به نقل از «جماران»

مهریه هایی که بوی مهر نمی دهد** علیرضا جهانگیری

تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۰۷۶۲۸۳

به جز سرو صدا و هیاهو، صدای دیگری از راهروهای پر پیچ و خم دادگاه خانواده به گوش نمی رسد؛ جوانانی که یاس آلود به صندلی سرد و بی جان تکیه زده و منتظر رسیدن نوبت برای پایان دادن به زندگی مشترکشان هستند تا رشته های نازک و نهیف باقی مانده از این زندگی سرد را قطع کنند.
کودک خردسال به آرامی در آغوش مادر جا خوش کرده و دستان کوچک خود را به نشانه محبت به دور گردن مادر گره زده است و با خیره شدن به چشمان پدر به او لبخند می زند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پدر نیز لبخند تلخی بر لب دارد و در پس ذهنش آینده شومی را که با پایان یافتن این زندگی مشترک به فرزندش هدیه می دهد در ذهن مرور می کند.
خانواده های این زوج نیز کمی دورتر منتظر پایان دادن به این زندگی نافرجام هستند؛ در حالیکه باورشان این بود که با این پیوند شاهد خوشبختی فرزندشان خواهند بود.
آنها با این تصور که مهریه بالا می تواند ضامن خوشبختی زندگی دخترشان شود و اینکه با مهریه بالا می شود زندگی را حفظ کرد تن به این وصلت دادند. زیاد شنیده ایم که مهریه باعث عشق و علاقه دو طرف به یکدیگر و افزایش استحکام بنیان خانواده شده و زوج ها را از گرفتن تصمیم های عجولانه منع کند.
اما با وجود اینکه غیرمنطقی بودن اینگونه باورها و پایان یافتن زندگی هایی که حتی با مهریه های نجومی آغاز شده اند را بارها شنیده و از نزدیک شاهد بوده ایم، همچنان بر این تفکر نادرست خود اصرار داریم.
یادمان رفته است که یگانه نیرویی که می تواند یک زوج را سال ها با صفا و صمیمیت در کنار هم حفظ کند، مهریه نیست بلکه مهر و علاقه به یکدیگر است. در حقیقت مهریه های سنگین نه فقط مهر و محبت را در کانون خانه و خانواده شعله ور نمی کند، بلکه در صورت نبود عشق و محبت؛ زندگی سرد، بی فروغ و خاموش را برای زوج ها به ارمغان می آورد.
این روزها مهریه های سنگین کلاس و افتخار شمرده می شود و قبول مهریه سبک به نشانه بالا نبودن میزان علاقه و محبت داماد به زن است. هر چند مهریه یا همان صداق سنتی پسندیده است اما نباید با قرار دادن مهریه های سنگین، انتظار قرار گرفتن جوانان در مسیر پر فراز و نشیب ازدواج را طلب کرد.
مهریه باید معقولانه و بر اساس توان خواستگار انتخاب و تعیین شود نه اینکه میزان مهریه با 70 سال حقوق مرد برابری کند. چه بسیار جوانانی که با شور و اشتیاق اما با مهریه سنگین زندگی مشترک را آغاز کردند اما شیرین ترین روزهای زندگی خود را پشت میله های زندان قرار گرفتند.
حاکم شدن سنت های غلط و خرافه و سنجیده شدن میزان ارزش عروس خانم با میزان مهریه ای که داماد قبول می کند، باعث متلاشی شدن کانون بسیاری از خانواده ها شده است.
بنابراین می طلبد بزرگان و ریش سفیدان به جای تبعیت از کج روی های غلط و دردسرساز، در آئین خواستگاری حامی و مروج مهریه های معقول باشند نه اینکه خود مانعی برای کاهش مهریه باشند.
برخی مواقع سخنانی که در خواستگاری ها مطرح می شود این مراسم را تهی از عطوفت و مهرورزی و بیشتر به بنگاه معاملاتی تبدیل می کند. گویا دو طرف برای خرید و فروش یک جنس و کالایی دور هم گرد آمده اند و در صورت به کرسی نشستن خواسته یکی از طرف ها، انگار فتح الفتوحی رخ داده و این فرد از پیکار با دشمن موفق بیرون آمده است.
هر چند در کلام همه بر این موضوع اتفاق نظر دارند که مهریه بالا ضامن خوشبختی دخترشان نیست اما به نظر می رسد که هنگام خواستگاری برخلاف آنچه متصور است، عمل می شود.
به طور حتم قبول مهریه بالا نه فقط در ارتقای جایگاه اجتماعی افراد تاثیر ندارد؛ بلکه اسنتحکام بخش زندگی مشترک زوج ها نیست و چه بسا خانواده هایی با جایگاه بالای اجتماعی اما دارای مهریه و صداق کمتر و معقولانه تری هستند و زندگی به مراد آنهاست.
با توجه به 'ˈعندالمطالبه' بودن مهریه انتظار می رود صداق بر مبنای توانایی مالی داماد تعیین شود تا در زمان مطالبه مهریه از سوی همسرش، داماد راهی زندان نشود. از خانواده ها نیز انتظار می رود به جای پرداختن و اهمیت دادن به مساله میزان مهریه، مولفه هایی نظیر ایمان، صداقت و اخلاق خواستگار را مدنظر قرار دهند و این مولفه های را ملاک اصلی ازدواج قرار دهند.
خبرنگار ایرنا مرکز همدان**

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۰۷۶۲۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جهانگیری: رساندن مردم به این باور که فرزندان خمینی پاسدار غرور ملی مردمشان هستند عین سیاست ورزی است

دبیر واحد سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان ۱۳۴۸: قدرت های خودخوانده نظامی دنیا با وعده ی تثبیت امنیت به اسرائیل در رهگیری و هدف قرار دادن موشک های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عاجز و درمانده شدند و دهان به یاوه گویی و اباطیل باز کردند

حسین جهانگیری، دبیر واحد سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان ۱۳۴۸ دانشگاه شهید بهشتی درخصوص عملیات وعده صادق در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو گفت: شاید این جمله را در این ایام بار‌ها دیده باشید «این روز‌ها و لحظات را باید در تاریخ ثبت کرد» آری به واقع آنقدر این اتفاق شیرین و بزرگ و مافوق تصور بود که باید آن را، لحظه به لحظه و تصویر به تصویرش را در تاریخ ثبت کرد، اما من میخواهم این را بگویم که اصلا فرض کنید ما در این باره صحبت نکنیم و چیزی ثبت یا منتشر نکنیم!

باز هم این اتفاق، این وعده صادق فرزندان خمینی تا دنیا دنیاست بر یاد‌ها خواهد ماند، چون این بار جهانیان از آن نمیگذرند و در همه‌ی محافل حقیقی و مجازی تا روز‌ها و هفته‌ها و حتی سال‌ها از آن میگویند، مگر دشمنان این سرزمین فراموش میکنند که چطور هیمنه‌ی آن رژیم پرمدعا در حوزه‌ی نظامی را به خاک کشیدیم و نماد نظامی‌گری استکبار جهانی را به فضاحت کشاندیم؟

وی ادامه داد: مگر دیگر کشور‌های دنیا که اندکی خاکستری‌تر و زاوایه دار‌تر با استکبار جهانی هستند و آن چنان قدرت پدافندی خاصی برای محافظت از آسمان خود ندارند قدرت مافوق تصور جمهوری اسلامی را برای یک لحظه فراموش میکنند؟ مگر میشود دیگر این قدرت بی بدیل در تحلیل‌ها و در مختصات تصمیم گیری کشور‌ها و ملل منطقه و جهان قرار نگیرد؟ آری این یک پیروزی بزرگ است نه فقط برای تودهنی به رژیم جعلی اسرائیل بلکه از آن مهم‌تر برای به رخ کشیدن قدرت جمهوری اسلامی و فرزندان و پاسداران انقلاب خمینی.

وی گفت: حرف‌ها و گمانه زنی‌ها و تحلیل‌ها در این روز‌ها بسیارند و شاید مجال اشاره به همه آن‌ها نباشد؛ می‌گویند فلان تعداد اصابت کرده و فلان تعداد بیشتر ردیابی و منهدم شده، میگویند باز هم به بیابان‌ها زدید و گفتید پایگاه‌های نظامی، میگویند از دماغ یک پسربچه‌ی ۱۰ ساله خون آمده! نماینده اسرائیل عکس پرواز موشک‌ها بر فراز مسجدالاقصی و قبه الصخره را نشان میدهد و از سر لج عکسی از اصابت‌ها نشان نمیدهد و میگوید به ما تجاوز شده و پاسخ درخور مجمع جهانی را میخواهیم؛ خب شما که تحقیر شده بودید عکس و فیلم‌های مرتبط با اصابت موشک‌ها را نشان میدادید شاید دل دنیا برایتان میسوخت، میگویند جنگ میشود و تصور بزدلانه‌شان این است که کفتار بر شیر میشورد و ساده انگارانه شیر را از پای در می‌آورد؛ میخواهم به دشمنان قسم خورده‌ی تحقیر شده‌ی ایران اسلامی پاسخ بدهم که به قول یکی از سیاستمداران معاصرمان که البته جای خالی حمایت او از غرش جانانه‌ی‌مان بر سر رژیمی که بار‌ها در مجمع عمومی سازمان ملل علیه آن سخنرانی میکرد و آنهارا تحقیر مینمود حس میشود میگویم: آب را بریزید همان جایی که میسوزد!

جهانگیری افزود: بنا نداریم در این مصاحبه به زبان تحلیل و نقد و بررسی سخن بگوییم بنای ما بر شادمانی و بر پا کردن شور و شوق و امتداد دادن به لذت بردن از این پیروزی بزرگ است، بنا را بر این گذاشتیم که خنده کنان و سرمست به وقایع نگاه کنیم و لذت ببریم از اینکه قدرت‌های خودخوانده نظامی دنیا با وعده‌ی تثبیت امنیت به اسرائیل در رهگیری و هدف قرار دادن موشک‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عاجز و درمانده شدند و دهان به یاوه گویی و اباطیل باز کردند و این به معنی سوختن و عجز در پاسخ و فرافکنی از ضعف است؛ فرانسه، انگلیس، آمریکا و دیگر حامیانی که سامانه‌های ضد موشکشان را در قلب فلسطین اشغالی نشانده بودند بر خاک ذلت نشستند پس بر ما چه حرجی است اگر شادمانی کنیم و به شوق بنشینیم و میان مردم شور بر پا کنیم؟

شاید گله کنید که این سطحی نگری و ساده انگاری و بر اثر جوزدگی‌ست! اما من این موضع و این نوع سخت گفتن را عین سیاست ورزی صحیح جریان دانشجویی در این ایام میدانم که غرور آفرینی کند و اگر امید نا امیدی در هر گوشه کنار این شهر و این کشور وجود دارد ترمیم کند به مقام امید برگرداند؛ میخواهم بگویم عین سیاست ورزیست اگر مردم را به این باور پایدار و محکم برسانیم و نگه داریم که فرزندان صالح خمینی کبیر و حاج قاسم سلیمانی و حسن طهرانی مقدم و امثال آن‌ها تا پای جان با تکیه به قدرت ایمان به خدای متعال مراقب این کشور و پاسدار غرور ملی مردمشان هستند.