نویسنده ای با 80 اثر که در ایران ناشناخته مانده است
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۱۹۶۶۲
پیو باروخا یکی از مهمترین ادبا و نویسندگان اسپانیای قرن بیستم است که با تأسف فراوان در ایران کاملاً ناشناس مانده است. نه تنها کتابی از او به فارسی ترجمه نشده، بلکه غالب دوستداران حرفهای رمان و ادبیات در کشور ما حتی نام او را نشنیدهاند و این در حالی است که وقتی صحبت از نسل مشهور به 98 را در ادبیات اسپانیا پیش میکشیم، بلافاصله بعد از «میگل داونامونو» نام باروخا به چشم میخورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ایران آنلاین / باروخا نویسندهای شوخ طبع و بذله گو بود و به جنبههای مطایبهآمیز زندگی اهمیت میداد. از اینرو نقطه عکس و مقابل اونامونو است که تلخ اندیش بود و نگاهی تیره و تار به زندگی داشت. باروخا در سال 1872 در شهر سن سباستین به دنیا آمد. کودکیاش به خاطر شغل پدر در شهرها و نواحی مختلف اسپانیا گذشت و از سال 1879 به همراه خانواده در مادرید اقامت گزید و در همین شهر هم بود که به دریافت درجه دکترای طب نائل آمد. او چندی در روستاها و شهرهای کوچک اسپانیا طبابت کرد و همین امر ارتباطش را با مردمان محروم وطنش مستحکم کرد.کتاب «پیکاری برای زندگی» او که در جوانیاش به چاپ رسید از دغدغههای عدالت طلبانه و انسان دوستی این نویسنده حکایت میکند. در این کتاب عصیان نویسنده نسبت به مفهوم ظلم و بیعدالتی به رأیالعین قابل مشاهده است و همین طغیان و عصیان هسته اصلی تمامی آثار باروخا را تا پایان عمر شکل میدهد.در آغازین روزهای قرن بیستم به پاریس سفر و جهانی حیرت انگیز از هنر و ادبیات را کشف کرد. این سفر او را مصمم کرد تا آخر عمر خود را وقف ادبیات کند. باروخا نویسندهای است که نسبت به مکتبهای ادبی روزگار خود بیاعتناست و نگاه و قلم شخصی و منحصر به فرد خود را دارد. در حوزه سیاست هم او مدت کوتاهی به حزب جمهوریخواه پیوست و بلافاصله از آن کناره گیری کرد. اما آزادیخواهی مطلق او در تمامی آثارش و در نحوه سلوک و زندگیاش دیده میشود.
باروخا پس از چند سفر پیاپی به پاریس تصمیمی عجیب گرفت و زندگی انزواطلبانهای پیشه کرد که تنها هدفش نوشتن و خلق ادبی بود و حاصل این تصمیم، نگارش بالغ بر 80 عنوان کتاب است که به بسیاری از زبانهای زنده جهان ترجمه و شهرتی افسانهای برای اورقم زده است. یکی از مهمترین رمانهای باروخا (خاطرات مرد کوشا) است که در 22 جلد طی مدت بیست سال به چاپ رسیده و پرده نقاشی بزرگی از افکار آزادیخواهی و زندگی مردمان اسپانیا در قرن نوزدهم را پیش چشم خواننده میگذارد. پس از انتشار رمان (سالاکین ماجراجو) از سوی منتقدان به (داستایوفسکی اسپانیا) ملقب شد. او همانند داستایوفسکی در رمانهایش از دانش عمیق و نوین روانشناسی بهره میبرد و آنالیز روحی و روانی دقیقی از پرسوناژهای داستانیاش به دست میدهد.آثار بیشمار پیو باروخا با آنکه از خصلتهای ملی و ناسیونالیستی اسپانیایی برخوردار است، رنگ شخصی و ویژه خود را داراست. تنها نقدی که منتقدان بر رمانهای او وارد میدانند این است که باروخا بیشتر در پی انتقال مفاهیم و اندیشهها بوده و کمتر به سبک و زیبایی ساختاری داستانهایش توجه کرده است. به هر صورت و با هر متر و معیاری که بسنجیم آثار گرانقدر پیو باروخا تأثیر چشمگیری بر جریان نوگرایی ادبی اسپانیا گذاشته و در بخشیدن ادراک تازهای از ادبیات و زندگی به مردمان میهنش سخت مؤثر واقع شده است./ روزنامه ایران
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۱۹۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
واکنش به ادبیات احمدینژاد درباره اسرائیل
به گزارش «تابناک» به نقل از خبرآنلاین، محمود احمدینژاد، رئیس دولتهای نهم و دهم، که در دوران ۸ سال سکانداری خود در پاستور اظهاراتی تند درباره اسرائیل بیان میکرد، در واکنش به حمله سپاه پاسداران به اسرائیل گفته: «هر کشوری به سایر کشورها غیرقانونی حمله کند، باید پاسخ آن را دریافت کند. و این حق کشوری است که مورد تهاجم قرار گرفته است.»
این اظهارات با واکنشهایی همراه شد، چنانچه عباس امیریفر، فعال سیاسی اصولگرا، به خبرگزاری خبرآنلاین، گفت: «به یکی از نزدیکان آقای احمدینژاد پیام دادم که این چه وضعی است و چرا ایشان موضعگیری نکرده است، او گفت که آقای احمدینژاد دو سالی است که سکوت کردند. در پاسخ گفتم که چطور ایشان در برخی از موارد مانند فوت آن هنرپیشه همجنس باز در سکوت پیام میدهد؟ این برای ما قابل درک نیست. با این حال او برای آنکه طرفداران خودش را اقناع کند، در عیددیدنی به صورت کلی و مبهم حرف زده است.»
در سیاست رسمی ایران، اسرائیل کشور شناخته نمی شود
محمدعلی پورمختار، نماینده ادوار مجلس، در گفتگو با خبرگزاری خبرآنلاین، درباره اظهارات احمدینژاد گفت: «چیزی که از قول ایشان نقل شده بود، آقای احمدینژاد گفته بود که هر کشوری که به کشور دیگر تجاوز بکند، حق پاسخگویی دارد و بدون اسم آوردن از اسرائیل چنین اظهاراتی را بیان کرده است، اگر منظور سوال کننده، این بود که نظر ایشان درباره حمله اسرائیل چیست و اگر تلقی ایشان از کشور اسرائیل است، تلقی درستی نیست. ما اسرائیل را به رسمیت نمیشناسیم و یک رژیم اشغالگر است. در سیاستهای رسمی ایران اسرائیل کشور شناخته نمیشود.»
وی گفت: «از این جهت، این نوع گفتار برخلاف سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب است و موجب سوءاستفاده خواهد شد. همچنین از ایشان انتقاداتی درباره نام بردن از اسرائیل به عنوان یک کشور شده بود یا چرا حملات تروریستی اسرائیل را به ساختمان کنسولگری را محکوم نکرد.»
سکوت احمدی نژاد به خودش ارتباط دارد اما...
این نماینده پیشین مجلس گفت: «علت سکوت او به خودش ارتباط دارد، اما با توجه به اینکه ایشان 8 رئیس جمهور بوده و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است، توقع جامعه دینی و انقلابی از او این است که رد این قضایا عکس العمل نشان بدهد و به عنوان یک نیروی انقلابی که اسرائیل را از طرق هولوکاست به چالش کشید، انتقاد کند و به اقدامات غیرقانونی این رژیم سکوت نکند.»
پورمختار درباره تغییرات دیدگاه احمدینژاد در گذر زمان، گفت: این که بگوییم ایشان تعمدانه این سخن را بیان کرده است، قضاوت قرین و درستی و نیست زیرا نیت او را نمیدانیم، صحبتهای خواص مورد توجه همه است و باید با دقت عمل بیشتری و ملاحظات واقعیات این اظهارات عنوان شود. اینکه دیدگاه ایشان چیست را باید حمل بر صحت کنیم، ایشان به طور کلی بیان کرده جمهوری اسلامی ایران حق پاسخگویی داشته و از این حملات دفاع کرده است.
وی گفت: بنابراین باید نیمه پر لیوان را مشاهده کنیم. اگر یک مادهای از منشور سازمان ملل را اشاره کرده است، ممکن است از سر کم توجهی و بدون العطاف به مسائل بوده باشد.