به نقل از «الف»

مطالعات جدید نشان می‌دهد تنهایی می‌تواند باعث افزایش خلاقیت شود

تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۳۶۵۴۶

به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، محققان طی سال­‌ها مطالعه نشان دادند که انزوای اجتماعی یا فقدان ارتباط اجتماعی با همسالان دارای اثرات مخرب بر سلامت روحی و حتی جسمی است. برآورد شد بیش از 42.2 درصد افراد بالای 40 سال در آمریکا از تنهایی مزمن رنج می­‌برند که این مسئله به "اپیدمی تنهایی" معروف است.

محققان در یک بررسی با مطالعه انگیزه­‌های فردی 295 نفر برای کناره­‌گیری­ اجتماعی پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همچنین خلاقیت، علائم افسردگی، اضطراب و پرخاشگری در این افراد مورد بررسی قرار گرفت.

 این مطالعه با تمرکز بر سه نوع انزوای اجتماعی صورت گرفت. نوع اول احساس خجالت است، که در آن انزوای اجتماعی ناشی از احساس ترس است. نوع دوم اجتناب است که علت آن اینست که فرد تعامل اجتماعی را دوست ندارد. نوع سوم غیراجتماعی بودن است که به نوعی انزوای اجتماعی غیرترسناک محسوب می­‌شود. نتایج نشان داد که اگرچه این سه نوع انزوای اجتماعی در برخی موارد همپوشانی نشان می­‌دهند اما نتایج مربوط به سه نوع مختلف آن با هم فرق دارند.

محققان برآورد کردند که افراد خجالتی در واقع از تنهایی خود لذت نمی­‌برند و نمی­‌توانند از زمان خود به طور مفید استفاده کنند. این در حالی است که افراد غیراجتماعی می­‌توانند از تنهایی خود لذت ببرند و از آن به شکلی مفید و خلاقانه بهره بگیرند.

در مقایسه با افراد خجالتی و مردم گریز، افراد غیر اجتماعی زمان بیشتری را به تنهایی می­‌گذرانند اما به طور خاص از ارتباط  با همسالان خود کمتر اجتناب می­‌کنند. بنابراین این افراد به اندازه­‌ای که لازم دارند از روابط اجتماعی بهره برده  و در عین حال از تنهایی خود لذت می­‌برند.

دید کلی درباره افراد منزوی این است که این افراد با تنهایی و پیامدهای منفی آن مواجه هستند. با این­ حال محققان معتقدند که به منظور درک مضرات و مزیت­‌های انزوای اجتماعی در افراد خاص، باید انگیزه­‌های این افراد برای کناره­‌گیری از اجتماع مشخص شود. مطالعات اخیر نشان داد غیر اجتماعی بودن همان نتایج منفی مربوط به خجالتی بودن و انزوا را به همراه ندارد. نتایج تحقیقات جدید نیز موید این مطلب است.

بنا به گفته محققان یافته­‌های جدید غیراجتماعی بودن با خلاقیت رابطه دارد و غیر اجتماعی بودن می­‌تواند شکلی سودمندی از انزوای اجتماعی باشد.

نتایج این تحقیق در مجله Personality and Individual Differences  منتشر شد.

منبع: الف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۳۶۵۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم می‌شود؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.

بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟

علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول‌ ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.

برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.

دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.

این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.

اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.

در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.

هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.

دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.

یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.

احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.

این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/

کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها