اما و اگرهای خانه بهداشت در روستاهای فارس
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۷۹۴۴۸
روستای محمدآباد بخش فورگ داراب با ۵۰۶ نفر جمعیت از داشتن خانه بهداشت محروم است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از داراب، فورگ یکی از بخشهای شهرستان داراب و دارای زمینهای کشاورزی مرغوبی است که در آن انواع مرکبات، درختان نخل و محصولات زراعی نظیر گندم، ذرت، پنبه و صیفیجات کشت میشود.
مطابق تقسیمات کشوری بخش فورگ از بخشهای هفتادوپنجگانه استان فارس، یکی از مناطق نیمه گرمسیری است و در منتهیالیه جنوب شرقی استان فارس است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
روستای محمدآباد فورگ در 104 کیلومتری داراب قرار گرفته و 140 خانوار و 506 نفر جمعیت دارد. نبود خانه بهداشت مشکلات عدیده و غیرقابل جبرانی برای اهالی محمدآباد ایجاد کرده است.
دهیار سابق روستای محمدآباد فورگ به تسنیم میگوید: در روستای ما خانه بهداشت وجود ندارد و تا نزدیکترین خانه بهداشت 5 کیلومتر فاصله است.
فریده زنگینژاد که به تازگی از دهیاری محمدآباد کنارهگیری کرده، تصریح میکند: نبود خانه بهداشت لطمات جبرانناپذیری به دنبال داشته به طوری که سال گذشته چند زن باردار در راه رسیدن به اولین مرکز درمانی خارج از روستا دچار سقط جنین شدند.
وی با بیان اینکه همه روستاهای فورگ خانه بهداشت دارند، خاطرنشان میکند: برای احداث خانه بهداشت یک زمین به ارزش 6 میلیون تومان از سوی یکی از خیرین اهدا شده و هزینه احداث تا سقف 20 میلیون تومان از سوی این خیر پرداخت میشود اما شبکه بهداشت برای ساخت خانه بهداشت موافقت نمیکند.
زنگینژاد نبود ساختمان دهیاری و پرش آنتن موبایل را از دیگر مشکلات محمدآباد برشمرد و میگوید: روستای محمدآباد نیازمند امکانات ورزشی برای آقایان و بانوان است البته برای این مهم باید ظرفیت لازم در روستا ایجاد شود. وجود کتابخانه نیز برای روستا ضروری است که با وجود اشتیاق زیاد اهالی تاکنون اقدامی برای راهاندازی کتابخانه انجام نشده است.
کارشناس مرکز گسترش شبکه بهداشت داراب به تسنیم میگوید: برای احداث خانه بهداشت در روستاها باید حدنصاب جمعیت حداقل 800 نفر باشد این در حالی است که جمعیت محمدآباد 500 نفر است و به همین دلیل امکان احداث خانه بهداشت در این روستا وجود ندارد.
احمد بلاغی با بیان اینکه در طرح بازنگری سال 94 این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است، بیان میکند: در طرح بازنگری نیز با احداث خانه بهداشت در روستاهای کمتر از 800 نفر جمعیت موافقت نشده است.
وی خاطرنشان میکند: بهورز باید ماهانه در روستاهای فاقد خانه بهداشت حضور داشته باشد در حالی که در روستای محمدآباد بهورز هفتهای یک بار حضور یافته و اهالی روستا نیز به آنها مراجعه میکنند.
بلاغی با اشاره به اینکه غیر از محمدآباد همه روستاهای فورگ خانه بهداشت دارند، میگوید: همه روستاها تمایل دارند خانه بهداشت داشته باشند حتی روستاهایی با جمعیت 130 یا 150 نفر، اما قانون حدنصاب جمعیت وجود دارد و باید آن را در نظر گرفت.
وی در پاسخ به تسنیم پیرامون مشکل سقط جنین زنان باردار روستای محمدآباد به دلیل در اختیار نبودن امکانات درمانی و بهداشتی فوری بیان میکند: به هر حال هر شخصی برای خود دلایلی دارد اما این موضوعات توجیه است چرا که بهورزها به طور مداوم در این روستا حضور دارند.
مدیر بسیج خواهران فورگ نیز با اشاره به خدمات بهداشتی ارائه شده از سوی گروه جهادی بسیج سازندگی میگوید: در روستای محمدآباد که فاقد خانه بهداشت است خدمات درمانی نظیر ترزیقات، بخیه زدن، پانسمان، چکاپ فشار خون و قند خون توسط گروههای جهادی مستقر در روستا انجام میشود.
رقیه محمدی به برپایی کلاسهای امدادونجات و فوریتهایپزشکی در این روستا اشاره کرده و استقبال اهالی روستا را از این دورههای آموزشی مناسب ارزیابی میکند.
دهیار سابق محمدآباد اما موارد مطرح شده از سوی کارشناس شبکه بهداشت و مسئول بسیج خواهران را تکذیب کرده و تصریح میکند: از مصاحبه شبکه بهداشت و مسئول بسیج بسیار متعجب شدم چرا که در روستای محمدآباد هیچ گونه خدمات درمانی به مردم ارائه نمیشود.
زنگی نژاد خاطرنشان میکند: حضور هفتگی بهورز در روستای محمدآباد و مراجعه مردم به ایشان را به شدت تکذیب میکنم چراکه تاکنون چنین موردی در روستای ما وجود نداشته و مردم تنها از طریق حضور در خانه بهداشت روستای مجاور به امور درمانی خود رسیدگی میکنند و بسیاری از اهالی نیز به دلیل بعد مسافت و کهولت سن، امکان مراجعه به روستاهای دیگر را نداشته و به اجبار درد را تحمل میکنند.
دهیار سابق محمدآباد میگوید: شبکه بهداشت فقط برای وضعیت بهداشتی مغازهها مامور کنترل به روستای ما اعزام میکند. وی اظهار امیدواری میکند که مسئولان به خاطر مردم هم که شده برنامههایی را که ذکر کردهاند، عملی کنند.
خبرگزاری تسنیم در نظر دارد در سلسله گزارشهایی به بیان مشکلات و توانمندیهای شهرستانها و روستاهای استان فارس بپردازد. مردم مناطق مختلف استان میتوانند مشکلات و توانمندیهای شهرستان و روستای خود را از ساعت 8 الی 16 با شماره تماس 07132281975 با دفتر خبرگزاری تسنیم استان فارس در جریان بگذارند.
گزارش از سمیه انصاری فرد
انتهای پیام/
R41382/P1361/S6,61/CT7منبع: تسنیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۷۹۴۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روستایی که سهم لک لک ها شد | لک لک هایی که روستاییان را مجبور به خانه سازی کردند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لکلک جدید را منتشر میکند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه میگیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول میریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل میدهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لکلک را میگیرد و دستمزدش حال خوب لکلکهاست. لکلکها خانهدار که شوند دیگر تمام سال در روستا میمانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاههای گرمتر میشوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه میآیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکشهایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک میکنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه دادهاند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمیپور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا میگوید که میخواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
عکسها: زهرا رفیعی چه شد که به فکر ساختن لانه برای لکلکها افتادید؟شب سیزدهبهدر سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانههای تنومند و قدیمی از روی درختها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچههایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لکلک شد. نمیدانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربهای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر میاندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها دهها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کلنگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیمهای برق را از بالای دکل پایینتر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانههای آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانهها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجههایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجههایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لکلکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش مینشیند. در واقع انگار به ما خبر میدهد و ما هم دست به کار میشویم. اهالی روستا به خنده به من میگویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین میکنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
لک لک ها انتخاب میکنند که روی کدام تیر برق خانه آینده شان ساخته شود مردم چطور کمک می کنند؟وقتی در پیج اینستاگرام اعلام میکنم که میخواهیم برای کللکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت میکنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا میدهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسیشان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده میکنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما میگویند که دهها سال قبل این روستا لکلکهای زیادی داشت. آنها درختهای بلند صنوبر و چنار لانه میساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لکلک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لکلک صدا میکردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانهها هم لانه ساختند.
از لانه های باقی مانده از زلزله ۱۳۸۵ لک لکها فقط بهار و تابستان ها اینجا هستند؟سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانهها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانههایشان را ترک میکردند و بهار برمیگشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن میداد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایقبندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد میکند لانه میسازند. بعضی وقتها هم دیدهایم که از لانه همسایهشان چوب میدزدند. روی آسمان دعوا هم میکنند و بالهایشان را به هم میزنند. تا حالا لکلکهای زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کردهایم.
پرندههای زیادی از طبقات پایینی لانه لک لکها به عنوان خانه خود استفاده میکننداز جمله این گونهها میتوان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دمجنبانک ابلق، دمسرخ سیاه، کلاغ گردنبور و گنجشک سینهسیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم میآیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم میزنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه میآیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب میآیند و وقتی میخواهند روی تیرهای برق بنشینند، لکلک ها با صدا آنها را دور میکنند. برای تالاب پرندههای مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... میآیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق میکند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفتهایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمتهایی از تالاب در فصول گرم خشک میشود در دهه ۴۰ این زمینهای بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمتها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمینها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دامهای زیاد داشتهاند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
لانهای که اهالی کپرجودکی برای لک لک ها با آهن میسازند سود سالیانه مثلا کاشت خیار چقدر است که شما از آن گذشتید؟ به هر حال به نظر می رسد چون این تالاب با وجود ارزشهای زیستی بالا ثبت جهانی نشده وزارت کشاورزی و نیرو با کشت محصولات آب بر مشکلی نداشته باشند.سالها قبل اهالی روستاها با دامداری و نیبری امرار معاش میکردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمیتوانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح میدهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا میآیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر میکردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمانهای گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگفرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوانهایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسبها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونهها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران