلبان بر این باور بودند که رحمانی فضلی نیروی منتسب به علی لاریجانی است و تعامل روحانی با لاریجانی اقتضا می کند که رحمانی فضلی همچنان ماندگار باشد.

بنابراین معتقد هستید که خود آقای روحانی چندان رغبتی به میدان دادن به نیروهای اصلاح طلب نداشته است.

صرفا میدان دادن نیست. روحانی در دولت اولش یک پست تشریفاتی به محمد شریعتمداری داد. شریعتمداری با وجود اینکه وزیر دولت محمد خاتمی بود اما هیچگاه نه خودش اعلام کرد و ما هم قبول نداریم که وی تاکنون فرد سیاسی اصلاح طلب بوده است اما در عین حال وزیر با کفایت، با تدبیر و بسیار مقتدری است.

ثقل مطالبات مردم حوزه اقتصادی و پس از آن اجتماعی و سیاسی استبحث اصلاح طلبان این نبود که وزیر صنعت حتما اصلاح طلب باشد. فرض بر اینکه روحانی در پست وزارت کشور روی محمد شریعتمداری به نتیجه نرسید اما چرا وزارت صنعت یا تامین اجتماعی در سال ۹۲ به محمد شریعتمداری داده نشد؟ آنچه دغدغه اصلاح طلبان است، کارکرد و برونداد دولت بود. مردم به خاطر عملکرد امثال زنگنه، قاضی زاده هاشمی و ظریف، به آن ها افتخار می کنند؛ این ها برای ملت دستاورد داشته اند. یکی با تولید و توزیع نفت، دیگری با برجام و دیگری با طرح تحول نظام سلامت.

انتقاد در خلوت و پشتیبانی در جلوت، سیاست اصلاح طلبان در دولت اول روحانی بود. آیا این سیاست در دولت دوم هم ادامه پیدا می کند؟

هنوز در این خصوص در میان تشکیلات جریان اصلاح طلب تصمیم کلانی گرفته نشده؛ البته رهبری جریان اصلاحات و احزاب مختلف این جریان، جلسات مختلفی را با معاون اول و شخص رئیس جمهور داشته اند و از باب کارکرد و تحقق وعده ها، مسائلی را مطرح کرده اند. روحانی چه در دولت اول و چه حالا در دولت دومش به برخی حوزه ها مانند فرهنگ عمومی و آموزش و پرورش توجه چندانی نخواهد داشت. آموزش و پرورش، پایه توسعه کشور است و روحانی می توانست در این زمینه جور دیگری کار کند و حالا هم می تواند چنین کند اما طبیعی است کسی که از صبح انقلاب در حوزه سیاست و امنیت بوده، چندان با کوچه پس کوچه های فرهنگ و تعلیم و تربیت آشنایی نداشته باشد.

طبیعی است که روحانی با کوچه پس کوچه های فرهنگ و تعلیم و تربیت آشنایی نداشته باشدبه نظر من جامعه باید آگاه باشد اما نه به این قیمت که خدای ناکرده فشارها بهروحانی با توجه به شرایط سخت کشور زیاد شود. جریان اصلاح طلب و اصولگرایان دلسوز و معتدل از سال ۹۲ بسیار به هم نزدیک شدند و برای حل معضلات کشور، قرابت های زیادی با هم پیدا کردند. به نظر من مشکل اشتغال کشور باید حل شود و این ارتباطی با جناح خاصی ندارد. ثقل مطالبات مردم در مرحله دوم، حوزه اقتصادی و پس از آن اجتماعی و سیاسی است. روحانی باید در دولت دومش به این دو حوزه فارغ از جناح بندی های سیاسی توجه کند.

روحانی مجلسی را در اختیار دارد که در رأس آن فرد عاقل و خردمندی هست. مجلس در مجموع با روحانی همسو و همنواست و از این جهت روحانی می تواند برنامه هایش را به خوبی پیش ببرد اما رئیس جمهور در همین کابینه دوم چینش هایی را انجام داده است. اصلاح طلبان و همچنین خود محمدعلی نجفی با توجه به صحبت هایی که شده بود، متوقع بودند که ریاست سازمان برنامه و بودجه به عهده وی گذاشته شود و بعد از اینکه این سازمان به فرد دیگری رسید، نجفی گفت که خودم را برای شهرداری تهران آماده می کنم.

الان تیم اقتصادی چیده شده است. من اقتصاد نمی دانم اما می خواهم که معضلات اقتصادی کشور حل شود؛ البته از پشت پرده ها خبر دارم اما در صحنه خیابان نمی دانم که در رأس تیم اقتصادی روحانی چه کسی حضور دارد؟ آیا معاون اقتصادی است، آیا معاون اول است؟

حالا واقعا در رأس تیم اقتصادی دولت چه کسی حضور دارد؟

نمی خواهم بگویم. چون ضبط می‌شود.

یعنی مسئله ای است که نباید گفته شود.

بله، شاید بی احترامی شود.

حالا دولت چرا نمی خواهد به طور شفاف اعلام کند که در راس تیم اقتصادی اش چه کسی حضور دارد؟

شاید یک روزی اعلام کرد.

در حال حاضر چرا اعلام نمی کند؟

نمی دانم اما معتقد هستم اسحاق جهانگیری در دولت اول با توجه به فرماندهی قرارگاه اقتصاد مقاومتی، نخ تسبیح اقتصاد بود. این مسئله در چینش کابینه یک نقیصه به حساب می آید که چرا امروز این حوزه ها به هم ریخته است و معلوم نیست چه کسی در رأس آن حضور دارد. این به هم ریختگی در فکر مردم تاثیر می گذارد. در دوره اول ریاست جمهوریروحانی از همان روزهای اول اصلاح طلبان درباره نقص اطلاع رسانی و سخنگویی حرف های بسیاری مطرح کردند. اصولگرایان هم حرف های زیادی زدند. دولت صرفا در حوزه اطلاع رسانی نمره قابل قبولی نداشت.

نوبخت در عرصه سخنگویی حتما بیش از اینکه یار دولت و روحانی باشد، بار دولت بوده استما در دوره دوم شنیدیم که روحانی قرار است معاونت اطلاع رسانی تعریف کند و فردی را در رأس آن بگذارد و سخنگویی را هم روی همین فرد متمرکز کند و با این برنامه حوزه اطلاع رسانی کشور را سر و سامان بدهد اما با همه این ها دیدیم که سخنگوی دولت جدید، همان سخنگوی دولت قبلی شد. محمدباقرنوبخت انسان شریف و محترمی است اما اگر همه اقتصاددان ها بگویند که نوبخت در عرصه اقتصادی و برنامه ریزی و بودجه فرد موفقی بوده اما من به عنوان کارشناسی کوچک ا

منبع: مشرق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۲۸۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقاد تند جهره شاخص اصلاح‌طلبان از سوپر افراطی حزب‌اللهی دیروز!

عضو مجمع روحانیون مبارز انتقاداتی را از مواضع مهدی نصیری، مدیر مسئول اسبق کیهان مطرح کرد.

آنگونه که جماران روایت کرده، سید محمد علی ابطحی فعال سیاسی اصلاح طلب در انتقاد از اظهارات اخیر، مهدی نصیری مدیرمسئول اسبق روزنامه کیهان نوشت:

آقای مهدی نصیری سوپر افراطی حزب اللهی دیروز حق دارد نظراتش تغییر کند و سوپر اپوزیسیون امروز شود. اما هم برای دیروزش و هم برای امروزش توهم مضر است.

نه بولتن نویسی واظهار نظرهای تند حزب اللهی اش در گذشته توانست ریشه اصلاح طلبی را برکند و نه مواضع فعلی اپوزیسیونی اش مورد قبول اپوزیسیونی قرار میگیرد که چهل سال است در تلاش براندازی هستند و نیازی به تازه وارد از راه دور آمده ندارند.

گفته اند شکاف تاجزاده و شاهزاده باید برداشته شود. خودش می داند نه شاهزاده می تواند به تاجزاده نزدیک شود و نه تاجزاده علاقه مند به همکاری با شاهزاده است.

مهندس موسوی و نرگس محمدی و فائزه هاشمی و تاجزاده هم که آقای نصیری از آنها یاد می کند در ایران باقی مانده اند و در زندان و حصر هستند.

بد پوست خربزه ای زیر پای آقای نصیری انداخته اند تا تمامش کنند. هم از داخل حاکمیت و هم از خارج و از درون اپوزیسیون.