به نقل از «خرداد»

پایان نمایش هیجانی احمدی‌نژادی‌ها

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۱۸۶۷۵

خرداد: خرداد: غلامرضا ظریفیان شفیعی فعال سیاسی اصلاح طلب و معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات در یادداشتی که در روزنامه آرمان امروز نوشته است با تاکید بر پایان نمایش و جنجال احمدی‌نژادی‌ها معتقد است که می بایست مراقب بود در حلقه جریان احمدی‌نژاد قرار نگرفت و از کنار آنها بی اعتنا گذر کرد .

به گزارش خرداد متن کامل این یادداشت در ادامه می آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بر اساس قانون اساسی و قانون‌های موضوعه هرشخصی مورد ظلم و ستم واقع شود باید به مراجع قانونی رجوع کرده و در آنجا اعلام کند که مورد ظلم قرار گرفته است. حتی اگر در قالب امر به معروف و نهی از منکر بدین موضوع نگریسته شود، آنها می‌توانند به مراجع ذیربط و تاثیر‌گذار جامعه نامه بنویسند و در خواست خود را مطرح کنند. از سوی دیگر اینکه افراد مشکلات خود را از طریق رسانه‌ها اعلام کنند مساله‌ای حقوقی و انسانی است که باید صورت گیرد. در این راستا محمود احمدی‌نژاد و یارانش نه در حال حاضر، بلکه در دوره مسئولیت نیز هر چند هفته یک بار طی اقداماتی تلاش می‌کردند خود را مورد توجه افکارعمومی داخل و خارج قرار دهند. البته ‌این سیره و شیوه آقای احمدی‌نژاد و برخی از همکارانش است که در هر دوره و زمانی با بیان و رفتار غیرمتعارف کاری ‌کند که افکارعمومی به سوی آنها متمایل شود. در واقع جریان احمدی‌نژاد تلاش می‌کند به‌نوعی تشخص منفی پیدا کرده و با گفتمان، ادبیات و رفتارهای خاص و برخوردهای نمادین افکارعمومی را به طرف خود جلب کند. از این رو بست‌نشینی در حرم حضرت عبدالعظیم نیز در چارچوب این نوع نگرش و رفتار تفسیر و تبیین می‌شود. این حرکت تلاشی بود برای سوق‌دادن افکارعمومی به‌سمت جریانی که به‌لحاظ تجربه تاریخی امتحان خود را پس داده و امروز تقریبا می‌توان گفت، در ارتباط با جریان احمدی‌نژاد قضاوت اصلی شکل گرفته است. حال جای تعجب است که‌ این جریان چگونه با شعارهای پر طمطراق از درون جریان‌های اصیل نظام بیرون آمد و حاصل کارش نیز افکارعمومی و سیستم‌های نظارتی را به چالش کشید و جامعه را با مشکلات جدی درازمدت روبه‌رو ساخت. واقعیت این است که در گذشته نیز از این‌گونه مشکلات در میان افراد و جریانات مختلف به اشکال متفاوت وجود داشته و افرادی مدعی تظلم‌خواهی بوده‌اند. باید پرسید، چطور زمانی که جریان احمدی‌نژاد در بالاترین موقعیت اجرایی قرار داشت، در برابر وضعیتی که برای دیگران به‌وجود می‌آمد، یا موید طرف دیگر بودند یا سکوت اختیار می‌کردند، اما اکنون برای جریان خود دست به بست‌نشینی می‌زنند؟ خارج از بحث قضاوت در این مساله، می‌توان جریان احمدی‌نژاد را به افکار عمومی واگذار کرد و باید دستگاه قضائی نیز کار اینها را علنا مورد بررسی قرار دهد تا این افراد نتوانند از شرایط مبهم استفاده کنند. البته اعتراض حق طبیعی این افراد است، اما در عین حال باید قضاوت را به قانون سپرد. از این جهت این شیوه‌ها و روش‌ها زیبنده نظام و جریانات سیاسی کشور نبوده و به جای روند منطقی نمایشی هیجانی است. مثل خیلی از کارهایی که توسط این جریان شکل گرفت و ازیاد رفت، این مساله نیز سپری شده و افکارعمومی به‌ این نوع رویه‌ها واکنش چندان مثبتی نشان نمی‌دهد. در عین حال باید مراقب بود در حلقه جریان احمدی‌نژاد قرار نگرفت که بخواهند به مطرح کردن بیشتر خود بپردازند. بدین جهت شاید عبور بی‌اعتنا از کنار این مسائل، تاثیر بیشتری از پرداختن به آن داشته باشد. برچسب ها: پایان ، نمایش هیجانی ، احمدی‌نژاد ، بست نشینی

منبع: خرداد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۱۸۶۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرویز داوودی؛ درگذشت یار محمودها و پایداری

فرهاد فخرآبادی ؛ هم میهن   ظهر سی‌ام فروردین، خبری روی خروجی سایت‌ها قرار گرفت مبنی بر اینکه: «پرویز داوودی، معاون اول دولت نهم و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درگذشت.» فردی که هرچند شاید نامش در اذهان به‌عنوان معاون اول محمود احمدی‌نژاد در دولت نهم و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری در دولت دهم در ذهن مانده باشد، اما چیزی که مشخص به نظر می‌رسد، او از مغزهای متفکر برنامه‌هایی بود که احمدی‌نژاد در 8 سال ریاستش بر دولت، تئوری‌های او را پیاده کرد و البته در تمام سال‌ها، مدیری بود که سیدمحمود هاشمی‌شاهرودی به او علاقه ویژه‌ای داشت.   در سال 1331 در تهران متولد شد، پیش از انقلاب برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شد و توانست در سال 1359 مدرک دکتری خود را از دانشگاه آیووا دریافت کند. پس از بازگشت به ایران ابتدا به‌عنوان استادیار دانشگاه تدریس در دانشگاه شهید بهشتی را آغاز کرد و از دوره ریاست‌جمهوری هاشمی‌رفسنجانی، آرام‌آرام به عرصه مدیریت کلان وارد شد و به‌عنوان معاون در وزارت اقتصاد مشغول به کار شد.   در سال 1380، توسط محمود هاشمی‌شاهرودی به‌عنوان معاون امور اقتصادی قوه قضائیه منصوب شد و تا تابستان 1383 این سمت را در اختیار داشت اما از دوره احمدی‌نژاد بود که نام پرویز داوودی برای مردم مطرح شد.   با رسیدن احمدی‌نژاد به ریاست‌جمهوری، پرویز داوودی در 4سال اول به‌عنوان معاون اول مشغول به کار بود. یک‌سال بعد (سال 1385) عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام شد (جایگاهی که تا پایان عمر در اختیار داشت).   اما در دولت دهم، احمدی‌نژاد او را به جایگاه مهمی در دولت فرستاد که طرح‌ها و برنامه‌ها از آنجا خارج می‌شد. او از سال 1388 تا 1392 رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری بود. اما پس از پایان دوره احمدی‌نژاد، هاشمی‌شاهرودی یک‌بار دیگر علاقه خود را به داوودی نشان داد و در تمام دوره ریاستش بر مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست بر دفتر خود را به داوودی واگذار کرد.   دو نکته مهم دیگر که درباره او می‌توان گفت، این است که داوودی هرچند طی سال حضور احمدی‌نژاد در دولت، یار او محسوب می‌شد و بخشی از برنامه‌های احمدی‌نژاد توسط او طراحی شده بود اما در پایان دهه 90، به لیست منتقدین احمدی‌نژاد اضافه شد.   او که در ابتدای دهه 90 گفته بود: «ما احمدی‌نژاد را آسان به‌دست نیاوردیم که آسان از دست بدهیم»، در سال 1397 بیانیه‌ای علیه احمدی‌نژاد امضا کرد که در بخشی از این بیانیه، رئیس سابق خود را اینگونه خطاب کرده بود: «التهاب‌آفرینی در جامعه، خودحق‌پنداری و استفاده از شیوه‌های خارج از روال قانونی که موجب خسارت به کشور و مردم است، فاصله گرفتن از شعارهای انقلابی که مبنای میثاق و رأی مردم بود، انقلابی‌نمایی به جای انقلابی‌گری و استفاده ابزاری از عدالت، تکرار ادعاهای بی‌اساس فتنه‌گران و رسانه‌های معاند و ضدمردمی پیش‌بینی بی‌پایه در مورد اتفاقات و تحولات آتی، حال آنکه در گذشته نیز در مواردی از رخدادهایی سخن گفته شد که هرگز تحقق نیافت.»   نکته دیگر درباره پرویز داوودی، به نزدیک بودن او به جبهه پایداری و علاقه‌اش به مصباح یزدی برمی‌گردد. او هرچند تاکید داشت «من عضو جبهه پایداری نیستم»  اما در سال 1392، برنامه اقتصادی جبهه پایداری برای انتخابات ریاست‌جمهوری دوره یازدهم را با همراهی برخی از همفکرانش نوشت.   در همان مقطع از کامران باقری‌لنکرانی حمایت کرد و در نشستی خبری در تمجید از جبهه پایداری گفته بود: «جبهه پایداری در راستای اهداف انقلاب قدم برمی‌دارد و افرادی مخلص در آن هستند که برای انقلاب حرکت می‌کنند. من هم در این شرایط وظیفه خود دیدم که براساس مسئولیت‌ها و تجربه‌هایی که داشتم برای تنظیم برنامه‌های این جبهه به آنها کمک کنم.»   او در تمام سال‌ها در حوزه‌های کلان، هم‌فکر جبهه پایداری به شمار می‌رفت و مواضعی شبیه به آنها می‌گرفت، چنانچه شهریور 1395 و در دوره‌ای که موضوع FATF داغ بود، او به‌عنوان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس انجام داد و پرویز داوودی در آن مصاحبه درباره FATF گفته بود: «یک بهانه برای اعمال جاسوسی است که ازاین‌رو از کاپیتولاسیون بسیار بدتر است.» کانال عصر ایران در تلگرام