بازخوانی «صبح پیروزی» انتخاب شایسته‌ای بود
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۳۴۷۳۶
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از گیلان، احمدعلى راغب، آهنگساز گیلانی جاودانه های موسیقی انقلاب اسلامی به سال 1323 هجری شمسى در خانوادهاى هنردوست و هنرشناس در بندرانزلى متولد شد و فعالیت حرفه‌ای خود را از سال 1342 آغاز کرد و در ارکستر فرهنگ و هنر و رادیوی گیلان به فعالیت پرداخت.
سرودهای «شهید مطهر»، «آمریکا ننگ به نیرنگ تو»، «خجسته باد این پیروزی»، «بانگ آزادی»، «راه رجا»، «بابا خون داد»، «همشاگردی سلام»، «مدرسه ها واشده» و… تنها گوشه‌ای از آثار ماندگار وی هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
استاد راغب را بی شک می توان بزرگترین آهنگساز انقلاب اسلامی نامید. وی در طول سه دهه و مخصوصا دهه اول انقلاب اسلامی با آهنگ های خود، انقلاب اسلامی و ملت ایران را همراهی کرده است و بسیاری از آهنگ های او در ذهن و دل امت اسلامی ایران جاودانه شده اند. استاد راغب برای اکثر خوانندگان و گروه های سرود انقلاب اسلامی آهنگسازی کرده و با آهنگ های خود به متن ها و شعرهای آنان، زیبایی دوچندانی بخشیده است.
احمدعلى راغب از همان دوران طفولیت تحت تاثیر فضاى آكنده از كوهستانهاى سرسبز و جنگل هاى باطراوت و دریاى الهام برانگیز زادگاه خود قرار گرفت و مفتون و شیداى موسیقى و شعر گشت، به طورى كه در نوجوانى ابتدا براى خود سازدهنى خریدارى كرد و سپس به نواختن سنتور روى آورد.
پدر استاد راغب صاحب قهوهخانهاى بود كه به خصوص هنرمندان محلى در آن رفت و آمد داشتند. او سعى داشت كه خود را به گروه و جمع هنرمندان موسیقى نزدیک كند تا از آنان چیزهایى بیاموزد. همین ذوق و شوق موجب پیشرفت وی شد؛ طورى كه آهنگهاى محلى را با اشعارى از سرودههاى خود كه به زبان گیلكى بود اجرا مىكرد و موجب شهرتش در شهر شد.
در جوانى نزد مرحوم یحیى نیکنواز نوازندگى تار را فراگرفت و پس از اخذ دیپلم به عنوان معلم در آموزش و پرورش رشت مشغول خدمت و همزمان وارد ارکستر رادیو گیلان شد و هفتهاى یک تصنیف همراه با شعر براى مردم گیلان آماده مىکرد.
وی مسافرتهاى زیادى، همراه با گروههاى هنرى به خارج از ایران جهت معرفى و اشاعه موسیقى سنتى ایران داشته است.
استاد راغب در سال 1358 که واحد موسیقى صدا و سیما منحل شد، با همکاری چند نفر دیگر از هنرمندان اجراى سرود در ارتباط با انقلاب را آغاز کرد. او از ابتداى پیروزى انقلاب تاکنون 319 سرود باکلام و 20 قطعه بدون کلام دارد و سه موسیقى فیلم نیز ساخته و تعداد آهنگهای قبل از انقلاب او بالغ بر 60 قطعه است.
احمدعلی راغب همچنین از آغاز فعالیت هنری خود تاکنون به انتشار 14 آلبوم موسیقی در مقام آهنگساز اهتمام داشته است که عمدتا در سال های دهه 60 و 70 شمسی تولید و با صدای خوانندگا سرشناسی چون محمد گلریز، عبدالحسین مختاباد، بهرام حصیری، ناصر مسعودی، حسن همایونفال، بهرام گودرزی و… منتشر شده اند. «صدای عشق»، «پرچین»، «کوارشیم»، «شکوفه اشک»، «اشک مهتاب» و چند نام دیگر عنوان برخی از این آلبوم هاست.
استاد راغب در سال 1382 به دلیل خلق سرودهای جاودانه موفق به دریافت مدرک درجه یک هنری(معادل دکتری) در رشته آهنگسازی از جانب شورای ارزشیابی هنرمندان کشور گردید که از سوی احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، به او اعطا شد.
احمدعلی راغب در کنار فعالیت‌های موسیقایی خویش و عهده دار بودن مسئولیت‌های مدیریتی در عرصه موسیقی، پیوسته به طور جدی به عرصه نویسندگی نیز می‌پرداخته است و این عرصه از جوانی تاکنون، همواره جزو علایق و دلبستگی‌های او به شمار می‌رفته است. او تاکنون بیش از 10 رمان و داستان کوتاه و بلند و همچنین تعداد بسیاری قطعات کوتاه ادبی و هایکو نوشته است. از آثار نوشتاری او سه اثر انتشار یافته که می توان به «صندلی لهستانی»، «ژیگانتیسم» و «زنگ‌ها و درنگ‌ها» اشاره کرد.
این استاد فرهیخته گیلانی که لقب «مرد هزارآهنگ» را دارد، هنوز هم از فعالان اجتماعی و فرهنگی کشور و از افتخارات استان گیلان است.
احمدعلی راغب با انتشار بیانیه ای به تولید نماهنگ «صبح پیروزی» واکنش نشان داده است.
متن این بیانیه به این شرح است:
خبر پیروزی غرورآفرین و نجات‌بخش رزمندگان جبهه مقاومت به فرماندهی سردار خوشنام و دلاور، حاج قاسم سلیمانی بر گروه تروریستی سفاک و حیوان‌صفت داعش، خاطره شور و شعف عمومی و ملی از پیروزی‌های رزمندگان ما در هشت سال دفاع مقدس را در یادهای نسل دفاع و حماسه زنده کرد.
برای اینجانب که در آن سال ها تلاش داشتم تا آن لحظات تاریخ‌ساز و به یادماندنی را برای نسل‌های بعد و برای همیشه تاریخ در قالب آثار موسیقایی ثبت و ضبط کنم، شنیدن خبر بازخوانی سرود «این پیروزی خجسته باد» که به گواه نسل‌ها یکی از ماندگارترین آثار موسیقی دفاع مقدس است، به مناسبت پیروزی بر داعش، موجب غرور و افتخار است.
بازخوانی این سرود، انتخاب شایسته‌ای بود که البته می‌توانست هنرمندانه‌تر از این نیز اجرا شود. حق گلایه از تهیه کنندگان این نماهنگ و خصوصا همکار قدیمی جناب گلریز را برای خودم محفوظ می‌دانم. اگر از ایده بازخوانی این سرود، به عنوان خالق آن، مطلع می‌شدم، طراحان این ایده را تشویق و حمایت می‌کردم و البته راهنمایی‌هایی برای بهبود این بازخوانی در اختیارشان می‌گذاشتم تا حق تلاش آنانی که در آن سال ها در تهیه سرود «این پیروزی خجسته باد» با اینجانب همراهی و همکاری کردند، خصوصا شاعر آن سرود، مرحوم حمید سبزواری به احسن وجه ادا شود و زحمت دوستانی که سرود را بازخوانی کرده‌اند نیز به ثمر بهتری بنشیند و قواعد مرسوم در بازخوانی هم به درستی رعایت شود.
ثبت رخدادهای بزرگ ملی در تاریخ به میانجی هنر، اقدام ضروری و شایسته‌ای است و البته در این راه، علاوه بر هنرمندی و ظرافت طبع، صداقت و انصاف نیز بایسته است تا مبادا حق احدی از کسانی که نقشی در این تاریخ دارند، نادیده گرفته شود. خصوصا به نسل جوان مدیران و فعالان فرهنگی و هنری که به کار ثبت هنرمندانه پیروزی‌های امروز مشغول هستند توصیه می‌کنم دقت و وسواس بیشتری در کارهایشان به خرج دهند و در حفظ احترام پیشکسوتان راهی که در آن قدم گذارده‌اند، پیش و بیش از دیگران، عامل و بلکه خود، مدعی باشند تا ارج کارهای خودشان نیز گذارده شود و ارزش آن افزون گردد.
