به نقل از «آنا»

رمزگشایی از قائم‌مقام

تاریخ انتشار: ۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۹۱۱۸۷

مستند «قائم‌مقام» تلاش دارد بگوید ایشان از اول در صحنه مبارزات انقلاب اسلامی حضور داشتند و خیلی از مبارزان، انقلابیون و جریان‌های داخلی نظام دلبسته‌شان بودند و حاضر بودند برای ایشان جان دهند.

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، مستند «قائم‌مقام» با صحنه‌هایی از عزل آقای منتظری شروع می‌شود. فروردین 68 است و مردم با تیتر عزل «قائم‌مقام» در روزنامه‌ها مواجه می‌شوند، دوره‌ای که بخش مهمی از جامعه سیاسی در شوک فرو می‌رود و همه منتظرند ببینند چه اتفاقی افتاده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این مستند فلاش‌بک‌هایی به سال‌های مختلف حیات سیاسی آیت‌الله منتظری دیده می‌شود و همین باعث می‌شود مخاطب با روایت‌های متنوعی از زندگی «قائم‌مقام» رهبری مواجه شود. تا به حال هر روایت موافق یا مخالفی که از آقای منتظری شده یا با سانسور بوده یا اینکه فقط وجوهی از حیات سیاسی او مورد توجه قرار گرفته است؛ مثلاً کسانی که به برخی رفتارهای سیاسی ایشان نقد دارند، نقاط قوت زندگی ایشان را و خدماتی را که به انقلاب اسلامی کردند، در نظر نمی‌گیرند و در تمام این سال‌ها، بخش مهمی از حیات سیاسی ایشان اصلاً دیده نمی‌شود. در مقابل این نگاه، جریانی که موافق برخی از اظهارنظرهای سیاسی آقای منتظری هستند، نقطه‌ضعف‌های ایشان را کوچک شمرده و توجیه می‌کنند و از آن طرف مسائل دیگری را بزرگنمایی می‌کنند.

منظور مستند «قائم‌مقام» از بدون سانسور بودن، این است که پرتره کامل‌تری از آیت‌الله منتظری را مقابل چشمان مخاطبان قرار دهد. مستند «قائم‌مقام» تلاش دارد بگوید ایشان از اول در صحنه مبارزات انقلاب اسلامی حضور داشتند و خیلی از مبارزان، انقلابیون و جریان‌های داخلی نظام دلبسته‌شان بودند و حاضر بودند برای ایشان جان دهند. امام خمینی‌(ره) ایشان را بسیار قبول داشتند و خیلی از کارها را به وی ارجاع می‌دادند. حالا در این بین اتفاقاتی می‌افتد که ایشان با نظام زاویه پیدا می‌کند و درنهایت می‌شود همان آقای منتظری سال 88. مستند «قائم‌مقام» مسائل را توصیفی و به‌شکلی جامع بیان می‌کند و قرار نیست با یک نکته به مخاطبان کد دهد که آقای منتظری را براساس نظرات سیاسی‌اش در سال 88 قضاوت کنند. از طرفی هم قرار نیست مستند «قائم‌مقام» بگوید که ایشان از ابتدا تمام و کمال بوده و نظام به او جفا کرده است.

یک نکته اساسی در این مستند حضور افرادی است که تا به حال این‌قدر مفصل در مورد آیت‌الله منتظری صحبت نکرده بودند، مثلاً آقای ری‌شهری در کتاب «سنجه انصاف» به آقای منتظری و مهدی هاشمی پرداخته است، ولی موقعیتی نبوده که مقابل دوربین و به این شکل مفصل و جامع صحبت کند. اغلب مصاحبه‌های این مستند بالای دو ساعت طول کشیده است و با توجه به سیر روایی که داشته مصاحبه‌ها تکه‌تکه شده و درون مستند جای گرفته‌اند.

به‌ادعای سازندگان مستند احمد منتظری فرزند آیت‌الله منتظری تا به حال چنین مصاحبه‌ مفصلی نداشته‌ و مصاحبه‌های پیشین او با روزنامه‌ها یا تلویزیون‌های خارجی به‌صورت گذری بوده است یا آقای محسنی‌اژه‌ای تا به حال راجع به این موضوع صحبت نکرده بود. عمادالدین باقی یکی دیگر از شخصیت‌های سیاسی است که در این مستند مفصل صحبت کرده است، در حالی که پیش از این صحبت‌هایش در مورد شخصیت منتظری، به یک یادداشت در روزنامه منحصر می‌شد ولی اینکه خاطرات آن روزها را روایت کند، اصلاً نبوده است. نگاه موافقان و مخالفان در این مستند حفظ شده است، مثلاً نگاه عمادالدین باقی در این مستند برای مخاطب قابل درک است و تفاوت بین نگاه‌های سیاسی به‌طور کامل درک می‌شود. مخاطب بعد از شنیدن اظهارات انتقادی نسبت به برخی نظرات سیاسی آقای منتظری، نظر موافقانش را هم می‌شنود و روایت افراد در این مستند حفظ شده است. نسخه نهایی که برای نمایش این مستند آماده شده 100 دقیقه است، این درحالی است که نسخه اولیه 200 دقیقه بود و محتوایی کامل‌تر و جامع‌تر داشته است.

در این مستند به بازه زمانی رفع حصر آقای منتظری، از سال 81 تا 88 خیلی گذرا پرداخته شده است. زمان ساخت این مستند، حدود دو سال و نیم طول کشید و علتش این بود که خیلی‌ها حاضر نبودند در این مورد صحبت کنند، مثلاً آقای فلاحیان و حمید روحانی از جمله کسانی بودند که به‌هیچ‌وجه حاضر به مصاحبه برای این مستند نشدند.

یک نقطه قوت دیگر این مستند، آرشیو فیلم‌های دیده‌نشده‌ای از مقاطع مختلف زندگی ایشان است، آرشیوهایی که شاید برای اولین‌بار است که پخش می‌شود و سال‌ها در بایگانی بوده است. اکران‌های خصوصی‌ای که برای چهره‌های مختلف سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا گذاشته شده از بهزاد نبوی تا عطریان‌فر و علی مطهری واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است. بعضی‌ها بعد از دیدن این مستند می‌گویند بی‌طرفانه ساخته شده اما برخی هم هستند که خلاف این نظر را می‌گویند. این موضوع که این مستند بدون سانسور است خیلی‌ها را اذیت کرد و شروع کردند به هجمه علیه مستند و حتی کار را به رسانه‌های معاند خارجی کشاندند. مستند «قائم‌مقام» با فوت آیت‌الله تمام می‌شود و صحنه آخر تشییع پیکر آیت‌الله است.

منبع: فرهیختگان

منبع: آنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۹۱۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رمزگشایی از محرومیت ورزشی روسیه/ نوبت اسرائیل هم می رسد؟

‌خبرگزاری مهر، گروه بین‌الملل: حدود ۲۰ ماه پس از آغاز عملیات ویژه نظامی روسیه به اوکراین می‌گذشت که کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) روز پنجشنبه ۲۰ مهرماه سال گذشته، کمیته ملی روسیه و نیز بلاروس را تعلیق کرد.

بنابراین بر اساس تصمیم کمیته بین‌المللی المپیک، این دو کشور از شرکت در همه مسابقات جهانی المپیک و غیر المپیک محروم شدند. این تحریم شامل این موارد می‌شود: هیچ رویداد ورزشی بین‌المللی در روسیه و بلاروس برگزار نخواهد شد، هیچ پرچم و سرود یا نمادهای ملی روسیه و بلاروس نباید در رویدادهای ورزشی بین‌المللی نصب شود و هیچ دولتی از این دو کشور برای رویداد ورزشی بین‌المللی دعوت نخواهد کرد.

آنها ابتدا ورزشکاران روسیه و بلاروس را از شرکت در رویدادهای ورزشی محروم کردند و پس از برخی انتقادها، این سیاست تغییر کرد و اعلام کردند که ورزشکاران روس می‌توانند در این رویدادها شرکت کنند اما نباید تحت پرچم روسیه و بلاروس باشند.

سپس آنها پرچم کمیته ملی المپیک درست کرده و ورزشکارانی را که از روسیه در این رویدادهای ورزشی بین‌المللی شرکت می‌کنند، تحت این پرچم به عنوان «بی‌طرف» مسابقه می‌دهند و مدال هم به نام شخص آن‌ها - نه روسیه- ثبت می‌شود. در مرحله بعد هم تیم فوتبال روسیه را از جام جهانی حذف کردند.

چند ماه پیش «توماس باخ» رییس کمیته بین‌المللی المپیک از ۲۰۳ کشور دعوت کرد تا در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ که از ۲۶ جولای تا ۱۱ آگوست (۵ تا ۲۱ مرداد) به میزبانی پاریس برگزار می‌شود، حضور داشته باشند. در بین این کشورهای نامی از روسیه، بلاروس و گواتمالا دیده نمی‌شد.

به راستی چرا کمیته بین‌المللی المپیک، روسیه را از تمام رخدادهای ورزشی بین‌المللی همچون المپیک ۲۰۲۴ پاریس، المپیک زمستانی ۲۰۲۶ میلان-کورتینا و ... محروم کرد؟

الف- الحاق منطقه‌های چهارگانه اوکراین به روسیه

همانطور که پیشتر اشاره شد، تحریم کمیته ملی روسیه و نیز تعلیق ورزش این کشور به همراه بلاروس از مهرماه پارسال انجام گرفت، درست زمانی که روسیه چهار منطقه شرقی اوکراین را به خود ضمیمه کرد. در آن برهه، مقام‌های المپیک روسیه، سازمان‌های ورزشی مناطق دونتسک، خرسون، لوگانسک و زاپوریژیا واقع در شرق اوکراین را که توسط ارتش روسیه اشغال شده‌بود، به عنوان اعضای جدید خود پذیرفتند.

متعاقب آن، کمیته بین‌المللی المپیک در صد و چهل و یکمین نشست خود که در شهر بمبئی هند برگزار شد، این اقدام کمیته المپیک روسیه را «نقض تمامیت ارضی» کمیته ملی المپیک اوکراین خواند که در منشور این کمیته به رسمیت شناخته شده‌است. کمیته بین المللی المپیک اعلام کرد که این اقدام روسیه، نقض منشور المپیک است زیرا تمامیت ارضی کمیته المپیک اوکراین را نقض می‌کند.

منشور المپیک مجموعه‌ای از قوانین و دستورالعمل‌هایی برای نهادهای ورزشی است که به منظور سازماندهی بازی‌های المپیک وضع شده‌اند.

حال این پرسش پیش می‌آید که چرا کمیته ملی المپیک روسیه در جریان الحاق شبه‌جزیره کریمه به خاک روسیه تعلیق نشده‌بود؟ در حالی که در سال ۲۰۱۶ رسانه‌های روسیه گزارش دادند که شوراهای ورزشی کریمه و سواستوپول به عنوان اعضای جدید کمیته ملی المپیک روسیه شناخته شده‌اند اما کمیته بین‌المللی المپیک به این اقدام مسکو واکنشی مشابه واکنش اخیر نشان نداد و کمیته ملی المپیک روسیه را تعلیق نکرد!

ب- نقض اصل «لزوم برقراری آتش‌بس در زمان برگزاری مسابقات المپیک»

افزون بر الحاق منطقه‌های چهارگانه، دلیل دیگر تحریم و تعلیق تیم‌های ورزشی کشورهای روسیه و بلاروس، نقض تعهد این دو کشور مبنی بر «لزوم برقراری آتش‌بس در زمان برگزاری مسابقات المپیک» بوده‌است.

طبق منشور المپیک، در جریان برگزاری رقابت‌های المپیک، پارالمپیک و المپیک زمستانی، کشورهای عضو این سازمان حق آغاز یا حضور در منازعات نظامی و جنگ را ندارند.

در بیانیه‌ای که کمیته بین‌المللی المپیک چند ساعت پس از قطعی شدن حمله نظامی روسیه به اوکراین منتشر کرد، به توافق دوم دسامبر سال ۲۰۲۱ میلادی میان سازمان ملل متحد و کمیته بین‌المللی المپیک اشاره شد؛ قطعنامه‌ای که می‌گوید هرگونه نزاع نظامی باید از هفت روز قبل از رویدادهای المپیک تا هفت روز پس از آن متوقف شود که به «آتش‌بس المپیک» معروف شد.

روسیه تنها چهار روز پس از مراسم اختتامیه بازی‌های زمستانی پکن با حمله به اوکراین، «آتش‌بس المپیک» را نقض کرده‌بود. کمیته بین‌المللی المپیک اما تنها روسیه را مسبب این نقض بین‌المللی نمی‌داند و از فدراسیون‌های عضو خود خواسته است «شدیدترین فشارها» را در قبال ورزش دو کشور روسیه و بلاروس اعمال کنند. دلیل این تصمیم، مشارکت نظامی بلاروس در نبرد با اوکراین اعلام شد.

کمیته بین‌المللی المپیک، در بیانیه خود گفت که از رفتار روسیه در قبال شکستن حرمت منشور المپیک و نقض «سه باره» آنچه آتش‌بس المپیک نامیده می‌شود، به ستوه آمده‌است.

بیش از ۲۰۰ روز نسل‌کشی در غزه و ضرورت محرومیت رژیم صهیونیستی

رژیم صهیونیستی را می‌توان به درستی مصداق کامل رژیم متکی بر تروریسم و جنایت جنگی دانست. این رژیم طی بیش از هفت دهه گذشته تمام روش‌های مرتبط با جنایت را علیه مردم فلسطین به کار گرفته‌است.

اوج این جنایت‌ها و نسل‌کشی در هفت ماه اخیر اتفاق افتاده‌است که بیش از ۳۴ هزار شهید که اکثریت آن را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند، تنها گوشه‌ای از این جنایت‌ها است. با وجود این، نه تنها هیچ تعلیق و محرومیتی متوجه رژیم صهیونیستی نیست بلکه این رژیم کودک‌کش همواره تحت حمایت سیاسی، مالی و نظامی غرب با محوریت آمریکا قرار داشته‌است.

ناظران در آستانه المپیک ۲۰۲۴ پاریس بر این باورند که یکی از این کانال‌های فشار، محدودیت‌های ورزشی همچون تعلیق حضور در المپیک پیش رو است.

چندی پیش حدود ۳۰ تن از نمایندگان مجلس فرانسه با ارسال نامه‌ای به رییس کمیته برگزاری المپیک ۲۰۲۴ پاریس، خواستار تحریم رژیم صهیونیستی از این رویداد ورزشی شدند.

به تازگی مجله آمریکایی The Nation احتمال تعلیق رژیم صهیونیستی از بازی‌های المپیک پاریس را بررسی کرده و نوشته‌است: «آن‌ها این کار را با روسیه و آفریقای جنوبی کردند، چرا نمی‌توانند با رژیم صهیونیستی این کار را انجام دهند؟»

با نگاهی گذرا به تاریخ نمونه‌های زیادی از کشورهای تعلیق شده به چشم می‌خورد اما هیچگاه نام رژیم صهیونیستی میان آنها نبوده‌است. از جمله این موردها می‌توان به تعلیق و اخراج کمیته ملی المپیک آفریقای جنوبی از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۲ میلادی به دلیل شکل‌گیری نظام آپارتایدی، تعلیق عضویت کمیته ملی المپیک افغانستان از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ میلادی به دلیل حاکمیت دولت طالبان، تعلیق عضویت کمیته پارالمپیک روسیه از پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ متعاقب دوپینگ سازمان یافته و نیز تعلیق کمیته المپیک کویت از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ به دلیل مداخله دولت در امور کمیته ملی المپیک اشاره کرد.

وضعیت کنونی رژیم صهیونیستی در واقع بسیار حادتر از جنگ اوکراین علیه روسیه است. اگر اوکراین چهار منطقه را ضمیمه کرد اما آن را به رفراندوم گذاشت در حالی که رژیم صهیونیستی از شهرها و بیمارستان‌ها ویرانه ساخته و تعمدا کودکان و زنان را در راستای پیشبرد پروژه نسل‌کشی و پاکسازی قومی هدف قرار داده‌است.

این رژیم همواره از زیر بار آتش‌بس و پذیرش شروط مقاومت شانه خالی می‌کند به آن امید که با تداوم جنایت‌ها و دستاوردسازی، سقوط کابینه را به تعویق بیاندازد. این در حالی است که از اوایل خرداد یعنی کمتر از یک ماه دیگر، المپیک ۲۰۲۴ پاریس آغاز می‌شود.

بنابراین طبق منشور المپیک که علیه روسیه استفاده شد و در آن تاکید شد که «در جریان برگزاری رقابت‌های المپیک، پارالمپیک و المپیک زمستانی، کشورهای عضو این سازمان حق آغاز یا حضور در منازعات نظامی و جنگ را ندارند»، کمیته بین‌المللی باید در صورت امتناع رژیم از آتش‌بس، تل‌آویو را از بازی‌ها محروم کند.

کد خبر 6092637