پناهندگان لهستانی از تبعیدگاه سیبری تا اقامت در ایران
تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۳۱۷۳۰
تهران- ایرنا- کمتر از 80 سال پیش، ده‌ها هزار آوارۀ لهستانی که سرزمین خود را آماج تاخت و تاز ابرقدرت‌ها می‌دیدند، ایران را پناهگاهی امن و ایرانیان را میزبانانی مهمان‌نواز یافتند.
یکم سپتامبر 1939، نیروهای ارتش آلمان از غرب به لهستان حمله‌ور شدند. انگلیس و فرانسه که چند ماه پیش از آن، به لهستانی‌ها قول حمایت در مقابل آلمان نازی را داده بودند، نتوانستند کمکی به ورشو بکنند و در هفدهم سپتامبر، ارتش شوروی هم از شرق وارد خاک لهستان شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو ابرقدرت، به این‌ترتیب، کشور لهستان را میان خود تقسیم کردند؛ در غرب، ارتش آلمانِ نازی از نیروهایی که مقاومت کرده بودند، انتقام گرفت و در شرق، هزاران لهستانی، به اجبار به سیبری در روسیه تبعید شدند.
روس‌ها در سال 1940 نیز هزاران افسر اسیر لهستانی را اعدام کردند، اجساد گورهای دست‌جمعی این افراد، بعدها در جنگل کاتین در غرب روسیه کشف شد.
تنها پس از حمله ارتش نازی به اتحاد جماهیر شوروی در نیمه سال 1941 بود که استالین، رهبر شوروی، توافق‌نامۀ آزادی شهروندان تبعیدی از سیبری را امضا کرد. ده‌ها هزار زن، کودک و مردِ لهستانی که مدت‌ها با خشونت، حبس، سوء تغذیه و انواع بیماری دست و پنجه نرم کرده بودند، اکنون وضعیت کشورِ اشغال‌شدۀ خود را بدتر از آن می‌دیدند که بخواهند به خانه‌هایشان بازگردند. در چنین شرایطی، ایران میزبانیِ این جمعیت بزرگ از پناهندگانِ لهستانی را با آغوش باز پذیرفت.
«پاول کورسون» خبرنگار لهستانی، می‌گوید: «آنچه به‌ویژه برای من جالب است، این است که ده‌ها هزار لهستانی، در جایی چند هزار کیلومتر دورتر از خانه، یعنی در ایران، صاحب خانه و سرپناه شدند. برخی از این لهستانی‌ها حتی زندگی تازه‌ای را در ایران آغاز کردند.»
ایران با کمک صلیب سرخ، اردوگاه‌های پناهندگان لهستانی را سامان داد. پوشاک نو، سرپناه و امکانات بهداشتی نیز در اختیار پناهندگان قرار گرفت. پناهندگان که از بندر انزلی وارد ایران شده بودند، اغلب در تهران و بقیه در اصفهان، اهواز و مشهد اسکان داده شدند. کودکانی که نیازمند مراقبت‌های ویژه بودند، به دلیل شرایط آب و هواییِ بهتر، به اصفهان انتقال یافتند.
وابسته نظامی سفارت بریتانیا در تهران در ژانویه 1943 یعنی زمانی که هنوز فرآیند انتقال پناهندگان کامل نشده بود، گزارشی تنظیم کرد که نشان می‌داد دو هزار و 457 لهستانی در آن تاریخ در اصفهان نگهداری می‌شدند که از این تعداد، دو هزار و 43 نفر کودک بودند. بسیاری از این کودکان، یتیم بودند یا حداقل یکی از والدین خود را در جنگ از دست داده بودند. بیشترِ هزینه زندگی، درمان و تحصیل این کودکان را خانواده‌های ثروتمند اصفهانی و سازمان‌های دینی تامین می‌کردند.
