به نقل از «بسیج نیوز»

آیت الله میرزاد جوادآقا تهرانی و دستور شهید برونسی

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۲۶۲۳۴۳

به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، او از برجسته ترین مدرّسان حوزه‌های علمیه و از مفسّران قرآن کریم در زمان معاصر بود؛ شخصیتی که بیش از نیم قرن به تدریس تفسیر و فقه و اصول و معارف همت گمارد.

سخن از مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی است، متولد سال 1283 هجری شمسی در تهران.

نوجوان بود که برای آغاز تحصیل علوم دینی به حوزه علمیه قم آمد و پس از چند سال شاگردی نزد استادان آن روزگار، راه نجف اشرف را در پیش گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با اینکه دوست داشت در نجف بماند اما با امر مادر، به وطن بازگشت تا در خدمت طلاب و حوزه‌های علمیه باشد.

یکی از مهمترین ویژگی‌های تدریس معظم له این بود که همواره به بزرگان علم و معرفت احترام می‌گذاشت و نظرات خود را در نقد دیدگاه آنان هم در کمال احترام بیان می‌کرد.

نقل است که روزی و در هنگام درس، اشکالی به گفته‌های صاحب جواهر داشت، این بود که در ابتدا نام آن عالم ربانی را با احترام بر زبان آورد و پس از تعریف و تمجید از وی به عنوان کسی که اسلام را زنده و خدمات شایانی به جامعه علوم حوزوی کرد و البته کتب بسیار مهمی را نیز به یادگار گذاشت فرمود:

حالا من هم یک نفهمی به گفته‌‌های ایشان دارم ... .

و پس از آن بود که اشکالش را بیان کرد.

همچنین نقل است که وی در محضر سایر علما و بزرگان، اگر سوالی پیش می‌آمد، سکوت اختیار می‌کرد تا دیگر بزرگان به آن پرسش پاسخ دهند، در عین حال اگر اظهار نظری هم می‌داشت و بعدا متوجه می‌شد که آن بیان، نادرست است در کمال شجاعت و شهامت و بدون خجالت، به اشتباه خود در حضور جمع اعتراف می‌کرد.

و اما درباره سایر ویژگی‌های اخلاقی آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی هم حکایات فراوانی وجود دارد آنجا که معظم له در جلسات درس و حتی الامکان، همسطح شاگردان می‌نشست و فضا یا جای خاصی را به خود اختصاص نمی داد. وی همچنین اجازه استفاده از عنوان "آیت الله" را برای خود نمی داد و حتی روزى به خانه واعظى که در منبر از وی تجلیل کرده و از او به عنوان آیت ‌الله نام برده بود رفت و از وى خواست که دیگر در منبر از وی و به‌ویژه با عنوان آیت الله نام نبرد.

این عارف عالیقدر همچنین اجازه دستبوسی به کسی نمی داد و اگر کسی به صورت ناگهانی اقدام به دستبوسی می‌کرد؛ سخت آزرده می‌شد.

در عین حال، بخش مهم دیگری از ویژگی‌های اخلاقی این عالم برجسته، درباره رفتارها و سیره وی در منزل و در کنار خانواده است.

آنگونه که نقل شده وی هیچگاه به کسی و حتی به فرزندانش دستور نمی‌داد و همیشه رعایت حال خانواده را می‌کرد، از جمله آنکه ضمن انجام امور شخصی خود مانند شستن لباس‌های شخصی، در امور خانه نیز به همسرش کمک می‌کرد و او را پاس می‌داشت.

و این هم حکایتی است از وی درباره مراعات حال خانواده:

"شبی، دیر وقت به منزل آمد و متوجه شد که کلید منزل همراهش نیست.

او برای رعایت حال خانواده که در خواب بودند، از در زدن خودداری کرد و با وجود سردی هوا، تا اذان صبح در کوچه قدم زد."

این حکایت البته به شکل دیگری هم نقل شده و آن اینکه، همسرش در همان شب خواب دید که وی در کوچه در حال قدم زدن است و وقتی از خواب برخاست و به در منزل مراجعه کرد، معظم له را در همین حال در آنجا یافت.

آیت الله تهرانی را باید از عالمانی دانست که یار و یاور نظام و انقلاب هم بود. وی علاوه بر اینکه به عنوان نماینده مردم به مجلس خبرگان تنظیم و تدوین قانون اساسی رفت و منشأ خدماتی شد، بارها همپای رزمندگان اسلام به جبهه‌ها می‌رفت؛ جالب این است که وقتی از وی درباره تحمل این مشقّت با وجود کهولت سن می‌پرسیدند؛ می‌فرمود:

"می خواهم مثل آن پرستویی باشم که موقع پرتاب حضرت ابراهیم (ع) به طرف آتش، یک قطره آب به منقار خود گرفته بود؛ به او گفتند کجا می‌روی؟ گفت می‌روم این قطره آب را روی آتش بریزم.

گفتند این قطره آب که در این انبوه آتش اثر نمی‌گذارد؛ پرستو گفت من هم می‌دانم تأثیر ندارد؛ اما می‌خواهم ابراهیمی باشم.

من هم می‌دانم که در جبهه تأثیر چندانی ندارم؛ اما من هم می‌‌خواهم در صف ابراهیمیان زمان باشم."

این عالم بزرگوار حتی در جبهه هم ترجیح می‌داد تا پشت سر فرماندهان و رزمندگان اسلام، نماز جماعت بخواند.

نقل است روزی در تیپ امام جواد (ع) سخنرانی کرد و پس از پایان سخنرانی که صدای اذان بلند شد، فرمانده عبدالحسین برونسی از وی خواست تا امام جماعت شود.

پس از آن بود که آیت الله تهرانی فرمود:

آیا دستور می‌دهید که امام جماعت باشم؟!

و برونسی چنین پاسخ داد:

من کوچکتر از آنم که به شما دستور بدهم.

پس از آن بود که برخی رزمندگان به سردار برونسی پیشنهاد دادند تا به صورت مصلحتی، به آیت الله تهرانی دستور دهد تا امام جماعت شود؛ چراکه آنان آرزو داشتند تا پشت سر آن عارف بالله نماز بخوانند.

شهید برونسی هم، همین کار را کرد و علامه در جواب فرمود:

اطاعت فرمانده عزیز.

نقل است که بعد از همان نماز، علامه حال عجیبی داشت، او سردار برونسی را به کناری کشید و در حالیکه اشک می‌ریخت فرمود:

دوست عزیزم؛ از جواد فراموش نکن و حتما ما را در آن دنیا شفاعت کن.

و اما یکی دیگر از ویژگی‌های رفتاری آن عالم ربانی، دوری از شُهرت بود؛ از این رو وقتی در جبهه‌های حق علیه باطل، با دوربین‌های فیلمبرداری مواجه می‌شد عمامه از سر بر می‌داشت تا کمتر شناخته شود.

و این نیز حکایت تأمل برانگیز دیگری از زندگی این اندیشمند مرگ آگاه است:

"شخص گمراهی در اواخر عمر معظم له تماس گرفت و وی را تهدید به قتل کرد.

جواب آیت الله تهرانی به وی جالب بود:

پسر جان! اگر قصد داری مرا بکشی؛ من رأس ساعت یک ربع به هفت از منزل خارج می‌شوم و مسیر بنده از کوچه مستشار است به سوی مسجد ملا حیدر که ساعت 7 صبح آنجا باشم؛

اگر می‌خواهی کاری بکنی؛ این موقع بهتر است؛ چراکه کوچه خلوت و رفت و آمد کمتر است. زهی سعادت است برای اینجانب، زیرا من عمر خود را کرده ‌ام و بهتر از این چیست که به لقاء خدا نائل شوم.

می فرمود:

پس از آن تماس، منتظرش بودم؛ ولی او بدقولی کرد و نیامد!"

و اما در اواخر عُمر آن عالم والامقام، از وی درباره محل دفن پرسش شد و اینکه شاگردان دوست دارند تا شما را در حرم مطهر علی بن موسی الرضا (ع) دفن کنند که فرمود:

"شما مرا هر کجای حرم مطهر هم که دفن کنید؛ آیا نزدیک ‌تر از قبر مأمون به امام رضا (ع) مرا دفن می‌‌کنید؟! پس دفن کردنم در حرم و غیر حرم فرقی ندارد؛ مهم این است که برای تشیع جنازه من اگر چهار نفر بودند؛ دیگر منتظر نشوید که مردم جمع شوند؛ مرا تشیع کنید و مزاحم وقت مردم نشوید."

آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی سرانجام در چنین روزهایی، یعنی نخستین روزهای آبان ماه سال 1368، به ملکوت اعلی پیوست تا رهبر معظم انقلاب، در بخشی از پیام تسلیت خود، چنین بیان فرمایند:

" ... آن عالم بزرگوار و پارسا، حقاً از زمره انسانهای والا و برجسته‌ای بود که عمر خود را در بندگی خدا و خدمت به خلق و مجاهدت در راه دین گذرانید و با بیان و قلم و قدم، در طریق جلب رضای الهی گام برداشت.

سالیان دراز، حوزه علمیه مشهد را با درس فقه و تفسیر و عقاید، رونق بخشید و طلاب و فضلای زیادی را مستفیض گردانید.

در مقاطع گوناگون نهضت اسلامی و بخصوص در حوادث دوران پیروزی انقلاب، پشتیبان و همراه مبارزین و مایه دلگرمی آنان بود.

پس از پیروزی انقلاب نیز در صحنه‌های بسیار مهم و حساس، با حضور مؤثر و با برکت خود، انقلاب را تقویت کرد و از جمله در سالهای جنگ تحمیلی، مُکرّر لباس رزم پوشید و با وجود کهولت سن، در صحنه نبرد، پیشوا و همگام جوانان مجاهد فی سبیل اللّه شد ... ."

اکنون در بیست و هشتمین ایام سالگرد ارتحالش، به روح بلندش درود می‌فرستیم و برایش آرزوی علوّ درجات داریم.

عقیل وظیفه شناس

منبع: بسیج نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت basijnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بسیج نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۲۶۲۳۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مراسم اولین سالگرد شهادت آیت الله سلیمانی در زاهدان برگزار می شود

به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید محمدرضا ثبوتی گفت: براساس برنامه ریزی صورت گرفته، مراسم بزرگداشت شهید آیت الله عباسعلی سلیمانی روز دوشنبه دهم اردیبهشت ماه با حضور فرزندان شهید، در محل مسجد جامع شهر زاهدان برگزار می‌شود.

وی تصریح کرد: این مراسم از ساعت ۹و۳۰ تا ۱۱و۳۰ دقیقه در محل مسجد جامع شهر زاهدان برگزار خواهد شد.

کد خبر 6086672