با احترام به همه رزمندگان و شهدای دفاع مقدس و جبهه مقاومت و به امید تداوم پیروزی‌ها.
به گزارش ایکنا، همزمان با پیروزی رزمندگان جبهه مقاومت بر تروریست‌های داعش و عمل کردن سردار سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه به وعده‌اش، محمد گلریز، خواننده موسیقی ایرانی قطعه «صبح پیروزی2» را خواند.
منبع: ایکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۳۴۷۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موسیقی ایران مدیریت یکپارچه می‌خواهد/ مرثیه‌ای برای موسیقی دهه ۶۰
به گزارش خبرنگار مهر، هم زمان با فرا رسیدن هفته هنر انقلاب نشست تخصصی آسیب شناسی موسیقی در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی روز سه شنبه بیست و هشتم فروردین ماه به میزبانی مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی و سخنرانی مسعود کوثری و رضا مهدوی در سالن جلسات اندیشکده ادبیات پایداری برگزار شد.
مسعود کوثری استاد دانشگاه تهران در ابتدای این نشست که با کارشناسی و اجرای پدرام جوادزاده برگزار شد، ضمن ارایه توضیحاتی از وضعیت موسیقی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: متاسفانه بازار اقتصادی و سیاست‌های هنری برخی دولت ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی چندان پر رونق نبوده و بسیاری از مدیران در این زمینه مقصر بوده‌اند. ما در مدیریت موسیقی ایران نتوانستیم به اقتصاد موسیقی سر و سامان دهیم و به دلیل همین اقتصاد کوچک، بسیاری از استعدادها فرصت بروز ندارند. ما در موسیقی مهاجرت پنهان نیز زیاد داریم که گاهی برخی هنرمندان ما مجبور می‌شوند، مهاجرت و ترک وطن را بپذیرند.
رضا مهدوی آهنگساز، مدرس، نوازنده و مدیر اسبق مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی نیز در ابتدای صحبت‌های خود با اشاره به حمله تنبیهی جمهوری اسلامی ایران گفت: موسیقیدان در واکنش اخیر نظام باید کار خودش را نشان دهد؛ چرا الان هنرمند ما در سکوت است؟ اگر هنرمندان مثل نظامی‌ها جواب دندان شکن ندهند، قافیه را باخته‌اند؛ منظورم واکنشی است که مثل شهید آوینی کارستان کند. این فضا در شرایطی است که امروز صدا و سیما پول‌های میلیونی به خوانندگان می‌دهد که حتی زحمت خواندن به خودشان نمی‌دهند و پلی‌بک می‌خوانند. من مطمئن هستم اگر شهید آوینی زنده بود این وضعیت را برنمی‌تابید چون این شهید بزرگوار واقعا موسیقی‌شناس بود.
بعد از دهه هفتاد مسیر را گم کردیم
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش گفت: ما دهه ۶۰ پرباری برای موسیقی بعد از انقلاب اسلامی داشتیم. چهره‌هایی آمدند و جانانه با وجود محدودیت‌ها کار کردند، با اینکه عده‌ای محدودیت‌ها را برنتابیدند و رفتند و برخی خودی‌ها که از بیگانه بدترند، بی‌مهری کردند. به عنوان مثال جناب استاد میرزاده نابغه موسیقی بود. این هنرمند بیش از ۷۰ درصد از آثار مرتبط با موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد اما متاسفانه هیچ وقت اسمش نیامد و حقوقی هم نمی‌گرفت و چه بد که هیچ وقت هم از او تجلیل نشد. از سوی دیگر مرحوم اسفندیار قره‌باغی هم قبل از انقلاب قرار بود در ایتالیا اپرا بخواند اما چون انقلابی بود، ماند و غیر از سرودهای انقلابی هیچ اثر دیگری نخواند و چه بد که از این هنرمند هیچ‌وقت در جشنواره فجر تجلیل نشد. به نظرم این بی‌مهری‌ها باعث شد، بعد از دهه ۷۰ مسیر را گم کنیم.
مهدوی در بخش دیگری از صحبت های خود بود که به موضوع حضور هنرمندان موسیقی قبل از انقلاب در جریان فعالیت های موسیقایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره و تصریح کرد: به نظر من بسیاری از موسیقی دانان قبل از انقلاب وفادارترین چهره ها به انقلاب بودند. زیرا آنهایی که در ایران ماندند، تلاش کردند به موسیقی ایرانی متعهد بمانند اما بی مهری دیدند. بعدها با در دولت سازندگی نیز به موسیقی چسبیدیم که تعدادی از خوانندگانش با زیر ابرو برداشتن و شلوارهای پاره درآمدهای میلیاردی کسب کردند. اصلا چه طور می شود که بعد از دهه شصت به نوعی از موسیقی می پردازیم که اصلا ایرانی و مردم دوست نیست و متاسفانه نتایج آن را امروز می شنویم و می بینیم. شرایطی که موقعیتی را به وجود آورد که بسیاری از موسیقیدانان برجسته ما تبدیل به چهره ای بین المللی شوند و اتفاقا موسیقی ایرانی را به درست ترین شکل ممکن به جهان معرفی کنند. اتفاقا آن چهره ای که امروز در جهان درخشیده عضو گروه موسیقی «مردان خدا» به خوانندگی جلال الدین محمدیان بوده است. اصلا از خود سوال کرده ایم این گروه تنبورنوازان به کجا رسیدند؟ در حالی که همه این ها در توسعه کمی و کیفی موسیقی بعد از انقلاب اسلامی بسیار موثر بودند. من بر این باورم ما نباید همه جریانات را سیاسی می کردیم.
یک حکایت متفاوت از مرکز حفظ و اشاعه موسیقی
حذف گونه‌های مختلف موسیقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی مبتنی بر سلیقه موسیقایی مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی موضوع بعدی این نشست تحلیلی بود که در این بخش مسعود کوثری و رضا مهدوی به بیان نقطه نظرات خود پیرامون این موضوع و رشد بی حد و حصر موسیقی سرگرم کننده پرداختند.
مسعود کوثری درباره این موضوع گفت: یک نگاه موزه ای در بنیانگذاران مرکز حفظ و اشاعه وجود داشت که آنها به شدت روی این موضوع تمرکز داشتند که موسیقی مد نظر آنها باید باقی بماند و تغییری هم نکند. در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی نگاه خانقاهی و روحیه اهل اخوتی وجود داشت که باعث خروج هنرمندان چون محمدرضا لطفی از مرکز شد، زیرا سیستم سفت و سختی وجود داشت که این عزیزان را ناگزیر کرد از این مرکز خارج شوند. از سوی دیگر اصلا تعریفی هم از «سنت» وجود نداشت. کما اینکه خود سنت در ارتباط با مدرنیته ادامه پیدا کرده است. اینها گره ای است که اهالی مرکز حفظ و اشاعه گرفتار آن شدند و این موضوع سبب شد که این مرکز آن چنان که باید شکوفا نشود.
با کلید واژه «سنت» از قافله موسیقی دنیا عقب ماندیم
این مدرس دانشگاه افزود: من معتقدم باید در موسیقی ایرانی، «سنت» را دوباره تعریف کنیم. این مهم ترین نکته ای است که می بایست برای توسعه موسیقی روی آن تمرکز داشته باشیم. ما باید بدانیم موسیقی در دنیا به سمت و سویی هدایت شده که می توانیم در آن گرایش های زیادی را پیدا کنیم. گرایش هایی که برای پیدا کردن آن کمی تعلل کردیم و این موضوع باعث شد که کمی از قافله عقب بمانیم. ای کاش جلساتی درباره کند و کاو آسیب شناسی موسیقی ایرانی داشته باشیم.
رضا مهدوی در این بخش از نشست بود که با اشاره به عقب ماندگی موسیقی در زمینه موسیقی پاپ بیان کرد: موسیقی اکنون وارد مراحل جدیدی شده که در حوزه تنظیم و آهنگسازی و امثالهم دچار تغییرات اساسی شده است. در این چارچوب ما در دهه های اول انقلاب شاهد اتفاقاتی بودیم که صدای خوانندگانش به نوعی کاور خوانندگان قبل از انقلاب بود و این موضوعی بود که موجب عدم پیشرفت ما در موسیقی پاپ شد، از سوی دیگر ما در حوزه تربیت نسل جوان موسیقی پاپ غافل ماندیم و این نسل میانی ما بود که وارد جریان اصلی موسیقی پاپ شد. این در حالی است که ناکارآمدی مدیریتی و بدسلیقگی در این زمینه موجب ظهور و بروز اتفاقاتی شد که می بایست روی این موضوع هم تمرکزی داشته باشیم. در واقع ما با مدیران لایق شیوه مدیریتی نالایقی را تجربه کردیم که باعث آسیب های زیادی شد.
یک انتقاد خیلی جدی از رسانه ملی در روزهای پیروزی
مدیر اسبق مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی در ادامه صحبت های خود با اشاره مثال هایی از برخی فعالیت های موسیقایی انجام گرفته در حوزه اشاعه موسیقی انقلاب اظهار کرد: حسام الدین سراج سال ها پیش اثری را با شعر مرحوم حمید سبزواری در حوزه هنری منتشر کرد که رادیو و تلویزیون در دهه شصت آن را مدام پخش می کردند و من نمی دانم چرا هیچ مجموعه ای حاضر نمی شود چنین اثر ارزشمندی را در این دوران به ویژه روزهای منتهی به عملیات غرور آفرین جمهوری اسلامی ایران در سرزمین های اشغالی به مخاطبان ما ارایه دهد. آیا دوره این موسیقی گذشته است؟ پس اگر گذشته است باید گفت دوره شعر حافظ هم گذشته است؟ آیا این نگاه درستی است؟ قطعا پاسخ منفی است. هنرمندی مانند حسام الدین سراج هنرمندی فرهیخته است که باید هر سال به او مدال بدهیم و بگوییم که آقای سراج ما قدر کارهای خوب شما را می دانیم. ما در این سال ها آثاری داریم که هنوز روی دست آنها چیزی منتشر نشده است. تضمین کننده این جریان هم الگوسازی است که رسانه ملی مهم ترین ابزار آن است. رسانه ای که در زمانی که از تبلیغات تلویزیونی خبری نبود به جای آگهی های رنگارنگ، موسیقی پخش می کرد. موسیقی های ارزشمندی که واقعا در ارتقای سطح فرهیختگی مردم نقش ایفا می کرد.
وی با ارایه توضیحاتی درباره نحوه اداره حوزه هنری انقلاب اسلامی در دهه های پس از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: چرا در این چند روز که به واسطه عملیات جنگی در خاک رژیم صهیونیستی یکی از مهم ترین اتفاقات دنیا افتاده و همه به توانایی دانشمندان ما پی برده اند از آثار ارزشمند موسیقی انقلاب در دهه ۶۰ استفاده نمی کنند. به نظر من پول هست اصلا هم نگویید که نیست چون من می دانم که هست. پس چرا از چهره های پیشگام مومن به موسیقی انقلاب استفاده نمی کنید؟ اینها آسیب های جدی است که باید برای آن پاسخ داد. باور کنید هنوز بخشی از مردم هستند که می روند موسیقی جدی و فیلم های جدی می شنوند و نگاه می کنند در حالی که اگر سنت های خودمان را دچار مباحث اقتصادی نمی کردیم ماجرا به این شکل هدایت نمی شد.
