۱۰ راهبرد برای افزایش بهره‌وری مغز
تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۱۱۶۵۲۰
ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛ «برخی افراد در زندگی خود بسیار موفق هستند. اگر چه آنها به طور معمول افرادی باهوش، باانگیزه و موفق هستند اما همواره با تمام توان و در بهترین شرایط خود کار نمی‌کنند. آنها نیز همانند انسان‌های دیگر گاهی اوقات خستگی، ناتوانی و دشواری در تمرکز را تجربه می‌کنند. آن چه این افراد را متمایز می‌کند، راهبردهای موثری است که برای بهینه‌سازی عملکرد ذهنی خود به کار می‌گیرند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مغز خود را تغذیه کنید
گلوکز به عنوان سوخت مغز عمل می‌کند. از این رو برای حفظ عملکرد ذهنی بهینه نیازمند حفظ سطح قند خون پایدار هستید. در طول روز مصرف سه وعده غذایی و دو میان‌وعده کوچک را فراموش نکنید که هر یک باید ترکیبی از پروتئین و کربوهیدرات‌های پیچیده باشند. کربوهیدرات‌های پیچیده که حاوی فیبر هستند، مانند غلات کامل، میوه‌ها و سبزیجات، در مقایسه با کربوهیدرات‌های پالایش شده در غذاهایی سرشار از قند و آرد سفید، گلوکز را به تدریج و به طور پیوسته آزاد می‌کنند. با استفاده از کربوهیدرات‌های پیچیده و پرهیز از قند پالایش شده، مغز به منبع سوخت پایدار در طول روز دسترسی دارد.
به احساس خود پس از وعده های غذایی توجه داشته باشید
اگر پس از خوردن یک وعده بزرگ پاستا احساسی ناخوشایند دارید، مصرف آن را به حداقل برسانید. اگر یک ساعت پس از خوردن یک تکه کیک احساس گرسنگی می‌کنید، زمانی که نیاز دارید، از نظر ذهنی هوشیار و متمرکز باشید، میوه را به عنوان دسر انتخاب کنید. با واکنش بدن خود به غذاهای مختلف آشنا شوید و انتخاب‌های غذایی را برای بهینه‌سازی عملکرد ذهنی خود تنظیم کنید.
چربی‌های مصرفی خود را تغییر دهید
از آن جایی که مغز عمدتا از چربی تشکیل شده است، شما باید آن را با چربی‌ها و روغن‌های سالم در رژیم غذایی خود تغذیه کنید. با مصرف چند باره ماهی‌های چرب مانند سالمون، خالمخالی و شاه‌ماهی در هفته می‌توانید از فواید تقویت‌کنندگی مغز روغن ماهی بهره‌مند شوید یا مکمل‌های اسیدهای چرب امگا-۳ را مصرف کنید.
نوشیدنی خود را هوشمندانه انتخاب کنید
هنگامی که شرایط سلامت خود را مد نظر قرار می‌دهیم، بیشتر روی مواد غذایی مصرفی متمرکز می‌شویم و توجه کمتری به نوشیدنی‌ها داریم. اگر قهوه یا نوشیدنی‌های کافئین‌دار مصرف می‌کنید، میزان آنها را به حداقل برسانید. تامین آب مورد نیاز بدن برای تقویت سطح انرژی و هوشیاری عاملی کلیدی است. آب تصفیه شده بهترین گزینه محسوب می‌شود. از نوشیدنی‌های حاوی قند و شیرین‌کننده‌های مصنوعی پرهیز کنید. برای حفظ تمرکز خود مصرف الکل را نیز فراموش کنید.
به میزان کافی بخوابید
کمبود خواب موجب کاهش تمرکز، حافظه و خلاقیت می‌شود. اگر خواب خوب و کافی را به یک اولویت تبدیل کنید، در حقیقت به مغز برای ارائه عملکرد بهینه کمک می‌کنید.
تحرک داشته باشید
تمرینات ایروبیک جریان خون به مغز را افزایش می‌دهند. از این رو گلوکز و اکسیژن بیشتری در اختیار مغز قرار می‌گیرد. حتی اگر نمی‌توانید به صورت حرفه‌ای ورزش کنید، می‌توانید پیاده‌روی سریع هنگام صبح یا در زمان ناهار را برای افزایش هوشیاری و بهره‌وری در بعد از ظهر مد نظر قرار دهید. اگر به فضای بیرون دسترسی ندارید، می‌توانید یک پیاده روی طولانی در داخل ساختمان داشته باشید. اگر مجبور هستید مدت زمان زیادی را در حالت نشسته سپری کنید، گاهی اوقات از جای خود برخاسته و بدن را حرکت دهید.
از این که کار خود را چه زمانی باید متوقف کنید، آگاه باشید
بهره‌وری بیشتر افراد ۶۰ تا ۹۰ دقیقه پس از تمرکز پایدار کاهش می‌یابد. به جای مواجهه با خستگی ذهنی، اندکی به خود استراحت دهید. وظایف بزرگ را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرده تا بتوانید آن را به طور بهینه انجام دهید.
عوامل حواس‌پرتی را از بین ببرید
هر گونه عامل حواس‌پرتی را حذف کنید. به عنوان مثال زنگ اعلان پیامک‌ها یا ایمیل‌ها را قطع کنید. پنجره‌های مرورگر را که استفاده نمی‌کنید، ببندید یا رادیو و تلویزیون را خاموش کنید. رسیدگی به این قبیل موارد را به زمان‌های استراحت موکول کنید. با حفظ تمرکز بدون عوامل حواس‌پرتی در بازه‌های کوتاه و با کارایی بالا بهره‌وری شما نیز افزایش می‌یابد.
آگاه باشید
مدیتیشن آگاهانه نشان داده است که تمرکز، توجه و حافظه را تنها چند روز پس از انجام تمرینات افزایش می‌دهد. با گذشت زمان این کار به واقع ساختار مغز را تغییر می‌دهد. این پادزهری برای کمبود توجه ما محسوب می‌شود.
راهبردی عمل کنید
از ریتم‌های خاص مغزی خود برای کسب بهترین مزایا استفاده کنید. آیا هنگام صبح از هوشیاری بیشتری برخوردار هستید؟ پس از ورزش یا مدیتیشن این گونه هستید؟ در صورت امکان، انجام وظایفی که بیشترین توان را می‌طلبند به این زمان‌ها که قدرت تمرکز شما در اوج خود قرار دارد، موکول کنید. اگر هنگام بعد از ظهر با افت تمرکز مواجه می‌شوید، می‌توانید با یک چرت کوتاه یا پیاده‌روی انرژی خود را باز یابید یا وظایفی که کمتر به قدرت مغز نیاز دارند را پس از ناهار انجام دهید.
منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۱۱۶۵۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاه کلید مهار تورم
خاطره یحیایی در دنیای اقتصاد نوشت: اولویت‌های هر کشور نشانگر رویا‌ها وکابوس‌های آن و بیانگر دیدگاه‌های مختلف درباره چگونگی عملکرد اقتصاد است. اولویت‌های کشوری مانند ایران که برای بیش از چهاردهه به تورم‌های دورقمی عادت کرده، ولی هیچ‌گاه دچار ابرتورم هم نشده، با کشوری مثل آمریکا که مردمش تورم ۵درصدی را هم تحمل نمی‌کنند یا کشور‌هایی مانند مجارستان و آلمان که ابرتورم‌های بزرگی را تجربه کرده اند و از هرگونه افزایش تورمی هراس دارند، متفاوت است. با وجود عادت جمعی به تورم‌های دو رقمی (حدود ۲۰ تا ۳۰درصد) تورم‌های سال‌های اخیر در کانالی بالاتر از کانال ۲۰ تا ۳۰درصد بوده‌اند که سبب شده، هم مردم و هم سیاستگذار یک‌صدا به دنبال کاهش تورم و ورود آن به کانال بلندمدت خود باشند. اما این چگونه ممکن است؟
دو دیدگاه عمده در ایران در این خصوص به وجود آمده است: اول طرفداران جریان اصلی علم اقتصاد که به دنبال مدل‌های علمی (یا به قول برخی مدل‌های کتاب‌های درسی) هستند و می‌گویند بدون افزایش نرخ بهره اسمی و رسیدن بهره اسمی به تورم و صفر شدن نرخ بهره حقیقی (نرخ بهره اسمی منهای تورم) امکان کاهش نرخ تورم در ایران به محدوده تک‌رقمی مثل بیش از ۱۰۵ کشور جهان وجود ندارد.
این دسته افزایش نرخ بهره (اهرم اصلی سیاست پولی) را در کنار انضباط بودجه دولت (سیاست مالی) و جلوگیری از بار‌های فرا بودجه‌ای بر بانک‌ها توصیه می‌کنند. شواهد جهانی کاملا موید نظر این دسته است. همچنین شواهد داخلی از سال‌های ۹۲ تا ۹۶ هم نشان می‌دهد با مثبت شدن نرخ بهره حقیقی، نرخ تورم در ایران تک‌رقمی شد.
دسته دوم معتقدند اقتصاد ایران با دیگر کشور‌ها تفاوت جدی دارد و سیاست متعارف پولی (تغییرات نرخ بهره) در این اقتصاد مثل اقتصاد کشور‌های دیگر کار نمی‌کند.
این دسته مهم‌ترین تفاوت ایران با کشور‌های دیگر را در نکول پنهان‌شده در ترازنامه بانک‌ها می‌دانند؛ یعنی حجم بزرگ وام‌هایی که داده شده، ولی بدون اینکه پس داده شوند، مدام امهال و استمهال می‌شوند و بمب ساعتی هستند که با افزایش نرخ بهره می‌توانند منفجر شوند. این دسته ایجاد محدودیت بر ترازنامه بانک‌ها وکل‌های پولی را توصیه می‌کنند.
دسته اول در پاسخ به این استدلال دسته دوم می‌گویند که بدون افزایش نرخ بهره، نکول استراتژیک (strategic default) در نظام بانکی وجود خواهد داشت و این بمب ساعتی نه تنها خنثی نشده، بلکه بزرگ‌تر هم خواهد شد. از نظر این دسته، افزایش نرخ بهره، پله اول جلوگیری از اضافه شدن به انبار مهمات این بمب ساعتی است. همچنین این دسته معتقدند کنترل ترازنامه و محدودیت‌های مقداری صرفا در شرایطی که نرخ بهره حقیقی به صفر نزدیک است کار می‌کند و نباید انتظار داشت که جای نرخ بهره را بگیرد.
اما تئوری اقتصاد به ما می‌گوید، در شرایطی که سیاست پولی انبساطی مخارج کل مصرف‌کنندگان، بنگاه‌ها و دولت‌ها را بر روی کالا‌ها و خدمات افزایش می‌دهد، آیا این تقاضای جدید به افزایش تولید و اشتغال می‌انجامد یا فقط قیمت‌ها را بالا می‌برد و سرعت تورم را زیاد می‌کند؟ واضح است که بدون افزایش نرخ بهره و در شرایطی که کشور چهار دهه در شرایط پولی انبساطی (نرخ بهره منفی) زندگی کرده، هر افزایش تقاضایی، چه از سمت انتظارات و چه از سمت دولت به تورم‌های بالاتر منجر شده و امکان کاهش تورم هم وجود ندارد.
تصمیمات بانک‌مرکزی اساس سیاست پولی را شکل می‌دهد. سیاست‌های پولی و بودجه‌ای تنها در کشور‌هایی از یکدیگر جدا هستند که به لحاظ مالی، توسعه‌یافته باشند و دولت مجبور نباشد کسری بودجه را با چاپ پول جبران کند، بلکه بتواند برای پرداخت پول در آینده از روش استقراض (انتشار اوراق) استفاده کند و بانک‌مرکزی تعیین کند چه مقدار از این بدهی‌ها پولی شوند، یعنی شکل پول یا معادل آن را به خود بگیرند و مابقی بدهی به صورت اوراق قرضه‌ای که نرخ بهره دارد منتشر شود.
برای روشن‌تر شدن موضوع باید این قضیه را شفاف کنیم که نرخ بهره چگونه باعث تغییر رفتار و کاهش تورم می‌شود. بانک‌مرکزی در راستای اجرای سیاست پولی خود، با عملیات بازار باز برای دستیابی به نرخ بهره هدف خود در بازار بین بانکی، به خرید اوراق دولتی (افزایش ذخایر و کاهش نرخ بهره) و فروش اوراق دولتی (کاهش ذخایر و افزایش نرخ بهره) می‌پردازد. عملیات بازار باز موجب نوسان پایه پولی و نرخ‌های بهره شده و مقدار حجم پول در معاملات (M۱) و دیگر مقادیر کلی پول را تغییر می‌دهد.
در این منظومه نرخ بهره در بازار پول هزینه وجوهی است که می‌توانند به مشتریان خود وام دهند یا در اوراق بهادار سرمایه‌گذاری کنند. با افزایش این هزینه بانک‌ها نرخ بهره وام‌های خود را بالا می‌برند و در اعطای اعتبار گزینشی‌تر عمل می‌کنند. در نهایت این سیکل به کاهش مصرف و سرمایه‌گذاری که از اجزای تقاضای کل هستند منجر شده و سبب کاهش تورم می‌شود.
سیاستی که از اوایل سال ۱۴۰۰ با کنترل مقداری ترازنامه‌ها توسط بانک‌مرکزی، تامین مالی از طریق شبکه بانکی را با محدودیت جدی مواجه کرده است هر چند در کل سیاست قابل قبولی است و باعث شده اندکی از انبساط پولی در کشور جلوگیری شود؛ اما در ایران با توجه به پایین بودن نرخ سود و بالا بودن نرخ تورم، نرخ بهره حقیقی همواره منفی است که خود به خود به تقاضای بسیار بالا برای تسهیلات منجر شده و کشور را به ورطه تورم‌های بالا می‌کشاند و به جز منافعی کوچک در کاهش تورم در مقابل هزینه‌های بزرگی مانند تحمیل رکود دستاورد دیگری نخواهد داشت.
به عبارت دیگر در شرایطی که نرخ بهره در ایران منفی است، هر گونه سیاست نامتعارف پولی نظیر کنترل مقداری ترازنامه (کل‌های پولی) هر چند ممکن است اثرات کوتاه‌مدت و کوچکی داشته باشد، اما به هیچ وجه نمی‌تواند به عنوان راه‌حل جایگزین افزایش نرخ بهره (صفر کردن بهره حقیقی) عمل کند.
جاده کندوان یک طرفه شد