به نقل از «بلاغ مازندران»

10 چیز را نگویید؛ حتی در محل کارتان!

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۲۲۴۶۵

به ما یاد داده‌اند در زمینه‌ حرفه‌ای، مدام از خود تعریف کنیم و لاف بزنیم، اما این توصیه‌ خوبی نیست.به گزارش بلاغ،به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، آدم هر قدر در کارش بهترین باشد، کمتر از خودش تعریف می‌کند. وقتی کسی واقعاً در کارش حرفه‌ای باشد، این دیگران هستند که می‌گویند «طرف چقدر حرفه‌ای است!»، اما حرفه‌ای‌ها در مورد خودشان چنین حرفی نمی‌زنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این کار جلوی پیشرفت‌شان را می‌گیرد. آنها مجبور نیستند و اصلا نمی‌خواهند چنین کاری بکنند.

کسانی که مدام در مورد مدارک تحصیلی‌شان در شبکه‌های اجتماعی مرتبط با تجارت و جاهای دیگر لاف می‌زنند، در واقع می‌ترسند که نکند هیچ دستاوردی نداشته‌اند. به همین خاطر شروع به استفاده از واژه‌ها و عبارت‌های قلمبه‌وسلمبه می‌کنند، اما در حقیقت هیچ‌کس برای آنها احترام قائل نیست.

آنها متوجه نیستند که آدم‌های با اعتمادبه‌نفس و درجه یک، تنها زمانی به آنها احترام می‌گذارند که خودشان برای خودشان احترام قائل باشند. صداقت شماست که شما را شایسته‌ احترام می‌کند، نه واژه‌ها و عبارت‌های تمجیدبرانگیزی که پروفایل‌تان را با آنها پر کرده‌اید.

لیز رایان (Liz Ryan) از نویسندگان موفق حوزه‌ی نیروی انسانی معتقد است، هرگز نباید این ده عبارتی را که در ادامه بیان شده در مورد خودتان بگویید؛ البته برخی از آنها جز عبارت‌ها و شعارهایی هستند که انگلیسی‌زبان‌ها با خود به حوزه‌ برندسازی شخصی آورده‌اند، اما بیشترشان در وب‌سایت‌هایی همچون لینکداین از سوی فارسی‌زبان‌ها هم بسیار استفاده می‌شوند.

۱. قاعده‌شکنی می‌کنم

این بدترین انتخابی است که می‌توان در حوزه‌ برندسازی یا برندینگ داشت! می‌گوید «من وارد نظام‌های فعلی می‌شوم و قواعد آنها را برهم می‌زنم.» کسی که در مسیر است، به سوی هدف مشخصی حرکت می‌کند؛ یعنی چشم‌اندازی برای خودش تعیین کرده و مسلما دوست ندارد شما در نظامی که ایجاد کرده است اخلال ایجاد کنید. «قاعده‌شکن» احمقانه‌ترین انتخابی است که می‌توان در برندسازی داشت. همین حالا فراموشش کنید!

۲. مأمور تغییر هستم

این هم کلیشه‌ مضحک دیگری در برندسازی است که باید از بین برود. اگر می‌دانید کجا می‌روید، به کجا آمده‌اید و آمدن‌تان بهر چیست، پس درباره‌ همان برای ما حرف بزنید. نگویید کارتان این است که وارد شرکت شوید و به درخواست رئیس بزرگ تغییر ایجاد کنید. اگر چنین کاری می‌کنید، یعنی تمام قدرتی که دارید، از سوی شخص دیگری به شما داده می‌شود. این باعث می شود شما نوچه محسوب شوید، نه «مأمور تغییر«.

۳. استاد، متخصص یا کارشناسی درجه یک در حوزه‌ خودم هستم

بگذارید دیگران شما را متخصص خطاب کنند. اگر به آنها در حل مسئله ای که با آن روبه‌رو هستند کمک کنید، با کمال میل این کار را انجام می‌دهند. از خودتان تعریف نکنید. این کار همه‌ قدرت تان را خواهد گرفت!

