به نقل از «خبرگزاری آریا»

10 فيلمي که طاقت تماشاي بيش از يک بار را نداريد!

تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۸۰۸۹۷۸

خبرگزاري آريا - وب سايت روزياتو: فيلم ناراحت کننده و آزار دهنده، آن فيلمي نيست که در آن چند قاتل با مسلسل آماده ي کشتن قربانيان خود هستند. اين فيلم ها علاوه بر اين که در زمان تماشا کردن قلب شما را به درد مي آورند بلکه بعد از پايان تماشاي فيلم نيز تا مدتي اين درد و ناراحتي با شما همراه خواهد بود. اين فيلم در همان بار اول شما را ناراحت نمي کند بلکه براي هفته ها شما را درگير کرده و در ذهن شما مي چرخد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تاکنون ليست هاي متفاوتي بر اساس سليقه ي افراد در اين زمينه ارائه شده است اما ما در اين ليست قصد داريم ليستي متفاوت از اين فيلم هاي آزار دهنده را در اختيار شما قرار دهيم که تماشاي آن ها حتي براي يک بار نيز کافي است و به اندازه ي کافي دل شما را به درد خواهد آورد.
10- سگ هاي پوشالي
فيلم «سگ هاي پوشالي» (Straw Dogs) به خاطر صحنه ي شنيع و منزجر کننده ي تجاوز خود شناخته مي شود. اگر اين صحنه را به پايان خونبار فيلم اضافه کنيد مي توانيد ادعا کنيد که فيلم از هر روش پست و استثمارآميزي براي به درد آوردن قلب تماشاگر و ناراحت کردن او استفاده کرده است. فيلم داستان يک رياضي دان آمريکايي به نام ديويد را روايت مي کند که همراه با همسر جوانش ايمي در روستايي در مناطق دور بريتانيا سکونت دارند.

ايمي در اين محل با گروهي از دوستان دوران کودکي اش مواجه مي شود که از ازدواج او با يک غريبه ناخشنود هستند. در ادامه اين موضوع درگيري هايي را بين ايمي و ديويد و گروه دوستان سابق ايمي باعث مي شود که در ادامه با بي کفايتي و ترس ديويد همراه گرديده و دوستان ايمي که اکنون به عنوان کارگر ساختماني براي تعمير خانه استخدام شده اند به ايمي تجاوز مي کنند و اين موضوع در ادامه عواقب خطرناکي را براي اين زوج به همراه دارد که از ان جمله مي توان به قتل هاي متعدد اشاره کرد.
در واقع خشونت موجود در فيلم تنها محصول فرعي سخت بودن تماشاي صحنه هاي خشن فيلم است. به عبارت واضح تر در هر لحظه از فيلم احساس خطر وجود دارد و فيلم دنيايي را به تصوير مي کشد که تمدن تنها يک نماي خارجي پوشالي است که غرايز حيواني و خشونت آميز انسان را مي پوشاند. فيلم «سگ هاي پوشالي» شايد ساعاتي پر از درد روحي و تماشاي اتفاقات جريحه دار کننده را براي شما رقم بزند اما بدون شک ارزش ديدن را دارد. در سال 2011 يک بازسازي از اين فيلم ساخته شد که به هيچ عنوان به اندازه ي نسخه ي اصلي تماشاگر را آزار نمي دهد.
9–سولاريس
منطورمان فيلم متوسطي که در سال 2002 با بازي جورج کلوني بازسازي شد نيست. ما داريم در مورد فيلم اصلي «سولاريس» (Solaris) که به زبان روسي- آلماني ساخته شده بود صحبت مي کنيم. اين فيلم که بر اساس يک رمان روانشناسانه نوشته ي استانيسلاو لِم ساخته شده به عنوان يکي از بهترين فيلم هاي علمي تخيلي شناخته مي شود که توسط يکي طرفداران اين ژانر ساخته شده است.

فيلم «سولاريس» در سال 1972 توسط اندري تارکوفسکي ساخته شد و داستان يک روانشناس را روايت مي کند که به يک پايگاه فضايي که در مدار دور سياره ي سولاريس در گردش است فرستاده مي شود تا حالات رواني عجيبي که هر يک از افراد حاضر در اين پايگاه تجربه کرده اند را مورد بررسي قرار دهد. روانشناس مذکور در طول مدت اقامت در پايگاه خود نيز اين بحران ذهني و عاطفي را تجربه مي کند از جمله اين که همسرش را مي بيند در حالي که او سال ها پيش خودکشي کرده است. ادامه ي فيلم حقيقت آزار دهنده ي مفاهيمي همچون غم، درک ما از واقعيت و محدوديت هاي ذهن را به شيوه اي تاثير گذار به نمايش مي گذارد.
آندري تارکوفسکي در اثر خود سعي کرده بود مشکلات فيلم هاي علمي تخيلي غربي که به نظر وي بسيار سطحي به مسائل مي پرداختند را حل کند. اگر به دنبال داستان ها و جواب هاي ساده و سرراست هستيد به سراغ اين فيلم نرويد. اما اگر مي خواهيد ذهن و مغز خود را به يک سفر ناشناخته، غيرقابل پيش بيني و توهمي ببريد توصيه مي کنيم که اين فيلم را يک بار ببينيد.
8- ماشين کار
شايد شما هم به خاطر رژيم غذايي وحشتناک کريستين بيل اسم فيلم «ماشين کار» يا «ماشينيست» (The Machinist) را شنيده باشيد. کريستين بيل در اين فيلم وزن خود را به کمتر از 55 کيلو کاهش داده بود. اگر چه نبايد از بازي فوق العاده و تلاش قابل ستايش بيل براي نزديک شدن به شخصيت اصلي داستان غافل شد اما بايد اعتراف کرد که زيبايي هاي آزار دهنده ي فيلم به شدت تحت الشعاع حضور اين ستاره در فيلم قرار گرفت.

در اين فيلم کريستين بيل نقش يک مکانيک به نام ترِوور را بازي مي کند که از بي خوابي شديد رنج مي برد. اين بي خوابي سلامت جسمي و ذهني او را به شدت تحت تاثير قرار داده و باعث شده وزن او به شکل ترسناکي کاهش يابد. بعد از يک حادثه در محل کار، ترِوور در خود و در توهمات پارانويايي غرق مي شود و به اين باور مي رسد که تمامي همکارانش قصد دارند او را به ديوانگي بکشانند.
فيلم «ماشين کار» سفري مسحور کننده به درون ذهن فردي است که به شدت آسيب ديده و به دردسر افتاده است. اين داستان ناخوشايند به همراه ظاهر ترسناک کريستين بيل، فيلم را به يک تجربه ي تلخ و آزار دهنده براي تماشا تبديل کرده که تلاش هاي برد اندرسون، کارگردان فيلم را براي به تصوير کشيدن تجربه ي وحشتناک ترِوور را به خوبي نشان مي دهد. اگر چه فيلم چنان قوي و تاثير گذار است که به شما توصيه مي کنيم يک بار آن را تماشا کنيد اما تماشاي آن براي بار دوم بسيار سخت خواهد بود.
7- مرثيه براي يک رويا
شايد مشهورترين فيلم موجود در اين فهرست فيلم «مرثيه براي يک رويا» (Requiem For A Dream) ساخته دارن آرونوفسکي در سال 200 باشد که به خاطر تشويش ذهني و رواني که در شما ايجاد کرده و تخيله ي عاطفي بعد از تماشاي فيلم مشهور شده است. اين فيلم را بايد يکي از هنرمندانه ترين و تاثيرگذارترين فيلم هاي ضد استعمال مواد مخدر دانست که در تاريخ سينما ساخته شده است.

آرونوفسکي براي اين که مطمئن شود تماشاگر فيلم در واقعيت ناپيوسته اي که شخصيت هاي داستان تجربه مي کنند غرق مي شود از روش فيلمبرداري توهمي و غيرقابل باوري استفاده مي کند که بيننده را در خود مي بلعد. وي با استفاده از نماهاي سريع و کلوزآپ هايي از صورت شخصيت ها به اين هدف خود رسيده است. و بدون رفتن به سراغ جزييات در انتهاي فيلم شما را براي مدتي گيج و سردرگم رها مي کند.
اين فيلم برخلاف بسياري از ديگر فيلم هايي که اعتياد به مواد مخدر را به تصوير کشيده اند از نشان دادن نئشگي هاي توهمي و خماري هاي دردآور و جانفرساي شخصيت هاي داستان ابايي ندارد و به صورت خيلي واضح به بيننده هشدار مي دهد که اعتياد چگونه مي تواند تمام زندگي شما را ويران کند. در همان اولين بار تماشاي فيلم اين پيام دردناک چنان شما را درگير خود مي کند که ديگر لازم نيست براي بار دوم زحمت تماشاي آن را به خودتان بدهيد.
6- آزمون بازيگري
تاکنون فيلم هاي ترسناک ژاپني پريشان کننده ي بسياري ساخته شده اند اما ناخوشايندترين آن ها فيلم «آزمون بازيگري» (Audition) بهترين اثر تاکاشي ميکه فيلمساز سرشناس ژاپني در سال 1999 است که حرف هاي زيادي براي گفتن دارد. اين فيلم داستان يک کارگردان پير را روايت مي کند که به يک نقشه ي فريبکارانه براي پيدا کردن يک معشوق جديد متوسل شده و براي اين کار يک آزمون بازيگري ساختگي را ترتيب مي دهد. در نهايت او با بدشانسي محض يک دختر رواني که قبلاً به شدت دچار شکنجه ي روحي شده است را انتخاب مي کند که سعي مي کند زندگي او را به يک جهنم واقعي تبديل کند.

