«دلهره‌های کودکی»؛ آلیس میلر؛ ترجمه‌ی امید سهرابی‌نیک؛ نشر نو دلهره‌های انسانی
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۶۱۱۱۷۶
«دلهره‌های کودکی»
(جستجوی خود واقعی)
نویسنده: آلیس میلر
مترجم: امید سهرابی‌نیک
ناشر: نشر نو، چاپ اول 1396
175 صفحه، 15000 تومان
****
سال‌هاست که دوران کودکی را پشت سر گذاشته و حالا بزرگ شده و به میان‌سالگی رسیده است. وقتی با او درباره گذشته‌اش صحبت می‌کنند، می‌گوید که والدینش را به‌خاطر سخت‌گیری‌های بی‌رحمانه در امر تربیت بخشیده است؛ زیرا آن سخت‌گیری‌ها باعث شده که فرد قوی و موفقی باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این شخص کیست؟ همه ما انسان‌ها؛ یا دست‌کم بیشتر ما. اما چنین نگاهی به سختی‌های دوران کودکی از نظر آلیس میلر (1923-2010) مزخرفی بیش نیست. والدینی هم که با فرزند خود چنین می‌کنند ابله یا جنایتکارند و یا هر دو. خودشان نیز قربانی حماقت والدین‌شان بودند. چنین شیوه‌هایی در آینده باعث تباهی فرزندان شده و حتی احتمال اعتیاد و بزه‌کاری را هم به‌شدت افزایش می‌دهد. اما آلیس میلر کیست که چنین حکمی صادر می‌کند؟
آلیس میلر متخصص کودک‌آزاری و خشونت علیه کودکان است. او در ابتدا یک روانکاو پرکار بود. بیست سال در این زمینه فعالیت کرد تا اینکه به‌تدریج اعتبار روانکاوی از نظر او زیر سوال رفت و در نهایت آن را گمراه‌کننده یافت. در نتیجه سال 1988 از انجمن بین‌المللی روانکاوی استعفا داد. پس از آن، کتاب‌هایی را که پیش از این تحول خود نوشته بود، بازبینی و بازنویسی کرد، از جمله همین کتاب دلهره‌های کودکی. او در این بازنگری کلی، قسمت‌های زیادی را تغییر داد؛ یعنی مطالبی که بر اساس نظریات روانکاوی نوشته شده بود. بخش‌هایی را حذف کرد و مباحث جدیدی افزود. این کتاب کوچک شهرت جهانی دارد و او را بسیار پرآوازه کرد.
در این اثر، پس از یک مقدمه طولانی، میلر در سه فصل مسائل مربوط به دوران کودکی را شرح می‌دهد و نشان می‌دهد که مواجهه درست چگونه باید باشد و چگونه می‌توانیم به رهایی برسیم و زندگی جدیدی را آغاز کنیم. او در این زمینه تنها به تئوری‌های خود اکتفا نمی‌کند و در همه مباحث موارد بالینی را نیز مد نظر دارد. مواردی که بررسی می‌شود فقط شامل افراد عادی نمی‌شود و گاهی افراد مشهور را نیز ذکر می‌کند. برای نمونه او حتی بخش مستقلی را به بررسی نویسنده بزرگ، هرمان هسه، اختصاص داده است. این کتاب کوچک کلیدی است برای بازکردن درهایی که به زندگی گذشته هر فردی باز می‌شوند.
از نظر میلر بسیاری از مشکلات و مصائب انسان ریشه در زخم‌های روحی دوران کودکی دارند. اما آن دوران گذشته و تمام شده است. آیا راهی به آن وجود دارد؟ آری، اما نه روانکاوی. فروید آن زخم‌ها را پنهان می‌کرد. او با روش‌های اشتباهش باعث شد شناخت از خود و فعالیت‌های درمانی مؤثر صد سال به عقب بیفتد. یونگ هم وضع بهتری ندارد. او با اینکه بسیاری از نظریات فروید را کنار گذاشت، اما باز هم در این زمینه دردی را دوا نکرد؛ زیرا روش‌های او نه‌تنها افراد آسیب‌دیده را درمان نمی‌کند، بلکه خطرناک هم هستند. یونگ نوعی توجیه مثبت از آن خشونت‌ها ارائه می‌کند. در حالی‌که میلر ریشه انواع خشونت را تربیت سنتی کودکان می‌داند. حتی بسیاری از مصائب بزرگ بشری در مقیاس جهانی نیز ریشه در وضعیت بد دوران کودکی دارند؛ مثلا جنگ، ناسیونالیسم و فاشیسم. از نظر او، ما همگی اسیر دوران کودکی خود هستیم، چه این را بدانیم، چه درباره‌اش تردید کنیم، چه آن را انکار کنیم و چه از اصل وجود چنین چیزی بی‌خبر باشیم. هیچ‌کدام از این‌ها واقعیت ما را تغییر نمی‌دهد. باید با واقعیت گذشته خود همان‌گونه که هست مواجه شویم.
سرکوب آسیب‌های روحی در دوران کودکی ریشه اصلی همه اختلالات روانی و جنایتکاری است. ممکن است سرکوب و انکار در دوران کودکی برای کودک لازم باشد، ولی در بزرگسالی هزینه‌های سنگینی به‌بار می‌آورد. شرایط سخت کودکی و انکار کامل وجود چنین شرایطی و پناه بردن به یک خودنمایی ویرانگر باعث می‌شود که افراد حتی تبدیل به جنایتکاران خونخوار شوند. پیامدهای آن خشونت حتی می تواند به صورت بیماری‌های جسمانی خطرناک نیز بروز کند؛ زیرا تأثیر سختی‌های دوران کودکی حتی در بدن افراد نیز ضبط می‌شود و سلول‌های بدن آن را نگه می‌دارند و باعث بروز انواع گوناگونی از بیماری‌های خطرناک می‌شود، از جمله سرطان. بیشتر بیماری‌ها چیزی نیستند مگر زبانی در خدمت یک کودک آزاردیده که در بدنی بزرگسال گرفتار شده است. باید این زبان را بیاموزیم و جدی بگیریم. بیماری زنگ خطری است که به ما هشدار می‌دهد با یک ناخوشی انباشته در درون خودمان مبارزه کنیم تا هلاک نشویم. اما امروزه، به شکلی نادرست، در مواجه با انواع بیماری‌ها و مشکلات به افراد گفته می‌شود که افکار مثبت داشته باشند؛ عشق بورزند و شجاع باشند. اما این دستورها دقیقا همان چیزهایی است که در دوران کودکی به ما دیکته می‌شد؛ همان چیزهایی که مسبب ایجاد این مشکلات شده‌اند. نباید پرده‌ای زیبا و ایدئال بر واقعیت دردناک زندگی گذشته کشید و با خودفریبی به استقبال مرگ رفت. به جای پوشاندن آنها باید آشکارشان کرد. باید احساسات مربوطه را بیرون ریخت. ابراز خشم و عصبانیت موجه نه‌تنها بد و مخرب نیست، بلکه کاملا مفید بوده و به مثابه سلاحی در مواجه با بیماری‌ها عمل می‌کند. اگر بیمار به جای انکار و مخالفت با زندگی دردناک گذشته خود، آن را همان‌گونه که هست بپذیرد، می‌تواند از سخت‌ترین بیماری‌ها نیز نجات پیدا کند. ماجرای اعتیاد نیز از همین قرار است. معتاد با پناه‌بردن به مواد مخدر در واقع از گذشته دردناک خود فرار می‌کند. اما او اگر بتواند گذشته تلخ خود را بپذیرد، خواهد توانست بر اعتیاد خود غلبه کند. در غیر این صورت، هر گونه درمانی برای اعتیاد موقتی خواهد بود و حتی اگر مواد مخدر به‌کلی ترک شود، باز هم احتمال برگشت به آن زیاد است.
آری، ما در کودکی چاره‌ای نداشتیم جز اینکه یاد بگیریم احساسات خود را در قبال والدین سرکوب کنیم تا از حمایت آنها برخوردار باشیم و زنده بمانیم. اما ادامه چنین کاری در بزرگسالی منجر به فاجعه می‌شود. در بزرگسالی لازم است که آن سرکوب‌ها را درهم بشکنیم و از احساسات واپس‌رانده‌مان استقبال کنیم. تنها در این حالت است که می‌توانیم آزادی و معنای بیشتری در زندگی داشته باشیم و فرزندان خود را به مصیبتی گرفتار نکنیم که بر سرمان آمد. این کتاب نیز قصد دارد به ما کمک کند که با اصلاح نگاهمان نسبت به دوران کودکی گذشته، وضعیت بهتری پیدا کنیم و ثانیا با کودکان خود به شکل دیگری رفتار کنیم تا این سلسله یا چرخه تربیتی سنتی به پایان برسد و انسان آزاد شود.
*دکترای فلسفه
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۱۱۱۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پلیس راهور : ۹۶ درصد از تصادفات توسط کسانی بوده که بیش از ۲ سال از دریافت گواهینامه رانندگیشان گذشته
رئیس پلیس راهور فراجا گفت که بر خلاف باور رایج غلط در نوروز ۱۴۰۳ سهم کسانی که کمتر از یک سال از گواهینامه آنها می‌گذرد در وقوع تصادفات صفر درصد بوده است. همچنین تنها چهار درصد از تصادفات به خاطر رانندگانی است که بین یک تا دو سال از گواهینامه آنها می‌گذرد و این یعنی ۹۶ درصد از تصادفات توسط کسانی بوده که بیش از ۲ سال از دریافت گواهینامه رانندگیشان گذشته است.
به گزارش ایسنا، سردار سید تیمور حسینی درباره فعالیت پلیس راهنمایی رانندگی در ایام تعطیلات نوروزی گفت: طرح نوروزی پلیس در جاده‌ها از ۲۴ اسفندماه آغاز شد، اما به عبارت بهتر می‌توان گفت که فعالیت ویژه ما در خصوص سفرها از ابتدای ماه رمضان آغاز شد و تا پایان تعطیلات عید فطر و بازگشت مسافران ادامه داشت. می‌توانم بگویم که همکاران من در پلیس راهور به مدت یک ماه درگیر ماموریت سفرهای جاده‌ای بودند.
رئیس پلیس راهور فراجا در خصوص آمار بالای تلفات در تصادفات نیز گفت: موضوع تصادف یک موضوع تک مولفه‌ای نیست و مسائل بسیاری در آن دست دارند. در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان گفت سه عامل راه، وسیله نقلیه و انسان در وقوع تصادف نقش دارند. تصادف از منظر حادث شدن بیشتر به عامل انسانی بستگی دارد. در طول سال ۱۴۰۲ و طرح نوروزی حدود ۹۱ درصد از تصادفات به دلیل عامل انسانی بوده است. متاسفانه در نوروز امسال نیز عامل انسانی ۹۲ درصد سهم را به خود اختصاص داده است.
وی ادامه داد: اما نباید فراموش کنیم که وسایل نقلیه و راه بیش از هر چیز در نتیجه و آثار تصادف نقش دارند؛ به این صورت که زمانی که خطای انسانی منجر به تصادف می‌شود، شرایط و استانداردهای راه می‌تواند این خطا را جبران کند و به این مسئله بخشنده بودن راه می‌گویند. وسایل نقلیه نیز در اثر تصادف نقش دارند؛ به این مسئله که سامانه‌های ایمنی خودرو می‌توانند از جان راننده و سرنشینان محافظت کنند. در نتیجه سهم انسانی تنها در وقوع تصادفات بسیار بالا است.
رئیس پلیس راهور فراجا درباره مجازات تخلفات رانندگی نیز گفت: قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی از ابتدای سال ۹۰ اجرا شد؛ در این قانون قانونگذار به دولت اجازه داد تا هر سه سال یک بار با توجه به نرخ تورم بازنگری انجام دهند. امسال قصد بازنگری پس از هفت سال وجود دارد که نیازی به مصوبه مجدد مجلس ندارد. نگاه ما در این موضوع به گونه‌ای است که قصد داریم رفتارهای انسانی را اصلاح و در واقع از وقوع تصادفات مرگبار جلوگیری کنیم.
حسینی درباره آمار تصادفات نیز گفت: ما در سال ۱۴۰۲ بیش از ۳۴۹ هزار فقره تصادف منجر به جرح و فوت داشتیم که در اثر آن ۴۳۵ هزار نفر مصدوم شده یا جان باختند. ما خواستیم ببینیم خودروهای ما چقدر توانسته‌اند پس از تصادف از جان شهروندان حفاظت کنند؛ این آمار بسیار مهم است چرا که امروز یکی از مسائل جدی ما توجه ویژه به استحکام بدنه در ایمنی خودروهای ما است. ما باید بدانیم که پس از وقوع تصادف نیاز به ایمنی در خودروها داریم تا آمار فوتی و جرح کاهش پیدا کند.
وی ادامه داد: یکی از نکاتی که ما با آن در تعطیلات و شرایط خاص مواجه هستیم تاثیر رانندگان بومی و غیر بومی در تصادفات است؛ رانندگان غیربومی همان مسافران ما هستند که به هرجایی از کشور رفته‌اند. یکی از دلایل اصلی تصادف اعتماد به نفس بالای رانندگان بومی نسبت به محیط است. به همین دلیل نیز تعداد رانندگان بومی مقصر معمولا بیشتر از دیگر گروه است. در موضوع سوانح رانندگی در ایام خاص نیاز به تقسیم‌بندی مناسبی هستیم تا بدانیم جمع‌بندی و نتیجه‌گیری بهتری دست پیدا کنیم.
رئیس پلیس راهور فراجا درباره نقش رانندگان جدید در وقوع تصادفات گفت: معمولا ایراد می‌گیرند که چون آموزش‌ها کیفی نیستند، رانندگان جدید بیشتر تصادف می‌کنند، اما آمار نشان می‌دهد که اینطور نیست. طبق آمار ارائه شده در نوروز ۱۴۰۳ سهم کسانی که کمتر از یک سال از گواهینامه آنها می‌گذرد در وقوع تصادفات صفر درصد است. همچنین تنها چهار درصد از تصادفات به خاطر رانندگانی است که دو سال از گواهینامه آنها می‌گذرد. این یعنی ۹۶ درصد از تصادفات توسط کسانی بوده که بیش از ۲ سال است که رانندگی کرده‌اند.
وی افزود: موضوعات بسیاری از جمله روانشناختی، اجتماعی یا حتی اقتصادی می‌توانند در تصادفات تاثیرگذار باشند و ما باید با دقتی بیشتر تحلیل‌ها را انجام دهیم. متاسفانه بسیاری از تصادفات برای سنینی رخ می‌دهد که برای کشور به عنوان جوان شناخته می‌شوند. متاسفانه از ۲۰ الی ۵۰ ساله‌ها ۷۰ درصد از قربانی‌ها را شکل می‌دهند.
حسینی همچنین گفت: متاسفانه ۵۲ درصد از افراد پس از تصادف شدید در محل فوت می‌کنند و پس از آن شش درصد در مسیر جان خود را از دست می‌دهند و در نهایت ۴۲ درصد از افراد در مراکز درمانی فوت می‌کنند. این یعنی ما باید تمرکز ویژه‌ای به تصادفات و مراکز درمانی داشته باشیم. ما از وزارت بهداشت و دولت انتظار داریم که به این شرایط رسیدگی کنند.
کانال عصر ایران در تلگرام
مدارس شهرستان مهر فردا غیرحضوری است