نیلی:لهستانیهاخاطرهای شیرین ازایران درجنگ جهانی دوم به یاددارند
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۲۶۱۱۱
رئیس دانشگاه تهران در همایش گفتگوهای فرهنگی ایران و لهستان از خاطرات شیرین لهستانیها در دوره حضورشان در ایران در دوران جنگ جهانی دوم، به عنوان یادگاریهای این جنگ نام برد.
به گزارش خبرنگار مهر، مراسم افتتاح همایش بینالمللی گفتگوهای فرهنگی ایران و لهستان با عنوان «در جستجوی خانه دوم» به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد مهاجرت لهستانیها در جنگ جهانی دوم به ایران، صبح امروز (سهشنبه ۳۰ آبان ماه) به میزبانی دانشگاه تهران و با حضور «آنا ماریا آندرس» معاون نخستوزیر جمهوری لهستان و فرزند ژنرال آندرس، رهبر فقید ارتش لهستان و همچنین ابوذر ابراهیمی ترکمان رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، اشرف بروجردی مشاور رئیس جمهور و رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، محمود نیلیاحمدآبادی رئیس دانشگاه تهران و همچنین جمعی از پژوهشگران دو کشور ایران و لهستان در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سخنران نخست مراسم افتتاحیه این کنفرانس، محمود نیلیاحمدآبادی رئیس دانشگاه تهران بود که در سخنانی، با اشاره به اینکه جنگ یکی از بزرگترین بلایایی است که بشر با دست خودش بر همنوعانش نازل میکند، گفت: اما همین جنگ در کنار خودش، زیباییها و شگفتیهایی را خلق میکند.
وی افزود: دو ملت ایران و لهستان در تاریخ جنگ جهانی دوم، تقریباً سرنوشت مشابهی داشتند؛ هر دو ملت سعی کردند که خودشان را از جنگ دور کنند و نقشی هم در آن نداشتند؛ با این وجود و علیرغم اعلام بیطرفی، هیچ کدام از این دو کشور از مصائب جنگ بیبهره نماندند.
رئیس دانشگاه تهران با اشاره به مهاجرت جمع کثیری از مردم لهستان به ایران، آن را بخشی از زیباییهای تاریخ جنگ جهانی دوم دانست و گفت: در این مهاجرت، مردم ایران که خود درگیر مصائب ناشی از قحطی و کمبودها در کشورشان بودند، پذیرای مهاجران لهستانی شدند، به وظیفه انسانی خودشان عمل کردند و به خوبی پذیرای مهاجران لهستانی شدند.
نیلیاحمدآبادی با اشاره به سخنی از شاعر معاصر و نامدار لهستانی «آدام مسکیه ویچ» که حیات مردم لهستان را به حیات عیسی مسیح تشبیه کرده است، اضافه کرد: ورود بیش از ۱۰۰ هزار مهاجر به طرف شهرهای ایران، آن هم در شرایط دشوار آن روز و مشکلات عدیدهای که برای مردم ایران پدید آورده بود، آزمونی بزرگ برای مردم ما بود و خوشحالیم که بگوییم آنچه امروز از آن ایام بر جای مانده است، خاطرههای خوب همزیستی مسالمتآمیز ایرانیان و مردم خوب لهستان است.
وی گفت: امروز پس از ۷۵ سال از آن ایام تلخ، تنها پیامدها و خاطرات شیرین آن به یاد مانده است؛ وجود آرامستان لهستانیها در شهرهای تهران، اصفهان، انزلی و مشهد، نشان از احترامی است که مردم ایران برای پناهجویان لهستانی قائل بوده و هستند.
رئیس دانشگاه تهران همچنین با اشاره به نقش مراکز علمی و دانشگاهی در تقویت دیپلماسی علمی در دنیای پرتنش کنونی، آن را در بعضی موارد، کارآمدتر از دیپلماسی سیاسی، ذکر و تصریح کرد: دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به عنوان یکی از قدیمیترین دانشکدههای دانشگاه تهران در این زمینه رسالت مهمی بر عهده دارد.
نیلیاحمدآبادی، ارتباطات فرهنگی و علمی ایران و لهستان را متناسب با تاریخ ۷۵ ساله روابط دو کشور ندانست و در همین راستا، آمادگی این دانشگاه را بر توسعه هر چه بیشتر همکاریهای دو ملت و دو کشور، به ویژه همکاریهای علمی و دانشگاهی اعلام کرد.
منبع: مهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۲۶۱۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
صدور فرمان جنگ از ورشو!
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- حنیف غفاری: مناقشه آتلانتیکیها و مسکو به نقطه اوج خود رسیده و متعاقب وقوع جنگ اوکراین، شاهد تصاعد بحران میان طرفین هستیم. اگرچه برخی اعضای پیمان آتلانتیک شمالی در صدد مهار مناقشه و تحدید دامنه آن هستند، اما در مقابل برخی اعضا مانند آمریکا، انگلیس و لهستان نیز در صدد حفظ این گره کور و تبدیل آن به مناقشهای دائمی با مسکو هستند.
از یک سو شرایط میدانی جاری در جنگ اوکراین (خصوصا پس از تصرف باخموت و آودیوکا توسط روس ها) به گونهایست که قدرت مانور میدانی کییف را شدیدا تحت تاثیر قرار داده و احتمال شکست نهایی آن در جنگ را دوچندان ساخته است. از سوی دیگر، تصویب لایحه اخیر در مجلس نمایندگان آمریکا مبنی بر کمک دهها میلیارد دلاری این کشور به کی یف، تل آویو و تایپه نشان داد که واشینگتن و لندن در صدد ایجاد و تشدید بحرانهای راهبردی در نقاط کلیدی و ژئواستراتژیک نظام بین الملل هستند.
با این حال به نظر میرسد آمریکا متوجه عواقب و تبعات بازی خطرناک خود نیست یا درکی از مدیریت بحرانهای خودساخته در عرصه جهانی ندارد.
اخیرا «آندژی دودا» رئیس جمهوری لهستان با اشاره به تقویت سیستم تسلیحاتی روسیه در بلاروس و کالینینگراد، گفت که کشورش برای استقرار سلاحهای هستهای ناتو آماده است. این مواضع رئیس جمهور لهستان میتواند نقطه آغاز یک مناقشه بسیار خطرناک و غیر قابل مهار در نظام بین الملل باشد. ورود منازعه آتلانتیکیها و کاخ کرملین به حوزه هستهای، به معنای رسیدن به بالاترین سطح منازعه است که قواعد موجود در حوزه بازدارندگی هستهای نیز توان کنترل آن را ندارد.
لهستان یکی از اعضای ناتو و از حامیان سرسخت اوکراین است. این کشور با بلاروس و روسیه مرز مشترک دارد. با این حال جناح شرقی ناتو ازجمله کشورهای مجارستان و اسلواکی، خواستار تشدید دامنه نبرد با روسیه یا قرارگیری در چارچوب یک جنگ سرد جدید نیستند!
همین مسئله، دستان لهستانی را بیشتر خواهد بست. روسیه در واکنش به این اظهار نظر، هشدار داد که در صورت این اتفاق، اقداماتی برای «تامین امنیت خود» انجام خواهد داد.
نکته قابل تامل اینکه مواضع اخیر ورشو متاثر از هم پیمانی مطلق آن با واشینگتن و لندن در ناتو است. به عبارت بهتر، مصدر اظهارات آندژی دودا نقطه آشکارساز یک منازعه جدی است!
رئیس جمهور لهستان این اظهارات را پس از بازگشت از سفر نیویورک مطرح کرد. او در جریان این سفر جلساتی را در سازمان ملل برگزار کرد و با «دونالد ترامپ» رئیسجمهور سابق آمریکا درباره جنگ اوکراین گفتگو کرد. او همچنین در ماه مارس به واشینگتن دی سی سفر و در آنجا با «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا دیدار کرد.
از این رو مواضع رئیس جمهور لهستان، مخرج مشترک نگاه راهبردی خطرناک هر دو حزب سنتی آمریکا (دموکراتها و جمهوریخواهان) نسبت به تحولات جاری در نظام بین الملل محسوب میشود. آیا غرب قادر به کنترل عواقب و تبعات مناقشهای که به صورت خودخواسته و بر اساس توهمات خود مشغول خلق و ساماندهی آن است خواهد بود؟ پاسخ این سوال قطعا مثبت نیست.
انتهای پیام/