نبوغ ميکه در اين فيلم شما را براي دو ساعت در تنش و اضطراب فرو خواهد برد و با صحنه هاي ساديسمي و شکنجه شما را آزار خواهد داد. شايد پايان فيلم مانند ديگر فيلم هاي ترسناک کمي قابل پيش بيني و کليشه اي باشد اما وزن دراماتيک و عمق روانکاوانه ي فيلم در کل ان را به يک اثر قوي و تاثيرگذار و نمونه اي منحصر به فرد در اين ژانر تبديل کرده است.
اين فيلم در صحنه هايي چنان آزار دهنده مي شود که از ادامه ي تماشاي آن منصرف مي شويد اما بايد بگوييم که علي رغم ناراحت کننده و تلخ بودن اين صحنه ها بهتر است فيلم را تا پايان ببينيد.
5- انسان سگ را گاز مي‌گيرد
فيلم «انسان سگ را گاز مي گيرد» (Man Bites Dog) داستان يک گروه مستندساز را روايت مي کند که فعاليت هاي آدمکشي يک قاتل سريالي را دنبال کرده و او را تعقيب مي کنند که از اول تا آخر فيلم شما را در شوک و اضطراب پيوسته فرو خواهد برد. اين فيلم که به روش سياه و سفيد فيلم برداري شده در زمان اکران خشم بسياري را برانگيخت و در حالي که بايد آن را يکي از ناخوشايند ترين و ناراحت کننده ترين فيلم هاي ناميد که شايد بخواهيد تماشا کنيد اما اصيل بودن و تازگي داستان و نکات تهييج کننده و بديع فيلم آن را به يک فيلم داراي ارزش ديدن تبديل کرده است حتي براي يک بار.

در واقع فيلم داستان يک گروه فيلم بردار را روايت مي کند که قتل هاي روزانه ي يک قاتل بيرحم و خونسرد به نام بِن را فيلم برداري مي کنند بدون اين که دخالتي در فعاليت هاي شرورانه ي او داشته باشند. اما رفته رفته آن ها نيز از حالت غيرفعال خارج شده و در جنايت هاي بن سهيم مي شوند. اين کار با کمک به بن براي منتقل کردن يک جسد آغاز مي شود و ناگهان خط واضح بين فيلمساز و شخصيت داستان چنان مبهم مي شود که ديگر تشخيص شخصيت منفي داستان براي بيننده غيرممکن خواهد بود. بن خارج از دنياي جنايتکارانه ي خود يک فرد باهوش، باسواد، دوست داشتني و مهربان است.
اين فيلم همانند فيلم «بازي هاي مسخره» (Funny Games) ميشائيل هانکه، بيننده را به فکر در مورد چگونگي هضم کردن خشونت و احساس واقعي و حيرت انگيز اين موضوع وامي دارد. کارگردان مجبور شد اصلاحاتي را در فيلم انجام دهد که تا حدودي از شدت خشونت و واقعي بودن قتل ها در آن کاست و حتي پوستر فيلم نيز به ناچار به طور کلي تغيير داده شد اما اين موضوع نتوانست تاثير زيادي بر ماهيت آزار دهنده و البته واقع گرايانه فيلم در به تصوير کشيدن خشونت و افکار ساديسمي قاتل هاي سريالي داشته باشد. نمايش اين فيلم در بسياري از کشورهاي جهان ممنوع اعلام شد. نکته ي جالب اين که رمي بلووکس، نويسنده و کارگردان فيلم در سال 2006 خودکشي کرد.
4- رشته ها
همانطور که سريال «تپه هاي واترشيپ» (Watership Down) در اواخر دهه ي 1970 بينندگان بريتانيايي را در ترس فرو برد، فيلم «رشته ها» (Threads) نيز باعث شد که تماشاگران بريتانيايي ترس و اضطراب را بار ديگر در پاي تلويزيون هايشان تجربه کنند. داستان اين فيلم که در زمان خود بسيار ترسناک و ناخوشايند بود، اتفاقات بعد از يک جنگ هسته اي و تاثيرات آن در جزاير بريتانيا و به خصوص شهر شفيلد را به تصوير مي کشيد. اين فيلم به عنوان يکي از فيلم هايي که به بهترين و تاثيرگذارترين روش درک ما از جنگ هسته اي را تصوير مي کشيد شناخته مي شود.

با توجه به پخش در شبکه ي تلويزيوني بريتانيا، فيلم «رشته ها» از ديد بسياري از بينندگان خارج از بريتانيا دور ماند اما در ميان مردم اين کشور شهرت بالايي را بدست آورده و بايد بگوييم که ارزش ديده شدن در ديگر نقاط جهان را نيز دارد.
3- مراسم
کلود شابرول کارگرداني بود که توليدات متنوعي را به عالم سينما معرفي کرده و از سينماگران تاثير گذار فرانسه است که در زمينه ي نقد فيلم نيز حضور داشته و از افراد اصلي در موج سينماي نو فرانسه که در سال هاي دهه ي 1950 شکل گرفت و سينماي اين کشور و جهان را به شدت دچار تحول کرده به شمار مي آيد. با اين وجود مي توان بهترين اثر او را تريلر «مراسم» (La Ceremonie) در سال 1996 دانست که تصويري پيچيده، آزاردهنده و ترسناک از رقابت طبقاتي و خيزش اجتماعي را به نمايش مي گذارد.

فيلم بر روي يک خدمتکار عبوس، افسرده و لال به نام سوفي تمرکز دارد که همواره به خاطر جايگاه نامناسب اجتماعي و ناتواني اش در خواندن مورد تحقير قرار مي گيرد. تنها چيزي که او را سرگرم و خوشحال مي کند تلويزيون اوست که در حين کارهاي روزمره اش در خانه ي خانواده ي لليور با اشتياق خاصي آن را تماشا مي کند و به نحوي تحت تاثير آن قرار مي گيرد. آشنا شدن او با يک پستچي بي باک به نام جيني باعث مي شود که وي متوجه مشکلات و بي کفايت هاي سبک زندگي بورژوازي خانواده ي لليور شود.
در ادامه ي فيلم اين دو همواره در کنار هم ديده مي شوند و کارگردان نيز سعي مي کند رابطه ي نزديک و خدشه ناپذير اين دو و تاثيرات آن ها بر روي يکديگر را به تصوير بکشد. در ادامه داستان فيلم به شدت شما را تحت تاثير قرار داده و ذهن شما را به شکل ناخوشايند و ناراحت کننده اي درگير خواهد کرد.
2- بيا و ببين
اغلب اوقات بعد از ديدن يک فيلم ناراحت کننده و تاثير گذار که شما را در تشويش و ناراحتي فرو مي برد با فکر به اين که اتفاقات فيلم در واقع يک داستان ساختگي و غيرواقعي است ذهنتان را آرام مي کنيد. اما با ديدن فيلم «بيا و ببين» (Come and See) ديگر منطق به کار شما نخواهد آمد و چيزي که باقي مي ماند احساس دشمني و کينه ي مطلق در يک فيلم ترسناک است که در طول جنگ جهاني دوم در منطقه اي در شوروي سابق که توسط نيروهاي آلماني اشغال مي شود رخ مي دهد.

