به نقل از «جام نیوز»

متهم کشتارهای گسترده انسانها در تاریخ/ ادیان و خدا باوران یا ماتریالیستها و سکولارها؟

تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۸۴۰۶۴۲

 

به گزارش جام نیوز،  مهدی نصیری در کانال تلگرامی خود نوشت: سید مصطفی محقق داماد اخیرا اظهار داشته است:  «اگر گوش کنیم در منطقه ما صدای کشت و کشتار زنان، کودکان و مردان را می‌شنویم که در جنگ کشته و سربریده می‌شوند، این جنگ به نام دین و خدا انجام می‌شود. من منکر نیستم نباید همه آدم کشی‌های قرن بیستم را به نام دین تمام کرد، اما به نظر من دین بیشتر از سرطان انسان‌ها را کشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دین در طول تاریخ عامل مهمی در خونریزی بوده است؛ به اعتقاد من دینی آدم‌ها را کشته که تبدیل به ایدئولوژی شده است، پس عقیده رادیکال، انسان‌ها را می‌کشد.  یکی از نهادهایی که سبب عداوت، تلخ گویی، بدگویی و دشمنی نسبت به دیگران شده همین نهاد مقدس امر به معروف و نهی از منکر و بدفهمی آن است. یک نهاد دیگر هم نهاد جهاد است.»

 

اگر گوینده این سخنان مجهول بود، ذهن انسان به این سو می رفت که گوینده یا فردی دین ستیز است و یا فرد عوامی که از بدیهیات تاریخ جنگها و خونریزی ها بویژه در دوران معاصر و همین سالهای جاری بی خبر است و به همین دلیل دین را عامل اصلی خونریزی ها و کشتارها دانسته که برای بشریت از سرطان هم کشنده تر بوده است!

 

لازم است در این مورد، به چند واقعیت از تاریخ جنگها اشاره شود تا بطلان این گونه حرف زدنها و رجز خوانی ها علیه دین روشن شود:  

 

1. ایران و روم از قبل از میلاد تا پایان ساسانیان  700 سال با هم جنگیدند و بارها سرزمینهای یکدیگر را ویران کردند و صدها هزار نفر از یکدیگر را صرفا به خاطر کشورگشایی و انتقام گیری بدون انگیزه های دینی و در میان بودن پای دینی الهی و توحیدی، کشتند.  

 

2. در جنگ جهانی اول که از ماه اوت ۱۹۱۴ تا نوامبر ۱۹۱۸ رخ داد و تلفات بی سابقه ای از نظامیان در تاریخ جنگها بر جای گذاشت، به یمن! پیشرفتهای علمی مدرن، برای نخستین بار از سلاح‌های شیمیایی استفاده شد و به گونه‌ای انبوه مناطق غیرنظامی بمباران هوایی شدند و کشتار غیرنظامیان در ابعادی گسترده رخ داد. این جنگ بیش از 30 میلیون کشته و زخمی بر جای گذاشت.

در این جنگ انگیزه های دینی نقشی نداشت و کشورهای درگیر جنگ عمدتا کشورهای پیشرفته و صنعتی اروپایی بودند.

 

3. جنگ جهانی دوم (1939ـ 1945) گسترده‌ترین جنگ جهانی تاریخ بشر بود که در آن بیش از ۱۰۰ میلیون نفر از قریب به سی کشور مختلف به صورت مستقیم در آن جنگیدند. در طول این جنگ کشورهای مختلف تمامی توان اقتصادی، صنعتی و علمی خود را صرف جنگ کردند. در طول جنگ جهانی دوم بیش از ۵۰ میلیون نفر کشته شدند که این آمار خونین‌ترین درگیری انسان در طول تاریخ بشریت است. در این جنگ بود که برای اولین باز از سلاح اتمی برای قتل عام غیر نظامیان توسط آمریکا استفاده شد. در این جنگ نیزانگیزه های دینی (از نوع  مسیحی و یهودی و اسلامی و ...) نقشی نداشت و نامی از خدا مطرح نبود و جهانخواری و درنده خویی نظامهای سیاسی و ایدئولوژیهای مدرن حرف اول را می زد.  

 

4. قریب به هفت دهه است که بدترین و بی رحمانه ترین کشتارها و ترورها در فلسطین اشغالی علیه مسلمانان توسط رژیم جعلی صهیونیستی صورت می گیرد. رژیم صهیونیستی نیز رژیمی مدرن و سکولار و مورد حمایت تمام عیار انگلیس و آمریکا بوده و علاوه بر مسلمانان عموم  متدینین یهودی و مسیحی از این رژیم و جنایاتش تبری می جویند.

 

5. و اما کشتارها و نبردهای خونین و عملیات تروریستی و انتحاری چند سال اخیر در سوریه و عراق و برخی کشورهای دیگر که دستمایه دین ستیزی عده ای از روشنفکران سکولار و غرب باور شده  تا همه عقده های ضد دینی و ضد الهی خود را یک جا خالی کنند، محصول راهبرد سیاسی چند دهه اخیر آمریکا و دول اروپایی برای گسترش هژمونی خود بر دنیا و ایجاد خاورمیانه جدید بوده است. جریانات تکفیری داعش و القاعده و ... که در خط مقدم این کشتارها و جنایتها هستند، به اعتراف مکرر خود مقامات آمریکایی و اروپایی،  دست پرورده آنان بوده اند (فیلم اعتراف کلینتون: yon.ir/A8s7r ) و تا همین امروز همچنان از سوی آمریکاییها در سوریه حمایت تسلیحاتی و لجستیکی می شوند.

بنا بر این در اینجا هم متهم اصلی، نظامهای سیاسی و امپریالیستی مدرن و غربی هستند و متهم ردیف دوم جریان دینی تکفیری  برآمده از ایدئولوژی وهابی دولت عربستان سعودی است که آن هم تمام حیات و قوامش وابسته به آمریکایی ها و اروپایی هاست و بخش عمده جهان اسلام اعم از سنی و شیعه با این ایدِئولوژی مخالفت کرده اند.   

 

و تازه ترین خبر این که از آغاز سال 2017 میلادی بیش از 42 هزار کشته و زخمی نتیجه حملات مسلحانه در داخل جامعه پیشرفته و مدرن و سکولار آمریکا توسط شهروندان آمریکایی علیه هموطنانشان بدون انگیزه های دینی و مذهبی بوده است.

بنا بر این روشنفکران شیفته غرب باید  از تبلیغات خصمانه خود علیه خداوند و ادیان الهی به بهانه های واهی دست  بردارند، چرا که متهم اصلی خشونت در جهان معاصرایدئولوژی های مدرنی نظیر لیبرالیسم و کاپیتالیسم و ناسیونالیسم و سکولاریسم و نظامهای سیاسی برساخته آنها است و نه ادیان الهی.

 

البته این که در میان فرق دینی جریانهای  منحرف و وحشی ای مانند داعش والقاعده وجود دارد و باید مبانی فکری و عقیدتی آنان بر اساس آموزه ای اصیل و درست دینی نقد و رد شود بحثی نیست اما تا وقتی که زهدان امپریالیسم آمریکایی و غربی این منحرفان دینی را در خود پرورش می دهد تا آلت فعل گسترش هژمونی آن در منطقه و دنیا باشند، نباید امید زیادی به محو این جریانها داشت.

 

مشرق

115

 

منبع: جام نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۸۴۰۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:

پرسش:

اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پاسخ:

لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:

۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)

۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.

حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.

این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آن‌ها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.

۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.

نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)

۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.

تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزش‌های دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.

۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.

دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.

۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.

حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.

نتیجه:

حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.

پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