21 مرکز ویژه کودکان لهستانی در اصفهان تاسیس شد که بیشتر آنها در نزدیکی بولوار چهارباغ قرار داشت. اغلبِ این مراکز، باغ‌هایی بزرگ داشتند و بسیاری از کودکان لهستانی، بعدها در خاطرات خود از گردش در این باغ‌ها، به عنوان بخشی شیرین و به‌یادماندنی از زندگیِ دوران کودکی یاد کرده‌اند.
لهستانی‌ها در تهران، حتی شبکه رادیویی و روزنامه خود را داشتند.
کورسون درباره روابط خوبی که میان ایرانیان و پناهندگان لهستانی وجود داشت، می‌گوید: «به غیر از مهمان‌نوازی و توجهی که دولت و ملت ایران به رنج دیگران داشته‌اند، علاقه لهستانی‌ها به همزیستی و همانند شدن با جامعۀ میزبان نیز جالب توجه بوده است. گفته می‌شود در آن دوره، شنیدن زبان لهستانی در خیابان‌های تهران، امری کاملا رایج بود؛ چراکه بسیاری از لهستانی‌ها مغازه، رستوران، کافه و کسب و کار خود را در تهران به راه انداخته بودند و با احترام به فرهنگ ایرانی، به جامعه خدمت می‌کردند.»
از پایان جنگ جهانی دوم، 72 سال می‌گذرد و احتمالا اغلب لهستانی‌هایی که پس از جنگ به کشور خود بازگشتند، اکنون در قید حیات نیستند، اما «حیاتِ تاریخ» ادامه دارد و حافظۀ تاریخیِ ملت‌ها می‌تواند راهگشای آینده باشد.
پاول کورسون درباره آینده معتقد است «احساساتِ تاریخی، چه مثبت و چه منفی، تا مدت‌ها باقی می‌ماند. خوشبختانه این احساسات در مورد لهستان و ایران فقط مثبت بوده است. به طور طبیعی، کشورهایی که چنین سرگذشت تحسین‌برانگیزی دارند، روابط معاصر خود را نیز آسان‌تر می‌توانند پایه‌ریزی کنند. بنابراین، ما می‌توانیم و قطعا باید بتوانیم روی یکدیگر حساب کنیم و همکاری‌های دو کشور را در زمینه‌های بازرگانی، سیاسی، گردشگری و غیره گسترش دهیم.»
9163**1055
نویسنده: زمان رضاخانی*انتشار: زینب کارگر
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۳۱۷۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایان دوران سلطنت هتل‌ها
فرارو- رزرو اقامتگاه توسط مسافران نوروزی در تعطیلاتی که پشت‌سر گذاشتیم به شکلی بوده که سهم گزینه‌های غیرمجاز فاصله معناداری با اقامتگاه‌های رسمی داشته است. اطلاعات منتشر‌شده از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مشخص می‌کند تقریبا ۷۵ درصد مسافران نوروزی به‌جای رفتن سراغ هتل، هتل‌آپارتمان، مهمان‌پذیر و بقیه اقامتگاه‌های رسمی و مجاز، از اقامتگاه‌های غیرمجاز و غیررسمی مثل خانه‌های شخصی سردرآوردند. دلایل اجتماعی و اقتصادی احتمالا توجیهی برای آمار‌های اخیر در حوزه گردشگری است که مسئله اول ارتباطی به این مطلب ندارد و مسئله دوم هم طبق بررسی‌های فرارو نمی‌تواند دلیلی برای آمار‌های اعلام‌شده از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باشد.
به گزارش فرارو؛ رزرو هتل‌های چهار ستاره در استان مازنداران که اتفاقا دومین استان محبوب از حیث گردشگری در تعطیلات نوروزی معرف شده، می‌تواند حداقل شبی دو میلیون و ۵۰۰، ۶۰۰ هزار تومان هزینه داشته باشد. مثلا رزرو اتاق در هتل سالار دره ساری از شبی دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان شروع می‌شود و این هزینه برای سوئیت‌های شش نفره تا چندبرابر بالا می‌رود.
رزرو اقامتگاه‌های غیررسمی در استان مازنداران و شهر ساری، با این حال حداقل از نظر اقتصادی توجیهی ندارد. مثلا در همین شهر ساری، میزبان یکی از ویلا‌های معمولی و بدون استخر بابت هر شب اقامت در این روز‌ها رقمی نزدیک دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند. رقمی که اتفاقا به‌خاطر اتمام تعطیلات نوروزی، نسبت به هفته‌های ابتدایی فروردین تقلیل پیدا کرده است.
هرمزگان بعد از مازنداران در جایگاه سومین استان محبوب برای مسافران و گردشگران به‌حساب می‌آید. یعنی جایی که جزیره کیش، قشم، بندرعباس و ... وجود دارد و از قدیم و ندیم جزو استان‌های مهم این حوزه به‌حساب می‌آید.
رزرو هتل‌آپارتمان‌های قشم همزمان با آخرین روز‌های فروردین امسال، به‌شکل رسمی و قانونی می‌تواند در ارزان‌ترین حالت و رفتن سراغ گزینه‌های اقتصادی شبی ۵۰۰، ۶۰۰ هزار تومان خرج بردارد. مثلا میزبان یکی از همین آپارتمان‌ها که شرط تحویل اتاق را دریافت مدارک هویتی اعلام کرده، با ۵۲۰ هزار تومان آماده اجاره است. با کمی جست‌وجو در پلتفرم‌های کمترشناخته شده حوزه گردشگری به یکی از همان اقامتگاه‌های غیررسمی در قشم رسیدیم.
رزرو هتل‌آپارتمانی که در قشم به آن اشاره کردیم برای اقامت دو مسافر، شبی یک میلیون آب می‌خورد و طبق تصاویری که در آگهی ووجود دارد، آپشن‌های خاص و ویژه‌ای هم در این آپارتمان دیده نمی‌شود.
رزرو اقامتگاه در گیلان در حدفاصل تعطیلات نورزی امسال به‌شکلی محاسبه شده که باید این استان را چهارمین مقصد مورد علاقه مسافران بدانیم. در استان گیلان و به‌طور خاص شهری مثل بندرانزلی پیدا کردن سوئیت‌های ساحلی رسمی با بودجه‌ای در حد ۵۰۰ هزار تومان وجود دارد. حالا کسی که به‌جای اقامتگاه‌های رسمی در بندرانزلی سراغ گزینه‌های غیررسمی می‌رود، در بهترین حالت متحمل چنین هزینه‌ای می‌شود.
آپارتمان یکخوابه و قدیمی‌سازی که بین اقامتگاه‌های غیرمجاز بندرانزلی پیدا کردیم، بابت هر شب میزبانی از مسافرانی که به آنجا می‌روند، دقیقا ۶۰۰ هزار تومان دریافت می‌کند. بدنیست بدانید در این آپارتمان که از نظر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جزو اقامتگاه‌های غیزمجاز دسته‌بندی می‌شود، به‌جز تلویزیون و یک یخچال هتلی، امکانات دیگری انتظار مسافران را نمی‌کشد.
تهران مثل روال سال‌های گذشته جزو مهمترین استان‌ها در سفر‌های نوروزی بوده و آنطور که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی می‌گوید، عید امسال شاهد بیش از نیم‌میلیون اقامت رسمی در این استان بودیم. از این نظر با هفتمین استان مهم در این بخش طرف هستیم که برای یک شب اقامت در هتل‌های سه‌ستاره و نسبتا معمولی آن باید دست‌کم یک میلیون و ۴۰۰، ۵۰۰ هزار تومان کنار گذاشت. اما با کمی جست‌وجو در فضای مجازی به انبوهی از اقامتگاه‌های غیررسمی و آپارتمان‌های جورواجور می‌رسیم که یک شب اقامت در گزینه‌های موجود در جنوب شهر تقریبا به همین اندازه آب می‌خورد.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد