بدون مصرف پروتئین عضله بسازید
تاریخ انتشار: ۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۲۵۷۵۵۸
به گزارش بولتن نیوز، زمانی که موضوع سلامت عضلانی مطرح می شود، پروتئین بیشترین توجهات را به سوی خود جلب می کند. این مساله منطقی است، زیرا اسید آمینه هایی که هر گرم پروتئین مصرفی شما را تشکیل می دهند، همان هایی هستند که عضلات بدنتان را نیز شکل می دهند.
بیشتر بزرگسالان نیازمند 25 تا 35 گرم پروتئین در هر وعده غذایی خود هستند تا عضلاتی قوی و سالم را حفظ کرده و حتی بنابر نتایج مطالعه ای جدید خطر مرگ را کاهش دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اما پروتئین تنها ماده مغذی نیست که سوخت مورد نیاز عضلات شما را تامین می کند. در ادامه با پنج ماده مغذی دیگر که می توانند شرایط عضلات شما را بهبود ببخشند بیشتر آشنا می شویم.
کلسیم
ما برای بهرهمندی از استخوان هایی سالم و قوی به کلسیم نیاز داریم، اما این ماده مغذی ممکن است به همان اندازه برای ساخت عضلاتی قوی نیز اهمیت داشته باشد. تنظیم و آزادسازی کلسیم بخشی ضروری از انقباض عضلانی و بر همین اساس ساخت عضله است.
بیشتر بزرگسالان به 1,000 تا 1,300 میلی گرم کلسیم در روز نیاز دارند. از بهترین منابع برای تامین این نیاز می توان به محصولات لبنی، سبزیجات برگدار، ماهی سالمون، و توفو اشاره کرد. اگر از طریق رژیم غذایی نمی توانید نیاز روزانه خود به کلسیم را تامین کنید، پس از مشورت با پزشک از مکمل ها استفاده کنید.
ویتامین D همانند کلسیم نه تنها به ارتقا سلامت استخوانی کمک می کند، بلکه ممکن است در بهبود شرایط عضلات نیز تاثیرگذار باشد. نتایج یک پژوهش که در نشریه Therapeutic Advances in Chronic Disease منتشر شد نشان می دهد که کمبود ویتامین D، که هم در کودکان و هم بزرگسالان شایع است، با سلامت و عملکرد ضعیف عضلانی پیوند خورده است. در افراد پیر تامین ویتامین D به میزان کافی می تواند خطر زمین خوردن، که یکی از عوارض جانبی افت سلامت عضلانی است را کاهش دهد.
قرار گرفتن در معرض نور خورشید سادهترین روش برای تامین ویتامین D مورد نیاز بدن است. از منابع غذایی برای این ماده مغذی نیز می توان به زرده تخم مرغ، قارچ، ماهی چرب و لبنیات غنی شده اشاره کرد.
HMB
بتا هیدروکسی بتا متیل بوتیرات که به نام HMB شناخته می شود، پس از این که بدن لوسین، اسید آمینه ای که در برخی منابع پروتئین مانند زرده تخم مرغ، سویا، گوشت قرمز و ماهی یافت می شود، را تجزیه می کند به مقدار اندک در جریان خون به گردش در می آید. پژوهش های روزافزون نشان می دهند که HMB تجزیه عضله را کند می کند.
بیشتر پژوهش ها درباره HMB و سلامت عضلانی شامل مصرف سه بار در روز یک گرم از این ماده می شوند، که معادل مصرف روزانه حدود 600 گرم پروتئین یا 60 گرم لوسین است. از آنجایی که تحقق این هدف از طریق مصرف مواد غذایی دور از دسترس است، مصرف مکمل HMB عامل کلیدی محسوب می شود. در شرایطی که پژوهش ها از بی خطر بودن HMB حکایت دارند، اما پیش از مصرف مکمل ها بهتر است با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید.
روی
روی به تقویت سیستم ایمنی و ترمیم عضلات پس از ورزش کمک می کند. همچنین، روی در ترکیب پروتئین عضله - فرآیندی که پروتئین مصرفی شما به بخشی از عضلات تبدیل می شود - نقش دارد. مطالعه ای که در سال 2016 در دانشگاه میسوری انجام شد، نشان داد که روی برای توانایی عامل رشد انسولین مانند - هورمونی که رشد عضلانی را تشویق می کند و پس از انجام تمرینات قدرتی ترشح می شود - برای انجام وظیفه خود در سلول های عضلانی حیاتی است.
گوشت قرمز و گوشت ماکیان از جمله منابع اصلی روی محسوب می شوند، اما صدف چروک غنیترین محتوای روی را ارائه می کند. از گزینه های دیگر برای دریافت روی می توان به لوبیاها، لبنیات و نخود اشاره کرد. بزرگسالان به 8 تا 13 میلی گرم روی در روز نیاز دارند و بانوان باردار و آنهایی که به فرزندان خود شیر می دهند، نیاز بیشتری به این ماده مغذی دارند.
کراتین
کراتین از مواد مغذی محبوب بین ورزشکاران بدنسازی است. کراتین به مبارزه با افسردگی، بیماری قلبی عروقی، و احتمالا حتی سرطان کمک می کند. اگر درگیر انجام تمرینات ورزشی با شدت بالا هستید، کراتین می تواند عضلات شما را به خوبی تغذیه کند. کراتین به صورت مستقیم موجب شکل گیری عضلات بزرگتر نمی شود، بلکه بیشتر از عضلات برای تمرین با شدت بالاتر پشتیبانی می کند. در حقیقت، استفاده از کراتین توانایی عضلات برای تمرینات سختتر را افزایش می دهد، که به بزرگتر شدن آنها منجر می شود.
با مصرف گوشت قرمز می توانید کراتین دریافت کنید، اما یک رژیم غذایی متعادل تنها حدود یک گرم کراتین در روز را تامین می کند، در شرایطی که یک قاشق پودر کراتین حاوی سه تا پنج گرم کراتین است. بار دیگر، پیش از مصرف هر گونه مکمل با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: بولتن نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.bultannews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «بولتن نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۵۷۵۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای اولینبار ساخت سلول زنده در آزمایشگاه/ انسان قادر به انجام کار طبیعت میشود؟
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رونیت فریمن، محقق در دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل، به کمک همکارانش مراحلی را برای دستکاری «DNA» و پروتئینها برای ایجاد سلولهایی شبیه به سلولهای طی کردند؛ برای اولین بار است که چنین تلاشی در زمینه پزشکی رخ دادهاست. دستاورد آنها میتواند در پزشکی ترمیمی موثر واقع شود و به عنوان ابزاری برای تشخیص دارو استفاده شود.
آزمایشگاه فریمن در دانشگاه کارولینای شمالی واقع شدهاست؛ این محقق میگوید:« با کشفی که اتفاق افتاد، حتی میتوان با کمک علم مهندسی به سمت بافتها حرکت کرد؛ بافتهایی که به تغییرات محیطی حساس باشند و به شکل داینامیک رفتار کنند.»
سلولها و بافتها از پروتئینهایی ساخته شدهاند که برای انجام وظایف و شکلدهی به ساختارها با یکدیگر پیوند میخورند. پروتئینها برای تشکیل چارچوب یک سلول به نام اسکلت سلولی ضروری هستند. بدون آن، سلولها نمیتوانند کار کنند. اسکلت سلولی به سلولها اجازه میدهد که هم از نظر شکل و هم در پاسخ به محیط خود انعطاف پذیر باشند.
برای انجام این کار، این تیم از روش پیتید DNA استفاده کردند؛ از روی DNA و اطلاعات موجود در آن، پلی پپتید (پروتئین) ساخته میشود. در این روش پپتیدها، بلوکهای سازنده پروتئینها و مواد ژنتیکی را هدایت میکنند تا با یکدیگر کار کنند و یک اسکلت سلولی را تشکیل دهند.
بنابر گفته فریمن «DNA» به طور معمول در اسکلت سلولی ظاهر نمیشود. ما توالیهایی از DNA را دوباره برنامهریزی کردیم تا به عنوان یک ماده پیونددهنده پپتیدها عمل کند. زمانی که این ماده برنامهریزی شده در قطرهای آب قرار گرفت، ساختار آن شکل گرفت.
توانایی برنامهریزی «DNA» به این روش، به این معنی است که دانشمندان میتوانند سلولهایی ایجاد کنند تا عملکردهای خاصی را انجام دهند و حتی واکنش سلول را به عوامل استرسزای خارجی تنظیم کنند. در حالی که سلولهای زنده پیچیدهتر از سلولهای مصنوعی ساختهشده توسط آزمایشگاه فریمن هستند، اما غیرقابل پیشبینیتر هستند و در برابر محیطهای متخاصم مانند دماهای شدید حساستر هستند.
فریمن میگوید: «سلولهای مصنوعی حتی در دمای ۵۰ درجه سانتیگراد پایدار بودند و امکان ساخت سلولهایی با قابلیتهای خارقالعاده را در محیطهایی که معمولاً برای زندگی انسانها نامناسب هستند، باز میکند».
فریمن میگوید، مواد آنها برای کار ساخته شدهاست. عملکرد خاصی دارد و سپس خود را تغییر میدهد تا عملکرد جدیدی داشته باشد. کاربرد آنها را میتوان با افزودن طرحهای مختلف پپتید یا «DNA» برای برنامهریزی سلولها در موادی مانند پارچه یا بافت سفارشی کرد. این مواد جدید میتوانند با سایر فناوریهای سلول مصنوعی ادغام شوند، همگی با کاربردهای بالقوهای که میتوانند زمینههایی مانند بیوتکنولوژی و پزشکی را متحول کنند.
فریمن می گوید: «این تحقیق به ما کمک میکند بفهمیم چه چیزی زندگی را میسازد. این فناوری سلول مصنوعی نه تنها ما را قادر میسازد تا آنچه را که طبیعت انجام میدهد، بازتولید کنیم، بلکه موادی را نیز میسازد که از زیست شناسی پیشی میگیرند.»
این گزارش در sciencedaily منتشر شدهاست.
۲۲۷۲۲۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898917