«مدیریت یکپارچه» و موسیقی‌هایی که با فرهنگ ایرانی سنخیت ندارند
این کارشناس موسیقی ضمن انتقاد از شرایط این روزهای موسیقی پاپ تصریح کرد: ما قبل از انقلاب هنرمندی به نام کورش یغمایی داشتیم که حتی بعد از انقلاب هم در ایران ماند و آلبوم منتشر کرد. اما نمی دانم چرا این هنرمندان را کنار زدیم و به جای آن به سراغ تقلیدی رفتیم که پول در آن حرف اول را می زند. موسیقی هایی که واقعا با فرهنگ خانواده ایرانی اصلا سنخیت ندارد و می بینیم که در بسیاری از سالن های بزرگ ایران شاهد اتفاقات صفر و صدی هستیم که بسیاری از آنها نسبتی با هنر انقلاب و موسیقی انقلاب ندارند.
رضا مهدوی در بخش دیگری از صحبت های خود بود که به موضوع اولویت های اجرایی رسیدن به نقاط مطلوب در موسیقی اشاره کرد و گفت: مدیریت یکپارچه موضوع مهمی است که باید به آن توجه کرد. به عنوان نمونه همین الان ما موضوع سند موسیقی داریم که مدتی است به تصویب رسیده است. اما متاسفانه بنده اطلاع دارم که تعدادی از مجموعه ها هستند که گویا موضوع سند را نپذیرفته اند. این همان موضوع مربوط به مدیریت یکپارچه است که باعث بروز مشکلاتی شده است. این بی مدیریتی ها باعث بروز مشکلات فراوانی شده که در زمان انقلاب و جنگ نبود. اگر مدیریت ها مانند مدیریت چمران و آوینی شد آن وقت من می توانم به هنر انقلاب باور بیشتری داشته باشم. مدیریت این نیست که بیاییم پشت تریبون و سخنرانی کنیم.
«نقد فرهنگی»، «شجاعت فرهنگی» و چند نکته درباره سند موسیقی
در بخش دیگری از این نشست بود که مسعود کوثری به حذف برخی از هنرمندان در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: ما باید اول به این نقد فرهنگی، جدی فکر کنیم که رابطه موسیقی ما با فرهنگ ما چگونه بوده است؟ پاسخ به این پرسش می تواند ما را به موضوع نشست امروز هم نزدیک کند. شرایطی که بهتر است اول به جداسازی هنر انقلاب و غیرانقلاب نپردازیم. به نظر من هنوز شفافیتی که به آن اشاره کردم همچنان وجود ندارد و هنوز یک فئودالیسم فکری در هنر وجود دارد که حاصل آن یک شی تکه پاره به هم وصل شده ای است که همین موضوع و نقد آن نیازمند یک شجاعت فرهنگی است که می بایست روی آن تمرکز بهتری داشته باشیم. امروزه هرج و مرج و آنارشی که می بینیم نتیجه نگاه نادرستی بوده که به هنر داشتیم و این موضوع می بایست مقدمه یک بازنگری اساسی در سیاست های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی باشد که بتوانیم به فضای مطلوب‌تری برسیم. ما در عرصه هنر امروز دچار فلاکت هنری شدیم. مسیری که واقعا در آن کج آمدیم و همین موضوع موجب اتفاقات ناخوشایندی شد.
مسعود کوثری ضمن ارایه نقطه نظرات خود درباره سند موسیقی اظهار کرد: به نظر من سند موسیقی در ایران فایده چندانی ندارد. چون تجربه نشان داده وقتی سندی نوشته و تصویب می شود یعنی کار تمام است. نکته دوم هم موضوع فساد است که وارد جریانات فرهنگی هم شده است. این فساد هر سندی را از بین می برد و حتی با ژاپنی شدن حل نمی شود. چون آن سیستم با سیستم ما اصلا سنخیتی ندارد. ما قبل از اینکه بخواهیم کاری کنیم باید تلاش کنیم که صداهای مختلف شنیده شود تا از استخراج این صداهای مختلف، موضوع نقد فرهنگی برای طراحی آینده لحاظ شود.
کد خبر 6080036
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد