به نقل از «ایرنا»

اصغر زاده: اشغال سفارت آمریکا در همان زمان کار عاقلانه و اثر گذار بود

تاریخ انتشار: ۱۷ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۱۷۹۰۷

مشهد- ایرنا- یک فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: اشغال سفارتخانه آمریکا در تهران در 13 آبان ماه سال 1358 توسط دانشجویان پیرو خط امام در همان مقطع زمانی حرکت عاقلانه و اثرگذار بود اما در موارد دیگر اشغال یک سفارتخانه، کار نادرست است.

به گزارش ایرنا، ابراهیم اصغرزاده چهارشنبه شب در جمع دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد افزود: اینکه فکر کنیم اگر سفارت آمریکا در 13 آبان ماه 1358 توسط دانشجویان پیرو خط امام اشغال نمی شد، مملکت گلستان می شد، قابل بحث نیست زیرا حوادث تاریخی مختلف با علل گوناگون می توانست اتفاق بیافتد تا کشور را دچار آشوب کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اظهار کرد: اگر سفارت آمریکا به صورت مسالمت آمیز و طبیعی توسط دانشجویان اشغال نمی شد، در شرایط آن موقع کشور که تضادها زیاد بود، گروه دیگری می آمدند و با اسلحه آمریکایی ها را می کشتند یا یکی از آن کودتاها به ثمر می رسید و انقلاب دچار مشکل می شد.
وی با بیان اینکه نباید در مسائل تاریخی دچار توهم شویم، گفت: اشغال سفارت آمریکا دارای مضرات و منافعی بود، دانشجویان پیرو خط امام راحل ابهت آمریکا را شکستند و در آن شرایط که کسی جرات نمی کرد به سفارت آمریکا نگاه کند، آن را به اشغال خود درآوردند و باعث ایجاد وحدت ملی شدند.
اصغرزاده افزود: شعار و پیام اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان پیرو خط امام به آمریکا این بود که شاه را از آمریکا اخراج کند یا به ایران برگرداند زیرا انتقال شاه به آمریکا توهینی برای ملت ایران به شمار می رفت اما شعار این دانشجویان نابودی آمریکا نبود.
وی اظهار کرد: یک حادثه تاریخی را باید در همان متن اصلی بررسی کرد، اشغال سفارت آمریکا برای مدت کوتاه فواید بسیار داشت زیرا در درازمدت انقلاب را محبوب کرد.
وی گفت: گروگان گیری و اشغال سفارتخانه یک کشور به هیچ وجه کار خوبی نیست اما این عمل در مقطعی به عنوان یک حرکت دانشجویی از سوی روشنفکران، نویسندگان و گروه های سیاسی در داخل و خارج کشور مورد حمایت قرار گرفت و همدلی ایجاد کرد.
اصغرزاده افزود: اشغال سفارت آمریکا در آن مقطع زمانی با کار کاریکاتوری یک عده که به سفارت انگلیس حمله کردند یا به سفارت عربستان حمله نمودند، فرق می کند و حمله به سفارتخانه های انگلیس و عربستان حماقت آمیز بود.

* دیپلماسی کشور در دولت احمدی نژاد به خاک سیاه نشست
این فعال سیاسی اظهار کرد: زمانی که شوروی سابق از هم فروپاشید، آمریکا دشمن اصلی خود را در منطقه از دست داد و نمی دانست دشمنش چه گروهی است تا اینکه در 11 سپتامبر به برج های دوقلو حمله شد و جامعه آمریکا دشمن اصلی خود را تروریسم که به جامعه داخلی کشورش حمله می کند، دانست.
وی گفت: در این شرایط که ایران می بایست با عقلانیت رفتار می کرد، آقای احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهوری ایران در سازمان ملل متحد، بزرگترین جنایت علیه بشریت یعنی هولوکاست را زیر سوال برد و حمله به برج های دوقلو را یک دروغ و کار خود آمریکا دانست که این عمل وی باعث شد آمریکا ما را مسخره کند.
وی افزود: در اواخر دولت احمدی نژاد به خاطر سهل انگاری ها و اشتباهات او بدترین شکست دیپلماسی کشور رقم خورد و پرونده هسته ای ایران از یک سازمان انرژی هسته ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع داده شد که رئیس در آن شورا آمریکا بود.
اصغرزاده اظهار کرد: دولت احمدی نژاد دیپلماسی کشور را به خاک سیاه نشاند و در سیاست خارجی نیز اشتباهات مهلکی را مرتکب شد، ضمن اینکه در انقلاب اول و دوم فرهنگی خود نیز مشکلات بسیار بوجود آورد.

* ایده مذاکره با آمریکا قبل از دولت روحانی محقق شد
این فعال سیاسی گفت: قبل از دولت آقای روحانی، گروهی به عمان رفتند و موضوع مذاکره با آمریکا را مطرح کردند، یعنی هسته اصلی مدیریت کشور در آن زمان به این نتیجه رسیده بود که باید مذاکره با آمریکا را شروع کند لذا مذاکره با آمریکا ربطی به آقای روحانی نداشت.
وی افزود: پس از روی کار آمدن آقای روحانی، تلاش دولت برای خروج ایران از انزوای بین المللی و بهبود شرایط آغاز شد و در آن شرایط آقای ظریف به آمریکا رفت و به او کفش پرتاب کردند، به آقای ناطق نوری در حرم مطهر رضوی بطری آب پرتاب نمودند به فرد دیگری در قم مهر پرتاب کردند، با این شرایط برجام با درایت مسئولان به سرانجام رسید و جلو تحریم ها و انزوای کشور گرفته شد.
اصغرزاده اظهار کرد: در آن شرایط که برجام به تصویب می رسید، وزیر خارجه ایران با وزیر خارجه آمریکا مدت 22 ماه ملاقات داشتند و در این ملاقات ها حتی یکبار به موضوع اشغال سفارت آمریکا در سال 58 اشاره نشد و حتی کنگره آمریکا در جریان بررسی مذاکره ایران با کشورش نیز به این موضوع نپرداخت.
وی گفت: در سال 96 که آقای روحانی دوباره رئیس جمهوری شد، یکی از شعارهای مهم وی برداشتن تحریم های غیرهسته ای بود.
وی افزود: همیشه شرایط برای اینکه رابطه ایران با غرب بهبود یابد، وجود داشته است اما همیشه عده ای سعی کردند بنا به دلایلی آتش بیار این معرکه شوند و اسم کار خود را آمریکا ستیزی گذاشته و پرچم یک کشور را به نام ملت ایران آتش بزنند.
اصغرزاده ادامه داد: خوب نیست ایران با آن صبغه فرهنگی و انقلاب اسلامی خود در داخل 2 قطبی شود یا جامعه ایرانی دچار دوشخصیتی گردد به طوری که یک شخصیت برای کسانی است که فکر می کنند، ذوب در حکومت هستند و باید با آمریکا بجنگند و آمریکا دشمن ابدی است و گروهی دیگر از جامعه عاشق آمریکا و شیفته آن شوند، این خیلی بد است که در یک کشور آنقدر دوپارگی وجود داشته باشد که عده ای باور نکنند که آمریکا دشمن است.
وی گفت: من نمی گویم که عاشق آمریکا شوید یا اینکه آمریکا هراسی را ترویج دهید، مسلما آمریکا بهشت نیست، ایرانی هایی که به آنجا رفتند در تبعید به سر می برند و در واقع همه اقلیت ها در کشورهای غربی در تبعید بسر می برند چون جامعه آنها را نمی پذیرد.
وی افزود: امام راحل در اوایل انقلاب فرمودند 'مگر ما قرار است که تا ابد با آمریکا قطع ارتباط کنیم'. امام راحل اذعان داشتند که جمهوری در ایران به معنای داشتن آزادی برای همه ایرانیان است و حتی مارکسیست ها هم می توانند در کلاس ها تدریس کنند.
اصغرزاده اظهار کرد: قرار بود، انقلاب اسلامی محصول مشترکی باشد، درست است که روحانیت در راس آن بودند اما قرار نبود که روحانیت طبقه حاکم باشد، زیرا برای پیروزی این انقلاب، همه زحمت کشیدند و شعار آنان اخلاقی، انسانی، برقراری عدالت و اجرای قانون بود.

