به نقل از «ایرنا»

فرهنگ عاشورایی زمینه ساز رشد معنویت و پویایی اندیشه

تاریخ انتشار: ۲ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۸۲۵۲۱۹

تهران- ایرنا- محرم و عزاداری های این ماه از عناصر اصلی و کلیدی فرهنگ ایرانی- اسلامی است که نقش مهمی در تحول های فرهنگی و اجتماعی دارد. از این رو استفاده از ظرفیت های این ماه می تواند فضای همدلی و همبستگی در جامعه را ایجاد کند و در رشد معنویت و پویایی اندیشه تاثیرگذار باشد.

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت وگوها و ... به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح یکشنبه دوم مهر 1396 داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

**محرم؛ فرصتی برای همبستگی و نوع دوستی
محرم از دیرباز در فرهنگ و تمدن اسلامی جایگاه ویژه ای داشته است و علاوه معرفت دینی، فرهنگ همبستگی و نوع دوستی را در جامعه ترویج می کند. همچنین شرکت در مجالس روضه و سخنرانی باعث می شود جوانان از بسیاری آسیب های اجتماعی مصون باشند چرا که این مراسم روح و قلب آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو باید از ماه محرم و برگزاری این مجلس ها برای تبیین مبانی دینی و فلسفه قیام عاشورا، انتقال ارزش های معنوی و اسلامی و درس های زندگی به نوجوانان و جوانان استفاده کرد.

روزنامه «ایران» در یادداشتی با عنوان «درس‌های نهضت عاشورا» نوشت: نهضت عاشورا در قلمرو تربیتی و با توجه به ابعاد وجودی انسان، یعنی شئون «آگاهی»، «انتخاب» و «اقدام» که قابلیت‌های «شناخت»، «گرایش» و «عمل» را در وجود آدمی شکل می‌دهند، وجدان‌ها را مخاطب قرار داده و با جهت دهی به حیات انسان، استعدادها و قابلیت‌های افراد مستعد را شکوفا می‌سازد. به تعبیری دیگر نهضت حسینی(ع) فراخوانی است جهت استمرارجریان بالندگی، تربیت ایمانی و زیست مسلمانی که در مهم‌ترین پیام تربیتی نهضت عاشورا یعنی «خودآگاهی» متجلی است. براین اساس تا انسان خود را نشناسد و مقدرات و مقدورات، نیازها و کمبودها، آرمان‌ها و مسئولیت خویش را در پیوند خود و خدا، خود و هستی، جامعه و تاریخ در نیابد، نمی‌تواند موجد تغییر اجتماعی شود. به این معنا که نهضت عاشورا در بعد تربیتی به انسان کمک می‌کند تا جایگاه خود را در عرصه هستی بیابد و نقش و رسالت خویش را در نسبت با هستی دریابد. از این منظر رخداد عاشورا در مفهوم تبلور یک اندیشه تربیتی و الگوی مدیریت تحول، کمتر مورد بررسی و شناخت قرار گرفته است.

اسماعیل علوی در ادامه این یادداشت می نویسد: مجموعه تعالیم نهضت عاشورا و سلوک رهبری آن - امام حسین(ع)- الگوی کلان تربیتی براساس زیست مسلمانی در راستای کاربست اصل «خودآگاهی» را ارائه می‌دهد. عاشورائیان نیزبه‌عنوان یک «جامعه نمونه» چارچوب الگویی سامان یافته را به‌صورت عینی، ملموس و کاربردی به دست می‌دهند و با سلوک خود نمادها و نمودهای عینی و ساختاری این الگو را مقابل دید نوع بشر می‌نشانند.

روزنامه «اعتماد» در یادداشتی با عنوان «جذب و دفع سوگواری» به قلم سید علی میرفتاح آورده است: سر کوچه ما را داربست بسته‌اند و برزنت انداخته‌اند و تکیه برپا کرده‌اند. خیلی هم خوب؛ دم‌شان گرم همین که جوانان برومند شهر همت کرده‌اند و آمده‌اند و به اسم امام حسین(ع) سیاهی چسبانده‌اند و دیگ و سه پایه گذاشته‌اند، شایسته احترام و سپاسند. خدا خیرشان دهد. منتها پنجاه متر بالاتر از این تکیه مسجدی است که شب‌ها چراغش خاموش است و هیچ خبری در آن نیست. مسجد سر کوچه ما تبدیل شده است به شبستان ختم و شب چهلم. البته تک و توک مغازه‌دارها نماز هم در آن می‌خوانند، اما خبری از روضه و سینه‌زنی نیست. به همین قصد چند خیابان را بالا و پایین کردم ببینم آیا بقیه محله ها هم همین است یا نه؛ تقریبا همین است. مسجدها سوت و کورند، تکیه‌ها خلوتند، اما تکیه‌های سرپایی پررونقند. اول انقلاب خاطرم هست که زعمای قوم اصرار می‌کردند که مساجد را پر کنند و همه ایونت‌های مذهبی را در مساجد سازماندهی کنند؛ حتی خاطرم هست که اگر کسی می‌خواست نزدیک مسجد قدیمی، مسجد نو بزند، قصه مسجد ضرار را برایش تعریف می‌کردند و می‌گفتند نباید کاری کرد که باعث کسادی کار «مسجد» شود.

در ادامه می خوانیم: من خودم بارها و بارها دیده‌ام که در جنوب شهر فلان هیات در رقابت با بهمان هیات برنامه‌اش را تغییر می‌دهد و سعی در جذب بیشتر عزادار می‌کند. اگر هیات پایین کوچه قورمه سبزی می‌دهند، ما باید چلوکباب بدهیم و اگر آنها بلندگوی‌شان سنتی است ما باید سیستم صوتی فوق پیشرفته داشته باشیم. من به عینه دیده‌ام که گاهی این رقابت چنان جدی می‌شود که اصلا محرم و عاشورا از یاد می‌رود. لذا لازم است که بزرگان و استادان اخلاق مدام تذکر دهند و به پیرمردها یادآوری کند که تنگ‌نظری نکنند و راه را بر جوانان و سلیقه‌های دیگر نبندند و کار و ریاست را در دست خود نگه ندارند که اگر نگه دارند راهی جز انشعاب و تکثیر نمی‌ماند. انگار تقویم محتوم مساجد و هیات‌ها و تکایا همین است که از هم دور شوند. حال آنکه تفکر عاشورا تفکر همگرایی است و قرار بود تشکیلاتی برپا شود که گدایی به شاهی مقابل نشاند و همه را اعم از حزب‌اللهی و غیرحزب‌اللهی، مومن و غیرمومن را پای کار بیاورد تا در کنار هم عزاداری کنند.

روزنامه «صبح نو» در گزارشی با عنوان «شور پایتخت در حماسه اشک» نوشت: این روزها، صبح که از خانه بیرون می‏آیید، فضای شهر جور دیگری شده است. اکثر بلوارها و خیابان‏های اصلی با پرچم‎ها و پارچه‏های سیاه پوشانده‏ شده‌اند. از پنجره خانه‏ها پرچم‌های کوچک سیاه آویزان شده و در هر بیست قدم، یک ایستگاه صلواتی دایر است. سر در همه ایستگاه‏ها با خط درشت نوشته‌شده است: «به یاد لب‌تشنه سالار شهیدان.» زنان و مردان شهر، اغلب لباس تیره و سیاه به تن کرده‏اند. روز که به پایان می‏رسد، خورشید که غروب می‏کند و شب چادر سیاه خود را به روی شهر می‏کشد، شهر رنگ و بوی دیگری به خود می‏گیرد، رنگ و بوی حسینی. در این شب‎ها سکوت در شهر معنی ندارد. آوا و نغمه «حسین حسین» در تمام شهر می‏پیچد. آهنگ‏های عزاداری از خیلی از ماشین‏ها شنیده می‏شود. شهر پر از حرکت، صدا، اشک‌وآه است.

در ادامه می خوانیم: مراسم محرم جنبه‏های فرهنگی، سلامتی، امنیتی و شهری زیادی دارد. همین مساله لزوم حضور بسیاری از ارگان‏ها و سازمان‏ها را در صحنه به اثبات می‏رساند. جنبه‎های مختلف محرم حکم می‎کند که هر یک از ارگان‏ها وارد عمل شوند. سازمان فرهنگ و ارشاد اسلامی به‌صورت محسوس و غیر محسوس بر عزاداری و آواهای هیات‏های عزاداری نظارت دارد. درصورتی‌که شعر یا شعاری خلاف آنچه پیام سرورسالار شهیدان را برساند، با آن مقابله می‏کند.

**حمایت از گردشگری؛ راهکاری برای توسعه اقتصادی
گردشگری به عنوان یک صنعت تاثیرگذار در دهه های اخیر توجه کشورها را به خود جلب کرده است و به دلیل آثار مثبت فراوان خود همچون ایجاد اشتغال، ارزآوری، کـمک به آشنایی فرهنگ ها می تواند یاری بخش دولت ها در مسیر رشد و پیشرفت باشد. ایران نیز با توجه به تاثیر غیر قابل انکار گردشگری در پویایی اقتصادی می کوشد تا از آن به بهترین شکل استفاده کند. در این میان باید دانست بهره مندی از پیامدهای ارزشمند آن زمانی امکان پـذیر خواهد بود که شناخت کافی درباره ماهیت این پدیـده و ویژگی های آن و قابلیت های مناطق مختلف صورت گیرد به همین سبب باید مکان های گوناگون کشور به خوبی معرفی و در کنار آن از این صنعت حمایت شود تا حرکت در مسیر توسعه اقتصادی شتاب پیدا کند.

روزنامه «تفاهم» در یادداشتی با عنوان «بگذارید گردشگران بیایند!» آورده است: در جهان امروز گردشگری را از منظر صنعت و تجارت می نگرند. صنعتی که موجب اشتغال است و دوام اقتصاد و تبلیغ فرهنگ و هویت ملی. اما به رغم اهمیت موضوع و تاکید دینی، نتوانسته ایم و یا نخواسته ایم، گردشگران را از اقصی نقاط عالم به میهمانی سرزمین مان دعوت نماییم. چرا رفتاری سخت با گردشگران داریم و سخت با گردشگران رفتار می نماییم.! واقعیت این است که گردشگری در دنیای مدرن، ادب و آدابی دارد و گردشگر به جایی می  رود که امن باشد و در امنیت! خوشبختانه در خاورمیانه ناآرام، ایران آرام می تواند این شرایط را فرآهم نماید. ایران می تواند سهم خود را از دنیای گردشگری بگیرد و جزء کشورهای مدعی شود. شاید اندکی سیاست زدگی و هراس از گردشگران مانع این امر شده است! بگذارید گردشگران دنیا بیایند و سرزمین مان را ببینند! سرزمینی که دیار دیدنی ها و شنیدنی ها و افسانه هاست.

مهدی خلیلی در ادامه این یادداشت می نویسد: از گردشگر نترسیم که باور داشته باشیم، گردشگران رسانه‌هایی هستند که می توانند تبلیغ و تعریف درستی از ایران ارایه دهند و نقش مهمی در مبارزه با ایران هراسی دارند! بگذارید گردشگران بیایند و نانی بیاورند و نام ما را آوازه جهانی نمایند و ما بتوانیم جزو ده کشور گردشگر دنیا شویم. بگذارید دنیای پر ادا و پرادعا، آموزه‌های اصیل اخلاقی و انسانی ما را بداند که شیخ ابوالحسن خرقانی، عارف بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری می گوید: هر که در این سرا درآید، نانش دهید و از ایمانش مپرسید.

روزنامه «دنیای اقتصاد» با انتخاب گزارشی با عنوان «استراتژی های قیمت گذاری برای تورها» نوشت: نخستین مساله برای داشتن درکی درست نسبت به قیمت‌گذاری، شناخت بازاری است که شرکت‌های یک صنعت در آن مشغول به فعالیت هستند. ساختار بازار صنعت گردشگری را می‌توان تا حدود زیادی رقابتی دانست زیرا ورود به آن با موانع چندانی روبه‌رو نیست، در اغلب فعالیت‌های آن سرمایه چندان زیادی لازم نیست، مجوزهای لازم هزینه گزافی طلب نمی‌کنند و نیاز به تجهیزات خاص نیز در اغلب موارد وجود ندارد. در مورد آژانس‌ها و تورها نیز این مساله صدق می‌کند. به‌طور کلی از آنجا که موانع ورود به این کسب و کار چندان زیاد نیست، ماهیت این بازار رقابتی است. اما این مساله چه تاثیری می‌تواند روی رقابت‌پذیری تورها و البته جذب مشتریان و شیوه قیمت‌گذاری و محدودیت‌های تورگردانان داشته باشد؟

در ادامه آمده است: نکته نخست در این مورد آن است که اگر بازار را رقابتی در نظر بگیریم و فرض کنیم کالاها و خدمات ارائه‌شده از سوی تورها تا حدود زیادی همگن محسوب می‌شوند، آنگاه بازار است که قیمت تورها را تعیین می‌کند و هر بنگاهی که درگیر فعالیت‌های گردشگری تورگردانی است، نمی‌تواند چندان روی قیمت تاثیر بگذارد، زیرا افزایش قیمت موجب می‌شود مشتریان آن به آژانس‌های دیگری که تعداد آنها کم هم نیست، رو بیاورند. در این چارچوب و از آنجا که تولیدات بیشتر تورها تفاوت چندانی با هم ندارند، تنها چند شرکت معدود به‌دلیل برند، سابقه فعالیت، تبلیغات مناسب یا کیفیت متفاوت خدمات ارائه‌شده می‌توانند قیمت‌گذاری مربوط به خود را داشته باشند و سود آن را نیز کسب کنند، بدون آنکه مشمول قوانین بازار یا تغییر معنادار مشتریان شوند؛ اما برای سایر تورها و شرکت‌های گردشگری قوانین بازار رقابتی برقرار است.

روزنامه «اعتماد» در یادداشتی با عنوان «گردشگری جنگ و تلخی‌های دیدنی» به قلم الهام معینی جزنی می نویسد: هفته دفاع مقدس شروع شده است تا یادآور هشت سال دفاع مظلومانه مردمی باشد که آتش حرص و کینه قدرت‌طلبان به ناگاه بر سرشان آوار شد. سال‌های سیاه دود و آتش که با دلاوری و از خودگذشتگی همراه شد تا برگی متفاوت و تلخ در تاریخ این کشور ورق بخورد. جنگ هرچه بود، ناجوانمردانه و نابرابر، تمام شد تا اثرات آن تا سال‌ها بر تن و روان این آب و خاک و مردمان باقی بماند. تا ما بمانیم و یاد و خاطره‌ای که باید به شایستگی و درخور نامش گرامی داشته شود. تاریخ جهان مملو از خاطرات سیاه جنگ‌ است. نقاط زیادی در جهان، یادآور لحظات دردناک و خاطره قربانیان جنگ‌ است؛ از همین رو گردشگری جنگ در بسیاری از نقاط دنیا رایج بوده و مقاصد گردشگری جنگ به کشور یا منطقه خاصی محدود نمی‌شود.

