به نقل از «اقتصاد آنلاین»

چه‌کنیم تا بچه هایمان با ما مهربان باشند!

تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۹۵۶۱۶۰

هر پدر و مادری دوست دارد فرزندش با آنها مهربان باشد و ویژگی مهربانی را داشته باشد، اما نمی‌‌دانند چگونه باید به او این را آموزش دهند. بسیاری از اوقات والدین متحیرند که چرا کودکانشان با آنها یا با دیگران مهربان نیستند و خودخواه شده‌‌اند.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، ما اینجا به شما چند تکنیک و تمرین یاد می‌‌دهیم تا بتوانید این جنبه را در آنها تقویت کنید :

خودتان ابتدا مدل مهربانی خوبی باشید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اعمال و رفتارهای شما بیشتر از کلمات می‌‌توانند آموزش دهنده باشند. پس شروع کنید؛ با همسر، همکار، اعضای خانواده‌‌، همسایه‌‌، رفته‌‌گر محله، صندوقدار مغازه… هر کسی که با او برخوردی دارید، مهربان باشید. بچه‌‌های شما نگاه می‌‌کنند شما چگونه با دیگران حرف می‌‌زنید و رفتار می‌‌کنید. همچنین مهم است چگونه با خود کودکتان صحبت می‌‌کنید. اگر شما با آنها غیرمودبانه صحبت کنید و رفتار کنید، خیلی سخته که بتوانید آنها را تشویق کنید با شما مهربان باشند و به شما نزدیک شوند.

به آنها همدلی را یاد بدهید.

بعضی از بچه ها براحتی با بچه‌‌های دیگر ارتباط می‌‌گیرند و همدلی می‌‌کنند و حتی وسایلشان را با آنها شریک می‌‌شوند، ولی بعضی بچه‌‌ها در این مورد نیاز به کمک دارند. اگر بتوانند تجسم کنند در ارتباط و نزدیک با بچه‌‌های دیگر چه احساسی را تجربه خواهند کرد، آنها نیز مایل به تجربه می‌‌شوند. اگر به طور مثال یکی از فرزندان شما به دیگری بی ادبانه چیزی بگوید می‌‌توانید به او بگویید « خوب ببینم اگر شب که پدر خونه اومد همین حرف را به تو بگوید تو چه احساسی خواهی داشت؟ » به این شکل کودک سعی می‌‌کند احساس دیگران را درک کند.

به آنها کمک کنیم تا در رفع نیازهای دیگران پیش قدم بشوند و خودمان هم مدل خوبی برایشان باشیم.

در این مورد بچه‌‌ها بیشتر از دیدن اعمال ما یاد می‌‌گیرند؛ مثلا نگاه می‌‌کنند می‌‌بینند بعد از یک روز سخت حال همسایه را می‌‌پرسیم و هدیه‌‌ای چیزی بهش می‌‌دهیم یا می‌‌پرسیم آیا کمکی نیاز داری؟ نگاه می‌‌کنند می‌‌بینند اگر کسی توی گروهی یا جایی تنها بود، ما چگونه بهش کمک می‌‌کنیم. می توانیم از کودک بپرسیم که فلانی در موقعیت سختیه به نظرت چطور می‌‌تونیم بهش کمک کنیم؟ یا خواهرت در حال درد کشیدنه، چطور می‌‌تونیم بهش کمک کنیم؟ به این شکل به او فرصت تفکر در باره خوب عمل کردن می‌‌دهیم.

اعمال و گفته‌‌های خوب دیگران را بیان کنیم.

این شیوه خوبی برای تشویق بچه‌‌ها برای انجام کارهای خوب و حرف‌‌های خوب زدن است. بچه ها باید یاد بگیرند اعمال و رفتارهای خوب چه هستند. می توانیم بهشان بلند بگوییم :« اوه، این گلهایی که خاله‌‌ات فرستاده عالی هستند؛ ممنونم از اینهمه مهربانی‌‌اش… » « اوه، این از مهربانی دوستاته که تو را هم به جمعشان دعوت کردند… »

کودکان را تشویق کنیم با همه مردم مهربان باشند حتی آنهایی که شاید شایستگی‌‌اش را نداشته باشند.

مهربان بودن به آدمهای مهربان راحت تر است تا مهربانی با آدمهایی که با ما مهربان نیستند. اما خوبه به کودکانمان بیاموزیم که حداقل با آنها پاسخی مودبانه بدهد نه نامودبانه.

کمک کنیم که از نامهربانی ها هم بیاموزند.

همه ما دوست داریم با فرزندانمان مودبانه رفتار کنند ولی همیشه این طور نیست و گاهی آدمها با نامهربانی با ما و فرزندانمان رفتار می‌‌کنند. در این شرایط چه کنیم؟ بهتر است همین احساس ناراحتی خود را وسیله‌‌ای بسازیم برای اینکه ثابت کنیم چقدر رفتار نامهربانی بد است و موجب رنج دیگران می‌‌شود همانطور که باعث رنج ما شده است. به او بگوییم چه خوب است که از رفتار‌‌های خوب دیگران بیاموزیم نه رفتارهای بد آنها. بدین شیوه کودک یاد می‌‌گیرد که نتیجه احساسی و رنج رفتار بد را در خودش احساس کند و بتواند در دیگران هم آن را احساس کند.

منبع: اقتصاد آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۹۵۶۱۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کسانی که اعتمادبه‌نفس آن‌ها نمایشی است، این رفتارها را دارند

اعتمادبه‌نفس، ویژگی‌ای است که همه‌ ما آن را تحسین می‌کنیم و آرزوی داشتنش را داریم.

به گزارش روزیاتو، اما بسیاری از ما برای دستیابی به آن به این جمله‌ معروف عمل می‌کنیم که «تا وقتی که نتوانسته‌ای چیزی را به واقعیت تبدیل کنی، به آن وانمود کن»؛ بنابراین تعجبی ندارد که در بحث اعتماد به نفس بسیاری از اوقات واقعیت آن چیزی نیست که به نظر می‌رسد. گاهی در زیر آن تصویر مطمئن به خودی که از یک شخص می‌بینیم، در حقیقت، فردی مردد به خود و طالب تأیید دیگران وجود دارد.

با این حال، تشخیص این موضوع ساده نیست. حتی کسانی که بسیار بااعتماد به نفس به نظر می‌رسند هم ممکن است در جنگی درونی درگیر باشند که ما از آن به کلی بی خبریم.

پس از کجا می‌توانیم متوجه این موضوع شویم؟ چند رفتار هست که این افراد اغلب از خود نشان می‌دهند.

در ادامه با آن‌ها آشنا خواهیم شد.

۱- کمالگرا هستند

تصور کنید که با یکی از همکاران تان که به داشتن اعتماد به نفس بالا معروف است، بر روی پروژه‌ای کار می‌کنید. به نظر می‌رسد که او همه چیز را تحت کنترل دارد و همیشه کاری عالی از خود ارائه می‌دهند.

با این حال، در این همکاری نزدیک متوجه می‌شوید که او زمان زیادی را صرف بررسی کار خود، اصلاح ریزترین جزئیات و نگرانی برای نقص‌های جزئی‌ای می‌کند که کس دیگری متوجه آن‌ها نمی‌شود.

شاید عجیب به نظر برسد، اما این حد از کمالگرایی اغلب می‌تواند نشانه‌ی این باشد که یک شخص در ظاهر بااعتماد به نفس، اما در درون به دنبال تأیید دیگران است.

روانشناسان علت کمالگرایی را مطمئن نبودن از خود و ترس از تأیید نشدن، تمسخر شدن و طرد شدن می‌دانند.

به عقیده‌ی آن ها، فشار‌های درونی مانند میل به جلوگیری از شکست یا قضاوت منفی، افراد را به کمالگرایی سوق می‌دهد.

دلیل کمالگرایی گاهی می‌تواند تلاش برای اثبات ارزشمندی خود به دیگران و به دست آوردن تأیید آن‌ها باشد. نیاز به انجام بی عیب و نقص همه چیز ممکن است ریشه در ترس از قضاوت یا نقد شدن داشته باشد. افراد کمالگرا با مطمئن شدن از بی نقص بودن ریزترین جزئیات، امیدوارند که جلوی هر گونه بازخورد منفی‌ای که می‌تواند اعتماد به نفس آن‌ها را درهم بشکند را بگیرند؛ بنابراین اگر با شخصی رو به رو شدید که بااعتماد به نفس به نظر می‌رسید، اما وسواسی و سختگیر بود، ممکن است معنایش این باشد که اعتماد به نفس او صرفاً ظاهری است.

۲- همیشه پیش از تصمیم گیری به نظر دیگران نیاز دارند

تا به حال شخصی را دیده اید که با وجود اینکه بااعتماد به نفس به نظر می‌رسد، اما دائماً دنبال نظر یا تأیید دیگران است؟

همانطور که احتمالاً حدس زده اید، این نشانه‌ی ظریف، اما رایجی از مطمئن نبودن از خود است.

این نیاز به نظر یا تأیید دیگران می‌تواند در مورد شغل، تصمیمات یا حتی ظاهر باشد.

گرچه لزوماً چیز بدی نیست، چون همه‌ی ما گاهی به اندکی تأیید دیگران نیاز داریم. اما اگر این امر تبدیل الگویی مداوم شود، ممکن است به نیازی عمیق‌تر برای تأیید شدن اشاره داشته باشد.

۳- انتقادپذیر نیستند

برای بسیاری از افراد پذیرش انتقاد کاری دشواری است، اما نه لزوماً به این خاطر که آن‌ها نیازی به بهبود و اصلاح در خود نمی‌بینند، بلکه به این دلیل که در درون شان از هر انتقادی که ممکن است مؤید ترس آن‌ها از به اندازه‌ی کافی خوب بودن باشد، واهمه دارند.

روانشناسان می‌گویند کسانی که اعتماد به نفس بسیار پایینی دارند، حساسیت شدیدی به هر نوعی از انتقاد، اصلاح یا نصیحت و توصیه دارند، حتی اگر چیزی که می‌گویید سازنده و کاملاً درست باشد.

۴- دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارند

همه‌ی ما گهگاه به اندکی تحسین و تأیید دیگران نیاز داریم.

با این حال، برخی افراد به ظاهر بااعتماد به نفس، میل ناسالمی به این امر دارند؛ و اگر بخواهند که همیشه بااعتماد به نفس به نظر برسد، نمی‌توانند از همه‌ی اطرافیان شان طلب تأیید کنند. چرا که باعث برملا راز درونی شان می‌شود؛ بنابراین چطور باید این مشکل را حل کنند؟

احتمالاً با کمک بی نقص‌ترین وسیله‌ی ساخته شده تاکنون برای دریافت تأیید دیگران یعنی شبکه‌های اجتماعی.

شبکه‌های اجتماعی باعث عادی شدن رفتار‌های تأیید طلبانه‌ی نسبتاً ناسالم شده اند.

مادربزرگ خود را در جوانی تصور کنید که با وسواس زیادی عکسی از خود تهیه کند و نسخه‌های زیادی از آن عکس را با همراه این یادداشت برای تمام دوستانش ارسال کند: «دوستش داری؟ لطفاً باخبرم کن.»

عجیب به نظر می‌رسد، درست است؟ اما این در واقع همان کاری است که بسیاری از افراد امروزه در دنیای دیجیتال انجام می‌دهند.

شبکه‌های اجتماعی به ویژه برای کسانی که در درون شان به دنبال تأیید دیگران هستند می‌تواند فضایی برای دستیابی به این هدف فراهم کند. آن‌ها ممکن است که دائماً درمورد موفقیت ها، ماجراجویی‌ها یا حتی اتفاقات روزمره شان پست بگذارند، به این امید که بتوانند لایک و کامنت و شِیر دیگران را به دست آورند.

با این حال، روانشناسان معتقدند این امر می‌تواند باعث تشدید رفتار‌های تأیید طلبانه و تلاش‌های ناسالم برای گرفتن تأیید دیگران شود. به علاوه، این تأیید طلبی‌های افراطی مشکل اصلی و ریشه‌ای فرد را برطرف نمی‌کند، چرا که تأییدی که شخص به این شیوه از دیگران دریافت می‌کند، تأییدی بیرونی است.

پژوهش‌ها هم ارتباط میان فعالیت بیش از اندازه در شبکه‌های اجتماعی با پایین بودن اعتماد به نفس را اثبات کرده است؛ بنابراین اگر با شخصی مواجه شدید که دائماً در شبکه‌های اجتماعی پست می‌گذارد، این امر ممکن است نه صرفاً میل او به اشتراک گذاری، بلکه شیوه‌ی او برای دریافت تأیید دیگران باشد.