۴. خلاقم

بگویید چه خلاقیتی داشته‌اید، ما خودمان تصمیم می‌گیریم که خلاق هستید یا نه.

۵. در کل کشور شناخته‌شده هستم، در دنیا مشهورم

گفتن این جمله‌ها درباره‌ی خودتان احمقانه و شرم‌آور است، زیرا اگر واقعا درست باشد، به گفتنش نیازی ندارید. بگویید چند مرده حلاج هستید، نه اینکه دیگران در مورد شما چه فکری می‌کنند.

۶. در حوزه‌ی خودم پیشرو محسوب می‌شوم

مُشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید.

۷. فارغ‌التحصیل فلان مدرسه و کارمند بهمان شرکت بودم

در سی، چهل یا پنجاه سالگی، ارزش شما برای دنیای پیرامون‌تان در مدارسی خلاصه می‌شود که از آنها فارغ‌التحصیل شده‌اید، و شرکت‌هایی که برایشان کار کرده‌اید؟ برای خودتان هم که شده، امیدوارم این‌طوری نباشد! مسلما اینها بخش‌های مهمی از داستان شما هستند، اما شما بدون این مدارک و گواهی‌نامه‌ها هم فوق‌العاده خواهید بودید، سؤال اینجاست که «چرا؟» چه چیزی شما را متمایز می‌کند؟ درباره‌ی آن حرف بزنید.

۸. ویراستار/ نویسنده/ تهیه‌کننده/ طراح وب و… هستم

مشکلِ این تخصص‌های فراوانی که در برندسازی پشت هم ردیف می‌کنید، این است که توانایی شما را به تعداد این مهارت‌ها خُرد می‌کند. مسلما شما خیلی بیشتر از این حرف‌ها هستید! بگویید با آن مهارت‌ها چه می‌خواهید بکنید. بگویید آن مهارت‌ها چگونه می‌توانند در کنار هم قرار بگیرند تا به شخص دیگری در رشد کسب‌وکارش کمک کنند.

۹. سخت‌کوشم

اگر کسی صرفا به‌خاطر سخت‌کوشی قصد استخدام شما را داشته باشد، به‌نظر من نباید قبول کنید. سخت کوشی مفهومی است که وقتی انقلاب صنعتی جای خود را به اقتصاد مبتنی بر دانش داد، قسمت اعظمی از معنای خود را از دست داد. برای کسی کار کنید که به ذهن فوق‌العاده و ایده‌های باورنکردنی شما احترام می‌گذارد، نه به اینکه شما تا پای جان کار می‌کنید!

۱۰. نتیجه‌گرا هستم

این یکی آن‌قدر عمومی و مطلوب نیست که شما را به‌عنوان یک شخص، بدون زاویه‌ی دید و بدون ویژگی‌های شخصیتی تبدیل به برند کند. در عوض از آنها استفاده کنید و داستان انسانیِ ساده‌ای برایمان بگویید. مثلا:

من با دوره‌ی کارآموزی در بخش روان‌پزشکیِ بیمارستان وارد حوزه‌ی بازاریابی درمان شدم. از آن زمان به بعد، به برندهای درمانی کمک کرده‌ام دیده شوند و به صورت آنلاین و همین‌طور از طریق رسانه‌های سنتی با مصرف‌کنندگان و کسب‌وکارهای مربوط ارتباط برقرار کنند.

امروز، روز جدیدی است. هر چقدر اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشید، برندسازی‌تان شکل انسانی‌تری به خود خواهد گرفت. هر چقدر برندی که می‌سازید انسانی‌تر باشد، خوانندگان حرفه‌ای‌تری را به خود جلب می‌کنی.

منبع: بلاغ مازندران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.bloghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بلاغ مازندران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۲۲۴۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرز خطاب به دانشجویان حامی غزه: شما در طرف درست تاریخ ایستاده‌اید

به گزارش صدای ایران از ایسنا، «برنی سندرز»، سناتور مستقل ایالت ورمونت آمریکا پستی را در صفحه خود در شبکه اجتماعی «ایکس» (توئیتر سابق) منتشر و در آن از خیزش دانشجویی ضد صهیونیستی در دانشگاه‌های آمریکا ابراز حمایت کرد.

سندر در این پست با یادآوری سوابق و آثار ناشی از اعتراضات دانشجویی در دهه‌های گذشته و در برهه‌های مختلف علیه موضوعاتی نظیر نژادپرستی و جنگ نوشت: «ما در سال ۱۹۶۲ تحصن‌هایی با هدف پایان دادن به سیاست‌های نژادپرستانه در دانشگاه شیکاگو سازمان‌دهی کردیم. من در سال ۱۹۶۳ به خاطر اعتراض به تفکیک نژادی مدارس دستگیر شدم. اما اعتراضات ما به حق بود.»

او در ادامه این پست خود با تشویق دانشجویان حامی فلسطین به ادامه اعتراضاتشان گفت: «من به اینکه دانشجویان به جنگ در غزه اعتراض می‌کنند افتخار می‌کنم. همواره متمرکز و در صلح باشید. شما در سمت درست تاریخ قرار گرفته‌اید.»

سندرز پیشتر نیز به سابقه اعتراضات دانشجویی در ۶ دهه قبل علیه جنگ ویتنام و مطالبه پایان این جنگ و شرکت خودش در این اعتراضات اشاره کرد.

او با اشاره به اینکه «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا به دلیل حمایت‌هایش از رژیم صهیونیستی خودش را در یک موضع ضعیف از لحاظ سیاسی و اخلاقی قرار داده تاکید کرد: «این ممکن است ویتنام بایدن باشد.»

از ۱۷ آوریل تا امروز دانشجویان در ۴۶ دانشگاه و کالج آمریکا در اعتراض به هم‌دستی واشنگتن و دانشگاه‌های خود با جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، تجمعات اعتراضی برپا کرده‌اند؛ تجمعاتی که با برخورد پلیس مواجه شده و تا کنون بیش از ۲۴۰۰ شرکت‌کننده بازداشت شده‌اند.

به گزارش «آسوشیتدپرس»، بعضی دانشگاه‌ها به دانشجویان خود وعده داده‌اند که در سرمایه‌گذاری و روابط خود با رژیم صهیونیستی تجدید نظر کرده و درخواست دانشجویان برای توقف روابط تجاری با این رژیم را به رسمیت بشناسند. بسیاری از دانشجویان معترض در خواسته‌های خود، روابط دانشگاه‌های آمریکا با ارتش رژیم صهیونیستی را هدف گرفته‌اند.

اوج گرفتن اعتراضات دانشجویی ضد صهیونیستی در دانشگاه‌های آمریکا و سرایت آنها به دانشگاه‌های دیگر کشور‌های غربی بعد از آن شروع شد که دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک ماه گذشته میلادی از پلیس شهر نیویورک خواست به چادر‌های برپا شده توسط این دانشجویان در محوطه این دانشگاه حمله کند که در نتیجه این حمله بیش از ۱۰۰ نفر دستگیر شدند. با این وجود معترضان سریعا یک تحصن دیگر را برپا کردند و مجددا روز سه‌شنبه گذشته در محل تحصن خود و ساختمانی که تسخیر کرده بودند مورد حمله پلیس قرار گرفتند.

دانشجویان معترض به جنایات رژیم صهیونیستی در کشور‌های دیگر نظیر کانادا، استرالیا، فرانسه و مصر نیز در همبستگی با فلسطین دست به تظاهرات و برپایی کمپ‌های اعتراضی در دانشگاه‌ها زده‌اند.