در ادامه می خوانیم: گردشگری جنگ یکی از حوزه‌هایی است که در کشورهایی که درگیر جنگ بوده‌اند، همواره مورد توجه قرار گرفته است. روسیه، فرانسه، بلژیک، ترکیه، ژاپن، ویتنام، هرساله پذیرای هزاران گردشگر در قالب تورهای بازدید از موزه‌ها و یادمان‌ها است. اما گردشگری جنگ در کشور ما، آنقدر بی‌برنامه بوده و آثار شلختگی در آن زیاد است که انسان در این دنیای بی‌نظمی گم خواهد شد. بی‌نظمی‌هایی که به نظر می‌رسد به دلیل نبود کارشناسان زبده، به رویه‌ای طبیعی تبدیل شده است. شاید تنها فعالیت جدی‌ای که در این حوزه در کشور انجام می‌شود، برگزاری تورهای راهیان نور باشد که آنهم از نظر کارشناسان، برای جامعه محلی، سود و انتفاعی ندارد و از لحاظ زیرساختی نیز دارای مشکلات فراوانی است. بسیاری از این تورها، از استانداردهای گردشگری برخوردار نبوده‌اند و تبلیغات مناسبی نیز برای آنها صورت نمی‌گیرد.

** آغاز مهر و ضرورت توجه به آموزش در مدرسه ها
مدرسه پس از خانواده از مهمترین نهادهایی است که کودک بیشتر وقت خود را در آن سپری می کند، از این رو نقش مهمی در آموزش و جامعه پذیری فرد و تربیت سرمایه های انسانی دارد. امروزه سرمایه انسانی برای کشورهای توسعه یافته به عنوان یک ضرورت به حساب می آید و ایران از این نظر از پتانسیل بالایی برخوردار است، به همین سبب نهادهای مسوول به ویژه در حوزه آموزش و پرورش باید نگاه ویژه ای به این سرمایه بزرگ داشته باشند و همچنین نیز خود این نهادها از طرف نهادهای بالا دستی حمایت شوند تا به آسودگی خیال بیشتر بتوانند به تربیت نسل آینده همت گمارند.

روزنامه «آرمان» در یادداشتی با عنوان «ضرورت مداخلات روانشناسی در مدارس» آورده است: آموزش‌وپرورش غربالگری روانشناختی نمی‌کند و صرفا به غربالگری هوشی می‌پردازد. البته ظاهرا طرحی در حال بررسی است که غربالگری روانی در آغاز سال‌تحصیلی اتفاق بیفتد. با وجود این، در ایران آمار رویدادهای روانی بالاست. گزارش‌های جهانی نشان می‌دهد پایتخت ایران ششمین شهر پراسترس جهان است. همچنین مطالعه دیگری از سوی وزارت بهداشت در سال 95 درباره شش‌هزار گروه نمونه انجام شده که گزارش آن در سال96 منتشر شده است. این مطالعه نشان می‌دهد 85‌درصد گروه نمونه ظرف شش‌ماه گذشته یک استرس عمده را تجربه کرده‌اند. بنابراین وقتی زندگی در شهرهای ایران با فرایندهای استرس‌آمیز توام است، به‌تبع آن مردم مشکلات بیشتری را در رفتاری‌های خود نشان می‌دهند. برای مثال آموزش‌وپرورش محل مناسبی است تا دانش‌آموزانی که دچار مشکلات عاطفی و ناسازگاری هستند و از بیش‌فعالی رنج می‌برند، شناسایی شده و به آنها خدمات خاص مشاوره ارائه شود. این درحالی است که غربالگری روانی می‌تواند در فضاهای مختلفی انجام شود. برای مثال، یک سازمان یا نهاد ممکن است بتواند برای کارکنان خود پرونده‌های سلامت درست کند. از این رو وقتی وضعیت کارکنان خود را غربالگری می‌کند، ممکن است با هزینه اندکی بهره‌وری سازمان خود را بالا ببرد یا در قوه‌قضائیه اگر ثابت شود که فردی سابقه کودک‌آزاری در گذشته داشته و قاضی تجویز کند که 20جلسه در فرایند روانشناسی حضور یابد، ممکن است این امر در پیشگیری از کودک‌آزاری‌های بعدی موثر باشد.

مجید صفاری نیا روانشناس و استاد دانشگاه در ادامه این یادداشت می نویسد: برای اینکه ما بتوانیم از این فضای بسته خارج شویم، باید استانداردهای سلامت اجتماعی را بالا ببریم؛ یعنی از یک طرف شرایط را به‌گونه‌ای مهیا کنیم که میزان استرس در شهرها کاهش و میزان رفاه و اشتغال افزایش یابد و از طرف دیگر هم با اجرای غربالگری روانی از آسیب‌هایی که هزینه‌های سنگینی را در جامعه ایجاد می‌کنند، پیشگیری کنیم. اگر غربالگری روانی به‌موقع صورت گیرد، تاثیر مثبتی دارد. برای مثال، ممکن است افرادی که دچار مشکلات عاطفی هستند ترک تحصیل کنند. به‌عبارت دیگر، فردی که مشکلات عاطفی دارد و از تحصیلات لازم هم برخوردار نیست، ممکن است همیشه برای جامعه هزینه ایجاد کند. بنابراین وجود غربالگری‌های روانی بسیار ارزشمند است و وزارت آموزش‌وپرورش باید در این حوزه برنامه‌ریزی کند و کاری انجام دهد.

روزنامه «همدلی» در یادداشتی با عنوان «اول بی مهری!» به قلم محمد صادقی نوشت: اول مهر مدرسه ها بازگشایی شدند. در این روز دانش‌آموزان راهی کلاس‌های درس می‌شوند بلکه آینده بهتری داشته باشند. بهترین و حساس‌ترین سال‌های زندگی دانش‌آموزان در مدرسه‌ها سپری می‌شود ولی در ایران برای بهترین و حساس‌ترین سال‌های زندگی که ناب‌ترین زمان برای یادگیری و خودشکوفایی انسان‌ها است، برنامه‌ریزی چندانی به چشم نمی‌خورد. یعنی نه آموزش و پرورشی مطابق با دانش روز دنیا و تازه‌ترین دستاوردهای علوم انسانی در کار است، نه بهره‌گیری از تجربه‌های علمی و اجرایی کشورهای پیشرفته و نه جایی و مجالی برای آموختن درس‌های زندگی! سرانجام ما نمی‌دانیم که در میان حجم وسیعی از کتاب‌ها و برنامه‌های درسی، جایگاه «درس‌های زندگی» در آموزش و پرورش ما کجاست؟ و آموزش و پرورش ما با چه هدفی و بر اساس چه فلسفه‌ای پیش می‌رود؟ مهمترین پرسش در اول مهر این است که مسئولان آموزش و پرورش و افرادی که برنامه‌ریزی کتاب‌ها و برنامه‌های درسی را برعهده داشته و دارند، و به طور کلی نهادهایی که مسئولیت آموزش و پرورش برعهده آنهاست یعنی وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، صدا و سیما، وزارت فرهنگ و ارشاد، جامعه روشنفکری و... در طول این سال‌ها چه کرده و چه می‌کنند؟ این پرسش بسیار مهمی است زیرا ما امروز نه از جامعه‌ای اخلاقی برخورداریم و نه از جامعه‌ای که علم و عقلانیت در آن ارجمند شمرده شود. موجی از بی‌اخلاقی، بدرفتاری، عقل‌گریزی، مادی‌گرایی و... پدید آمده که محصول ایدئولوژیک‌اندیشی و ضعف‌ها و نقص‌هایی است که در این نهادها وجود دارند.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: ما چند دهه است با تکیه بر شعر و شعار و با بی‌توجهی به برنامه‌ریزی‌های علمی مطابق با دانش روز جهان، راه می‌پیماییم که نتیجه آن اکنون پیش روی ماست! معجزه‌ای هم در کار نیست، بدون کار و کوشش برای اصلاح فرهنگ و بالابردن کیفیت برنامه‌ها در آموزش و پرورش، هر گام و اقدامی برای توسعه کشور ناقص خواهد بود. با امتداد این وضعیت آشفته نیز، اول مهر قبل از هر چیزی سرآغاز بی‌مهری و جفا در حق کودکان، نوجوانان و جوانان این سرزمین است.

روزنامه «شرق» در یادداشتی با عنوان «آغاز مهر و حال آموزش ‌وپرورش» آورد: آغاز مهرماه، آغاز دوباره مدرسه‌هاست. مهرماه، آغاز پاییز طبیعت است؛ اما برای آموزش، آغاز بهار است. از شور وشادی کودکان می‌توان این بهار را در کوچه و خیابان دید و احساس کرد. نزد ایرانیان قدیم هم روز اورمزد، در همین روزها بوده است. به گفته فردوسی بزرگ: «همان اورمزد و همان روز مهر / بشوید به آب خرد جان و چهر» و قرار ما هم در مدرسه همین است که با آب و خرد، جان و چهر بشوییم؛ اما مهر یک مناسبت آموزشی برجسته جهانی را هم با خود همراه دارد؛ پنجم اکتبر (١٣ مهر) روز جهانی آموزگار.

در ادامه این یادداشت می نویسد: خوشبختانه دیگر کمتر کسی پیدا می‌شود که ادعا کند وضعیت آموزش‌ وپرورش ما خوب است و ما هم به اندازه کافی، برای آموزش هزینه صرف می‌کنیم. چند سال پیش، این‌گونه نبود و بسیاری از مسئولان این واقعیت‌ها را انکار می‌کردند. در بهسازی‌های آموزشی کامیاب جهانی، یکی از بخش‌های برجسته، وجود تربیت معلم کیفی است. چندی پیش، در برنامه «پرسشگر» تلویزیون، محمود مهرمحمدی، سرپرست دانشگاه فرهنگیان ایران، از حدود ١٠‌ هزار‌ میلیارد تومان نیاز مالی سخن می‌گفت که این دانشگاه ‌اکنون نیازمند آن است تا بتواند کار خود را بدون نیازهای مالی شدید، پیش ببرد. آنچه از زبان دانشجو- آموزگاران دانشگاه فرهنگیان شنیده می‌شود و در فضای مجازی بازتاب می‌یابد، نشان می‌دهد وضعیت این دانشگاه به‌هیچ‌رو امیدوار‌کننده نیست.

*گروه اطلاع رسانی
خبرنگار: مهدی احمدی**انتشار دهنده: شهربانو جمعه
پژوهشم**9370**2002**9131
ایرنا پژوهش، کانالی برای انعکاس تازه ترین تحلیل ها، گزارش ها و مطالب پژوهشی ایران وجهان، با ما https://t.me/Irnaresearch همراه شوید.

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۸۲۵۲۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای در «کوچه سلامت پلاک۱۰۲»

به گزارش خبرگزاری صدا و سيما ، کوچه سلامت پلاک ۱۰۲، تنها برنامه رادیو سلامت است که موسیقی متناسب با بخش‌های مختلف و متنوع برنامه به صورت زنده اجرا می‌کند، و با رویکرد اجتماعی به موضوعات با نگاهی طنز و سرگرمی می‌پردازد.
در این برنامه رادیویی، هر هفته با بخش «بزن بریم» به نقاط گردشگری کشور عزیزمان سفر می‌کنیم و در مورد بخش‌های گردشگری معرفی شده صحبت می‌کنیم.

بخش‌های نمایشی و طنز در مورد مشکلات زندگی و برخورد با مشکلات در روند برنامه به صورت نمایش‌های کوتاه پخش می‌شود، در بخش «تیک تاک» نیز شنوندگان در مسابقه زنده تلفنی برنامه شرکت می‌کنند.
برنامه «کوچه سلامت پلاک۱۰۲» به تهیه کنندگی «محسن کریمی» امروز جمعه ساعت ۹ صبح به مدت ۱۲۰ دقیقه از رادیو سلامت پخش می‌شود.