* برگ برنده دولت آقای روحانی سیاست خارجی آن است
وی گفت: در این شرایط برخی قانون اساسی را تفسیر می کنند و می گویند یک زرتشتی نباید در شورای شهر یزد باشد، این خیلی حرف بدی است، قانون اساسی قانون مترقی این کشور است و تفسیر آن صحیح نیست و علاوه بر این هر شهروند ایرانی با هر دینی از حقوقی برخوردار است و همه با هم برابر هستند.
این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: برگ برنده دولت آقای روحانی، سیاست خارجی و دپلماسی آن است، رئیس جمهوری کشور سیاست خارجی را اداره می کند و رئیس شورای عالی امنیت ملی است و نیروی دیگر حق ندارد برای سیاست خارجی تعیین تکلیف کند.
وی اظهار کرد: آقای روحانی باید با شجاعت بایستد، زیرا رای به روحانی به معنای آمادگی ملت برای تعامل با دنیا بود و هیچ کس نمی تواند این پیام را زیر سوال ببرد.
اصغرزاده گفت: نباید نگران بود که تفکرات و اندیشه های مختلف در کشور وجود دارد، اگر بخواهیم تاریخ را دستکاری کنیم و با عینک ایدئولوژیک به مردم بگوییم که فقط یک جور ببینند و عمل کنند، سرمایه اجتماعی از بین می رود.
خبرنگار: میترا عبداللهی ** انتشار دهنده: محمد حسین علی مقدم
7489 / 6053

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۱۷۹۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سایه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و پارلمان اروپا بر سیاست‌های گذار از انرژی

انتخابات ۲۰۲۴ به‌ویژه در آمریکا و اروپا پیامدهای مهمی برای سیاست اقلیمی جهان خواهد داشت، تا آنجا که پیروزی احزاب دست راستی در ایالات‌متحده و اروپا می‌تواند از تحرک سیاست‌های اقلیمی بکاهد و گذار انرژی را در مسیری سخت‌تر قرار دهد.

به گزارش شانا به‌نقل از هفته‌نامه بررسی تحولات بین‌المللی انرژی و تغییر اقلیم مدیریت کل امور اوپک و روابط با مجامع انرژی، مخاطره‌های جهانی در زمینه اجرای سیاست‌های اقلیمی در سطح بالایی قرار دارند. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا و نامزد جمهوری‌خواهان، متعهد شده است که در صورت پیروزی در انتخابات نوامبر ۲۰۲۴، دوباره از موافقت‌نامه اقلیمی پاریس خارج شود.

افزون بر این، در سیاست داخلی، میراث اقلیمی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، به‌ویژه قانون مهم کاهش تورم (IRA) را از بین خواهد برد. درمقابل، پیروزی بایدن احتمالاً به اقدام‌های اقلیمی قوی‌تر در ایالات متحده و ادامه حرکت جهانی در این زمینه منجر خواهد شد.

بعید است تأثیر انتخابات پارلمان اروپا بر سیاست‌های اقلیمی جهان به‌ اندازه انتخابات آمریکا دوگانه باشد، اما تأثیر خود را خواهد داشت: نظرسنجی‌ها شیب به‌سمت احزاب دست راستی را نشان می‌دهد که پیروزی نمایندگان این احزاب می‌تواند جاه‌طلبی اقلیمی اروپا را تضعیف کند، اما اگر این انتخابات با پیروزی ترامپ همراه شود، می‌تواند ضربه به‌مراتب بزرگ‌تری را به روند و شتاب جهانی اقدام‌های اقلیمی و گذار جهانی انرژی وارد کند.

سال آینده میلادی برای دیپلماسی اقلیمی بسیار مهم خواهد بود؛ زیرا امضاکنندگان موافقت‌نامه اقلیمی پاریس باید اسناد جدید مشارکت معین ملی (NDC) - برنامه‌های اقدام اقلیمی - خود را با اهداف بلندپروازانه‌تر به‌موقع برای نشست تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (کاپ ۳۰ COP30) در برزیل ارائه کنند.

سناریوی ۱: انتخاب جناح راست در اروپا و آمریکا

پیروزی ترامپ و موفقیت جناح راست در انتخابات پارلمان اروپا بیشترین تأثیر منفی را بر اجرای سیاست‌های اقلیمی جهان خواهد داشت. ترامپ می‌تواند افزون بر خروج از موافقت‌نامه پاریس، از بودجه ایالات‌متحده به‌عنوان اهرم فشار استفاده کند و بانک‌های توسعه چندجانبه را تحت‌فشار بگذارد تا برنامه‌های اقلیمی خود را کاهش دهند.

تلاش‌های گسترده‌تر برای جمع‌آوری منابع مالی اقلیمی برای جهان درحال‌ توسعه که اکنون رو به افول است، می‌تواند بیشتر از شرایط کنونی تضعیف شود. جمهوری‌خواهان تمرکز آژانس بین‌المللی انرژی بر خالص انتشار صفر را نمی‌پذیرند و آن را تهدیدی برای امنیت انرژی می‌دانند. در داخل آمریکا، ترامپ بعضی از بخش‌های قانون کاهش تورم را تضعیف خواهد کرد و اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ایالات‌متحده را تقلیل خواهد داد.

در اروپا انتظار می‌رود حزب راست میانه (EPP) و چپ میانه (S&D)، دو گروه بزرگ سیاسی کنونی پارلمان و قلب ائتلاف بزرگ آن باقی بماند، اما به‌طور کلی این احزاب کرسی‌های خود را از دست خواهند داد.

این ائتلاف تضعیف‌شده ممکن است نفوذ کافی برای پیشبرد موضوع‌های مورد مناقشه درخصوص اقلیم سبز نداشته باشد. نظرسنجی‌ها در این زمینه متفاوت است، اما به احتمال زیاد در انتخابات ژوئن پارلمان اروپا گروه‌های دست راستی مانند ID (حزب راست افراطی AfD آلمان و انجمن ملی فرانسه) و ECR که از عقب‌نشینی سیاست‌های سبز اتحادیه اروپا حمایت می‌کنند، کرسی‌های بیشتری به‌دست خواهند آورد.

در همین حال، حزب راست میانه موضع خود را کمی به‌سمت احزاب راست تغییر داده و خود را به‌عنوان حزب کشاورزان قرار داده است، به‌تازگی با حمایت این حزب و در میان موجی از اعتراض‌های کشاورزان، قوانین زیست‌محیطی اروپا تا حدی تضعیف شد.

اوایل سال جاری میلادی، حزب راست میانه موضوع بازنگری در ممنوعیت فروش خودروهای احتراق داخلی بدون خالص انتشار دی‌اکسید کربن طی سال ۲۰۳۵ میلادی را مطرح کرد. از آنجا که این کمیسیون اروپاست که لوایح را به پارلمان اروپا پیشنهاد می‌کند، کمیسیونی با رویکرد اقلیمی کمتر جاه‌طلبانه تحت ریاست اورسلا فن‌در لاین با آرای پوپولیستی می‌تواند در پیشبرد سیاست‌های اقلیمی اروپا بسیار مهم و تأثیرگذار باشد.

قوانین اخیر محیط‌زیست و کارآیی انرژی با وجود احزاب راست قوی‌تر در پارلمان اروپا آسیب‌پذیر می‌شود. افزون‌بر این، درحالی‌که احزاب راست رادیکال در گذشته متفرق شده بودند، افزایش قدرت به آن انگیزه بیشتری برای هماهنگی آرا و دیدگاه‌ها خواهد داد.

با ورود اتحادیه اروپا به مرحله اجرای پیمان سبز، ممکن است امتیازات بیشتری برای کسب‌وکارها، صنعت و کشاورزی در نظر گرفته شود؛ ازجمله اینکه قوانین موجود، مانند نظام تجارت انتشار گازهای گلخانه‌ای، به‌طور دوره‌ای بازنگری کاهشی شود.

وجود یک پارلمان کمتر دوستدار محیط‌زیست می‌تواند از هدف پیشنهادی کاهش انتشار ۹۰درصدی تا سال ۲۰۴۰ برای اروپا عقب‌نشینی کند. درواقع با پیروزی احزاب راست، مسیر اتحادیه اروپا برای دستیابی به هدف قانونی خالص انتشار صفر تا سال ۲۰۵۰ آشفته‌تر خواهد شد.

وضع ترکیبی بازگشت ترامپ به قدرت در آمریکا با پیروزی احزاب دست راستی در اروپا (تضعیف اروپایی‌های حامی اقلیم سبز) می‌تواند فضا را برای تولیدکنندگان نفت باز کند تا بر سرعت و شکل گذار انرژی تأثیر بگذارند. تصمیم‌های نشست تغییرات اقلیمی کاپ ۲۸ در دوبی برای نخستین بار شامل توافق درباره دورشدن از سوخت‌های فسیلی بود.

افزون‌براین، بسیاری از تولیدکنندگان نفت و صنعت به‌طور جداگانه منشور کربن‌زدایی را امضا کردند و متعهد شدند کل انتشار گاز متان را تا سال ۲۰۳۰ میلادی حذف کنند، اما تصمیم‌های کاپ ۲۸ همچنین بر نقش «سوخت‌های گذار» (گاز طبیعی) تأکید کرده و خواستار استقرار سریع فناوری‌های کاهش انتشار مانند جذب و ذخیره‌سازی کربن (CCS)  شده است.

تولیدکنندگان نفت و گاز ازجمله عربستان سعودی و امارات‌متحده عربی، استدلال می‌کنند که کربن‌زدایی سیستم انرژی جهان و سوخت‌های فسیلی کم‌کربن باید برای دهه‌های آینده هم‌زیستی داشته باشند.

این ایده و توسعه صنعت سوخت‌های فسیلی می‌تواند با انتخاب ترامپ تقویت شود. برعکس، برخی تحلیلگران معتقدند پیروزی ترامپ می‌تواند چین را به ‌سرعت‌بخشیدن به سرمایه‌گذاری سبز که آن را برای امنیت انرژی خود مهم می‌داند، ترغیب کند.

سناریوی ۲: بایدن در قدرت بماند، اتحادیه اروپا به راست متمایل شود

درحالی‌که بایدن به‌عنوان یک رئیس‌جمهور اقلیمی شناخته می‌شود، ترکیب وضع دوره دوم بایدن و اتحادیه اروپا با رویکرد اقلیمی کمتر جاه‌طلبانه لزوماً آن‌ها را در تضاد قرار نمی‌دهد. دستور کار اقلیمی به‌طور عمیق در بینش اروپا، حتی در میان احزاب راست‌گرا جا افتاده و چالش‌های اخیر امنیت انرژی حتی این موضوع را تقویت کرده است.

اعضای جناح راست رادیکال پارلمان اروپا به‌طور معمول منکر تغییرات اقلیمی نیستند. در این زمینه سیمون هیکس، از مؤسسه دانشگاه اروپا معتقد است آن‌ها به‌طور فزاینده‌ای به مسائل محیط‌زیستی بدبین و به‌دنبال محافظت از «شیوه زندگی اروپایی» هستند و برای جلب نظر رأی‌دهندگان روستایی درباره سیاست‌ها و هزینه‌های گذار نقش بازی می‌کنند.

در هر صورت، ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا در این سناریو می‌توانند در بعضی از زمینه‌ها البته به قیمت ازدست‌رفتن افزایش جاه‌طلبی اقلیمی همسوتر شوند. برای نمونه، در نشست تغییرات اقلیمی کاپ ۲۸، ایالات‌متحده به‌عنوان یک تولیدکننده و مصرف‌کننده بزرگ نفت و گاز، درباره موضوع ذخیره‌سازی کربن در مقابل درخواست اتحادیه اروپا برای محدودکردن نقش آن در گذار، به یک حد وسط رسید.

افزون‌براین، سند سیاست اتحادیه اروپا درباره به‌کارگیری ذخیره‌سازی کربن و دیگر راه‌حل‌های حذف کربن ازسوی کمیسیون و پارلمان جدید اروپا تصویب خواهد شد.

سناریوی ۳: بایدن برنده می‌شود و ترکیب کنونی پارلمان اروپا باقی می‌ماند

نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد محبوبیت احزاب میانه‌روی اروپا دوباره شتاب گرفته است. نتایج نظرسنجی حزب راست میانه و میانه‌رو نشان می‌دهد ائتلاف بزرگ به‌راحتی اکثریت خود را در پارلمان اروپا حفظ خواهد کرد. اگر روند محبوبیت این احزاب در اروپا ادامه یابد یا تشدید شود و بایدن نیز در انتخابات آمریکا پیروز شود، تلاش‌های جهانی اقلیمی و گذار انرژی می‌تواند شتاب بیشتری بگیرد.

البته حتی در این صورت نیز نمی‌توان واقعیت‌های اقتصادی موجود را در زمینه اجرای سیاست‌های اقلیمی نادیده گرفت. درواقع نکته کلیدی که باید به آن توجه کرد محدوده اجرای سیاست‌های اقلیمی در کشورهای عضو اتحادیه اروپاست. بسیاری از آن‌ها با فشارهای جزئی در اقلیم روبه‌رو هستند، اما از طرف دیگر، در چارچوب سیاست‌های ملی خود گرفتار می‌شوند و همه آن‌ها با فشارهای بودجه‌ای ناشی از هزینه‌های گذار از سوی رأی‌دهندگان و صنعت روبه‌رو هستند.