کربلا مي‌مرد اگر زينب نبود
تاریخ انتشار: ۹ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۱۰۱۱۱
حضرت زينب (س) خطاب به يزيد فرمود: افسوس که ناچار از گفتگو با تو هستم و گرنه من ترا کوچکتر و حقيرتر از آن مي دانم که با تو سخن بگويم قسم به خداست که جز او خداترسي ندارم و جز به او نزد کسي شکايت نمي برم هر مکر و خدعه اي که داري بکارگير و هر تلاشي در اين بکن و هر چه مي تواني با ما دشمني نما ولي بدان به خدا سوگند نمي تواني ياد ما را محو کني و ذکر اهل بيت را از بين ببري به گزارش جهان نيوز، در حادثه کربلا يکي از چهره هاي خيلي مهم و تعيين کننده که بار سنگين پيام رساني امام حسين (ع) را بر عهده گرفت و به خوبي هم انجام داد شخصيت و زني است به نام زينب(س) .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حضرت زينب (س) زير تربيت و آموزش مادر تا چهار سالگي و پس از آن زيرآموزش پدر بزرگوار و برادران ايشان امام حسن مجتبي و امام حسين(ع) رشد نمود و زمانيکه به سن ازدواج رسيد او را به ازدواج پسرعمويش عبدالله بن جعفر بن ابي طالب که ما بيشتر او را به نام جعفر طيار مي شناسيم که يکي از سرداران بزرگ اسلام بود و نتيجه اين ازدواج چهار پسر به نامهاي علي ، محمد، عون ،اکبر و دختري بنام ام کلثوم بود زينب (س) در مدينه مي زيست و تا وقتي که حادثه کربلا يعني تا سال 60 هجري 27 رجب در مدينه زندگي مي کرد و در آن زمان با کاروان امام حسين(ع) راهي عراق شد و مسايلي که در آن حادثه پيش آمد و من پس از يکي دو مطلب به آن مي پردازم و پيش از آن لازم است که قدري به شخصيت زينب (س) اشاره شود.حضرت زينب (س) داراي نبوغ و استعداد فوق العاده ويژه اي بوده است طوريکه گاه اميرمومنان علي (ع) درسهاي را مي خواست به او بياموزد ولي در عين درگفتن متوجه مي شد که دختر او پيشاپيش مطلب را فهميده است و آگاهي دارد اين نشان مي داد که دختر بزرگوار علي (ع) از استعداد ويژه اي برخوردار است به همين دليل ممکن دلايل ديگري چون زهد و حرمت او نزد پدر و مادر سبب شده بود که حضرت امام حسن و امام حسين(ع) براي خواهر گراميشان حضرت زينب (س) احترام فوق العاده و ويژه اي قائل شوند.
يکي از مورخان بنام بهرامي در کتاب عوام العلوم مي نويسد: که هر گاه حضرت زينب (س) به امام حسين (ع) وارد مي شد به آنها احترام خواهر تمام قد مي ايستادند وزينب را در جاي خود مي نشاندند، حتي گفته شده است که در وقت قرآن خواندن هم اگر امام حسين(ع) مشغول قرآن خواندن بود اگر زينب (س) وارد مي شد از جا بر مي خواست و زينب را در جاي خود مي نشانيد.حضرت زينب کبرا (س) در طول سالهاي زندگي خود به حوادث خيلي تلخي روبرو شد و از همين سبب او را ام المصائب يعني مادر مصيبتها هم مي نامند، گرفتاريها و حوادث تلخ زندگي حضرت زينب (س) را بخواهيم به شکل فهرست گونه مرور کنيم برخي از حوادث عبارتند از رحلت جد بزرگوارش پيامبر اسلام (ص) در سال دهم هجرت از دست دادن مادر زهراي مرضيه (س) در سال دهم هجرت و با فاصله اندکي از رحلت پيامبر بزرگ اسلام فتنه هاي جنگ هاي جمل ، صفين و نهروان در سالهاي 35 تا 40 هجرت که به پدرش حضرت علي (ع) روا رفت و زينب شاهد اين جنگها و کشتارها بود و شهادت پدر بزرگوارش اميرمومنان علي (ع) در سال چهلم هجرت و مشاهده فرق شکافتة پدرش در اين حادثه و مورد ديگر جسارتهاي معاويه و پيروانش به امام حسن (ع) و لعن علني خطيبان درباره پدرش اميرمومنان و به برادرش امام حسين(ع) و همچنين مشاهده شهادت امام حسن(ع) و جريان دفن آن حضرت در بقيع در سال پنجم هجرت در حاليکه مي ديد بدن امام حسن(ع) را دشمنان سنگباران کرده اند و مانع شده اند که او را در کنار جد بزرگوارش در داخل حرم نبوي دفن و خاکسپاري کنند و همين گونه در مرحله آخر جدايي از همسر و هجرت با امام حسين (ع) از مکه به سوي عراق در سال 60 هجري و در اين سال است که فصل جديدي از زندگي زينب (س) گشوده مي شود که همه رنج است يعني از سال 60 هجري سنگينترين مصيبتهاي که نسبت به گرفتاري هاي گذشته خيلي بزرگ به شمار مي آمدند در حادثه کربلا زينب(س) مسئوليت و رسالتهاي زيادي را به دوش داشت و انجام داد که اگر کسي غير از زينب (س) بود چنين رسالت و مسئوليتي را نمي توانست به فرجام برساند اين زينب بود که مي توانست بار سنگيني را بر دوشت بگيرد زينبي که پيشاپيش جزء چهره هاي علمي و آماده براي پذيرش چنين مسئوليت بزرگي بود که اگر غير اين بود نمي توانست اين رسالت را به عهده بگيرد به هر صورت حضرت زينب (س) در حادثه کربلا چند رسالت را بر عهده داشت يکي پرستاري و ديگري سرپرستي کودکان و حرم بر جا مانده از امام حسين(ع) و ديگر رساندن پيام عاشورا و هدف و رسالت نهضت عاشورا به جهان ،توجه داريم که در آن وقت وسيله اي که خبر کربلا را به دنيا برساند و حقايق نهضت عاشورا را بيان کند وجود نداشت برنامه طوري تهيه شده بود که در بياناني که در آن روز تقريباً بيابان بود ومنطقه کربلا مسکوني بشمار نمي آمد.يزيد و عمر سعد چنان برنامه ريزي کرده بودند که اين حادثه بايد دور از چشم مردم در منطقه خلوتي اتفاق بيافتد تا مسلمانان شاهد جناياتي که بر اهل بيت روا مي رفت نباشند و قصاوتها را از نزديک مشاهده نکنند و مظلوميت حادثه کربلا و سخنان امام حسين(ع) را به دنيا و جهان امروز و آيندگان نقل نکنند همه اين مسائل سبب شد که اين بار سنگين را زينب (س) بر دوش بگيرد و خبر درست واقعه کربلا را به گوش جهانيان برساند و ما اگر تصور کنيم که پس از انکه حادثه عاشورا اتفاق افتاد و در روز دهم محرم سال 61 هجري تمامي مردان به علاوه خود اباعبدالله الحسين (ع) از دم شمشير گذرانده شد و حرم اهل بيت و امام حسين به اسارت گرفته شد و به بدنهاي پاک و مطهر شهيدان کربلا اسب تاخته شد و اهل بيت وقتي به اسارت گرفته شدند هم با طناب دست بسته بر شتران بدون محمل سوار شدند و به سوي کوفه و شام به عنوان اسيراني که از دين خارج شده اند و اسيران کفار حرکت داده شدند و به توجه به حالت روحي که يک بانو پس از ديدن اين ماجرا ها و تلخ کاميها چه حالتي بايد داشته باشد زني اسير و زن مصيبت ديده که دو فرزندش در کربلا شهيد شده اند شش تن از برادرانش شهيد شده اند و بهترين فرزندان آل علي (ع) ، آل جعفر ، آل عقيل و آن هاشم در اين ماجرا سربريده شدند و بدنهاي آنها لگدمال سم اسبان شدند و همين گونه کودکان يتيم و زنان بي سرپرستي که در اطراف زينب (س) ضجه و ناله دارند همه آنها تصوير هولناکي است که بر روح و روان حضرت زينب (س) فشار مي آورد و او را شنکنجه مي دهد و شديداً تحت فشار قرار دارد .
از سوي ديگر حضرت زينب (س) به همين وضعيت و حالت شکننده روحي بايد سخن و پيام نهضت برادرش حسين را و حقايق ناگفته کربلا را بايد به گوش مردم برساند .از اينروست وقتي که کاروان اسيران زير محاظفت و مراقبت شديد سربازان و نيروهاي مسلح يزيدي وارد کوفه مي شوند و شهر را مي بينند که زنان و مردان و کودکان کوفه در دو طرف مسير صف کشيده اند و نظاره گرند که چگونه وارد مي شوند و برخي هم که از حقيقت ماجرا آگاه بودند ناراحت و بغض زده و گروهي هم از شدت تاثر اشک مي ريختند در اين وقت زينب کبرا (س) با همان حالت روحي ومشکلات رواني که به او فشار مي آورد رو به مردم کرد و از آنها خواست که سکوت کنند و شجاعت بي نظير و علي وار به سخنراني آغاز کرد آنهم از پشت اشتر و با همان حالتي که سرهاي شهداء پيشاپيش در حرکت بودند کودکان هم دنبال آن و همچنين حضرت زينب (س) با دستان بسته ، چشمان گريان ومصيبت زده يک زن سخنراني آغاز کرد و رو به مردم کوفه کرد و صدا زد:
آي مردم کوفه ، آي اهل نيزنگ و فريب گريه مي کنيد،اي کاش هيچ گاه اشک چشمانتان تمام نمي شد و هرگز ناله هايتان خاموش نشود همانا مثل شما مثل زني است که رشته خود را پس از خوب بافتن پاره کند شما سوگندهاي خود را دستاويز فساد در ميان خود قرار داديد حال آگاه باشيد چه بد است آن بار گناهي که به دوش گرفته ايد ،آري به خدا قسم بسيار گريه کنيد و اندک بخنديد زيرا هم آغوش ننگ و عار شديد ننگي که هيچ گاه لکه آن از دامن خود نتوانيد بشوئيد و چگونه مي توانيد اين ننگ را بشوئيد که نواده خاتم پيغمبران و معدن رسالت را کشتيد ،در حاليکه او مرجع رفع اختلافاهايتان و راهنماي زندگي شما بود و سرور جوانان اهل بهشت ،گناه بس بزرگ و کار شومي مرتکب شديد آيا تعجب مي کنيد اگر آسمان خون ببارد، اگاه باشيد چه بد و زشت بود انکه نفس تان به شما فرمان داد و هم خدا را به شما خشمگين کرد و هم در عذاب جاودانه خواهيد بود آيا مي دانيد کدام جگري را شکافتيد چه خوني را ريختيد و کدام پرده نشيناني را از پرده بيرون کشيديد کار خيلي زشت و منکر مرتکب شديد که نزديک است آسمانها از هول آن فرو ريزد و زمين بشکافد و کوهها از هم متلاشي گردد ،خطبه طولاني است و من بخشي از آنرا گفتم پس از پايان خطبه راوي که در آن صحنه حضور داشت مي گويد: ديدم زنها و مردان کوفه به ضجه و ناله در آمدند و از کردار زشت ابن زياد پشيمان اند ولي کاري از دست شان بر نمي آيد .
حضرت زينب (س) اين سخنراني را در کوفه ايراد کرد ولي اين سخنان آخر او نبود نه فقط با مردم کوفه سخن گفت و آنها را به کار زشت شان آگاه کرد بلکه وقتي اسيران را بردند و در دارالعماره ابن زياد در يک صف مثل اسيران مشرکان آنها را صف کردنند و روبروي ابن زياد قرار دادند ، ابن زياد که سرمست پيروزي بود با تکبر و خودخواهي پرسيد: که اين زن کيست؟ ، به او جواب دادند که اين زينب دختر علي (ع) است و شروع کرد به توهين و تحقير حضرت زينب (س) ولي حضرت زينب (س) اين حمله را درجواب ابن زياد به زبان آورد که نشان مي دهد بانو چه قدر از شجاعت بالا برخوردار بوده است که در برابر مرد جلاد و خونريزي که اکنون در اقتدار و به کرسي قدرت نشسته است و او به عنوان اسير در مقابل وي قرار دارد اين جمله را زينب به ابن زياد فرمودند:
الحمدالله الذي اکرمنا بنبي و طهرنا من الرجس تطهيرا انما يفتضحل فاسق و يکذب الفاجر و هو غيرنا......
يعني حمد و سپاس خداي را که ما را به وسيله پيامبرش گرامي داشت و از هر رزق پليدي و آلودگي پاک و مبرا ساخت و همانا مشخص تبهکار رسوا مي شود و بدکار دروغ مي گويد و او غير از ماست ، مادرت به عزايت بنشيند اي فرزند مرجانه . عبيداله ابن زياد در حاليکه از خشم رگهاي گردنش پر از خون شده بود با مسخره گفت: چگونه ديدي کار خدا را درباره برادرت و خاندانت و بي بي زينب (س) با همان بي اعتنايي فرمود: هر چه ديدم از خدا زيبايي و خير بوده است آنها گروهي بودند که خداوند کشته شدن را بر آنها نوشته بود و از اينرو به قتلگاه شتافتند و زود است که خداوند تو و آنها را در يکجا جمع کند و در پيشگاه او محاکمه شويد تا معلوم حق با کيست اي پسر مرجانه . حضرت زينب (س) پس از آنکه به حضور يزيد خليفه ستمگر و طاغوت آن وقت رسيد باز هم در مجلس يزيد با سخنان بر حق خود چنان يزيد را رسوا کرد و وي را به گريه واداشت که توان پاسخگويي از يزيد سلب شد.
حضرت زينب (س) درمجلس شام که همه ارکان و بزرگان خلافت نامشروع يزيد جمع بودند و خود يزيد سرمست شراب خوري و پيروزي دروغين رقيبش امام حسين (ع) نشسته بود.حضرت زينب (س) خطاب به يزيد فرمود: افسوس که ناچار از گفتگو با تو هستم و گرنه من ترا کوچکتر و حقيرتر از آن مي دانم که با تو سخن بگويم قسم به خداست که جز او خداترسي ندارم و جز به او نزد کسي شکايت نمي برم هر مکر و خدعه اي که داري بکارگير و هر تلاشي در اين بکن و هر چه مي تواني با ما دشمني نما ولي بدان به خدا سوگند نمي تواني ياد ما را محو کني و ذکر اهل بيت را از بين ببري آنگاه سخناني بين حضرت زينب (س) و يزيد رد و بدل مي شود و همه حاضرين از اين شجاعت و فصاحت تعجب مي کنند و انگاه حضرت زينب (س) خطبه خيلي مهم خود را شروع مي کند که بخشي از آن چنين است: اي يزيد آيا پنداشتي که چون بر ما سخت گرفتي و اطراف زمين و افاق آسمان را بر ما تنگ نمودي و ما را مثل اسيران به اين طرف و آنطرف کشاندي اکنون ما درنزد خدا خوار گشته ايم و تو را نزد او قرب و منزلتي است ؟خير ، بدان که اگر خد به تو مهلتي داده است براي اين است که مي فرمايد: کافران هرگز مي پندارند که اگر به آنها مهلتي داديم به سود آنان است ولي ما به آنها مهلت مي دهيم تا بيشتر گناه کنند و از پس عذاب خوارکننده براي آنها خواهد بود .
حضرت زينب(س) با استدلال با اين آيه مبارکه مي خواهد کفر يزيد را آشکار کند و نشان دهد که اين فرصتي که براي تو بدست آمده است آزمون و فرصتي است که خداوند در اين آيه مبارکه مي فرمايد : که ما آنها را مهلت مي دهيم تا گناه و کردار زشت بر پرونده آنان افزوده شود . يزيد از اين سخنان که چون نيزه اي بر قلبش وارد شده بود از وحشت و تاثر بر خود لرزيد و توانايي پاسخ گفتن نداشت و ناچار روي از حضرت زينب (س) بگردانيد و پس از چندي که حضرت سجاد(ع) نيز سخناني به او فرمود شروع کرد به ناسزا و لعنت به ابن مرجانه و ابن زياد چون او سبب شده است تا اهل بيت را به اسارت بگيرند و حادثه کربلا را ايجاد کنند، و تاثير عملکرد درست حضرت زينب (س) را در رساندن پيام عاشورا به همين زودي آثارش را ديديد و مشاهده کرديد که پس از پايان خطبه يزيد فوراً پشيمان مي شود و تقصير حادثه کربلا را به گردن والي کوفه ابن زياد مي اندازد و دامن خود را مي خواهد از اين لکه ننگين تاريخي بشويد و اما تاريخ در پرتو حقيقت طلبي و آگاهي بخشي حضرت زينب (س) و همچنين در پرتو حقيقت طلبي شهيدان کربلا و خون امام حسين (ع) براي هميشه لعن و نفرين خويش را بر يزيد و دستگاه غاصبانه يزيد مي فرستد و از سوي ديگر بر حسين ، ياران و خواهر وي حضرت زينب (س) پيام رسان نهضت عاشورا درود مي فرستد به اين ترتيب بود که حضرت زينب (س) رسالت سنگين پيام رساني نهضت عاشورا را به نيکوترين وجه به پايان رسانيد و نخستين لرزه هايي که به اندام دستگاه يزيدي افتاد بر اثر خطبه ها و بيانات آتشين و حق مردانه حضرت زينب (س) بود . درود خدا بر شهيدان کربلا و حضرت زينب کبرا (س) رسالت مدار و مبلغ و پيام رسان نهضت حسيني .
منبع: جهان نيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۱۰۱۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلیل عظمت شاه عبدالعظیم حسنی (ع) چه بود؟
حجت الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، کارشناس مذهبی درمورد فضائل حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه بیان کرد: مرحوم آیت الله محمد محمدی ری شهری که مدتی، تولیت آستان شریف حضرت عبدالعظیم حسنی را برعهده داشت در کتاب «خاطره هاى آموزنده» خویش با یک واسطه، داستان عجیبی درمورد زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه نقل کرده است.
این خطیب شهیر که در زمان رضاخان پهلوى در تهران تبلیغ مىکرد، به دستور طاغوت وقت دستگیر مىشود. ایشان بعد از آزادى نقل می‌کرد: بعد از یک سال زندان به شهر بیرجند تبعید شدم. یکى از شبها که بسیار دلتنگ بودم، به حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه متوسل شدم و با چشم گریان به خواب رفتم. در رویا دیدم وارد مجلسى شدم که جالسین همه روحانى بودند، چ و صدر مجلس، حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه با صورتى نورانى و مجلل نشسته است. جلو رفتم و بعد از سلام شکایت حالم را به عرض رساندم.
فرمودند: «وقتى در تهران بودى نزد ما نمىآمدى؛ ولى بعد از این به دیدار ما بیا.»
از خواب بیدار شدم و تا صبح فکر مىکردم. بعد از اذان صبح، مأمور شهربانى در منزل آمد و گفت: مرخص شدى، هر کجا مىخواهى برو!
بدون هیچ تعرض و تعقیب و تعهد به تهران آمدم و با خود عهد کردم تا آخر عمر زیارت آن حضرت را شبهاى جمعه ترک نکنم.
سالیانی ست که بر قبله‌ی ری رو کردم
دست من نیست، به احسان شما خو کردم
هر سلامی به تو دادیم، حسن داده جواب
بی سبب نیست که در صحن تو هوهو کردم
مقام حضرت عبدالعظیم نزد اهل بیت (ع)
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: این محدث کبیر و این امام زاده واجب التعظیم از دریای بیکران فضل و بزرگواری برخوردار هستند.
بر اساس آن‌چه از تاریخ تولد و وفات حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه بدست می‌آید، ایشان دوران حیات پنج امام از امامان اهل بیت علیه السلام یعنى امام کاظم علیه السلام تا امام عسکرى علیه السلام را درک کرده اند؛ امّا این بدان معنا نیست که به محضر همه آنها هم رسیده و یا از آن معصومین علیه السلام سخنى نقل کرده اند.
آن‌چه قطعى و مسلّم است، این است که حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه محضر امام جواد علیه السلام و امام هادى علیه السلام را درک نموده و از این معصومین علیه السلام احادیث فراوانى نقل کرده اند.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی گفت: براى اثبات عظمت علمى حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام کافى است که بدانیم امام معصوم علیه السلام، مردم را براى حل مشکلات دینى و یافتن پاسخ پرسشهاى اعتقادى و عملىشان، به حضرت عبدالعظیم حسنی رحمت الله علیه ارجاع داده اند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: صاحب بن عبّاد در رسالهاى که در شرح حال حضرت عبد العظیم حسنی رحمت الله علیه نوشته، در توصیف علمى ایشان آورده اند:
ابو تراب رویانى، روایت کرد که شنیدم ابو حمّاد رازى مىگفت: خدمت امام هادى علیه السلام در سامرّا رسیدم و مسائلى از حلال و حرام از ایشان پرسیدم.
امام هادی علیه السلام به پرسشهاى من پاسخ دادند و هنگامى که خواستم از ایشان خداحافظى کنم، به من فرمودند:
«یا أبا حَمّاد! إذا أَشکَلَ عَلَیک شَىءٌ مِن أمرِ دینِک بِناحِیَتِک فَسَل عَنهُ عَبدَ العَظیمِ بنَ عَبدِ اللَّهِ الحَسَنِیّ و أقرِئهُ مِنّیِ السَّلامَ.» «اى ابو حمّاد! هنگامى که چیزى از امور دینى در منطقهات براى تو مشکل شد، از عبد العظیم بن عبد اللَّه حسنى بپرس و سلام مرا به او برسان.»
این تعبیر، به روشنى نشان مىدهد که حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام در عصر خود، «مجتهد» توانمندى بوده که بر اساس اصول و قواعدى که از اهل بیت علیه السلام در اختیار داشته، مىتوانسته اند دیدگاههاى اسلام ناب را در زمینههاى مختلف اعتقادى و عملى، استخراج کنند و به پرسشهاى مردم پاسخ دهند.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی افزود: بنابراین، ایشان تنها یک «محدّث» و راوى احادیث اهل بیت علیه السلام نبوده اند؛ بلکه از علماى بزرگ خاندان رسالت بوده اند که پس از معصومان علیه السلام، توان پاسخگویى به مسائل علمى را داشته اند و توانمندى علمى ایشان مورد تأیید و تصدیق امام هادی علیه السلام قرار گرفته است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترت
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد