به نقل از «نامه نیوز»

ماجرای شاهزاده سعودی که برای کودتا آماده می شود /چرا ریاض عقب نشینی کرده است ؟ / تابلوی شکست سنگین مقابل دربار سعودی

تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۴۵۸۳۴

اختلافات ریشه ای تر از آن هستند که فکر می شود و روند خوبی را بزودی نمی تواند پیدا کند. تماس اخیر قطر و عربستان نیز موضوع را پیچیده تر کرده است. محمد اکبری: بحران قطر و چهار کشور محاصره کننده آن پس از چند ماه قصد فروکش کردن ندارد. قطر شرط و شروط چهار کشور عربستان، مصر، بحرین و امارات نپذیرفت و آنها را در راستای منافع خود و منطقه ندانست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بحث ها و میانجیگری ها هم به نتیجه رسید. ترامپ و پیغامها و دخالت او هم بیشتر بر شدت بحران افزود. به نظر می رسد این اختلافات ریشه ای تر از آن هستند که فکر می شود و روند خوبی را بزودی نمی تواند پیدا کند. تماس اخیر قطر و عربستان نیز موضوع را پیچیده تر کرده است.
در این باره یک نکته اساسی این است که چه چشم اندازی برای این ماجرا موجود است؟ با محمدعلی هژبری نویسنده و کارشناس مسائل خاورمیانه گفت و گوی مفصلی داشتیم که قسمت دوم آن را از نظر می گذرانید.
*****
شروط عربستان در تقابل با قطر منطقی نیست و نشانه هایی هم برای ارتباط با ایران بوجود آمده است. به نظرتان عربستان این روند را ادامه می دهد یا تلاش می کند روند دیگری بوجود آورد؟در هر حال عربستان سعودی در سه سال گذشته، هزینه‌های هنگفتی را به خاطر سیاست‌های محمدبن‌سلمان متحمل شده است. از یک طرف در یمن با یک بن‌بست مواجه شده‌است. از دیگر سو، در تحریم قطر نیز عملاً شکست خورده است. بنظرم بازگشت دوباره سفیر قطر به تهران، تابلوی شکست سنگین ریاض را بیش از پیش در دیدگاه حاکمان این کشور قرار داد. همین شکست‌ها و انزواها محمدبن‌سلمان را مجاب کرده است تا از سیاست‌های پیشین خود فاصله بگیرد.
سیگنال‌هایی که از سوی ریاض در موضوعات مختلف مانند عراق، بحران سوریه و حتی ایران و تلاش برای بازگشایی دوباره سفارتخانه ها ارسال میشود، نشان میدهد که این کشور درصدد است در سیاست‌های خود در قبال این کشورها تجدیدنظر کند.هرچند تردیدهایی در این‌باره وجود دارد و در بهترین حالت،باید گفت این تغییرات تاکتیکی و با قصد خروج ریاض از انزوای سیاسی صورت میگیرد.
نزدیک شدن بن سلمان به تشکلهای شیعی عراق، کمکهای مالی به بغداد، تبریک ازادسازی شهر تلعفر به دولت عراق، رایزنی برای افتتاحکنسولگری ریاض در نجف اشرف و افتتاح دوباره گذرگاه عرعر، نشان از نقش متفاوت ریاض در دوره پساداعش و دوره بازسازی عراق دارد.همین تغییر موضع را تا حدی در قبال سوریه هم میتوانیم ببینیم. با شکست معارضان در سوریه و ابقاء بشار اسد، ریاض به دوره بازسازی سوریه می اندیشد.
مهمترین متغیر تاثیر گذار در حال حاضر بر روند اختلافات چه چیزی است؟
همانطور که عادل الجبیر در کنفرانس خبری خود با سرگئی لاوروف به ان اشاره کرد، بحران عربستان با قطر به بیست سال پیش باز می گردد. جبیر در مورد بحران قطر گفت: بحران عربستان با قطر به بیست سال پیش باز می گردد.
ما این موضع را علیه دوحه اتخاذ کردیم تا آن را ودار کنیم که سیاستهایش را تغییر دهد.
شاید منظور جبیر از اختلاف بیست ساله، به شروع رویکرد مستقل قطر به عنوان بازیگر منطقه ای و مجموعه اقدامات این کشور از جمله راه اندازی شبکه الجزیره و میزبانی کنفرانس اقتصادی آسیایی آفریقایی در دوحه در سال ۱۹۹۷ باز می گردد. قطر در ادامه تلاش کرد با ایفای نقش فعال در تحولات سیاسی لبنان، یمن، فلسطین و افغانستان به تحکیم جایگاه منطقه ای خود بپردازد. این رویکرد قطر بهانه های لازم را برای عربستان فراهم کرد تا نگرانی خود را از این واقعیت ابراز کند. در سال ۲۰۰۲ و به دنبال پخش اظهاراتی علیه ملک عبدالعزیز پایه گذار پادشاهی آل سعود در شبکه قطری الجزیره، عربستان سفیر خود را از قطر فراخواند. موضوعی که به بروز تشنج در روابط دو کشور و سپس سردی روابط تا سال ۲۰۰۸ انجامید.
در ژانویه ۲۰۱۱ هم افشای مکالمه تلفنی حمد بن جاسم وزیر خارجه وقت قطر و معمر قذافی پرده از توطئه تقسیم عربستان برداشت. در این مکالمه وزیر خارجه وقت قطر آمادگی خود را برای ورود به منطقه القطیف در شرق عربستان و اجرای طرح تجزیه عربستان اعلام می کند. حمد بن جاسم ضمن اظهار نگرانی از نفوذ گسترده سعود الفیصل وزیر خارجه وقت عربستان، ملک عبدالله را مهره ای تمام شده تلقی می کند. حمد با اشاره به ساختار سیاسی پیر عربستان، پادشاه واقعی را سعود الفیصل می داند. وی در آن مقطع خطر تجزیه عربستان پس از ملک عبدالله را جدی جلوه می کند. در بخش دیگری از این مکالمه وزیر خارجه قطر عنوان می کند که آمریکا و انگلیس از وی خواسته اند که گزارشی در خصوص وضعیت عربستان سعودی تهیه کند. وی انگیزه این کار را هدف این دو قدرت بین المللی یعنی براندازی نظام پادشاهی سعودی قلمداد می کند.
متغیرهای مهم دیگر که بر این روند تاثیر گذار بوده چه چیزهایی است؟
متغیرهای بعدی اختلافات مرزی و رویکرد واگرایانه قطر نسبت به شورای همکاری خلیج فارس است. بی شک متغیر بعدی که روابط ریاض و دوحه را تحت تاثیر قرار داده است، موضوع اخوان المسلمین و تحولات سوریه بعد از انقلابهای عربی(موسوم به بهار عربی) است. مواضع مشترک قطر با ترکیه در خصوص حمایت از اخوان المسلمین به شکل جدی با سیاست های منطقه ای عربستان که از گروه های سلفی وهابی حمایت می کند در تقابل قرار می گیرد. صرفنظر از تلاش عربستان در جهت مقابله با نفوذ منطقه ای محور مقاومت شیعه، دغدغه اصلی سعودی ها در درون گفتمان های اسلام سیاسی اهل سنت، تقویتِ جبهه سلفی وهابیت نسبت به جریان های اخوانی است. پس از تحولات ۲۰۱۱؛ حمایت قطر از اخوان المسلمین از یک طرف و تلاش عربستان در قرار دادن این گروه در ردیف سازمان های تروریستی در سال ۲۰۱۴ به اختلافات جدی میان دوطرف درجریان نشست شورای همکاری خلیج فارس در مارس ۲۰۱۴ منجر شد. این اختلافات در نهایت به خروج سفرای عربستان، امارات و بحرین از قطر انجامید. در نهایت و با امضای موافقتنامه تکمیلی قطر متعهد گردید ضمن اصلاح رویکرد واگرایانه خود در قبال سایر اعضای شورای همکاری خلیج فارس، حمایت مادی و معنوی خود را از گروه های غیر همسو با سیاست های این شورا و در رأس آن عربستان متوقف کند.
سعودیها در زیر چتر حقوقی و نهادی شورای همکاری خلیج فارس تلاش دارند، با توجه به خلاء رهبری به وجود آمده در میان اعراب(بعد از مصر و سوریه)، ضمن تحکیم نقش این شورا به عنوان سازمان منطقه ای سیاستگذار در خلیج فارس، نقش رهبری جهان عرب را برای خود بازتعریف و تحکیم کنند. اما سیاست سعودی ها در دستیابی به این موقعیت منطقه ای طی سالهای گذشته با چالش های جدی همانند نافرمانی برخی از هم پیمانان منطقه ای و حتی در درون شورای همکاری خلیج فارس همچون قطر، روبرو شده است. با این تفاسیر، بنده رویکرد استقلال طلبانه دوحه و تلاش برای رهبری اعراب از سوی عربستان و قطر را متغیر اصلی بحران اخیر میدانم. خشم ریاض در قبال رویکرد دوحه در سوریه و حمایت از گروه های اخوانی به حدی است که بندر بن سلطان در جریان نشست هماهنگی مربوط به پشتیبانی نظامی مخالفان سوری، مشروعیت کشور قطر را مورد حمله قرار داده و می گوید: قطر صرفا ۳۰۰ نفر و یک کانال تلویزیونی است و نمی توان از آن بعنوان یک کشور یاد کرد.
عربستان چرا سعی می کند شاهزاده قطری از خاندان آل ثانی در عربستان را با خود همراه کند. از همین فرد برای شکل دادن کودتا در قطر یاد می شود؟
ماجرا از این قرار است که عبدالله بن‌علی آل‌ثانی از اعضای خاندان حاکم بر قطر اواخر تیرماه به ریاض سفر کرد. او دیداری هم با ملک سلمان در شهر طنجه مراکش داشت. افشای این دیدار که با تفاسیر مختلف روبرو شد،یکی از موضوعاتی بود که جنجال گسترده‌ای میان قطری‌ها برپا کرد.
عبدالله بن‌علی آل‌ثانی،در توئیتی نوشته بود: سفر به عربستان با هدف حل و فصل مسئله حجاج قطری و تسهیل سفر قطری‌ها به عربستان برای دیدار با نزدیکان و رسیدگی به املاک خود در آنجا صورت می‌گیرد. این شاهزاده قطری نوشت: سلمان بن عبدالعزیز،پادشاه عربستان سعودی به وی اجازه داده «اتاق عملیات» ویژه‌ای برای آنچه «خدمت به مردم قطر» نامیده، افتتاح کند.این اتاق به امور حجاج و شهروندان قطری در عربستان و دیگر کشورهای جهان رسیدگی خواهد کرد. بعد از این سفر بود که به قطری‌ها اجازه داده شد به صورت زمینی و هوایی(بصورت رایگان و به حساب ملک سلمان)وارد عربستان شوند.
نگاه بدبینانه این است که هدف از تاسیس "اتاق عملیات"، فراهم کردن زمینه کودتای نرم در هیئت حاکمه و فعالیت معارضان ضد نظام قطر مانند اتاق‌های مشابه برای حمایت از مخالفان سوری در اردن و استانبول است. ریاض می خواهد با شیخ عبدالله بن‌علی و قطری‌هایی که به او خواهند پیوست مانند دولت در تبعید قطر رفتار کند. در همین راستا، به محض اینکه عبدالله بن‌علی دلایل سفرش را اعلام کرد بیش از ۲۴۰ هزار کاربر به حساب عبدالله بن علی پیوستند و از او قدردانی کردند. اما برخی قطری‌ها هم هشتگ «بیعت با تمیم» را به راه انداختند و مخالفت‌شان را با سفر شاهزاده قطری به عربستان اعلام کردند. برخی از این توئیت‌ها هم با تهدید ضمنی برای شیخ عبدالله که در عربستان حضور دارد همراه شد و عبدالرحمن بن‌حمد آل‌ثانی، خواهرزاده این امیرزاده قطری که مدیر اجرایی مؤسسه رسانه‌ای قطر هم هست، در توئیتر خود نوشت: اگر دستم که جزئی از من است تلاش کند در مقابل وطنم یا امیرم از حد خود بگذرد با دست دیگر قطعش می‌کنم.
به نظر شما شاهزاده قطری تمایل دارد اگر کودتایی علیه قطر طرح ریزی شود، در این برنامه شرکت کند و به عربستان کمک کند؟
اگر شاهزاده قطری بدون هماهنگی با دولت قطر با سلمان دیدار کرده باشد، این بدین معناست که ریاض میخواهد شکاف جدی در هیئت حاکمه قطر به وجود آورد. شکافی که از یک سو می‌تواند باعث عقب‌نشینی قطر از مواضعش در قبال کشورهای تحریم‌کننده آن شود و از سوی دیگر ممکن است باعث ایجاد یک دولت موازی یا حتی کودتا در این کشور شود. نکته مهمی که درباره عبدالله بن‌علی گفته میشود و به نوعی فرضیه فوق را تایید میکند، این است که او یکی از اعضای خاندان حاکم در قطر است، اما هیچ‌گونه مسئولیت رسمی در دولت ندارد. پدربزرگ او شیخ عبدالله بن‌جاسم الثانی، سومین حاکم قطر بود.پدرش نیز چهارمین و برادرش، پنجمین حاکمان این کشور به‌شمار می‌آیند؛ بنابراین علی رغم اینکه او عضوی از خاندان حاکم قطر است، اما او و خانواده‌اش از ساختار قدرت در قطر دور هستند و به همین جهت، انگیزه لازم برای هرگونه اقدام علیه خانواده حاکم را دارد.
ولی تحلیل دیگر هم این است که سفر شیخ عبدالله به عربستان برای رسیدگی به املاک شخصی‌اش در «حائل» بوده است. اما وقتی او درباره موضوع حج با سعودی‌ها صحبت کرده، آنها این فرصت را غنیمت شمردند تا از بحرانی که برای حجاج قطری ایجاد کرده‌اند خارج شوند و ادعا کنند این مسئله نتیجه میانجیگری او بوده ‌است.

منبع: نامه نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت namehnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «نامه نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۴۵۸۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا سعودی‌ها بازیگردان بازار نفت جهان هستند؟/ سه «بزرگترین» نفتیِ دنیا در عربستان

در سال‌های اخیر، عربستان سعودی ثابت کرده که هنوز هم بزرگترین نفوذ را در بازارهای نفت دارد، زیرا توانسته با اعمال قدرت در ائتلاف اوپک پلاس تا حدودی مانع از کاهش قیمت نفت شود. البته سعودی نه تنها رهبری خود را در بازارهای نفت، بلکه پیشگامی جهانی خود در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر، هیدروژن و افزایش بهره وری انرژی را ثابت کرده است.

به گزارش انرژی پرس، عربستان سعودی بزرگترین تولید کننده نفت در بین اعضای اوپک و بزرگترین کشور صادرکننده نفت خام در جهان است و با وجود اینکه این کشور دومین تولیدکننده بزرگ نفت در جهان پس از ایالات متحده بوده، اما بیشترین ظرفیت تولید نفت خام را دارد.

به عبارت دیگر، اگر عربستان تصمیم بگیرد، با ظرفیت کامل تولید خود به بزرگترین تولیدکننده نفت در جهان تبدیل خواهد شد. صرف نظر از رتبه سعودی در تولید و صادرات نفت، این کشور بیشترین تأثیر را بر بازارهای جهانی نفت دارد، زیرا تنها کشوری است که می‌تواند تولید خود را در مقادیر زیاد بالا یا پایین تغییر دهد و این به کمک سیاست نفتی آن بوده که مستلزم در دسترس بودن ظرفیت تولید مازاد حداقل دو میلیون بشکه در روز برای مواقع اضطراری است.

بر اساس داده‌های اوپک، عربستان دومین ذخایر بزرگ اثبات شده نفت در جهان پس از ونزوئلا را دارد که در پایان سال ۲۰۲۳ به ۲۶۷.۲ میلیارد بشکه رسید و تقریباً نسبت به سال ۲۰۲۲ تغییری نکرده است. در کنار این داده ها، عربستان ویژگی های مهمی در بازار نفت دارد که جایگاه آن در این حوزه را تحکیم می‌بخشد که در ادامه به آنها اشاره می‌شود.

بندر راهبردی راس تنوره

بزرگترین بندر صادراتی نفت جهان در عربستان بخش بزرگی از تقاضای جهانی نفت خام به میزان حدود ۷ درصد را تامین می‌کند. بندر «راس تنوره» در عربستان بزرگترین بندر نفتی جهان است و تمام گریدهای نفت خام عربستان به غیر از میعانات گازی و سایر فرآورده‌های نفتی از طریق آن بارگیری می‌شود.

بندر راس تنوره اصلی‌ترین بندر صادرات نفت عربستان به خلیج فارس بوده و پایانه‌های آن از اهمیت بالایی برخوردار است. براساس داده‌های اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده (EIA)، ظرفیت بارگیری در پایانه راس تنوره حدود ۳.۲۸ میلیون بشکه در روز و همچنین ظرفیت ذخیره‌سازی ایستگاه راس تنوره حدود ۳۳ میلیون بشکه نفت خام است. اسکله‌های آن تانکرهایی با حجم ۵۰۰ هزار تن را در خود جای داده و از طریق آن می‌توان همه گریدهای نفت خام به جز نفت خام سبک عربی را بارگیری کرد.

بزرگترین بندر صادرات نفت جهان تحت مدیریت آرامکو است که بزرگترین تاسیسات فرآوری نفت جهان و شبکه گسترده‌ای از خطوط لوله را مدیریت می‌کند. ظرفیت صادرات عربستان بر اساس ۴ ایستگاه صادرات نفت است که عبارتند از راس تنوره، رأس الجویمه، ینبع و ینبع جنوبی. اما بندر راس تنوره به تنهایی ۹۰ درصد از آن را به خود اختصاص می‌دهد.

این بندر شامل دو اسکله اصلی است که بر روی آب‌های خلیج‌فارس امتداد دارد، همچنین شامل جزایر مصنوعی بوده که تعداد زیادی نفتکش در اندازه‌های متوسط ​​و غول‌پیکر را در خود جای می‌دهد تا صادرات مقادیر بالای نفت خام عربستان را تضمین کند.

بندر  راس تنوره در منطقه شرقی عربستان در خلیج فارس و در سمت شمال شرقی شهر قطیف قرار گرفته و حدود ۷۰ کیلومتر با دمام فاصله دارد. در سال ۱۹۳۳، دولت عربستان قرارداد اکتشاف نفت با را شرکت ساماندر کالیفرنیا امضا کرد که به این شرکت حق کامل اکتشاف در شرق سعودی، از جمله منطقه راس تنوره را داد.

سپس دولت شروع به ساخت این بندر کرد که بعدها به بزرگترین بندر صادراتی نفت جهان تبدیل شد. کار ساخت بندر در اوایل سال ۱۹۳۹ به طور کامل به پایان رسید و اولین محموله نفت خام از بزرگترین بندر صادرات نفت جهان در اول ماه می همان سال با حضور ملک عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل سعود و ولیعهد او – در آن زمان – شاهزاده سعود بن عبدالعزیز راه اندازی شد.

پس از آن، در سال ۱۹۴۹ این بندر شاهد تأسیس پالایشگاه راس تنوره برای صادرات فرآورده‌های نفتی از طریق آن بود، زیرا ظرفیت پالایش پالایشگاه راس تنوره بر اساس اطلاعات و داده‌های رسمی، ۵۲۵ هزار بشکه در روز است. پس از تکمیل بندر و پالایشگاه، منطقه راس تنوره مزایای فراوانی از جمله مهمترین آنها وجود بزرگترین پالایشگاه‌های نفت جهان، داشتن دو بندر نفتی، دو کارخانه گاز و گوگرد است.

قابل ذکر است که منطقه راس تنوره بازار فصلی بود که در آن محصولات بادیه نشین مانند گوسفند و پشم در آن به فروش می‌رسید و در زمستان و بهار هزاران نفر از ساکنان شهر به منظور طبیعت‌گردی و ماهیگیری به این منطقه می‌آمدند. همچنین، سواحل آن دارای موقعیت مناسب برای ماهیگیری بود.

بندر راس تنوره عربستان

بزرگترین میدان نفتی دریایی جهان

میدان سفانیه عربستان بزرگترین میدان نفتی فراساحلی یا دریایی جهان است و این کشور قصد دارد از طریق قراردادهای جدید آن را توسعه و تولید را افزایش دهد که در راستای حمایت از اقتصاد عربستان است.

آرامکو عربستان اخیرا اعلام کرده که این میدان عظیم فراساحلی در آستانه امضای دو قرارداد بزرگ به ارزش حدود ۵ میلیارد دلار برای افزایش تولید خود است، بطوریکه این شرکت وارد مراحل نهایی انتخاب پیمانکاران شاغل در زمینه‌های مهندسی، تدارکات و ایجاد زیرساخت‌های خشکی مورد نیاز برای گسترش میدان شده است.

بر اساس اعلام آرامکو در ژانویه ۲۰۲۴، با نزدیک شدن به فرآیند اعطای امتیاز توسعه بزرگترین میدان نفتی فراساحلی جهان در میدان سفانیه، این شرکت سعودی در حال تدوین بسته‌های مهندسی، خرید و ساخت در خشکی است.

روند توسعه میدان دریایی Safaniya عربستان، بخشی از استراتژی آرامکو است که هدف آن افزایش ظرفیت تولید نفت به ۱۳ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۲۷ است. میدان سفانیه در حال حاضر حدود ۱.۳ میلیون بشکه در روز تولید می‌کند، در حالی که هدف آرامکو برای توسعه آن در راستای افزایش ظرفیت تولید روزانه آن به حدود ۲ میلیون بشکه است.

این میدان در حدود ۲۰۰ کیلومتری شمال شهر ظهران واقع شده که اشاره به شهر صفانیه مشرف به خلیج فارس در نزدیکی آن واقع شده است. این میدان، حدود ۵۰ کیلومتر طول و ۱۵ کیلومتر عرض دارد و از سال ۱۹۵۷ مرکز تولید نفت خام در این کشور بوده و تا به امروز هنوز دارای ذخایر اثبات شده بزرگی است که حدود ۱۵ میلیارد بشکه نفت سنگین تخمین زده می‌شود.

تلاش برای پروژه توسعه بزرگترین میدان نفتی فراساحلی جهان مستلزم ایجاد حداقل حدود ۴ سکوی غول پیکر جمع آوری، علاوه بر ۲۹ سکوی سرچاهی، ۲۲ سکوی تزریق آب است. همچنین، بر اساس داده‌های منتشر شده توسط گلوبال دیتا، میدان سفانیه عربستان پنجمین میدان نفتی بزرگ جهان از نظر ذخایر اثبات شده و کل تولید است.

کار اکتشاف در این میدان دریایی در سال ۱۹۳۹ آغاز و یک ژئوفیزیکدان در شرکت نفتی عرب آمریکایی «آرامکو داک کر» متوجه یک میدان نفتی دریایی شد. کار اکتشاف در آن زمان آغاز و برای حدود ۱۲ سال ادامه یافت و در ۱۵ آگوست ۱۹۵۱ اولین جریان نفت در مقادیر عظیم تجاری برداشت شد.

در سال ۱۹۵۴، آرامکوی عربستان شروع به ساخت تاسیسات این میدان با هدف شروع عملیات تولید از آن اعلام کرد، اما تولید واقعی از میدان سفانیه در اواسط آوریل ۱۹۵۷ آغاز شد که بالغ بر ۵۰ هزار بشکه در روز بود و از ۱۸ حلقه چاه حفر شده توسط زمین شناسانی سرچشمه می‌گرفت.

با این حال، این مقادیر تولید شده برای مدت طولانی ادامه پیدا نکرد، زیرا تولید میدان سفانیه به سرعت و در ابتدای سال ۱۹۶۲ افزایش یافت و از ۲۵ حلقه چاه به ۳۵۰ هزار بشکه نفت خام در روز رسید.

میدان سفانیه عربستان

بزرگترین میدان نفتی جهان

میدان نفتی غوار عربستان، بزرگترین میدان نفتی جهان است که در حال حاضر ذخایر عظیمی در حدود ۴۹.۹ میلیارد بشکه را در خود جای داده و ریاض برای حمایت از نیازهای جهانی روی آن حساب ویژه باز کرده است.

این میدان، بزرگترین میدان نفتی جهان است که در فاصله ۱۰۰ کیلومتری از جنوب‌غربی شهر ظهران و در غرب شهرهای احسا و هفوف مستقر است. میدان غوار در سال ۱۹۴۸ توسط شرکت نفتی آمریکایی اکسون کشف شد.

میدان نفتی غوار در صدر فهرست ۱۰ میدان نفتی بزرگ جهان با ذخایر ثابت قرار دارد و این میدان علاوه بر ذخایر، از نظر مساحت و مقدار نفت خام تولیدی بزرگترین میدان جهان به شمار می‌رود، زیرا تولید روزانه آن – قبل از سال ۲۰۱۹ – حدود ۵ میلیون بشکه بوده که بیش از نیمی از نفت سعودی است. البته بعدا آرامکو تولید آن را به ۳.۹ میلیون بشکه در روز کاهش داد. طبق اظهارات کارشناسان، این میدان شامل همه انواع نفت است.

به باور کارشناسان، کشف بزرگ‌ترین میدان نفتی جهان به لطف بادیه نشینان بود که از موقعیت جغرافیایی منطقه آگاهی داشتند و توانستند منطقه را به طور دقیق توصیف کردند. آنها کمک بزرگی به زمین شناسان آرامکوی عربستان سعودی کردند تا موفق به اکتشاف نفت شوند. در واقع، کشف میدان نفتی غوار برای اولین بار در سال ۱۹۴۸ آغاز شد، سپس غول نفتی آرامکو به این نتیجه رسید که آن دارای ذخایر عظیمی است.

در سال ۲۰۰۵، میدان نفتی غوار به اوج تولید خود رسید تا آن را به خط مقدم تولید میادین نفتی در جهان سوق دهد. در نتیجه، غوار  به بزرگترین میادین تبدیل شد و عربستان سعودی را برای سال‌ها پس از ایالات متحده به صدر تولیدکنندگان سوق داد. به لطف انقلاب نفت شیل، آمریکا جایگاه نخست را در تولید نفت به خود اختصاص داده است.

براساس برخی از مطالعات زمین‌شناسی، غوار یک میدان طولانی است که در یک تله ساختاری قرار دارد و نشان دهنده شبکه عظیمی بوده که از جنوب به سمت شمال امتداد دارد. بنابراین، این میدان به صورت یک سازند محدب طولانی و پیوسته به طول بیش از ۲۴۰ کیلومتر، عرض ۴۰ کیلومتر و مساحت حدود ۱.۳ میلیون جریب دارای بزرگترین مخزن نفت جهان است.

در مجموع، این سه بزرگترین بازار نفت شامل بندر صادراتی، میدان نفتی و میدان دریایی نفتی جایگاه ویژه به عربستان در این بازار داده و قدرت تاثیرگذاری آن را افزایش می‌دهد.

میانگین صادرات نفت خام عربستان در سال ۲۰۲۳ به حدود ۶.۶۵ میلیون بشکه در روز رسید، این رقم در سال ۲۰۲۲ تقریبا ۷.۳۶ میلیون بشکه در روز بود. بخش نفت و گاز تقریباً ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخلی عربستان سعودی – تقریباً با ۳۵ میلیون نفر جمعیت – را تشکیل و همچنین حدود ۷۴ درصد از درآمدهای صادراتی کشور را به خود اختصاص می‌دهد.

میدان نفتی غوار عربستان

کانال عصر ایران در تلگرام