به نقل از «خبرگزاری برنا»

سمانه نایینی به بهانه سالروز پدر شعر نو به برنا گفت:نیمایوشیج غول وزن را در شعر شکست

تاریخ انتشار: ۲۱ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۷۶۳۳۰

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برنا ؛ سمانه نائینی درباره سطح و مرتبه شعر «نیما یوشیج» گفت: نیما با تغییری که در ساختار شعر داد توانست شکل شعر را متحول کند، فرمی که عموما در آن شکل می نوشتند هجاهای مساوی و عروضی با شمایل هجایی داشت، نیما هجاهای مساوی را شکست یعنی آن را به شکل عروضی بدون تساوی الزامی تغییر داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نائینی معتقد است نیما تفاوتی را در تفکر شعر ایجاد کرد و می توان حضور او را در عرصه شعر و ادب اتفاقی مهمی قلمداد  کرد. وی در ادامه گفت: شاید امروزه خیلی شعر نیمایی نداشته باشم و تعداد شاعران نیمایی سُرا انگشت شمار باشند. حتی فرم وزن دار به شکل شعری موزون که او آن را متحول و خلق کرد پس از سال ها دوباره با استقبال مواجه ومکررا سروده می شود، این موضوع در غالب شعرها همچنان زنده است و صرفاً گاهی در آن تغییراتی به لحاظ فرمی، ساختاری، محتوایی و... اتفاق می افتد.

وی با اشاره به اینکه نیما در روزگار خود اتفاقی به راه انداخت که  آن خارج کردن شعر از یک خمودگی بود که پیش از آن از نظر ساختاری به یک دور باطل افتاده بود گفت: او از این پل خمودگی عبور کرد و اگر اشتباه نکنم مثالی که "منوچهر آتشین" برای اولین بار از آن استفاده کرده است این بود: «نیما پلی بوده است که شاید خودش از روی آن عبور نکرده است اما افراد زیادی از روی آن گذشتند». بعد از آن اتفاقات مهمی در تفکر شعر افتاد و ما شکلی از شعر موزون و غزل را تجربه کردیم که شاید بتوان آن را «غزل پس از نیما» نامید.

نائینی درباره دلیل بزرگی و اعتبار «نیمایوشیج» اظهار داشت: این شاعر توانست غول وزن را بشکند و اجازه داد نگاه جدیدی به شعرشود، نیما به شعرجسارتی داده است، شعر زمانه  او این جسارت را لازم داشت و به نظرم هر اتفاقی که در شعر می افتد مدیون یوشیج است ؛ به این دلیل که کاری که او در شعر انجام داد شاید هیچ شاعری جسارت انجامش را نداشت. در آن دوره شاعران جرات نداشتند دست به ساختار سفت و سخت شعر فارسی بزنند و به ساختار رودکی وار شعر فارسی نگاه چپی داشته باشند ولی نیما این تغییر را ایجاد کرد و بعد از آن شعر فارسی به چیزی که پیش از آن داشته است برگشت.

به نظر شاعر مجموعه «چای آغاز یک جهان بینی» تا به حال به ابعاد و آثار نیما به خوبی پرداخته نشده و خوب است روی اشعاری که از لحاظ وزنی آزادتر هستند کار شود. وی معتقد است: اشعار نیما قابلیت موسیقی، خوانده شدن و حس شدن دارد، مردم آثار نیما را غیر از اشعاری که در کتاب های درسی چاپ شده است نشنیده اند و فقط اشعار معروف نیما را خواندند و فضای ترانه نویسی و ترانه شنیدن مخاطب ما تا حدودی به سمت سراشیبی است، یا عده ای عجیب و غریب می نویسند و می خوانند یا فرم های دیگر را تجربه میکنند درحالی که خوب است از اشعار فاخر نیما و نسل جلوتر از زمان او نیز استفاده شود. این اشعار دست آهنگساز را بازتر می کند تا توسط مخاطب عام روی زبان ها زمزمه شود به نظرم بخش مغفول مانده آثار نیما در این بخش ها است و چه خوب است به مناسبت زادروزش توجه موزیسین ها به آثار نیما جلب شود.

وی در پاسخ به اینکه چقدر به روحیات و زندگینامه نیما اشراف دارد و روحیات نیما در زندگی شخصی اش چقدر با اشعارش منطبق بود اظهارداشت: واقعیت این است شناخت نسل ما از روی آثار یا خاطرات بزرگانی است که با آنها همنشینی داشته اند و آن را تعریف می کنند. ما حکم شاگردی این شاعران را داریم ولی برداشت من این است از آنچه که در نامه ها و آثار این شاعر دیده می شود مشخص است وقتی انتخاب او زیست شاعرانه، صادقانه  وصریح بوده است و بعد از گذشت سال ها وقتی از روستای یوش عبور کنید میبینید که شاعر می شوید ، بنابراین روحیات او هم مانند اشعار و اقلیمش شاعرانه بوده است.

این ترانه سرا در پایان گفت: هر اتفاقی که در شعر می افتد مدیون نیما است شعرهای نیمایی می نویسد و آرزو کرد نام «نیما یوشیج» همیشه بدرخشد.

 

 

منبع: خبرگزاری برنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۷۶۳۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (29 فروردین)

خیال روی تو چون بگذرد به گلشن چشم
دل از پی نظر آید به سوی روزن چشم

سزای تکیه گهت منظری نمی‌بینم
منم ز عالم و این گوشه معین چشم

بیا که لعل و گهر در نثار مقدم تو
ز گنج خانه دل می‌کشم به روزن چشم

سحر سرشک روانم سر خرابی داشت
گرم نه خون جگر می‌گرفت دامن چشم

نخست روز که دیدم رخ تو دل می‌گفت
اگر رسد خللی خون من به گردن چشم

به بوی مژده وصل تو تا سحر شب دوش
به راه باد نهادم چراغ روشن چشم

به مردمی که دل دردمند حافظ را
مزن به ناوک دلدوز مردم افکن چشم

تفسیر :

برای رسیدن به مراد دل تلاش و همت عالی لازم است، تمام تلاش خود را به کار گرفته و شکیبا باشید، خداوند بقیه کارها را درست خواهد کرد.

در سختی ها از یاری دوستان مورد اعتماد خود بهره بگیرید و به پروردگار توکل داشته باشید. در ایام خوشی دیگران را فراموش نکنید و به دوستان و یاران باوفا کمک کنید.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (28 فروردین)