بیماری که تنها به سراغ افراد باهوش میرود
تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۲۳۶۴۲
به گزارش سرویس گوناگون جام نیـوز، اگرچه افراد باهوش از گذشته تاکنون در انجام بیشتر مهارتهای زندگی چند قدم جلوتر از افراد معمولی بودهاند، اما به تازگی محققان دریافتند نرخ ابتلا به اختلالات روانی و جسمانی در این افراد بیشتر است.
گروهی از محققان دانشگاه میشیگان برای اولینبار با مطالعه بر روی اعضای انجمن بین المللی تیزهوشان(منسا) دریافتند که حتی اعضای این جامعه بهرغم داشتن مهارتهای ذهنی و اجتماعی خاص از نظر جسمی و روانی با مشکلاتی همراه هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
منسا یک انجمن بین المللی تیزهوشان با گروههای متعدد ملی و منطقهای در سراسر جهان است که از افراد دارای بهره هوشی بالا دعوت کرده و با برنامههای سازماندهی شده، سعی در استفاده هرچه بهتر از هوش این اعضا را دارد.
شرط عضویت در انجمن جهانی تیزهوشان، کسب امتیاز لازم در یکی از آزمونهای تعیین ضریب هوشی یا سایر آزمونهای معتبر و استاندارد مورد تایید انجمن است. نحوه ردهبندی نتایج حاصل از آزمون به این صورت است که نتیجه آزمون بر حسب فراوانی مدلسازی شده و با نمودار استاندارد مطابقت داده میشود و جایگاه هر یک از شرکتکنندگان در آزمون نسبت به سایر افراد مشخص میشود و کسانی که بالاترین امتیاز را در گروه شرکتکننده خود کسب کنند، امکان عضویت در منسا را به دست میآورند.
محققان از بیشتر اعضای انجمن جهانی تیزهوشان خواستند تا در یک نظرسنجی شرکت کنند. در این نظرسنجی بیماریهای مربوط به ذهن و روان و بیماریهای جسمانی همچون آلرژی، آسم و حتی اوتیسم مورد بررسی قرار گرفت.
سوالات این نظرسنجی به گونهای مطرح شده بود که از شرکتکنندگان تقاضا کرد که در صورت مبتلا شدن به هر یک از این بیماریها صادقانه آن را بیان کنند.
محققان پس از بررسی نتایج دریافتند که بیشترین تفاوت بین اعضای انجمن جهانی تیزهوشان و افراد معمولی مربوط به نرخ ابتلا به بیماریهای روحی و روانی است.
در این نظرسنجی به وضوح مشخص شد که بیش از یک چهارم(26.7 درصد) اعضای جامعه جهانی تیزهوشان تحت درمان بیماریهای روانی قرار گرفتهاند و این در حالی است که آمار به دست آمده از بررسی جمعیت استاندارد تنها معادل ۱۰ درصد است.
محققان بر این باورند که یکی از دلایل احتمالی برای توضیح این تفاوت، شرایط زندگی خاص و متمایز افراد باهوش جامعه است. به عنوان مثال یک فرد باهوش با توجه به برنامه تحصیلی و کاری فشرده کمتر به مسائل مربوط به ورزش، سلامت و تغذیه توجه میکند، بنابراین همین تمایز عامل احتمالی نرخ بیشتر بیماریهای روحی و روانی در افراد باهوش جامعه است.
منبع: جام نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۲۳۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بالا رفتن سن سالمندی از دیدگاه عموم
ایتنا - نتایج نشان میدهد افرادی که زودتر به دنیا میآیند، نسبت به افرادی که دیرتر به دنیا میآیند، تمایل به پیری زودتر دارند. با این حال، محققان دریافتند که روند به سمت شروع دیرتر پیری در سالهای اخیر کند شده است.
مطالعه جدیدی نشان میدهد که تصور مردم از «سالمندی» خود پیری است و افراد میانسال و سالمندان معتقدند که سالمندی دیرتر از همسالان دهههای قبل شروع میشود.
این مطالعه حول این سوال میچرخد که "در چه سنی فردی را پیر توصیف می کنید؟"
به گزارش ایتنا، محققان در 22 آوریل در مجله Psychology and Aging گزارش دادند که دههها پیش، افرادی که در سال 1911 متولد شده بودند، زمانی که این سوال از آنها در سن 65 سالگی پرسیده شد، شروع پیری را در 71 سالگی تعیین کردند.
اما محققان دریافتند افرادی که در سال 1956 متولد شدهاند، وقتی از سن 65 سالگی پرسیده می شود، شروع پیری را از 74 سالگی شروع میدانستند.
مارکوس وتشتاین، محقق و روانشناس دانشگاه هومبولت در برلین گفت:« مشخص نیست که چرا مردم این روزها تاریخ دیرتری را برای شروع سالمندی تعیین میکنند. امید به زندگی افزایش یافته است، که ممکن است به شروع دیرتر سالمندی کمک کند. همچنین برخی از جنبههای سلامتی در طول زمان بهبود یافتهاند، به طوری که افراد در سن خاصی که در گذشته پیر محسوب میشدند، امروزه دیگر مسن تلقی نمیشوند.»
برای این مطالعه، محققان دادههای بیش از 14000 شرکتکننده در مطالعه پیری آلمان را بررسی کردند که شامل افرادی است که بین سالهای 1911 تا 1974 در آنجا متولد شدهاند. شرکتکنندگان در طول 25 سال هشت بار به نظرسنجیها پاسخ دادند و یک سوال به طور خاص سنی را مطرح کرد که در آن فردی میتوان پیر در نظر گرفت.
نتایج نشان میدهد افرادی که زودتر به دنیا میآیند، نسبت به افرادی که دیرتر به دنیا میآیند، تمایل به پیری زودتر دارند. با این حال، محققان دریافتند که روند به سمت شروع دیرتر پیری در سالهای اخیر کند شده است.
وتشتاین خاطرنشان کرد: «روند به تعویق انداختن سالمندی خطی نیست و ممکن است لزوماً در آینده ادامه پیدا نکند.»
این مطالعه همچنین در نظر گرفت که چگونه درک افراد از سالمندی با افزایش سن تغییر میکند. محققان دریافتند با افزایش سن، افراد تمایل داشتند تا شروع سالمندی را دورتر تصور کنند.
در سن 64 سالگی، میانگین شرکتکنندهها میگویند که سن از حدود 75 سالگی شروع شده است. اما در سن 74 سالگی، آنها میگویند که سن به 77 سالگی نزدیکتر شده است. نتایج نشان می دهد که به طور متوسط شروع درک سالمندی به ازای هر چهار تا پنج سال پیری واقعی حدود یک سال افزایش می یابد.
وتشتاین گفت:« معلوم نیست که روند به تعویق انداختن سالمندی تا چه اندازه منعکسکننده گرایش به دیدگاههای مثبتتر در مورد افراد مسنتر و پیری است، یا بهتر بگوییم برعکس - شاید شروع سالمندی به تعویق افتاده است زیرا افراد، سالخوردگی را حالتی نامطلوب میدانند.»
جنسیت و وضعیت سلامتی نیز به نظر میرسد که تصور فرد از سالمندی را شکل میدهد. زنان به طور متوسط دو سال دیرتر از مردان شروع به سالمندی میکنند که این تفاوت در طول زمان افزایش یافته است.
نتایج نشان میدهد، افرادی که احساس تنهایی بیشتری میکنند یا از سلامتی بدتری برخوردارند، تمایل دارند بگویند پیری زودتر از افرادی که احساس تنهایی کمتری دارند و سلامت بهتری دارند، آغاز میشود.