سندرم تونل کارپ چیست؟
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۱۴۸۵۹
اگرچه کارشناسان تاکنون به یک دلیل واحد که زمینه ساز سندرم تونل کارپ می شود، اشاره نداشته اند، عوامل خطرآفرین مختلفی در این زمینه وجود دارند. ناطقان: سندرم تونل کارپ می تواند موجب بی حسی، سوزن سوزن شدن، و سوزش در انگشتان، مچ دست ها، و حتی بازوها شود.
دانستنیهایی درباره سندرم تونل کارپ
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "سلف"، درمان سندرم تونل کارپ به اندازه کافی موثر است تا به طور بالقوه مشکلی که زمینه ساز این سندرم می شود را بهبود ببخشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سندرم تونل کارپ با یک عصب در ارتباط است.
عصب میانی (مدیان)، که از ساعد تا انگشتان شست، اشاره، وسط، و بخشی از انگشت حلقه ادامه دارد، درون کانالی که به نام تونل کارپ شناخته می شود قرار دارد. هنگامی که جریان خون کافی به عصب میانی نمی رسد، احساس درد در دست و سوزن سوزن شدن و بی حسی شکل می گیرد.
به طور خاص، زمانی که از دست های خود برای کارهایی مانند رانندگی و صحبت کردن با تلفن استفاده می کنید، احتمال شکل گیری این علائم بیشتر می شود و برای خلاص شدن از احساس ایجاد شده ممکن است به تکان دادن غیر ارادی دست وادار شوید. علائم سندرم تونل کارپ ممکن است به طور خاص هنگام شب موجب آزار شما شده و از خواب بیدارتان کنند.
تایپ کردن مداوم مقصر اصلی ابتلا به سندرم تونل کارپ نیست.
اگرچه کارشناسان تاکنون به یک دلیل واحد که زمینه ساز سندرم تونل کارپ می شود، اشاره نداشته اند، عوامل خطرآفرین مختلفی در این زمینه وجود دارند. یکی از آنها تنگی تونل کارپ هنگام تولد است، که به طور بالقوه ژنتیک در آن نقش دارد. ایجاد تورم و اعمال فشار بر تونل کارپ به دلایل مختلف مانند افزایش وزن، احتباس مایع، التهاب یا مکانیزم های دیگر به واسطه شرایط سلامت مانند بارداری، یائسگی، دیابت، چاقی، و آرتریت روماتوئید نیز می توانند به سندرم تونل کارپ منجر شوند.
به نظر نمی رسد انجام کارهای تکراری مانند تایپ کردن دلیل اصلی ابتلا به این سندرم باشند، اما اگر مستعد ابتلا باشید ممکن است در شکل گیری آن نقش داشته باشند.
در صورت کنترل نکردن پیشرفت سندرم تونل کارپ، این شرایط می تواند به آسیب عصبی دائمی منجر شود. اما در صورت رسیدگی به موقع، قابل درمان است.
علائم سندرم تونل کارپ ممکن است ظاهر شده و از بین بروند، یا در زمان هایی مشخص شما را بیشتر آزار دهند، اما این شرایط با گذشت زمان و در صورت عدم درمان مناسب وضعیت وخیمتری به خود خواهد گرفت. در موارد استثنا اگر موضوعی خاص موجب سندرم تونل کارپ شده و سپس این شرایط برطرف شود، سندرم بهبود می یابد مانند زمانی که سندرم تونل کارپ به واسطه افزایش وزن طی دوران بارداری شکل گرفته و پس از تولد نوزاد و کاهش وزن بهبود می یابد.
اگر فکر می کنید به سندرم تونل کارپ مبتلا هستید به پزشک مراجعه کنید تا بررسی دقیقی در این زمینه صورت بگیرد. پس از تشخیص بیماری و بر اساس شدت علائم، برنامه درمانی مناسب شما توسط پزشک ارائه خواهد شد.
نخستین خط دفاعی به طور معمول استفاده از داروهای ضد درد، مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی است.
اساسا دو گزینه برای درمان سندرم تونل کارپ وجود دارند. شما می تواند تورم اطراف عصب میانیرا کاهش دهید یا می توانید کانال اطراف آن را بزرگتر کنید. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند تورمی که بر عصب میانی فشار وارد می کند را کاهش دهند. البته این گزینه ای موقتی است و راه حلی بلند مدت محسوب نمی شود.
شما می توانید استفاده از کمپرس سرد برای تسکین شرایط را مد نظر قرار دهید.
دمای سرد می تواند به کاهش التهاب اطراف عصب میانی و تسکین درد مرتبط با سندرم تونل کارپ کمک کند. بر همین اساس، استفاده از کمپرس سرد برای 10 تا 15 دقیقه، برداشتن کمپرس سرد برای 30 تا 40 دقیقه و استفاده مجدد از آن برای 10 تا 15 دیگر توصیه می شود. استفاده طولانی مدت از کمپرس سرد می تواند به پوست آسیب زده و جریان خون را کاهش دهد.
سطح بعدی درمان شامل استفاده از آتل مچ دست هنگام شب می شود.
آتل به ثابت نگه داشتن دست و حصول اطمینان از خم نکردن مچ دست هنگام خواب کمک می کند. هنگام روز و زمانی که آگاه هستید نیازی به استفاده از آتل برای بی حرکت کردن مچ دست نیست، اما هنگام خواب این احتمال افزایش می یابد. این شرایط می تواند سندرم تونل کارپ را شعله ور کرده و موجب بیدار شدن شما از خواب شود.
اگر به سندرم تونل کارپ مبتلا هستید با پزشک خود درباره نیاز به استفاده از آتل صحبت کنید. اگر پس از شش تا هشت هفته استفاده از آتل علائم سندرم تونل کارپ تسکین نیافتند زمان مد نظر قرار دادن اقداماتی تهاجمیتر فرا رسیده است.
پزشک شما ممکن است درمان با کورتیکواستروئید را توصیه کند، که می تواند در تسکین التهاب بسیار موثر باشد.
تزریق مقدار اندکی از یک کورتیکواستروئید ضد التهاب اطراف تونل کارپ می تواند به بهبود علائم کمک کند. از این طریق دارو مستقیم در اطراف عصب تزریق می شود و روشی فوق العاده موثر است.
در موارد کمتر پیشرفته سندرم تونل کارپ، تزریق کورتیکواستروئید می تواند اغلب موجب درمان این شرایط شود. در موارد پیشرفتهتر نیز این کار می تواند مفید باشد، زیرا تسکین علائم برای چند ماه را به همراه دارد. در صورتی که عمل جراحی گزینه مورد علاقه شما نیست یا توانایی انجام آن را ندارید و علائم بیماری با روش هایی مانند استفاده از آتل بهبود نمی یابند، تزریق کورتیکواستروئید می تواند مفید باشد.
عمل جراحی آخرین گزینه برای درمان سندرم تونل کارپ است و می تواند بسیار موفق باشد.
عمل جراحی به منظور ایجاد فضای بیشتر در اطراف عصب میانی از طریق برش رباطی که بر عصب فشار وارد می کند، صورت می گیرد.
عمل جراحی می تواند آندوسکوپی باشد، که طی آن برش کوچکی ایجاد می شود تا ابزاری به نام آندوسکوپ برای انجام عمل جراحی استفاده شود و یا عمل جراحی باز باشد که شامل برش های بزرگتر در حدود دو اینچ (پنج سانتیمتر) می شود. عمل جراحی به طور معمول زیر بیهوشی سبک یا بی حسی انجام می شود و حدود 20 دقیقه زمان می برد.
پس از عمل جراحی علائم سندرم تونل کارپ می توانند به طور کامل از بین بروند، اما ممکن است درد خفیف را برای چند ماه احساس کنید. همچنین، شما ممکن است کاهش در قدرت پنجه خود را تجربه کنید که به طور معمول با گذشت زمان بهبود می یابد. بیشتر افراد پس از گذشت یک یا دو روز می توانند رانندگی کنند، اگرچه ممکن است نیاز داشته باشید روتین های کاری و سبک زندگی خود را برای چند هفته بر اساس روند بهبودی تنظیم کنید.
راهبردهای کمی برای پیشگیری از سندرم تونل کارپ وجود دارند و هیچ کدام شامل کنار گذاشتن صفحه کلید نمی شوند.
اگر برای چند ساعت در روز مجبور هستید تا کارهای تکراری را با دست های خود انجام دهید، وقت های استراحت کوتاه می توانند به پیشگیری از فرسودگی مچ و درد دست کمک کنند. پس از هر یک یا دو ساعت کار یک استراحت 5 تا 10 دقیقه ای به خود بدهید. اگر به طور مداوم از دست های خود استفاده می کنید، همانند هر بخش دیگر بدن به آنها فرصت استراحت بدهید.
طی این وقت های استراحت می توانید انجام چند حرکت کششی سبک برای پیشگیری از تحت فشار قرار گرفتن انگشتان، دست ها و مچ ها را نیز انجام دهید. منبع: میزان برچسب ها: سندرم تونل کارپ ، بی حسی ، سوزش انگشتان
منبع: ناطقان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۱۴۸۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟
در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحلهای از درمان قرار دارد؟
به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار میرود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاریهای خونی و درگیری اندامهای مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی میدانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ میدهد. علائم ممکن است هفتهها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته میشود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی میکنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندامها را تحت تاثیر قرار میدهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ میدهد و باعث ایجاد ویژگیهای مشخص و در عین حال متغیری میشود که بر پوست و اندامهای متعدد تاثیر میگذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ میدهد که شامل فعال شدن سلولهای T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکینها است. با استناد به مقالهای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیکها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کنندههای خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروسها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور میتواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیلهای بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر میشوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندامهای داخلی
تشخیصسندرم DRESS میتواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماریهای دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک میسازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلولهای خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعهای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم میشود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار میروند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم میشود. گزینههای مطرح میتوانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندامهای آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک میتوانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعهای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب میشود.
سایر درمانهای موثر عبارت اند از:
- سرکوب کنندههای سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندامها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماریهای جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماریهای تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایعترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینهای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماریهای عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعهای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقهمندان قرار گرفته اند.