به نقل از «تسنیم»

امیدِ آلاله، طلاق و اعتیاد را از پا در آورده است+فیلم

تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۰۰۵۲۶

کارگردان مستند «آلاله» در فیلم جدیدش سراغ زندگی بانویی رفته است که شکست‌های زیادی را در زندگی‌اش تجربه کرده است، از طلاق‌های متعددش تا اعتیاد. آلاله سرشار از شکست‌های اجتماعی است اما امیدش را از دست نمی‌دهد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، فرشاد اکتسابی متولد سال 1349 در تهران و دارای مدرک کارشناسی سینما و تئاتر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در پرونده فیلمسازی او، ساخت مستندهای «راز یک مجسمه»، «مجنونی از اسکاندیناوی»، سووز (شوش)، «فرزند اصفهان»، «سعدی کارنو»، «ماست سیاه است»، «تابوت خالی»، «سفر به سرزمین شگفتی‌ها»، «166 روز نوفل لوشاتو»، «چاپارهای کاغذی»، «غاردان خان»، «هزار فامیل»، «10 حادثه ماندگار»، «سفر به دره نیکبختی»، «در جستجوی سیمرغ»، «دکتر علی»، «ژاک دومورگان»، «جزیره گنج»، «همراه با فرات» و... به چشم می‌خورد. او این روزها، مستند جدیدی را با نام «آلاله» تولید کرده است که در جشنواره حقیقت نیز حضور دارد.

 

 

فرشاد اکتسابی در گفتگو با خبرگزاری تسنیم درباره‌ داستان مستند «آلاله» گفت: من پیش از این مستند‌های تاریخی می‌ساختم اما این دفعه تصمیم گرفتم که ژانر جدیدی را در مستند تجربه کنم. به صورت خیلی اتفاقی با سوژه‌ کار آشنا شدم. آلاله نام یک خانمی هست که این فیلم نگاه به زندگی او دارد. در این فیلم، روایت زندگی او را از 5 سالگی تا امروز که 45 ساله است، به تصویر کشیده‌ام.

اکتسابی به دلیل انتخاب این سوژه اشاره کرد و گفت: زندگی این سوژه فراز و نشیب زیادی داشته است. این فراز و نشیب از کودکی او آغاز می‌شود و در طول زندگی او ادامه پیدا می‌کند. زندگی او درگیر با چالش‌های اجتماعی فراوانی است. برای مثال، او در زندگی زناشویی خود دچار مشکل شده و مجبور می‌شود که طلاق بگیرد. هم‌چنین در ازدواج بعدی خود نیز دچار شکست می‌شود. علاوه‌براین، در بخش دیگری از زندگی خود درگیر اعتیاد می‌شود اما با تلاش و امید، این بیماری را ترک می‌کند. در فیلم می‌بینید که آلاله در زندگی خود دچار شکست‌های اجتماعی زیادی می‌شود اما هم‌چنان روی پای خود ایستاده است و تلاش می‌کند که با مبارزه با این مشکلات آنان را شکست بدهد. نگاه فیلم بیش‌تر متمرکز بر تلاش و مقاومت این فرد در برابر مشکلات است و تلاش دارد تا امید را به همگان نشان بدهد. 

وی اضافه کرد: اتفاقات زندگی این سوژه باعث می‌شود زندگی‌اش با بقیه‌ انسان‌ها کمی تفاوت داشته باشد. شرایط زندگی او، آدم‌های اطرافش و ... باعث می‌شود تا او با چالش‌هایی در زندگی مواجه شود. این چالش‌ها شامل خانواده‌ی او، جامعه‌ی پیرامونش و اطرافیانش است که موجب شده است نوع زندگی او عوض شود. به نظرم این فیلم نگاه خوبی به زندگی‌ای دارد که شاید ما اصلا آن را تجربه نکرده باشیم و شاید فرصت خوبی باشد تا ما راجع به این قصه، قضاوت کنیم. نگاه فیلم، نگاهی به تنهایی یک فرد است و مشکلاتی که آن فرد نسبت به جامعه‌ی اطرافش پیدا می‌کند. البته نگاه امیدوارانه را نیز پوشش می‌دهد که باعث می‌شود او امید داشته باشد تا زندگی جدیدی را شروع بکند.

فرشاد اکتسابی گفت: آن چیزی که بعد از فیلم‌برداری کار برای من جذاب بود، این بود که آلاله با تمام شرایط خاص زندگی خود، به راحتی در برابر دوربین قرار می‌گیرد، درباره‌ هر آنچه که در زندگی‌اش رخ داده است، با شجاعت حرف می‌زند. شاید اگر دیگران بودند نمی‌گفتند. جالب است که او خودش را در تصمیماتی به چالش می‌کشد و می‌گوید که من اشتباه کردم. علاوه بر این، به سراغ اطرافیان آلاله نیز می‌رویم و با آنان نیز گفت‌وگو می‌کنیم تا از نگاه آنان ماجرا را دنبال کنیم. او در برابر دوربین ما قرار می‌گیرد، از زندگی شخصی‌اش صحبت می‌کند و خود را به چالش می‌کشد. در این‌جا است که قضاوت را به مخاطب می‌سپارد. می‌بینید که زندگی شخصی او با اجتماع نیز گره خورده است و آن چالش‌ها به جامعه‌ی اطراف او نیز کشیده می‌شود و به نوعی تعامل بین این دو وجود دارد.

این کارگردان و مستند‌ساز اضافه کرد: یکی از موضوعاتی که مد نظر من بود این بود که آلاله به صورت متکلم وحده از زندگی خود صحبت نکند و دیگران هم حضور داشته باشند تا آن را قضاوت کنند. تلاش کردم تا خودم قضاوت نکنم و آن را برعهده‌ی بیننده بگذارم. هر کس از نقطه نظر خود قضاوت می‌کند اما در پایان، بیننده است که نظر نهایی را می‌دهد. البته این راهم بگویم که در این جا به دنبال این نیستیم که چه کسی مقصر است و چه کسی بی‌گناه است. فیلم نگاه بی‌طرفانه دارد و قصد دارد روایتی از یک زندگی را بیان کند که شاید افراد کمی آن را تجربه کرده باشند. روایت این زندگی به ما کمک می‌کند تا افقی جدید در نگاه ما باز بشود و نگاهمان تغییر کند.

او درباره‌ی روند تولید این مستند 80 دقیقه‌ای گفت: تصاویر این فیلم را به صورت خرد خرد گرفتیم و در مجموع حدود 10-15 روز فیلم‌برداری داشتیم. در این‌جا باید بگویم که نیمی از موفقیت یک فیلم مستند به انتخاب سوژه برمی‌گردد. البته یک زمانی هست که شما یک سوژه‌ی خوب را انتخاب کرده‌اید اما شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که نمی‌توان بهره‌برداری درستی از آن انجام داد. بنابراین برای بهره کافی از سوژه‌ی مستند نیازمند تعامل با آن کاراکتر هستید. واقعا جا دارد که از خانم آلاله تشکر کنم. اگر همکاری و شجاعت ایشان نبود، شاید نمی‌توانستم فیلم را بسازم.

فرشاد اکتسابی کارگردان این مستند است و به همراه مهراد امین کاظمی تهیه‌کننده‌ی این مستند هستند. مهراد امیرکاظمی تصویربردار این کار است. حسن مهدوی صدابرداری و صداگذاری این کار را انجام داده است و امیدفتح‌الهی موسیقی این مستند را ساخته است.

انتهای پیام/

R1013149/P1439/S4,34/CT3

منبع: تسنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۰۰۵۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از چند سالگی پیر محسوب می‌شویم؟

به نظر می‌رسد پاسخ این پرسش که «از چند سالگی پیر محسوب می‌شویم؟»، در حال تغییر است زیرا عمر مردم طولانی‌تر شده است، دیرتر بازنشسته می‌شوند و تا سنین بالاتری همچنان از سلامتی جسمی و روحی برخوردارند.

به گزارش ایسنا، طبق پژوهشی که نتیجه آن در مجله انجمن سالمندی آمریکا منتشر شد، افراد در اواسط دهه ۶۰ سالگی معتقدند که پیری از ۷۵ سالگی شروع می‌شود، در حالی که افراد مسن‌تر فکر می‌کنند سن پیری دیرتر از این شروع می‌شوند.

به گزارش ان‌بی‌سی، این تحقیق که در مجله روانشناسی و سالمندی انجمن روانشناسی آمریکا منتشر شد، داده‌های ۱۴ هزار شرکت‌کننده در یک نظرسنجی سالمندی در آلمان را بررسی کرد که درباره پیری به‌عنوان مرحله‌ای از زندگی مطالعه می‌کرد. تاریخ تولد شرکت‌کنندگان بین سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۷۴ بود و از سن ۴۰ تا ۸۵ سالگی به این مطالعه وارد شده بودند.

شرکت‌کنندگان طی ۲۵ سال، هشت بار درک خود را از سالمندی گزارش کردند. آن‌ها هر چهار تا پنج سالی که می‌گذشت، آغاز سن پیری را یک‌ سال دیرتر از بار قبل اعلام کردند. شرکت‌کنندگانی هم که زودتر یعنی بین سال‌های ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۵ به دنیا آمده بودند، در مقایسه با افرادی که بعد از ۱۹۳۵ متولد شده‌ بودند، فکر می‌کردند که پیری زودتر آغاز می‌شود.

«مارکوس وتشتاین»، نویسنده ارشد این مطالعه و روانشناس دانشگاه هومبولت برلین، گفت: درک و تصور ما از پیری در گذر زمان به‌وضوح تغییر می‌کند. افرادی که امروز در سنین میانسالی‌ هستند یا افراد مسن‌تر باور دارند که سن پیری آنها دیرتر از همسالانشان در ۲۰ سال پیش است.

به گفته وتشتاین، این تغییر تا حدودی به بالا رفتن سطح امید به زندگی در افراد برمی‌گردد. امید به زندگی در آلمان حدود ۸۱ سال است که از ۷۱ سال در ۱۹۷۴ بیشتر شده است. همچنین بسیاری از مردم برای مدت طولانی‌تر یک زندگی همراه با سلامتی دارند.

وتشتاین می‌گوید: افرادی که احساس جوانی می‌کنند، معتقدند پیری دیرتر شروع می‌شود.

شرکت‌کنندگانی که تنهاتر بودند، بیماری‌های مزمن داشتند یا از سلامتی کامل برخوردار نبودند، بیشتر بر این تصور بودند که پیری زودتر آغاز می‌شود. زنان هم فکر می‌کردند که سن پیری در مردان حدود ۲.۴ سال دیرتر آغاز می‌شود.

با این حال برخی کارشناسان می گویند این نتایج ممکن است قابل تعمیم به کشورهای دیگر نباشد زیرا دیدگاه‌های فرهنگی درباره پیری و روند تحولات جوامع در طول زمان متفاوت است. به عنوان مثال امید به زندگی در ایالات متحده در طول همه‌گیری کووید از ۷۹ سال در ۲۰۱۹ به ۷۶ سال در ۲۰۲۱ رسید در حالی که امید به زندگی در آلمان از سال ۲۰۱۴ نسبتا پایدار بوده است.

به گزارش ایندیپندنت، تحقیقات قبلی نیز نشان داده بود باورهای منفی درباره افزایش سن با افزایش سطح استرس مرتبط است که به نوبه خود می‌تواند خطر حمله قلبی و سکته را افزایش دهد. برعکس افرادی که به پیری نگرشی مثبت دارند، احتمالا کمتر در معرض ابتلا به زوال عقل‌ هستند و در مقایسه با افرادی که نگرش منفی درباره افزایش سن دارند، طولانی‌تر عمر می‌کنند.

همچنین افرادی که خود را جوان‌تر از سن شناسنامه‌ای‌شان می‌دانند، زوال حافظه آهسته‌تر، عملکرد شناختی بهتر و کاهش علائم افسردگی را گزارش کردند. در مقابل افرادی که خود را مسن‌تر از سن حقیقی‌شان می‌بینند بیشتر در معرض خطر مرگ‌ومیر قرار دارند.

انتهای پیام