موسویان:ترامپ به رهبر ایران نامه بنویسد، پاسخی دریافت نمیکند
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۹۹۵۰۵۸
آیتالله خامنهای، رهبر عالی ایران نیز پاسخ نامه محترمانه اوباما را محترمانه داد اما اگر امروز ترامپ به رهبر ایران نامه بنویسد، پاسخی دریافت نخواهد کرد.
به گزارش ایلنا، متن سرمقاله سیدحسین موسویان که در خبرگزاری رویترز با عنوان «آنچه که ترامپ در مورد ایران باید بداند؛ پنج نکتهای که ترامپ باید در مورد ایران بداند» به شرح زیر است:
همه اعضای دولت امریکا با ترامپ موافق باشند
در شرایطی که سرنوشت برجام در خطر است، قرار است ترامپ در تاریخ ۱۵ اکتبر نظر خود را به کنگره در مورد پایبندی ایران به برجام اعلام کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اینطور نیست که همه اعضای دولت ترامپ با ترامپ موافق باشند. ژنرال ماتیس، وزیر دفاع امریکا علنا خواستار ماندن برجام شده و گزارشها حاکی از مخالفت تیلرسون، وزیر امور خارجه با اعلام عدم پایبندی ایران است. تیلرسون اخیرا گفت: «از بزرگترین چالشهای ما این است که بتوانیم رابطه ایران و امریکا را تعریف کنیم. این رابطه هرگز یک اوضاع شاد و خوشحالکنندهای نداشته است. فکر میکنم اگر زمانی فرصت داشته باشیم که حرف بزنیم باید بگوییم آیا میخواهیم تا آخر عمرمان یا عمر فرزندانمان این روند را ادامه بدهیم؟ ما هرگز چنین گفتوگویی را نداشتهایم».
امریکا درک درستی از ایران ندارد
استراتژی همه دولتهای گذشته امریکا در مورد ایران شکست خورده است
حرف تیلرسون من را به یاد خاطرهای انداخت. روزی محسن رفیقدوست از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به من گفت به عنوان وزیر سپاه وقت نزد امام خمینی (ره) رفتم و از ایشان اجازه خواستم که وزارتخانه سپاه را در محل سفارت سابق امریکا تشکیل بدهم که ایشان ضمن مخالفت به من فرمودند «برای چه میخواهی آنجا بروی؟ مگر قرار است ما هزار سال با امریکا ارتباط نداشته باشیم».
حقیقت این است که دهها سال قطع روابط دیپلماتیک، موجب شده که امریکا درک درستی از ایران نداشته و به همین دلیل استراتژی همه دولتهای گذشته امریکا اعم از دموکرات و جمهوریخواه در مورد ایران شکست خورده است به جز یک مورد آنهم توافق هستهای اوباما با ایران.
اصل «احترام متقابل» جزو لاینفک روابط خارجی ایر ان است
اگر دولت ترامپ مایل است نسلهای آینده دو ملت را از شر خصومتهای گذشته در روابط نجات دهد، باید در تعیین سیاست جدید خود در قبال ایران به پنج نکته کلیدی زیر توجه کند:
نکته اول: ایرانیها با تمدن و تاریخی چند هزار ساله، ملتی بسیار مغرور هستند. لذا رعایت اصل «احترام متقابل» جزو لاینفک روابط خارجی آنهاست. مقامات امریکایی در چند دهه گذشته عمدتا با زبان توهین و تهدید با ایرانیها صحبت کردهاند. وزیر امور خارجه ایران در سفر اخیرش به نیویورک به من گفت: «سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل، توهینآمیزترین سخنرانی یک رییسجمهور امریکا بعد از انقلاب بوده و لذا گفتوگو با او معنی ندارد.»
دلیل اصلی بیاعتمادی ایران به امریکا، سیاست تغییر رژیم بوده است
نکته دوم: سیاست امریکا در مورد «تغییر رژیم» در ایران، نتیجهای به جز خودزنی برای امریکا نداشته است. دلیل اصلی بیاعتمادی ایران به امریکا نیز سیاست امریکا برای تغییر رژیم در ایران بوده است. تیلرسون، وزیر امور خارجه دولت ترامپ اولین مقام دولتی امریکا بود که بعد از انقلاب ١٩٧٩ ایران، رسما تغییر رژیم را سیاست دولت خود خواند در حالی که دولتهای قبلی امریکا در مواضع علنی عمدتا از «تغییر رفتار» صحبت میکردند.
ترامپ به رهبر ایران نامه بنویسد، پاسخی دریافت نخواهد کرد
اوباما در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل ٢٠١٣ رسما اعلام کرد که تغییر رژیم در ایران سیاست او نیست. لذا اوباما توانست با ایران گفتوگو و در مورد یکی از اختلافات کلیدی یعنی هستهای به توافق بینالمللی دست یابد. آیتالله خامنهای، رهبر عالی ایران نیز پاسخ نامه محترمانه اوباما را محترمانه داد اما اگر امروز ترامپ به رهبر ایران نامه بنویسد، پاسخی دریافت نخواهد کرد. بنابراین قدم کلیدی برای موفقیت گفتوگو با ایران، کنار گذاشتن سیاست «تغییر رژیم» است.
هر توافقی بین ایران و امریکا باید فراجناحی باشد
نکته سوم: از زمان کودتای امریکایی ۱۹۵۳ علیه حکومت مردمی مصدق در ایران، ملت ایران تنفر خاصی نسبت به مداخله امریکا در امور داخلی خودشان دارند. برای مذاکره با ایران، امریکا باید از مداخله در مسایل جناحی داخلی ایران پرهیز کند. وضعیت جناحهای اصولگرا یا اعتدال یا اصلاحطلب در ایران، همچون دمکرات و جمهوریخواه در امریکا است. در تهران و واشنگتن، هر توافقی بین ایران و امریکا باید فراجناحی باشد در غیر این صورت شکست میخورد. چالشهایی که جمهوریخواهان برای برجام ایجاد کردهاند، نمونه روشن است. لذا گفتوگوی ایران باید با رعایت ساختار و سلسله مراتب حکومتی ایران صورت گیرد.
سیاستهای امریکا موجب رشد نفوذ و اقتدار منطقهای ایران شده است
نکته چهارم: دولت ترامپ مهمترین دلیل مخالفت با برجام را سیاستهای منطقه ایران خوانده است. پذیرش این واقعیت توسط امریکا مهم است که ایران به عنوان یک کشور بزرگ با منابع عظیم طبیعی و نیروی انسانی، نگرانیها و منافع مشروع منطقهای دارد. سیاستهای چند دهه گذشته امریکا در مورد نفی منافع مشروع منطقهای و تلاش جهت انزوای ایران، موجب رشد نفوذ و اقتدار منطقهای ایران همچون حوزههای سوریه، یمن، لبنان و عراق شده و متقابلا نفوذ امریکا در منطقه همچون افغانستان، یمن، سوریه، عراق و سایر مناطق کاهش یافته است.
سیاست خارجی ایران براساس بازدارندگی بوده است و نه هژمونی در منطقه
بعد از انقلاب ۱۹۷۹، سیاست خارجی ایران براساس بازدارندگی از تجاوز خارجی و تامین امنیت مرزهایش بوده است و نه براساس هژمونی در منطقه. تجاوز عراق به خاک ایران و بحرانها و ناامنیهای متعدد در هزاران کیلومتر مرزهای ایران همچون مرزهای افغانستان و عراق و پاکستان، موجب شده تا ایران در منطقه نقش فعال ایفا کند. اگر چناچه امریکا مخالف رقابتهای خصمانه قدرتهای منطقهای است، باید از استراتژی ایجاد یک سیستم همکاری منطقهای در خلیج فارس بین قدرتهای سنگین وزن یعنی ایران و عراق و عربستان و دیگر اعضای شش کشور شورای همکاری خلیج فارس، حمایت کند.
ایران فشار را با فشار پاسخ میدهد
نکته پنجم: سابقه چند دهه «سیاست دوگانه فشار و دیپلماسی» امریکا حاکی از شکست آن است. به نظر میرسد که هدف دولت ترامپ از تشدید فشارهای اخیر علیه ایران، این است که ایران را از موضع ضعف به پای میز مذاکره بکشاند. روحیه ایرانیها اینگونه است که فشار را با فشار پاسخ میدهند. جان کری در مقاله اخیر خود در واشنگتنپست اذعان کرده که امریکا به همراه سایر قدرتهای جهانی شدیدترین تحریمها علیه ایران را اعمال کردند اما ایران در پاسخ ظرفیت غنیسازی خود را تا حدی افزایش داد که به ذخیره ساخت ۱۰ تا ۱۲ بمب هستهای دست یافت. جان کری در مقاله خود اذعان کرد که ایران در آستانه بمب هستهای قرار گرفته بود.
ایران هرگز در مقابل هیچ تهدیدی تسلیم نخواهند شد
درسی که ترامپ باید از این واقعیت بگیرد این است که در تدوین سیاست جدید خود در مورد ایران، اگر بخواهد از طریق فشار تنهای به ایران بزند، ایرانیها برگهای چانهزنی مناسب را رو خواهند کرد و هرگز در مقابل هیچ تهدیدی تسلیم نخواهند شد.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۹۹۵۰۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی با مدل جدید چه مزیتی برای اقتصاد ایران دارد؟
به گزارش تابناک اقتصادی؛ رشد اقتصادی کشورها معمولاً بر اثر به اجرا گذاشتن سیاستهای صحیح و تلاش به دست میآید. کشور ما نیز از این قاعده استثنا نیست.
صندوق بین المللی پول در آخرین گزارش خود از رشد اقتصادی ۵.۴ درصدی کشورمان در سال گذشته میلادی خبر داد. از آمارهای این سازمان این طور برمی آید که رشد اقتصادی کشور در دولت سیزدهم ۲.۵ برابر نسبت به دولت قبل رشد کرده است. صندوق بینالمللی پول متوسط رشد سالانه اقتصادی ایران در ۳ سال دولت سیزدهم را ۳.۸ درصد برآورد کرده است.
رشد اقتصادی کشورمان در سال گذشته میلادی و در دولت سیزدهم در حالی به دست آمده است که طی این سالها با تحریمهای شدید در حوزه فروش نفت و گاز مواجه بودیم. از سوی دیگر، ایران نسبت به کشورهای در حال توسعه که به طور متوسط رشد ۴.۱ درصدی در سال گذشته میلادی داشتند، رشد بیشتری را تجربه کرده است.
رشد اقتصادی کشورمان بیشتر بر اثر بهبود وضعیت صنعت نفت و گاز کشور به دست آمد. این در حالی است که در بخشهای کشاورزی، خدمات، صنعت و ساختمان شرایط خوبی نداریم. کارشناسان معتقدند باید سیاستهایی در راستای سرایت دادن رشد اقتصادی صنایع نفت و گاز کشور به این بخشها در پیش بگیریم.
نظرات آرش نجفی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی تهران را در ادامه در خصوص فروش نفت و گاز کشور در شرایط تحریمی و سیاستهایی که طی سالهای اخیر به اجرا گذاشته ایم، میخوانید.
نجفی در گفتگو با تابناک اقتصادی با اشاره به این موضوع که قطعاً فروش نفت و گاز کشور در شرایط تحریمی مزیت محسوب میشود، تصریح کرد: طی سال گذشته میلادی دیپلماسیای به اجرا گذاشتیم که توانستیم صادرات فرآوردهها را تحقق ببخشیم و مسائل مالی آنها را مدیریت کنیم. به طور کلی، فروش منابع نفت و گاز کشور در شرایط تحریمی یک موفقیت به حساب میآید.
وی ادامه داد: نظر دادن در مورد اینکه ما در چه بده بستان سیاسی و اقتصادی توانستیم نفت و گاز خود را به فروش برسانیم، نیازمند در اختیار داشتن جزئیاتی است که فکر میکنم در شرایط فعلی انتشار آنها به مصلحت کشور نیست. اما همین که توانستیم نفتهایی را که در نفتکشها روی آب باقی مانده بودند، بفروشیم و کسب درآمد کنیم، گام رو به جلویی است.
وی در خصوص سیاست سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی خاطرنشان کرد: این سیاست درستی است که در دولت فعلی پیگیری شد. این سیاست از قبل وجود داشت و متأسفانه در یک برهه زمانی شروع به فروش سهام خود در پالایشگاههای فراسرزمینی کردیم که اقدام درستی نبود. سهامدار شدن در پالایشگاههای فراسرزمینی به ویژه در کشورهای مختلف دنیا به صلاح کشور است و باید با مدل جدید پیگیری شده در دولت سیزدهم، سیاست سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی به جدیت دنبال شود.
سهامداری در پالایشگاههای فراسرزمینی در نهایت باعث میشود که کشور هدف تبدیل به شریک تجاری ما شود و در عین حال بازاری تضمینی برای نفت خام ایران فراهم کرده است که درآمد ارزی برای ما به همراه خواهد داشت و این امر مثبتی است و برایمان نفع دارد.
وی در خصوص استفاده از ظرفیتهای داخلی و دانش بنیانی کشور در صنایع نفت و گاز خاطرنشان کرد: بهره بردن از تواناییهای داخلی اقدام درستی است و برایمان منفعت دارد. اما یک موضوع مهم را باید مدنظر داشته باشیم. هرگز نباید اجازه دهیم این امر به انحصارگری منجر شود. باید شرایط برای حضور رقابتی تمامی بخشها اعم از خارجی و داخلی در عرصه اقتصادی کشور فراهم باشد.
نجفی تأکید کرد: نیاز است حمایت از تولید داخلی را در کنار رقابت داشته باشیم. در این صورت است که نتایج مطلوبی به دست میآید و از انحصارگری جلوگیری میکنیم.
رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران خاطرنشان کرد: در عین حال که اقدام دولت را در فروش نفت و گاز کشور تحسین میکنیم و از این امر خوش حال هستیم، انتظار داریم دولت سیاستهایی اتخاذ کند که نتیجه این امر به صورت ملموس در زندگی مردم احساس شود و شاهد بهبود اقتصادی وضعیت مردم باشیم.