تئاتر خصوصی مانند انبوه‌سازی تعاونی‌های مسکن پر از ایراد است/جای خالی سازمان فعالیت‌های هنری با محوریت تئاتر
تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۰۳۰۴۷
به گزارش خبرنگار ایلنا، این روزها نمایش «بوی خواب» به کارگردانی سهراب سلیمی براساس متنی از محمد چرمشیر در تئاتر شهر روی صحنه است؛ به بهانه اجرای این نمایش با سهراب سلیمی (کارگردان) و قاسم زارع (بازیگر) آن گفتگو کردیم. این دو هنرمند از آنچه وضعیت آشفته و نابسامان وضعیت تئاتر خصوصی و دولتی می‌خوانند و از عدم حمایت‌ها انتقاد دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سلیمی خاطرنشان کرد: واقعیت این است که هرچیزی براساس پیش‌نیازهای جامعه تعریف می‌شود. فرض را بر این بگذارید که صد سالن آمفی تئاتر دایر شده است؛ آیا در این سال‌ها توانسته‌ایم مخاطبش را فراهم کنیم؟ آیا توانستیم تامین مسائل گروه‌های تئاتری را داشته باشیم؟ آیا جایگاه‌هایشان تعریف شده؟ با تمام تنوعی که وجود دارد و دولت معتقد است سالن‌های خصوصی ایجاد شده هیچ ایرادی ندارد، آیا برای چشم‌انداز تئاتر دولتی تعریفی شده است؟ تئاتر خصوصی چطور؟ دانشجویی؟
این کارگردان تئاتر ادامه داد: هیچ تعریف اصولی و قانونمندی در تئاتر و به طور کلی در هنر ما وجود ندارد؛ سلایق حرف مهم را می‌زنند. مثلا یکجا موسیقی برگزار می‌شود و جای دیگر اجازه‌اش را نمی‌دهند. یک جایی در ظاهر تئاتر هست اما مثلا استان‌های دیگر در حداقل مسائل تئاتر مانده‌اند.
سلیمی با بیان اینکه مدیران از جمع‌بندی آن جریانی که در کارهای تبلیغاتی و پروپاگاندای دولتی بیرون می‌زند؛ تغذیه می‌کنند، گفت: در این چند سال مدیران دولتی می‌گویند ببینید تئاتر چقدر رشد کرده است؟ درحالیکه اطلاع داریم بسیاری از بخش‌های خصوصی به ورشکستگی کامل دارند می‌رسند. کدام بخش خصوصی؟ مگر زیرپله بخش خصوصی است؟ یک اتاق را سیاه کردن شد بخش خصوصی؟ آیا جایگاه گروهی که آنجا کار می‌کند به ازای مبالغ هنگفتی که از گروه‌ها می‌گیرند تامین کننده مسائل دیگرشان در اجرایشان هست؟ کمک هزینه‌ای که از سوی دولت به گروه‌های تئاتری داده می‌شود تامین کننده طراحی صحنه، نور و لباس و حقوق بازیگر نیست؛ اصلا شوخی است. اما دولت دوست دارد یکسری نمایش را مطرح کند و بگوید دیدید فلان سالن بلیتش فلان قدر فروخته می‌شود؟ اما آیا از جریان واقعی تئاتر خبری هست؟ براساس عدالت و دادخواهی آنها صحبتی هست؟
او خاطرنشان کرد: تا زمانی که خودخواهی مدیران با اشخاصی که در بدنه آن مدیریت تعریف شده و آنها براساس خودمحوری حرکت می‌کنند؛ فاجعه آن چیزی است که هست. اما اگر تشکیلات و مسائل و اصول تئاتر و قانونمند شدنش به دست اشخاص با صلاحیت سپرده شود قضایا غیر از این خواهد بود که الان هست.
قاسم زارع (بازیگر) نیز با اشاره به بازگشتش به تئاتر بعد از مدت‌ها با نمایش «بوی خواب» به کارگردانی سهراب سلیمی گفت: خوشحالم که به تئاتر برگشتم و تئاتر کار می‌کنم. در نمایشی که از سوی رفیق و همکار دیرینه‌ام آقای سلیمی به من پیشنهاد شد و براساس متنی از محمد چرمشیر عزیز که سالیان سال است با ایشان مراوده دارم. طرح موضوع و قصه من را جذب کرد که راغب شوم و وقتم را در سالن تئاتر طی کنم. اما شرایط بعدش را زیاد خوشایند نمی‌بینم.
زارع ادامه داد: این شرایط ناخوشایند نه تنها به این کار، بلکه به حوزه فرهنگ و هنر و به خصوص تئاتر و تعریفش در حال حاضر برمی‌گردد که جایگاه خوب و شایسته‌ای ندارد. اعتقادم بر این است که بچه‌های تئاتر باید جایگاه شایسته‌تری نسبت به حال حاضرشان داشته باشند. اوضاع امروز خیلی بد است. بعد از 40 سال که از عمر این نظام می‌گذرد متاسفانه هنوز تعریف منسجم و مشخصی را از حوره‌های فرهنگ و هنر نمی‌بینیم و به چشم نمی‌خورد. با تعویض یک دبیر جشنواره همه چیز تغییر می‌کند؛ این برمی‌گردد به آن نگاه جناحی و حزبی که متاسفانه همه مقوله‌ها دارند و این چنین نگاه می‌کنند و تا وقتی این چنین نگاه می‌شود راه به جایی نخواهیم برد و دور خودمان و نگاه و جناح خودمان خواهیم چرخید.
این بازیگر سینما و تئاتر با اشاره به چشم‌اندازی که با این شرایط پیش روی تئاتر می‌بیند، گفت: تا وقتی تعریف و برنامه‌های منسجم، معین و مشخصی نداشته باشیم و تعریف تئاتر حرفه‌ای و جایگاه آن، تئاتر خصوصی و دانشجویی و... موجود نباشد، راه به جایی نخواهیم برد. همین می‌شود که هر سال دریغ از پارسال است. جایگاه اصلی فراموش شده از بین می‌رود و کمرنگ می‌شود.
زارع ادامه داد: به نظرم مسئولان خیلی هم بدشان نمی‌آید از اینکه چنین اتفاقاتی می‌افتد بلکه استقبال هم می‌کنند. چون سیستم غلط است. من با شخص کاری ندارم که چه کسی پشت میز مدیریت مرکز هنرهای نمایشی یا معاونت هنری است؛ اینها مجری خواست‌های سیستم هستند. سیستمی که درست نیست و جواب نمی‌دهد. چراکه تعریف و برنامه‌ریزی مشخص و معینی نداریم که جوابگوی این همه وسعت و فعالیت باشد. آن سیستم باید ایجاد شود و برنامه‌ریزی‌هایش مشخص شود و شخصی نتواند به صورت سلیقه‌ای عوضش کند. مدیران می‌آیند و می‌روند. اما ما به کجا رسیدیم؟
او همچنین در پاسخ به سوالی مبنی بر نقش اهالی تئاتر در تغییر این وضعیت گفت: چه کار باید بکنند؟ بچه‌های تئاتر مظلوم‌ترین این حوزه هستند، باید چه کار کنند؟ در تئاتر را تخته کنند و بروند؟ سیستم باید بگوید نمی‌خواهیم تا ما هم تعطیلش کنیم.
سلیمی نیز در همین باره گفت: اهالی تئاتر سال‌های سال همین صحبت‌ها را مطرح کردند. اما فقط بحث و صحبت نبوده، طرح مدون و راهکار هم اعلام کردیم اما وقعی گذاشته نمی‌شود. این دیالوگ یک‌طرفه است. دوطرف، نشست، و به ازای این نشست یک قانون‌بندی مدون، مقطعی طرح کرد اما کو اراده از سوی دولت؟ مگر نمی‌آیند سیاست‌های دولت را از کوتاه مدت تا بلندمدت بچینند؟ آیا تا به حال چنین برنامه‌ریزی را با اهالی و خانواده تئاتر انجام داده‌اند؟ تمام این مطالبی که می‌گویم نه براساس یکسویه نقد کردن بلکه براساس اطلاعات مدونی است که ارائه شده و هیچ وقعی نگذاشتند.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: به نظر می‌آید تئاتر آخرین هنر است که سراغش می‌آیند؛ تا سر و صدایی نکرده‌اند به آنها رسیدگی نمی‌کنند و راهکاری پیش پا نمی‌گذارند. تا این ارتباط بین دو طرف به وجود نیاید و نشست‌ها براساس اعتماد و حسن نیت شکل نگیرد اتفاقی رخ نمی‌دهد. مدیریت‌ها عموما براساس روش‌هایی که از طریق سیاسیون و دولت دیکته می‌شود اداره می‌شود اما هنرمند آزادی عملش را دارد برای ارائه طرح و قانونمند شدن. ولی وقتی چنین ارتباطی وجود ندارد در سیکل باطلی قرار می‌گیریم که در این سال‌ها در آن دور می‌زنیم.
سلیمی با بیان اینکه دولت می‌گوید بودجه نداریم، گفت: اما باید پرسید چطور یکجا بودجه خوبی دارید و یکجا ندارید؟ بسیاری از اسپانسرها برای تئاتر تعریف شده‌اند اما اسپانسرهایی که درنهایت ختم می شود به جاهای دولتی تئاتر. به طور کلی باید بگویم، وقتی در کتیبه وزارت ارشاد جای هنر خالی است چطور می‌شود از هنر در آن حرف زد؟ وقتی تضاد در کلیت جامعه در اوجش هست چطور باید به حق خواهی خود در آن برسیم.
کارگردان نمایش «بوی خواب» با بیان اینکه تعاریفی مثل تئاتر دانشگاهی یا تئاتر خصوصی و دولتی و مانند آنها محتوایی هستند که براساس یکسری قواعد مشخص تعریف شده‌اند، گفت: وقتی از تئاتر خصوصی صحبت می‌کنیم یعنی جذب بسیاری از کارخانجات، صنایع و تولیدات که به لحاظ مسائل فرهنگی و حمایت از موارد هنری از مالیات آنها کاسته می‌شود. اما چنین اتفاقی نمی‌افتد؛ بنگاه‌های تجارتی الان دارند فعال می‌شوند. بخش دولتی هم تعریف دارد.
سلیمی یادآور شد: من و آقای زارع هر دو بازنشسته اداره برنامه‌های تئاتر هستیم؛ داریم از سازمانی حرف می‌زنیم که سال‌هاست پس زده شد و امروز داریم دنبال آن می‌گردیم. سازمان فعالیت‌های هنری که در راس آن تئاتر قرار گرفته بود. با واژه‌ها نمی‌توان بازی کرد؛ چون محتوا و پشتوانه دارند.
منبع: ایلنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۰۳۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اقتصاد فوتبال ایران رونق می‌گیرد؟
صنعت فوتبال در جهان از مزایا و امکانات اقتصادی بسیاری بهره‌مند است که از آن جمله می‌توان به سه بخش عمده شامل درآمد‌های روز مسابقه، امور تجاری و حق پخش رسانه‌ای نام برد. در سال ۲۰۱۸ به طور متوسط ۴۰ درصد درآمد باشگاه‌های پردرآمد جهان حاصل از فعالیت‌های تجاری، ۴۳ درصد از طریق فعالیت‌های رسانه‌ای و فروش حق پخش مسابقات و ۱۷ درصد در پی فعالیت‌های روز مسابقه از طریق فروش بلیت و اقلام باشگاه حاصل شده است.
با این وجود باشگاه‌های لیگ برتری فوتبال ایران، بخصوص پرسپولیس و استقلال که تا روز گذشته به نوعی تنها تیم‌های دولتی محسوب می‌شدند از بخش قابل توجیه از درآمد‌های معمول باشگاه‌های فوتبال جهان محروم هستند. از طرف دیگر به دلیل مدیریت واحد دولت بر دو باشگاه پرسپولیس و استقلال با هشدار محرومیت از مسابقات آسیایی مواجه بودند.
استقلال و پرسپولیس در طول دهه‌های گذشته به نوعی از مهم‌ترین تیم‌های فوتبال ایران محسوب شده‌اند. علاوه بر آن‌که این دو باشگاه سکوی پرتاب بسیاری از فوتبالیست‌های ایرانی به تیم‌های خارجی بوده و هستند بعضا استخوان‌بندی تیم ملی را نیز بازیکنان این دو باشگاه تشکیل می‌دهند؛ بنابراین تقویت سرخابی‌ها می‌تواند به نوعی تقویت صنعت فوتبال در ایران و متعاقبا تیم ملی باشد.
بدهی حدود ۱۶۰۰ میلیارد تومانی سرخابی‌ها
از سوی دیگر به دلیل مشکلاتی که طی دهه‌ها در مدیریت سرخابی‌های پایتخت وجود داشته پرسپولیس با ۸۲۶ میلیارد تومان بدهی و استقلال با حدود ۷۷۰ میلیارد تومان بدهی انباشته مواجه است.
اما پس از حدود ۱۳ سال که زمزمه واگذاری پرسپولیس و استقلال به بخش خصوصی مطرح شد، سرانجام روز گذشته این اتفاق رخ داد. دیروز در فرابورس ایران ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال از سوی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس و شرکت‌های تابعه آن شامل شرکت‌های پتروشیمی شهید تندگویان، بوعلی، پارس و بندرامام خمینی و همین مقدار از سهام باشگاه پرسپولیس نیز توسط بانک‌های شهر، ملت، تجارت، صادرات، رفاه و اقتصاد نوین انتقال پیدا کرد.
امروز ساعت ۱۰:۳۰ صبح آیین واگذاری دو شرکت استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی با حضور وزرای اقتصاد و ورزش و سرپرست سازمان خصوصی‌سازی برگزار می‌شود.
اگرچه برخی کارشناسان نسبت به این نوع از خصوصی‌سازی که آن را واگذاری به بنگاه‌های شبه‌دولتی می‌دانند نقد‌هایی وارد کردند، اما این واگذاری ثمراتی را نیز در پی داشت. تفکیک مدیریت دو باشگاه و اقدام برای خصوصی‌سازی آنها می‌تواند مهم‌ترین فواید این واگذاری باشد.
ابراهیم بازیان ـ سرپرست سازمان خصوصی‌سازی در این‌باره گفته که با واگذاری حداکثری سهام دولت به دو کنسرسیوم ما امروز از دولتی بودن دو باشگاه پرسپولیس و استقلال فاصله گرفتیم و شاهد دو مشتری راهبردی برای پرسپولیس و استقلال هستیم.
اقتصاد دو باشگاه شکوفا می‌شود
وی افزود: در کنسرسیوم بانکی، یکی از بانک‌های کاملاً غیردولتی یعنی بانک شهر پا به میدان گذاشتند. سهام‌دار اصلی بانک شهر، شهرداری تهران است و به نوعی شهرداری یک نهاد امور دولتی با زیرساخت‌هایی در حوزه مدیریت شهری است و یکی از فرصت‌هایی است که می‌تواند در شکوفایی فعالیت‌های ورزشی این تیم بزرگ و نام‌آور ایفای نقش کند.
بازیان درباره خریدار باشگاه استقلال هم گفت: می‌بینیم یک مجموعه نفتی موفق با کنسرسیوم شرکت‌های وابسته خود پا به میدان گذاشت. این اقدام کاملاً با نگاه امید به آینده و با نگاه کاملاً متفاوت در مقایسه با گذشته رقم خورد.
رییس سازمان خصوصی‌سازی تاکید کربد: یک بحث دیگر مالکیت باشگاه‌ها بود که تقریباً با این عرضه منتقل می‌شود؛ بحث دیگر، مدیریت آنهاست که در یک مرحله بررسی اهلیت و صلاحیت صورت گرفت؛ آن هم در کمیته تخصصی سازمان خصوصی‌سازی با حضور دستگاه‌های مرتبط و فرابورس که به لحاظ کفایت مالی، توانایی متقاضیان مورد بررسی قرار گرفت.
بازیان با اشاره به بررسی اهلیت داوطلبان از سوی سازمان خصوصی سازی و سازمان فرابورس گفت: بخشی از اهلیت‌ها ناظر به مدیریت این باشگاه خواهد بود. هماهنگی خوبی میان وزارت ورزش و وزارت اقتصاد انجام شد. با این ویژگی‌ها ۸۵ درصد از سهام دو باشگاه به مجموعه‌هایی واگذار شد که امید و نشاطی را ایجاد می‌کنند؛ هواداران پرسپولیس و استقلال هم نگاه امیدوارانه به آینده این دو باشگاه دارند.
وی تاکید کرد: دولت سیزدهم ادعا و افتخار می‌کند که پروژه‌های نیمه تمام را تمام می‌کند؛ در سازمان خصوصی‌سازی هم در حوزه واگذاری، پروژه‌های نیمه تمامی داریم که با این واگذاری دولت، برگ برنده‌ای را در حوزه واگذاری‌ها دستش گرفت.
امیدواری نسبت به استفاده از حق پخش تلویزیونی
بازیان با بیان ایان‌که نگاه امیدوارانه‌ای در باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال ایجاد می‌شود، گفت: در فضای مدیریت ورزش کشور نیز امیدواری ایجاد شده و با تدابیری که دراین مدت صورت گرفت، امیدوار هستیم در آینده اخبار خوبی از حوزه مجموعه مالکین جدید این مجموعه‌ها داشته باشیم.
وی با اظهار امیدواری نسبت به بهبود اقتصاد ورزش و بهره بردن دو باشگاه از تولید برنامه و حق پخش گفت: ان‌شاءالله بعد از این مدت، این روز را به عنوان یک روز تاریخی در کشور و واگذاری این دو باشگاه مهم خواهیم داشت و این امکان‌پذیر نبود جز در یک تعامل همه‌جانبه و همسو در جهت انجام یک اقدام بزرگ مردمی.
منبع: ایسنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام