به نقل از «ایسکانیوز»

خبر خوش برا ی مبتلایان به دیابت نوع 1

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۲۸۵۳۶

به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز و به نقل از دانشگاه هاروارد، در این روش درمانی با تزریق سلول‌های بنیادی اصلاح شده تولیدکننده پروتئین موسوم به PD-L1 به موش‌های مبتلا به دیابت نوع یک، روند پیشرفت بیماری به سمت درمان معکوس شد.

در جریان پیشرفت دیابت، تولید پروتئین PD-L1 در بیماران و موش‌های مبتلا به دیابت نوع یک با کاهش مواجه می‌شود و با تزریق سلول‌های اصلاح شده به خون، سطح این پروتئین حیاتی به حالت طبیعی برمی‌گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با تزریق سلول‌های اصلاح شده به خون واکنش خودکار سیستم ایمنی در سلول‌های انسان و موش محدود شده و از افزایش غلظت قند خون جلوگیری می‌شود.

مهمترین ویژگی این دستاورد پزشکی، درمان کوتاه‌مدت موش‌های آمایشگاهی است، به‌طوری‌که یک سوم از آنها در طول دوره حیات به سطح طبیعی و پایدار قند محلول در خون رسیدند.

دکتر پائولو فیورینا، محقق ارشد این مطالعه و دستیار تحقیقاتی در بخش نفرولوژی بیمارستان کودکان بوستون گفت: با تزریق سلول‌های بنیادی به جریان خون موش‌ها برای اولین‌بار مشاهده شد که عملکرد سیستم ایمنی تغییر می‌کند.

وی در ادامه افزود: این مطالعه همچنین نشان داد که سلول‌های تزریق شده به موش جایگزین سلول‌های تولیدکننده انسولین موسوم به جزایر لانگرهانس می‌شوند.

سلول‌های انسولین‌ساز مستقر در جزایر لانگرهانس که تحت تاثیر فعالیت خودایمنی سیستم ایمنی بدن نابود و یا ناکارآمد شده‌اند، پس از این روند آزمایشی دوباره به حالت عادی بر می‌گردند.

این روند درمانی در هر دو روش تولید پروتئین PD-L1 با تحریک ژنی و یا مولکول‌های اصلاح شده کاملا موثر و قابل اطمینان است.

قدرت پروتئین PD-L1

محققان دانشگاه هاروارد در مطالعات قبلی به دنبال استفاده از روش ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی برای درمان دیابت نوع یک بودند. هدف از این روش درمانی محدود کردن سیستم ایمنی در نابود کردن سلول‌های انسولین‌ساز بود.

محققان عنوان کردند: این روش درمانی به این علت که برای درمان دیابت نشانه‌گیری نشده بود با شکست مواجه شد.

پژوهشگران در ادامه مطالعات خود متوجه شدند که با تزریق مغز استخوان حاوی سلول‌های بنیادی امکان برنامه‌ریزی و اصلاح سیستم ایمنی به حالت اولیه وجود دارد اما این روش در همه بیماران پاسخگو نیست.

دکتر فیورینا در مورد مراحل پیشرفت این روش درمانی گفت: اگرچه سلول‌های بنیادی خون توانایی تنظیم مجدد سیستم ایمنی را دارند، اما به نظر می‌رسد که این توانایی در موش‌ها و انسان‌های مبتلا به دیابت ضعیف یا به نوعی محدود شده است.

تیم تحقیقاتی دکتر فیورینا در ادامه مطالعات خود دریافتند که سلول‌های بنیادی خون در جریان دیابت معیوب می‌شوند و همین روند در پیشرفت دیابت و حمله سیستم ایمنی به سلول‌های انسولین‌ساز موثر است.

پروژه تحقیقاتی دکتر فیورینا با شناسایی و دسته‌بندی سلول‌های بنیادی و روند پروتئین‌سازی در RNA خون به منظور کشف پروتئین‌های تولیدی سلول‌های بنیادی آغاز شد.

محققان در ادامه با استفاده از تکنیک موسوم به ریزآرایه‌های DNA موفق به شناسایی شبکه ژن‌های تنظیم‌کننده یا میکرو RNA های موثر در کنترل و تولید پروتئین مهم PD-L1 شدند.

در طول دیابت روند تولید یا به اصطلاح فرمول تولید پروتئین PD-L1 از حافظه سلول‌های ایمنی خون موش‌ها و انسان‌های دیابتی تغییر می‌کند و این تغییر ژنی تولید پروتئین PD-L1 را حتی در مراحل اولیه دیابت را متوقف می‌کند.

محققان همچنین دریافتند که پروتئین PD-L1 خواص ضد التهابی قابل‌توجهی در پیشرفت دیابت نوع یک از خود نشان می‌دهد.

پروتئین PD-L1 که به عنوان مولکول بازرس ایمنی نیز شناخته می‌شود، با پیوند با گیرنده PD-1 در گلبول‌های سفید Tتحریک شده و واکنش سیستم ایمنی را فعال می‌کند. این فرایند به طور طبیعی به منظور مرگ سلول‌های سفید T یا غیر فعال شدن آنها طراحی شده است.

دکتر فیورینا و گروه تحت نظرش با مطالعات پیوسته سرانجام ژن پروتئین PD-L1 را در سلول‌های بنیادی شناسایی کردند. آنها سپس با استفاده از یک ویروس به عنوان عامل انتقال ژن موفق شدند تا روند پیشرفت دیابت نوع یک را در موش‌ها معکوس کنند.

تیم تحقیقاتی دکتر فیورینا همچنین متوجه شدند که می‌توان اثر روش درمانی با پروتئین PD-L1 را با ترکیبی از سه مولکول موسوم interferon beta ، پروتئین interferon gamma و پروتئین polyinosinic-polycytidylic acid شبیه سازی کرد.

اهداف آینده

محققان معتقدند که اگرچه این روش درمانی در موش‌ها با موفقیت همراه بوده است، اما هیچ تضمینی نیست که این روش در انسان جوابگو باشد، موفقیت این مطالعه نیازمند پژوهش‌های بیشتر در جهت شناسایی میزان پایداری اثر این روش و تعداد تکرار این روش درمانی برای رسیدن به نتیجه مطلوب است.

دکتر فیورینا معتقد است که زیبایی این روش فقدان هرگونه عوارض جانبی است، چرا که در این روش از سلول‌های خود بیمار استفاده می‌شود.

وی همچنین گفت: موفقیت وی و تیم تحت نظرش با همکاری دانشمندان شرکت biopharmaceutical Fate Therapeutics حاصل شده و در حال حاضر این همکاری در جهت تولید ترکیبی از سلول‌های کوچک برای تعدیل کردن سلول‌های ایمنی خون است.

تیم تحقیقاتی موفق به تکمیل مراحل ثبت و آزمایش دارو تحت نظر سازمان غذا و داروی ایالات متحده شده است تا در آینده نزدیک درمان آزمایشی را بر روی بیماران دیابت نوع یک آغاز کنند.

این مطالعه با حمایت چند سازمان بین‌المللی صاحب نام از جمله بنیاد اروپایی مطالعات دیابت، سازمان پژوهش‌های اروپایی سانوفی، انجمن قلب و بیماری‌های قلبی ایالات متحده و بیمارستان کودکان بوستون همراه شده است. هدف از این همکاری تولید داروی مورد نیاز جهت تنظیم مجدد سیستم ایمنی به حالت طبیعی است.

دانشگاه هارواد اصلاح سلول‌های بنیادی موجود

منبع: ایسکانیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۲۸۵۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.

یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.

این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.

«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.

ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.

طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.

اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.

مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.

این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.

نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.

انتهای پیام/