Web Analytics Made Easy - Statcounter

مادر عبدالحسین مختاباد خواننده و عضو شورای شهر سابق درگذشت.

عبدالحسین مختاباد در اینستاگرام خود از فوت مادرش خبر داد و در توضیح این پست نوشت:

مادرم آسمانی شد… آهسته باز از بغل پله ها گذشت

در فکر آش و سبزی بیمار خویش بود

اما گرفته دور و برش هاله ای سیاه

او مرده است و باز پرستار حال ماست

در زندگی ما همه جا وول می خورد

هر کنج خانه صحنه ای از داستان اوست

در ختم خویش هم به سر کار خویش بود

بیچاره مادرم

هر روز می گذشت از این زیر پله ها

آهسته تا به هم نزند خواب ناز من

امروز هم گذشت

در باز و بسته شد

با پشت خم از این بغل کوچه می رود

چادر نماز فلفلی انداخته به سر

کفش چروک خورده و جوراب وصله دار

او فکر بچه هاست

ای وای مادرم…

.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منبع: ساتین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت saten.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساتین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۶۷۱۵۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وقت شمردن جوجه های آخر پاییزه

هر یک از ما آدمیان، همواره خود را با دو موقعیت مواجه می‌بینیم و دوجایگاه را تجربه می‌کنیم:
اولا، موقعیت کنش‌گر
ثانیا، موقعیت ناظر

هر یک از ما فعال و کنش‌گریم. زندگی‌مان را می‌سازیم، تجربه می‌کنیم، عملی انجام می‌دهیم و به منزله‌ی موجودی اراده‌مند، دست به انتخاب می‌زنیم. در واقع، همه‌ی آنات زندگی را می‌زییم و هر لحظه، کاری انجام می‌دهیم. کارهایی که از نظر اهمیت، عمق و محتوا دارای مراتب و درجاتی است. برخی از افعال ما از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند، برخی دیگر، اهمیت چندانی ندارند. گاهی از سر عادت، فعلی از ما سرمی‌زند، گاهی فعل ما از قبل، سنجیده و اندیشیده شده است. (و البته بیش‌ترین افعال ما در زندگی روزمره، از سرعادت است و در باره‌شان کمتر می‌اندیشیم). برخی از افعال ما واجد نتایج و پیامدهای دراز مدت و برخی دیگر کوتاه مدت‌اند. برخی از کارهایی را که انجام می‌دهیم، معنای روشن و شفافی دارند، برخی دیگر در ابهام و تاریکی رخ می‌دهند. برخی با برنامه و طراحی شده و برخی دیگر دفعی و بدون برنامه‌ی از پیش تعیین شده ....

از انقسامات افعال که بگذریم، هر یک از ما گاهی نه در موقعیت کنش‌گر که در جایگاه ناظر می‌نشینیم. در این جایگاه، از خودمان فاصله می‌گیریم و "خود" را به منزله‌ی آن "دیگری"، تجربه می‌کنیم. یعنی من از خودم بیرون می‌آیم و خودم را از ارتفاع بالاتری زیر ذره‌بین نقد می‌برم، چونان ناظری که از بیرون می‌نگرد و در نهایت، در نقش قاضی، در باب افعال خودم قضاوت می‌کنم. در این جایگاه، بر افعال، رفتار، باورها و اعتقادات خودم نظارت می‌کنم. آن‌ها را بازخواست می‌کنم، به چالش می‌کشم و گاهی محکومشان می‌کنم. از خودم می‌پرسم آیا فلان کاری که کردم، درست بود؟ اخلاقی بود؟ عقلانی بود؟ و پرسش‌هایی از این دست. شوربختانه اما کمتر و گاهی به ندرت، نقش ناظر را برعهده می‌گیریم. ما بیش‌تر، کنش‌گریم تا ناظر. ما بیش‌تر از آن‌که ناظر خویش باشیم، ناظر دیگرانیم. ترازو به دست، همواره دیگران را وزن می‌کنیم. همه چیز در این جهان برای ما مسئله می‌شود اما کمتر، خودمان برای خودمان مسئله می شویم.

اما گاهی و بنا به علت‌هایی، ممکن است خودمان برای خودمان مسئله شویم. برای برخی‌ها، اسفندماه، زمان مسئله شدن آدمی برای خودش است.
یکی از موقعیت‌هایی که نقش نظارت و قضاوت را مهیا می‌کند، روزهای آخر سال است. همان که در ضرب‌المثل هم آمده است که "جوجه‌ها را آخر پاییز می‌شمارند"، سال که دارد تمام می‌شود، گویی آخر پاییز ، زمان بازخوانی و حساب و کتاب کردن با خویش، و نظارت و قضاوت در باره‌ی افعال و رفتار خویش فرا رسیده است. پایان سال، امکان و چشم‌اندازی مناسب برای بیرون رفتن از خود و نگریستن بر خویشتن است. فرصتی که برخی‌ها را درگیر می‌کند و چه مبارک فرصتی مغتنم که بیشینه ی مردمان آن را از دست می‌دهند. همین درگیری با خویش است که بعضا نوعی غمگینی مبهم و افسردگی انتهای سال را در رقم می‌زند.

گویی آدمی در نهان، حتی بی‌آن‌که آگاهانه به محاسبه‌ی خود بپردازد، می‌یابد که زمان را به طول یک‌سال از دست داده است. می‌یابد که به شکلی نامحسوس در عادت‌واره‌های روزمرگی مدفون شده است. وقتی می‌بیند که امسال، دارد به گذشته تبدیل می‌شود، خود را در مخمصه‌ای گرفتار می‌یابد. و آن مخمصه‌ای است که خود را نه موجودی پایدار که رونده‌ای گذرا در زمان و مکان می‌فهمد. عابری که در انتهای سال، خسته، کنج دیواری نشسته و خودش را محاسبه می‌کند. و از خود می‌پرسد: آیا امسالی که دارد تمام می‌شود، ارزش دوباره زندگی کردن دارد؟ آیا توانسته‌ام دست کم چیزی بر خوبی‌ها و زیبایی‌های این عالم بیفزایم؟ آیا توانسته‌ام درد و رنجی را کم کنم؟ آیا بر ارتفاع وجودی خویش افزوده‌ام یا در مرداب روزمرگی دست و پا زده‌ام؟ و آیا انسانی بهتر شده‌ام یا خیر؟

محاسبه و نظارت بر خویش، انسانی‌ترین وظیفه‌ی هر انسانی است که نسبت به خود دارد. زمان، پدیده‌ای بی‌رحم است. می‌گذرد و ما چاره‌ای نداریم که این مدت زمان کوتاه و سهمیه‌ی اندکی را که در اختیارمان نهاده‌اند، با خست تمام خرج کنیم و این سرمایه‌ی اندک جبران ناپذیر را با محاسبه و نظارت به راحتی از دست ندهیم.

زمان، بسان رودی همیشه جاری
همه‌ی فرزندانش را با خود می‌برد
از بادها می‌گریزند، هم‌چون رؤیایی
که سپیده دمان فرو می‌میرد.

(آیزاک‌ واتس، متاله انگلیسی، ۱۷۰۴.)

عنوان برگرفته شده از مزامیر ۹۰:
"ایام عمر ما هفتاد است. و اگر از بنیه هشتاد سال باشد... به زودی تمام می‌شود و پرواز می‌کنیم... ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم. تا دل خردمندی را حاصل نماییم.....

بیشتر بخوانید:
فرمان به نقض حریم شخصی
نه به تحقیر
تغییرات اجتماعی پس از انقلاب
حجاب قانونی یا حجاب اجباری؟

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1884838

دیگر خبرها

  • صدای پای بهار در بازار نهاوند به گوش رسید + فیلم
  • ماه خوب خدا | کرامت خدا دربارۀ مؤمنانی که افطاری می‌دهند
  • یک خواننده رپ معروف آمریکایی مسلمان شد
  • چشم به راه
  • خاطراتی از عبدالحسین زرین‌کوب + صدا
  • عباس قادری ؛ از شلاق خوردن برای خوانندگی تا دیدار با رئیس جمهور ؛ امسال بهار دسته جمعی با هم میرن زیارت؟ (+فیلم)
  • عباس قادری ؛ از شلاق خوردن برای خوانندگی تا دیدار با رئیس جمهور ؛ امسال بهار دسته جمعی با هم میرن زیارت؟
  • عباس قادری ؛ از شلاق خوردن برای خوانندگی تا دیدار با رئیس جمهور ؛ امسال بهار دسته جمعی با هم ...
  • عباس قادری ؛ از شلاق خوردن برای خوانندگی تا دیدار با رئیس جمهور
  • وقت شمردن جوجه های آخر پاییزه