فيلم داستان يک پسر نوجوان به نام فليورا اهل شوروي سابق را روايت مي کند که روستاي او در سال 1943 مورد تاخت و تاز نيروهاي آلماني قرار مي گيرد. وي در مي يابد که سربازان آلماني از درد و رنج او لذت مي برند و در حالي که ديگران رنج مي کشند و شکنجه مي شوند آن ها مي خندند و عياشي مي کنند. افراد زنده زنده سوزانده مي شوند، جيغ مي کشند، التماس مي کنند، ضجه مي زنند اما هيچ شانسي براي بخشش ندارند و اين موضوع را مي توان با وضوحي ترسناک در صورت و چشم هاي فليورا ديد.
ما فيلم را را از ديد فليورا مي بينيم و ديدگاه او و صحنه هايي که از ديد او به نمايش درمي آيند چنان آزار دهنده و ناراحت کننده اند که درک شما از انسانيت را تغيير داده و باور خود به آن را از دست مي دهيد. فيلم تاثير گذار، نااميد کننده و پر از هيجان تلخ «بيا و ببين» فراتر از آن است که بتوان در قالب سخن ابراز کرد. اين فيلم به خوبي و به بهترين شکل ممکن ناعادلانه بودن تاثيرات جنگ و جنايات جنگي بر روي کساني که کوچک ترين دخالتي در اين موضوع ندارند را به خوبي به تصوير مي کشد.
الم کليوف بعد از اين فيلم ديگر هيچ فيلمي نساخت و شايد بعد از ساخت اين فيلم نيازي به ساخت فيلم ديگري نداشت. او داستان حقيقتاً ترسناک و آزار دهنده ي خود را از چشم يک پسر نوجوان بي گناه و معصوم و البته وحشت زده به بهترين شکل ممکن به تصوير کشيد و براي اين کار از تاريخ کشور خود کمک گرفت. اين فيلم پنجره اي کابوس وار به دنياي ترسناک جنگ است. با ديدن اين فيلم ديگر هيچ گاه داستان ان و تنفرتان از جنگ را فراموش نخواهيد کرد.
1- گورستان کرم هاي شب تاب
فيلم هاي ضد جنگ زيادي وجود ندارند که بتوانند از تله هاي کليشه اي اين ژانر فرار کنند. جنگ در ماهيت دروني خود وقتي که به روي پرده ي سينما برود بسيار سريع، خشمگين و گيرا خواهد بود. اگر فيلم هاي جنگي تراژيک «نجات سرباز رايان» (Saving Private Ryan) و «خط قرمز باريک» (The Thin Red Line) را ديده باشيد اين موضوع را به خوبي درک خواهيد کرد. در تاريخ سينما فيلم هاي صد جنگ بسياري کمي با اين دقت و تاثيرگذاري ساخته شده اند. فيلم «بيا و ببين» يکي از آن هاست و فيلم انيميشن ژاپني «گورستان کرم هاي شب تاب» (Grave of the Fireflies) نيز يکي ديگر.

تنها ديدن صحنه هايي از اين انيميشن تراژيک مي تواند بغض را به گلوي شما بياورد. اين انيميشن داستان يک نوجوان به نام سيتا در ژاپن را روايت مي کند که بعد از مرگ مادرش در يکي از حمله هاي هوايي متفقين مجبور مي شود از خواهر شاداب و کوچکش ستسوکو مراقبت کند. بعد از موفق شدن در غلبه کردن بر غم اوليه ي خود از مرگ مادر، سيتا تصميم مي گيرد تلاششان براي زنده ماندن را به يک ماجراجويي تبديل کند تا روحشان آزرده و فرسوده نشود اما با کاهش مواد غذايي و تمايل اطرافيان به تلاش براي نجات خود و بي اعتنائي اجباري به مشکلات ديگران، اين خواهر و برادر خوش بين با عاقبت غم انگيز خود روبرو مي شوند.
حدود 30 سال از ساخت فيلم انيميشن «گورستان کرم هاي شب تاب» مي گذرد اما شما همين امروز هم با ديدن آن به شدت تحت تاثير قرار خواهيد گرفت، همان تاثيري که بينندگان آن در 30 سال پيش حس کردند. در سراسر صحنه هاي فيلم مي توانيد درماندگي و تلاش زجرآور انسان براي زنده ماندن را ببينيد و اين تجربه و احساس برخلاف تصور شما با جلو رفتن فيلم بيشتر و بيشتر خواهد شد. شايد اگر تمام طرفداران جنگ و کساني که جنگ ها را به راه مي اندازند در يک اتاق جمع شده و فيلم «گورستان کرم هاي شب تاب» را چند بار پشت سر هم ببينند، بعد از آن بتوان به يک دنياي پر از صلح ابدي بيش از هر زمان ديگري نزديک شد.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۸۰۸۹۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان عاشقانه سمی یک پروانه!

شب‌پره سمی که پر‌های آن رنگ‌های درخشان و تند قابل توجهی دارند، برخلاف سایر گونه‌های شب پره، به طور قابل توجهی خودنمایی می‌کنند.

به نقل از آی‌ای، از بین راه‌های بی‌شماری که گونه‌های موجود در قلمرو حیوانات برای جذب جفت استفاده می‌کنند پرندگان پر‌های رنگارنگی دارند، حشرات موسیقی می‌سازند، زنبور‌ها می‌رقصند، کرم‌های درخشان از نور استفاده می‌کنند، و بادکنک ماهی دایره‌های هندسی در بستر دریا ایجاد می‌کند، هیچ کدام به اندازه آنچه که شب پره بِلا از خود نشان می‌دهد عجیب نیستند.

براساس یک مطالعه جدید، شب‌پره بِلا (Utetheisa ornatrix) ظاهرا به گونه‌ای تکامل یافته است که از سموم گیاه خاصی در دورانی که یک کرم است استفاده می‌کند تا نه تنها از خود و بعدا تخم‌های خود در برابر شکارچیان محافظت کند، بلکه جفت‌های بالقوه را نیز جذب کند.

برگ‌ها و دانه‌های گیاه جغجغه مملو از نوع خاصی از سم با طعم تلخ است که به آلکالوئید‌های پیرولیزیدین معروف است. به طور گسترده علوفه جویان از مصرف جغجغه اجتناب می‌کنند، اما این گیاه منبع غذایی مورد علاقه شب‌پره بِلا است.

این شب پره رنگارنگ نه تنها در برابر این سم که یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از مسمومیت تصادفی در گاو‌ها است، مصونیت دارد بلکه در واقع می‌تواند این سم را متابولیزه کند و از آن برای رسیدن به اهداف خود استفاده کند.

شب پره‌های بِلا در بخش‌های بزرگی از شرق آمریکای شمالی، آمریکای مرکزی و دریای کارائیب یافت می‌شوند و الگو‌های فعالیت روزانه‌ای از خود نشان می‌دهند. بر خلاف بسیاری از گونه‌های شب زنده‌دار که برای پنهان شدن از شکارچیان به تاریکی متکی هستند، پروانه‌های بِلا عمدا حضور خود را به رخ می‌کشند.

آنها با رنگ‌های تند و درخشان مانند رنگ‌های صورتی، مرواریدی، عقیق و فلس‌های زرد گوگردی روی بال‌های خود آراسته شده‌اند و به طور قابل توجهی خودنمایی می‌کنند. آنها به راحتی توجه پرندگان و حشرات گوشتخوار را از دور به خود جلب می‌کنند. هر شکارچی که بخواهد شب پره بِلا را شکار کند، زود متوجه اشتباه خود می‌شود.

آندری سوراکوف (Andrei Sourakov)، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح می‌دهد: عنکبوت‌های موزی آنها را از تار‌های خود جدا می‌کنند. هنگامی آنها در تار می‌افتند، مایع کف کننده‌ای تولید می‌کنند که طعم بدی دارد و تقریبا به طور کامل از آلکالوئید‌ها ساخته شده است. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که عنکبوت‌ها و پرندگان به عنوان شکارچیان معمول شب‌پره‌ها، هر کاری می‌کنند تا از برخورد با این پروانه سمی جلوگیری کنند.

چگونه شب‌پره‌های بِلا از سم برای جذب جفت استفاده می‌کنند

هنگامی که پروانه‌های ماده بِلا آماده جفت‌گیری می‌شوند، ابری از آلکالوئید‌های هواپخش دار را منتشر می‌کنند که از گیاهانی که به عنوان یک کرم از آنها استفاده می‌کردند، به دست آورده‌اند. شب‌پره‌های نر که جذب این عطر شده‌اند، به ماده می‌رسند و در مراسمی کوتاه و در عین حال پیچیده شرکت می‌کنند.

در طول این مراسم، آنها با ظرافت سر ماده را با دو ساختار کرکی و جمع شونده شبیه به قاصدک لمس می‌کنند. هر رشته از این ساختار‌ها حاوی آلکالوئید‌های پیرولیزیدین است.

اگر شب‌پره ماده آلکالوئید نر را از نظر کمیت و کیفیت کافی بداند، اقدام به جفت‌گیری می‌کند. پس از جفت گیری، نر ترکیبی از آلکالوئید‌های اضافی را به جا می‌گذارد. ماده از این ترکیبات استفاده می‌کند تا تخم‌های حاصل را به سم آغشته کند.

چنین محافظتی از تخم در میان حشرات غیر معمول است. این روش که در ابتدا در سال ۱۹۸۹ مشاهده شد، تنها نمونه شناخته شده شب پره است که از منابع شیمیایی بدن خود برای آغشته کردن تخم‌ها به سم استفاده می‌کند.

این مطالعه در مجله PNAS منتشر شده است.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری