آماری تکان‌دهنده از آزار خیابانی زنان در کشور
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۱۰۸۴۵
به گزارش سرویس حوادث جام نیـوز، مدیرگروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران با انتقاد از کمبود آمار در زمینه میزان آزارهای خیابانی برای زنان گفت: برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ۷۵ تا ۹۸ درصد از زنان مورد آزار خیابانی قرار گرفته‌اند.
شهلا اعزازی که در همایش امنیت زنان در فضای عمومی صحبت می‌کرد، با بیان اینکه آزارهای جنسی همزمان با ایجاد شهرهای بزرگ آغاز شده‌اند گفت: در روستاها و شهرستان‌های کوچک به دلیل آشنایی میان مردم به میزان ناچیزتری شاهد وقوع چنین پدیده‌هایی هستیم اما در شهرها به دلیل گمنامی و کسوت اماکنی که افراد می‌توانند در آن حاضر شوند بیشتر شاهد آزارهای خیابانی هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جرم‌انگاری وسیع، از ایرادات وارد به لایحه خشونت علیه زنان
وی با بیان اینکه فعالیت فعالان حقوق زنان، سازمان‌های مردم نهاد، خبرنگاران و پژوهشگران باعث مطرح شدن این آسیب اجتماعی شده است، اظهار کرد: در حال حاضر آزار خیابانی زیرگروه خشونت در عرصه خصوصی، عمومی و نیمه عمومی مانند دانشگاه و محل کار قرار می‌گیرد. لایحه خشونت علیه زنان در حال حاضر در دست قوه قضاییه است و یکی از ایراداتی که به آن وارد شده مربوط به جرم‌انگاری وسیع بوده است.
مدیرگروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران با اشاره به اینکه آزارهای خیابانی در ابتدا نفی می‌شدند، تصریح کرد: در گذشته گفته می‌شد برخی زنان به دلیل خودنمایی، استفاده از لباس‌ها و آرایش‌های خاص و یا حضور در اماکن نامناسب مورد آزار قرار می‌گیرند و بدین ترتیب خود زنان مورد آزار قرار می‌گرفتند، این در حالی است که پژوهش‌ها نشان می‌دهد که شکل ظاهری و نه پوشش و نه حتی نگاه کردن و یا حضور زنان در مکان‌های خاص هیچ تاثیری بر روی این آثارها ندارد.
مزاحمان خیابانی از طبقه اجتماعی خاصی نیستند
اعزازی آزار خیابانی را ایجاد مزاحمت از طرف فرد غریبه در عرصه عمومی دانست و افزود: آزار خیابانی باعث ایجاد محدودیت برای زنان در عرصه اجتماعی می‌شود، یعنی به زنان گفته می‌شود چه زمانی و کجا می‌توانند از خانه خارج شوند، چگونه زندگی کنند و بدین ترتیب امکانات زندگی آنان تحت سلطه قرار می‌دهند.
این جامعه‌شناس با اشاره به دو مزاحمت گفتاری و رفتاری ادامه داد: مزاحمت گفتاری شامل مخاطب قرار، توهین، کنایه، تمسخر و استفاده از الفاظ با نیت شهوانی، فحش و ناسزا و تهدید هستند. همچنین مزاحمت‌های رفتاری شامل بوق زدن رانندگان و تعقیب کردن و ... را شامل می‌شود.
وی با بیان اینکه این مزاحمت‌ها معمولا توسط مردان غریبه که متعلق به نسل، قومیت و یا طبقه اجتماعی خاصی نیستند اتفاق می‌افتد، تصریح کرد: واکنش زنان به مزاحمت‌ها معمولا از نوع بی‌توجهی درخصوص آزارهای کلامی است، چراکه آزارهای کلامی آنقدر عادی شده‌اند که زنان از کنار آنها به راحتی گذر می‌کنند.
مدیرگروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران با بیان اینکه آزارهای غیرکلامی با واکنش و اعتراض بیشتری همراه هستند اظهار کرد: اعتراض زنان در این خصوص عمدتا با تمهیدات پیشگیرانه مانند امتناع رفتن به جایی همراه است، در صورتی که این آزارها به میزان بیشتری اتفاق بیفتد آنها فردی از خانواده‌شان را نیز مطلع می‌کنند.
اعزازی با اشاره به دلایل واکنش منفعلانه زنان به آزارهای خیابانی گفت: ترس از واکنش پرخاشگرایانه فرد مزاحم مثل بی‌قدرتی زنان نسبت به مردان، قدرت اجتماعی بیشتر، مقام بالاتر مردان در سلسله مراتب اجتماعی، واکنش افراد دیگر و انگشت اتهام به سوی زن مورد آزار از جمله این دلایل است. حتی گاهی از سوی خود زنان انگشت اتهام به سمت آنان برمی‌گردد.
پژوهشی درباره ایجاد مزاحمت توسط مردان برای زنان
مدیرگروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران در ادامه واکنش زنان و دختران تحصیلکرده و ساکنان شهرهای بزرگ را بیشتر از سایر گروه‌ها دانست و ادامه داد: در پژوهشی با ۳۸۰ نمونه در شهر تهران، تنها ۱۸ نفر از پسران اعلام کرده بودند که برای زنان مزاحمت ایجاد نکرده‌اند. همچنین بیش از نیمی از آنان ادعا می‌کردند که در سطح کم برای زنان خشونت کلامی ایجاد کرده‌اند. این افراد دلایل رفتار خود را نمود رفتارهای مردانه از طریق ایجاد مزاحمت عنوان می‌کردند.
تعقیب شدن با ماشین از رایج‌ترین نمودهای آزار خیابانی
در بخش دیگری از این نشست، شیوا دولت‌آبادی رییس هیات مدیره انجمن روانشناسی ایران، با اشاره به اینکه آزارخیابانی تلاش برای برقراری ارتباط در سطح خیابان با کسی است که تمایل به برقراری این ارتباط ندارد، گفت: مخاطب این افراد این تلاش‌ها را تهدیدی برای قلمرو فردی خود می‌دانند. تجربیات نشان می‌دهد که نبود واکنش مناسب به این افکارها، استرس و فشارهای زیادی را در فرد تحمیل می‌کند.
وی با اشاره به انواع آزار خیابانی توضیح داد: نگاه کردن وچشم چرانی، نزدیک شدن و فراتر رفتن از قلمرو امن بدن، تعقیب، تهدید و ... از انواع این آزارها هستند. همچنین در شکل گفتاری تمجید ظاهری، تحسین و استفاده از حرف های رکیک از دیگر نمودهای آزار است.
این روانشناس تعقیب شدن با ماشین را از رایج ترین نمودهای آزار خیابانی عنوان کرد و افزود: نوع نگاه ما و ادراکمان از جهان تعیین می کند که ما چگونه رفتار کنیم. آزارها باعث می شوند نسبت به فضای عمومی احساس تعلق نداشته باشیم و حس کنیم به حاشیه رانده شده‌ایم.
وی با اشاره به راه‌های مقابله با آزارهای خیابانی گفت: آموزش به هنگام در خانواده و مدرسه،روشنگری و حساس سازی جامعه به مصادیق آزار و توانمندسازی روانی و جسمانی از جمله این راه‌هاست.
ایسنا
منبع: جام نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۱۰۸۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چطور به نشانه های هشدار دهنده خودکشی واکنش نشان دهیم؟
به گزارش همشهری آنلاین این نشانه‌ها و علائم هشداردهنده خودکشی از جمله شامل این موارد می‌شوند؛
الف- تغییرات گفتاری: چنین فردی ممکن است درباره میلش به مردن، احساس شدید شرمساری یا گناه و احساس سربار بودن برای دیگران سخن بگوید
ب- تغییرات عاطفی: چنین فردی ممکن است از چنین احساساتی شکایت کند:
احساس نومیدی و به تله افتادن و نداشتن دلیلی برای ادامه زندگی. احساس اندوه بسیار، اضطراب بیشتر از قبل و تشویش یا احساس خشم شدید. احساس داشتن درد عاطفی یا جسمی تحمل‌ناپذیر.ج- تغییرات رفتاری
طرح‌ریزی برای مردن یا جستجو برای روش‌های مردن. کنار کشیدن از روابط با دوستان، وداع پایانی کردن با نزدیکان، بخشیدن وسایل و اقلام مهم زندگی به دیگران یا وصیت کردن. بروز دادن نوسان‌های شدید خلق‌وخو. بسیار کم یا بسیار زیاد غذا خوردن یا خوابیدن. مصرف فراوان‌تر مواد غیرمجاز روان‌گردان و الکل چطور واکنش نشان دهیم؟اگر این علائم و نشانه‌ها در خودتان در یکی از نزدیکان و آشنایانتان بروز کرد، باید به فوریت به آنها واکنش نشان دهید. این نکات را در واکنش نشان دادن به چنین وضعیتی رعایت کنید:
- جدی بگیرید: این نشانه‌ها را نادیده نگیرید و پاسخ دادن به آنها را جدی بگیرید.
بدون قضاوت گوش دهید: طوری رفتار کنید که شخص دارای افکار خودکشی دریابد به او اهمیت می‌دهید و در کنار او هستید.
- افراد در این وضعیت بحرانی را ترغیب کنید که با یک درمانگر، مشاور، پزشک صحبت کنند یا با خط تلفن خودکشی تماس بگیرند (خط تلفن ۱۲۳ اورژانس اجتماعی در همه جای ایران می‌تواند به شما کمک کند).
- اشخاص دارای افکار خودکشی را تنها نگذارید: اگر احساس می‌کنید این اشخاص در معرض خطر فوری هستند، با آنها بمانید یا خودتان آنها را به اورژانس ببرید.
واکنش «بتا»شیوه واکنش به چنین وضعیتی در کلمه مخفف «بتا» خلاصه شده است که حرف ب در آن به بپرس، حرف ت در آن به ترغیب کن و حرف الف در آن به «ارجاع بده» اشاره دارد:
بپرسید- آیا اخیراً خیلی غمگین بوده‌اید یا احساس کرده‌اید که از پای درآمده‌اید؟
- من درباره حال شما نگران هستم و می‌خواهم بدانم آیا می‌توانم به شما کمک کنم؟
- یا به آسیب زدن به خودتان فکر می‌کنید.
ترغیب کنید- آیا می‌خواهید از یک مشاور یا شخص دیگری کمک بگیرید؟
= آیا اجازه دارم برای شما کمکی پیدا کنم؟
ارجاع دهیدآیا می‌خواهید با هم به یک مرکز مشاوره برویم یا از یک مشاور یا روانشناس برایتان وقت بگیرم؟
آیا می‌خواهید به شماره ۱۲۳ تلفن اورژانس اجتماعی زنگ بزنم؟
کد خبر 848555 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها مجله نکته بهداشتی روز خبر مهم خودکشی
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد