متن ادبي در مورد روز عصاي سفيد
تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۱۲۶۵۲
خبرگزاري آريا -
متن ادبي در مورد روز عصاي سفيد
اي دوست! براي ما که پاهاي گم شده در بيراهه مان، واحه هاي سبز زندگي را از ياد برده است، عصاي سپيدي هديه بياور. نگاه کن چگونه کوچه هاي بيهودگي را مسافريم! چشمان ما را با ديده بيناي دلت، به شهر جست وجو و ادامه، رهنمون باش. شکستن حصارهاي تيرگي را در بلبشوي چراغ ها و نئون ها بياموزمان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مطالبي به مناسبت روز عصاي سفيد
قلب اگر کور باشد
دنيا، تماشاگه راز است و راز را با چشم نمي توان دريافت.
آن دنيايي که چشم همه را به خود خيره کرده و مردمان را مسحور خويش نموده، فقط يک برهوت است که تو را توفيق نديدن آن داده اند.
بهشت، در هستي توست؛ در هزار توي دلت که به منبع لم يزل نور، روشن است.
دل اگر تاريک باشد، هزار چراغ الوان و نئون، نمي تواند وجود آدمي را روشن کند.
قلب اگر کور باشد، هيچ ديده اي نمي تواند لطف و زيبايي هستي را ببيند.
آدمي، رويين تن هم که باشد، شيطان مي تواند چشم هايش را نشانه بگيرد.
نهايت کمال انسان در اين است که از همه چيز جز خدا چشم بپوشد و بر خواسته هايش ديده فرو ببندد.
پس چه جاي افسوس و حسرت که چشم هاي تو را به روي دنيا بسته اند؛ تو به پنجره علاقه بينديش که باز است و چراغ رابطه که روشن است.
عشق، راز است؛ راز رسيدن به خدا.
و خدا را با چشم نمي توان يافت؛ او را دل هاي شکسته منزل است، نه ديده هاي باز!
مطالبي به مناسبت روز عصاي سفيد
ما نيازمند دل هاي پاک روشن دلان هستيم، چشمان پاک و معصوم آنها که آلودگي ما را در دنياي مادي ندارند، خدا کند که آنها دست ما را بگيرند و بتوانند ما را راهنمايي کنند و حرکت بدهند. اين توانايي در وجود آنها هست. آنها قلب هاي بزرگي دارند. دل هاي بزرگي دارند.
پيام روز عصاي سفيد
اگر چراغ دل خاموش باشد، چشم سر، از همه زيبايي هاي جهان، جز يک تابلوي تکراري و هميشگي، چيز ديگري نخواهد ديد.
اگر چراغ دل خاموش باشد، اميد چشم هاي روشن براي پرواز، بيهوده است.
اگر چراغ دل خاموش باشد، همه چيز در بطالت و روزمرگي و خستگي، خلاصه خواهد شد؛ فقط دلي روشن مي تواند، دستان نوازش خداوند را بر روي گونه هاي تب دار گل ها، لمس کند.
دل روشن، در نفس هاي نسيم مي تپد و در تار و پود جانش، معطر مي شود.
دل روشن، براي ديدن ريزترين ذرات عالم هم نيازي به چشم سر ندارد.
به پاکي عصاي سفيدِ دستانت سوگند، دل روشن، بهترين هديه خداوند است.
متن روز عصاي سفيد
عصاي سفيد چونان پرچمي است که به نشان استقلال در دست روشن دلان به حرکت در مي آيد و آينه اي است که قدرت و نعمت خدايي را به تماشاي تأمل و تفکر ديگران مي گذارد. 23مهر ماه « روز عصاي سفيد » را به روشندلان عزيز جامعه تبريک عرض نموده و از درگاه خداوند متعال توفيقات روز افزون و پيش از پيش اين عزيزان را مسألت مي نمايم.
روز عصاي سفيد
چشم مي گشايي بر حريم خلوت پروانه ها؛ با بال هايي سفيد که عصاي دستانت شده اند.
چشم مي گشايي بر آبي آسمان؛ با دريايي از نور که دلت را چراغاني کرده است.
چشم مي گشايي در حضور هميشه سبز معبود؛ با سجاده اي از عشق که بر پيشاني ات، مُهر تسليم و بندگي زده است.
چشم مي گشايي به روي اين همه زيبايي بي حد آسماني و با نور جانت، لطافت خداوند را در گلبرگ هاي سفيد ياس و نسترن و اقاقي، لمس مي کني.
تو به روي سبزي درختان، سرخي گل ها، آبي دريا، طراوت باران و ترنم هميشه جاري آب ها، چشم دل مي گشايي و اميد و بودن را ترجمه مي کني.
متن ادبي در مورد روز عصاي سفيد
براي شما فرزانه اي مي نويسم که تپيدن قلب زندگي و زدن نبض طبيعت را احساس مي کنيد ، شما فرهيخته اي که در زلال شعور و صفاي فطرت خدايي ، جلال و جمالِ جهاندار جان آفرين را مي نگريد ؛ براي شما بر جسته اي مي نويسم که مي توانيد با چشم لامسه خود با همه کس و همه چيز سخن بگوييد و حتي با تعمق در گردش حکيمانه ي چرخ روزگار ، به ميهماني همه نشانه هاي خلقت برويد. براي شما متعهدي مي نويسم که با بهره گيري از سرچشمه ي زلال معارف و وظيفه شناسي ، قدرت و نعمت الهي را به تماشاي تامل و تفکر همگان دعوت مي نماييد.
گردآوري:بخش سرگرمي بيتوته
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۱۲۶۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیینهای سنتی پیش از نوروز که تمام قد حفظ شده...
ایسنا/چهارمحال و بختیاری چند روز بیشتر از اسفندماه نمانده که همه در تکاپوی خرید و یا خانه تکانی هستند، آیینهایی که از دیرباز بوده و امروز نیز ادامه دارند.
به گزارش ایسنا، آیینهایی که امروز در جای جای کشور توسط اقوام مختلف شاهد آن هستیم آیینهای چند ساله نبوده بلکه مربوط به سدهها و هزارههای گذشته است.
آیینهای سنتی که بنا به فراخور اقوام در مناطق مختلف از آنها استفاده میشود، البته بسیاری از آیینهایی که در گذشته وجود داشته امروز به نوعی فراموش شده و یا امکان اینکه به این عصر برگردد وجود ندارد.
گرچه همین آیینهای بومی محلی خود را باید پاسداشت و نباید همچون دیگر آیینها دستخوش فضای مجازی شود.
عباس قنبری عدیوی، رئیس بنیاد ایرانشناسی شعبه چهارمحالوبختیاری در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: نوروز به عنوان یکی از جشنهای کهن باستانی، ملی و مذهبی ما ایرانیان بوده که امروز در ایران تاریخی، فرهنگی و ایران امروز که با ساختار سیاسی مرزهای تعریف شده جایگاهی ویژه دارد.
این نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه با اشاره به اینکه نوروز یکی از عوامل پیوند بین اقوام ایرانی است، افزود: نوروز جشن زایش زمین، طبیعت و همه آفریدههای الهی است که نو شدن، تازه شدن و حرکت دوباره برای زیستن مطلوب است.
قنبری عدیوی با بیان اینکه آیینهای نوروزی به سه بخش پیش از نوروز، هنگام نوروز و تحویل سال و بعد از تحویل سال تا سیزده بدر تقسیم میشود، تصریح کرد: آیینهای پیش از نوروز تقریبا از شب چله با نو شدن زمین و زندگی رقم میخورد، بعد از دو چله بزرگ و کوچک یک سرمای بیش از حدی وجود دارد که در فرهنگ بختیاری به آن «ششه دالو» گفته میشود یعنی شش روز اول اسفند اوج سرماست و بعد از آن با تحول آب و هوایی مواجهیم که آغاز آن با درختکاری اتفاق میافتد. به تعبیر بومیان منطقه زمین نفس میظکشد که این به معنای حیات دوباره است.
عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان بیان کرد: آیینهای پیش از نوروز با چهارشنبه سوری شروع میشود. البته چهارشنبه سوری برخلاف آن چیزی است که امروز اتفاق میافتد و جزو یکی از آیینهای بسیار ارزنده است که آتش و گرما گرامی داشته میشود.
این نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه اضافه کرد: در آیینهای بومی محلی از جمله در شهرکرد در کنار امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون یکی از باورهای سنتی چراغبران است که مردم چراغ خانهشان را به دست سادات روشن کنند و یکی از آیینهای پیش از نوروز است.
قنبری عدیوی با اشاره به اینکه آتش به عنوان یکی از مظاهر الهی تعریف میشود، گفت: برخی بیان میکنند که ایرانیها آتش پرست بودند اما اینگونه نبوده و ایرانیان همواره یکتاپرست بودند، در حقیقت اگر به آتش احترام میگذارند آتش را به معنای یکی از مظاهر پاک الهی قلمداد میکنند، یعنی همانطور که امروز رو به کعبه نماز میخوانیم نیاکان و پیشینیان یکتاپرست و خدا دوست ما رو به آتش به عنوان قبله نماز میخواندند.
وی با بیان اینکه این باور در دوره اسلامی به شکل روشن کردن چراغ، آتش و گرامیداشت نور است، تصریح کرد: ارادت ما ایرانیها، مخصوصا مردمان زاگرس، بختیاریها و دیگر اقوام منطقه به سادات جلیل القدر و خاندان پیامبر(ص) و امام علی(ع) این است که باور داریم اگر این چراغ به دست یکی از نوادگان اهلبیت آغاز و روشن شود تا پایان سال روشنایی، سلامتی، نور، گرما، رزق و برکت را به همراه خواهد داشت، از این رو این آیین در کنار سایر آیینی است که در فرهنگ بومی محلی چهارمحال و بختیاری گرامی داشته شود.
قنبری عدیوی ادامه داد: گرچه در شهرکرد آیین چراغبران نمود بیشتری دارد، اما در سایر مناطق مخصوصا مناطقی که امامزاده یا بقعهای وجود دارد این باور از گذشته بوده که با سنت دیرینه پیش از اسلام پیوند دارد و اعتقاد داشتند باید از آتشکدهها آتش تازه ببرند و در خانههای خود نور و روشنایی تازه را شکل دهند که امروز این آیین در شکل اسلامی خود وجود دارد.
وی افزود: از دیگر آیینهای پیش از نوروز حلوا یا کوفته و یا پخت دیگر خوراکیهای نذری برای عید اموات و درگذشتگان بوده که این امر نشان از باورمندی به رستاخیز است و ریشه در آیین کهن پیش از اسلام دارد.
رئیس بنیاد ایرانشناسی شعبه چهارمحالوبختیاری نو شدن و خانهتکانی، دور ریختن وسایل کهنه، شکسته و اضافه و نو کردن آنها، شستشو و نظافت را از فرمانهای الهی بیان کرد و گفت: در همه ادیان توحیدی بهداشت فردی، اجتماعی و بهداشت محیط توصیه شده است، از طرفی از دیگر آیینهایی که فلسفه عمیق داشته چیدن سفره نوروز است، آنچه در سفره گذاشته میشود همه با فرهنگ ملی و تاریخی ما رابطه دارد و فلسفه زندگی تلاش دوباره، افزایش رزق و برکت است.
قنبری عدیوی گفت: افراد در آخرین پنجشنبه سال که در سوگ عزیزی نشستهاند تلاش میکنند لباس سیاه آنها را دربیاورند و لباس رنگی بر تن آنها بپوشند، زیرا اعتقاد دارند که نباید غم و اندوه را به سال بعد منتقل کرد.
وی بیان کرد: آنچه اندکی امروزه کمرنگ شده حاجی فیروز بوده که نماد رستاخیزی و شادی است و فرهنگ اسلامی و ملی را در بردارد، کما اینکه همه آیینها در راستای این است که به سمت بهتر شدن، نو شدن، پاکیزگی روح و جان حرکت و بتوانیم زندگی توام با هدف موفقیت را دنبال کنیم.
انتهای پیام