آلودگی هوا نمونه ای از ناامنی است
تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۳۹۷۷۰
تهران- ایرنا- دبیر علمی همایش و رییس دبیرخانه دائمی کنفرانس امنیتی تهران به آلودگی هوا در برخی از شهرهای کشور اشاره کرد و گفت: آلودگی هوا نمونه ای از ناامنی است که باید بیشتر به آن توجه کرد.
به گزارش خبرنگار علمی ایرنا، دکتر سید جلال دهقانی فیروزآبادی روز سه شنبه در همایش مخاطرات زیست محیطی و امنیت منطقه ای در غرب آسیا در دانشگاه تهران افزود: گرچه در گذشته تهدیدات سخت افزاری بیشتر مورد توجه قرار می گرفت اما در حال حاضر هیچ کسی تردید ندارد که آلودگی هوا در تهران ناامنی برای همه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: افراد چه با گلوله کشته شوند یا به مرور زمان بر اثر استنشاق سموم در هوا جان خود را از دست دهند، ناامنی محسوب می شود.
وی در اشاره به مخاطرات زیست محیطی در غرب آسیا گفت: مخاطرات زیست محیطی در این منطقه یک معضل مشترک است و راه حل مشترک هم می طلبد.
دهقانی ادامه داد: هیچکدام از کشورهای منطقه یکجانبه نمی توانند موضوع محیط زیست را حل کنند و این کار نیاز به راه حل مشترک دارد.
وی با اشاره به این که همکاری های منطقه ای برای مدیریت امنیت زیست محیطی و سایر ابعاد منطقه ای ان حائز اهمیت است، گفت: ما با استفاده از ظرفیت های موجود باید کمک کنیم تا امنیت زیست محیطی در منطقه برقرار شود.
ادامه دارد
علمی 1201
خبرنگار: عبدالکریم جبارپور* انتشار: محتشمی پور
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۳۹۷۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جامعهشناسی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ظهور آکادمیک جامعهشناسی محیطزیست به اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی برمیگردد. با ظهور حرکتهای محیط زیستی بزرگ مانند جنبش حقوق محیط زیست و روز جهانی محیطزیست، اهمیت محیطزیست به عنوان یک موضوع اجتماعی و سیاسی اهمیت روزافزون پیدا کرد.
علییار احمدی (دانشیار جامعهشناسی و برنامهریزی اجتماعی) در مقالهای با عنوان «مروری بر تحول و ویژگیهای جامعهشناسی محیطزیست و مطالعات زیست محیطی در ایران» به این موضوع اشاره میکند که جامعهشناسان برای حل مسائل محیطزیستی نیاز به درک عوامل اجتماعی و فرهنگی دارند و بنابراین شروع به بررسی تعاملات اجتماعی و محیطزیستی در جوامع انسانی کردند.
* جامعهشناسی محیطزیست
این پژوهشگر مینویسد به طور خلاصه جامعهشناسی محیطزیست یکی از زیر مجموعههای جامعهشناسی است که به بررسی رابطه بین جوامع انسانی و محیط زیست میپردازد. این رشته سعی دارد تا به شناخت فرآیندها، الگوها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیطزیست بپردازد و نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در تشکیل و تحول مشکلات محیط زیستی را بررسی کند.
جامعهشناسی محیطزیست به شناخت فرآیندها، الگوها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیطزیست بپردازداین پژوهش بیان میکند که تغییرات سریع در حوزههای مختلف جمعیتی و اجتماعی یکی از زمینههای شکلگیری این حوزه از جامعهشناسی بوده است. رشد سریع جمعیت، به ویژه از زمان انقلاب صنعتی، منجر به چالشهای اجتماعی، فعالیتهای اقتصادی و زیستمحیطی بزرگی شده است مانند شیوههای تولید صنعتی بیاحتیاط از یک سو، مسئول گرمایش جهانی و تخریب منابع طبیعی بودهاند و از سوی دیگر نابرابری اقتصادی را در بخشهای مختلف جامعه ایجاد کردهاند.
* اثرات بیتوجهی به محیط زیست
به زعم احمدی بیتوجهی مصرفکنندگان نسبت به اثرات زیستمحیطی، اجتماعی و فرهنگی مصرفگرایی رو به رشد، مشکلات را بزرگتر کرده است
و کمبود منابع طبیعی به زودی تأثیر قابل توجهی بر ظرفیت تولید ما خواهد داشت و پایداری اقتصادی نسلهای آینده را به خطر میاندازد؛ بنابراین، یک تغییر عمده در شیوههای مصرف و تولید فعلی و بهطور کلی در نوع تعامل انسان با محیطزیست لازم است.
علاوه بر این از اواسط دهۀ ۱۹۸۰، دانشمندان و رسانهها تلاش کردهاند تا خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی بشر ساخت را به مردم منتقل کنند. نحوه انتقال موضوعات محیط زیستی و مسألهسازی آن نیز ضرورت توجه به جامعهشناسی محیط زیست را افزون کرده است.
واقعگرایان ترجیح میدهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساختگرایان بر خلق معانی تأکید دارند* زیستمحیط نوظهور
این پژوهشگر توضیح میدهد در طول دهههای اول ظهور و رشد جامعهشناسی زیست محیطی محققان که بیشتر آنها در ایالات متحده و اروپای غربی بودند عمدتاً بر روی همان موضوعاتی تمرکز کردند که جنبش زیستمحیطی نوظهور برجسته کرده بود، از جمله آلودگی هوا و آب، تخلیه زبالههای جامد و خطرناک زباله، پوسیدگی شهری، حفظ مناطق وحشی و حیات وحش، و وابستگی به سوختهای فسیلی.
در این سالهای اولیه این رشته فرعی، برخی از جامعهشناسان محیط زیست بین واقعگرایان که ترجیح میدهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساختگرایان که بر خلق معانی تأکید داشتند، تمایز قائل شدند.
حرف آخر اینکه ساختگرایی اجتماعی بر فرآیندی که از طریق آن مفاهیم و باورها در مورد جهان شکل میگیرند و از طریق آن معانی به چیزها و رویدادها متصل میشود همیشه بخش بزرگی از جامعهشناسی بوده است و تعدادی از جامعهشناسان محیطزیست از این چارچوب برای درک مسائل محیطی استفاده کردهاند. واقعگرایان نگران بودند که تمرکز بر معنا، توجه را از آن چه به عنوان تخریب واقعی و نگران کننده محیطی میدیدند، منحرف کند.
انتهای پیام/