بیش از ۱۵۰۰ کودک قربانی انفجار مین در سال ۲۰۱۶
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۰۵۹۸۴۹
«کمپین بین المللی ممنوعیت مین‌های زمینی» روز پنجشنبه در گزارش سالیانه خود عنوان کرد که سال ۲۰۱۶، شمار قربانیان مین، چه کشته‌ها و چه زخمی‌ها، به هشت هزار و ۶۰۵ تن رسیده است. آمار مجزای کشته‌شدگان نیز نزدیک به دو هزار و ۱۰۰ تن است.
نگاهی به آمار کشته‌ها و زخمی‌های انفجار مین‌های از سال ۱۹۹۹ نشان می‌دهد که بالاترین آمار مربوط به سال ۲۰۱۶ است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لورن پرسی، از دست اندرکاران تهیه این گزارش در بیانیه‌ای گفت: «چند درگیری حاد که در آن هیچ گونه توجهی به حفظ و سلامت غیرنظامیان نشده، باعث شده به طور پیاپی و در دو سال گذشته، آمار قربانیان مین بیشتر شود.»
در این بیانیه آمده است: «چنین آماری نشان از این ضرورت دارد که تمامی کشورهای جهان باید به معاهده ممنوعیت مین بپیوندند و همچنین سطح همکاری در قبال قربانیان ناشی از تلفات مین را بالاتر برد.»
بر اساس گزارش «کمپین بین المللی ممنوعیت مین‌های زمینی»، سه چهارم تلفات ناشی از مین‌های ضد نفر و مین‌های خوشه‌ای در سال گذشته غیرنظامی بوده‌اند. همچنین دستکم یک هزار و ۵۴۴ کودک در سال ۲۰۱۶ قربانی انفجار مین شده‌اند. این آمار بالاترین حدی است که این موسسه تاکنون ثبت کرده است. طبق این آمار، ۴۲ درصد قربانیان غیرنظامی مین، کودکان بوده‌اند.
از سال ۱۹۹۹ که معاهده منع استفاده از مین در جهان مطرح شد، آمار تولید و انبار مین کاهش داشته است. در حال حاضر ۱۶۲ کشور جهان به این معاهده پیوسته‌اند.
طبق این گزارش، میانمار (برمه) و سوریه که از امضا کنندگان این معاهده نیستند، تنها دو کشوری هستند که دولت آنها از مین‌های ضدنفر استفاده کرده است.نظامیان غیروابسته به دولت هم در کشورهای افغانستان، پاکستان و اوکراین استفاده بسیاری از مین کرده‌اند.
این گزارش همچنین اوکراین را ناقض معاهده ممنوعیت مین معرفی کرده چرا که این کشور، نتوانسته در مهلت مقرر، انبار مین‌های خود را پاکسازی کرده و از بین ببرد.در این گزارش اخبار مثبتی هم وجود دارد. شمار مین‌های پاکسازی شده در سال ۲۰۱۶ نزدیک به ۲.۲ میلیون بوده است. کشور بلاروس هم از آوریل ۲۰۱۷، کار پاکسازی و از بین بردن انبار مین خود را آغاز کرده است.
کمپین بین المللی ممنوعیت مین‌های زمینی در سال ۱۹۹۷ برنده جایزه صلح نوبل شده است.
منبع: پارسینه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۰۵۹۸۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه فراق از تحصیل
این تعداد بنا به گزارش مرکز آمار ایران در سال ۱۴۰۱ به تعداد ۹۳۰ هزار دانش‌آموز رسیده است. در همین گزارش اشاره شده یکی از معضلات اصلی در مواجهه با این مسأله، فقدان آمار جامع و شفاف از دانش‌آموزان بازمانده از تحصیل و شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنان است.به همین دلیل گمانه‌زنی و فرضیه‌پردازی درباره علت‌های پدیده بازماندگی از تحصیل همچنان ادامه دارد. برخی تفاوت بازماندگی از تحصیل در میان دختر و پسر را قابل توجه نمی‌دانند، در حالی‌که عده‌ای آن را مؤثر می‌دانند و بعضی‌ها نیز عوامل آن را بسته به منطقه، جنس، مقطع تحصیلی و... متنوع می‌دانند. مثلا ممکن است در یک منطقه فرهنگ طایفه‌گرایی و نگاه‌های جنسیتی باعث بازماندگی از تحصیل شده باشد اما در منطقه‌ای دیگر وضعیت اقتصادی و چند‌زبانه‌بودن کودک در بازماندنش از تحصیل مؤثر باشد. در مطالعات مربوط به بازماندگی از تحصیل، معمولا از دو پدیده «بازماندن از تحصیل» و «ترک‌تحصیل» برای کسانی که در سن تحصیل قرار دارند(جمعیت لازم‌التعلیم) صحبت می‌شود. برای هر دو پدیده نیز در یک دهه اخیر آمار گوناگونی ارائه شده‌است. به‌‌عنوان نمونه برای «بازماندن از تحصیل» در۱۰سال اخیر به اعداد متنوعی از صدهاهزار تا چندمیلیون نفر اشاره شده است. بخشی از این گوناگونی در آمار ناشی از شیوه محاسبه سن در جمعیت لازم‌التعلیم است. مقایسه سرشماری‌های اخیر نشان می‌دهد که بازماندگی از تحصیل در نیمه دوم دهه۸۰و نیمه اول دهه۹۰ روندی نزولی داشته است اما چنانچه از مطالعات اخیر مانند گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس بر‌می‌آید احتمالا در نیمه دوم دهه۹۰ و سال‌های بعد از آن، تغییر جهت داده و روند افزایشی پیدا کرده است. همین مسأله یک‌بار دیگر پژوهشگران را به جست‌وجو برای پی‌بردن به عوامل و زمینه‌های مؤثر در بروز آن فراخوانده است.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود